Sayfadaki görseller
PDF
ePub

pertimescendum. Praeterea Superior dictae Congregationis Ursbergensis, quae oratoris procurationem omnimodam suscepit, semper prospicere et valet et promisit, ut alius sacerdos in casu necessitatis,oratori sacra peracturo assistat.

Quare cum de oratoris sustentatione satis provisum sit ipseque praeter visus defectum plena corporis sanitate gaudeat, nec non suo tempore catechizare, praedicare, confessiones audire omniaque, quae in celebratione Missae sunt agenda, absque periculo, praecipue altero presbytero assistente, tractare valeat, eiusque scientia, mores, vera vocatio ad statum clericalem sint probata, cumque orator scientiis imbutus et ardenter desiderans a gratia sacerdotii reiectus se in tristissima conditione existentem infelicissimumque esset habiturus ac insuper Superior S. Iosephi Congregationis Ursbergensis qua rector Instituti caecorum, respiciens commoda spiritualia suo Instituto eventura, suppliciter et instanter exoret, ut alumnus Ludovicus Hoefner ad omnes sacros ordines suscipiendos, usque ad presbyteratum inclusive admittatur et promoveatur, his et omnibus rerum circumstantiis mature perpensis non haesito, preces oratorum: alumni et Superioris clementiae Sanctitatis Vestrae humillime commendans impensissime rogare, ut Sanctitas Vestra benignissime concedere dignetur:

< 1. Dispensationem super irregularitate ex defectu corporis;

« 2. facultatem quotidie legendi Missam B. M. V. vel pro defunctis;

3. licentiam recitandi officium parvum B. M. V. loco totius divini officii ».

Disceptatio synoptica.

GRATIA DENEGANDA VIDETUR. De irregularitate in casu nullimode dubitari posse videtur, cum Canones generatim irregularem dicant eum qui propter debilitatem corporis secure celebrare non valeat, idque in specie retineri debeat admissum ab hac S. Congregatione duobus in casibus prae

sertim nostro proxime accedentibus: in Neapolitana scilicet diei 17 Septemb. 1814, ceu in Thesauro Resolutionum, et in Vercellen. 18 Iulü 1860, inter supplices libellos relata. Etenim in primo acolyhtus Dominicus De Paulis quodam morbo convalescens, tanta nervorum opticorum debilitate laborare incoepit, ut vix lucem a tenebris secerneret: studiis tamen animum applicare pergens, cum in iis multum profecisset simulque in sacris coeremoniis peritus factus esset, SS. Dominum adiit, ad dispensationem super irregularitate impetrandam. Attamen minime propitium ab Emis Patribus responsum obtinuit, quamvis ob egregias clerici dotes eiusque familiae in Ecclesiam merita ab Ordinario multum commendaretur. In altera vero causa, seu in Vercellen., clericus Egidius Ferraris, simplici visivae facultatis debilitate praepeditus, petiit a S. C. C. ut sibi concederetur sacris ordinibus initiari, ac diebus festis et duplicibus Missam votivam B. M. V., reliquis vero diebus Missam defunctorum celebrare liceret. Sed non obstantibus litteris commendatitiis proprii Episcopi, S. Congregatio respondit << non expedire ». Ita etiam in quadam Colonien. diei 13 Septemb. 1866 et in quampluribus aliis.

GRATIA INDULGENDA VIDETUR. Verum in supracitatis casibus, uti etiam in praesenti, res erat de promovendo, et dispensatio denegata fuit: graviores tamen impedimenti rationes in citatis causis afferebantur, cum in Neapolitana acolythus De Paulis vix lucem a tenebris discerneret, et in Vercellensi clericus Ferraris nullo modo Sacrum in missale legere valeret. Sed in casu nostro Ludovicus Hoefner, res omnes, licet parum distincte et clare videre potest, quas sani vident: literis indiget prae ordinariis paulo grandioribus et latioribus, sed paratum habet missale maioribus litteris impressum, quo uti poterit ad Missas celebrandas, et cuius editio approbata fuerit. Qua de re Episcopus testatus oratorem res ab oculo per spatium dimidii unius metri distantes bene distinguere potest »; imo pergit idem Episcopus « per experimenta cum illo instituta potuit cernere

per distantiam quintae unius metri partis etiam hostiae fragmenta in patena et corporali iacentia »; quare concludit, << item alias ss. Missae coeremonias rite sine ulla difficultate observare, ita ut periculum scandali vel dedecoris non sit pertimescendum ».

Neque ulterius desunt exempla, difficilioris profecto speciei, in quibus S. C. C. dispensationis indulgentiam adhibendam esse censuerunt. Ita in quadam Geneven. Irregularitatis die 20 Martii 1880 (1), gratia concessa fuit, ut sacrum ordinem presbyteratus susciperet diaconus Franciscus Dufresne, qui oculorum usum ferme amisit, ut rerum quemdam generalem et nebulosum conspectum haberet: nihilominus EE. PP., attenta oratoris pietate ac Ecclesiae utilitate, rescripserunt: « Attentis peculiaribus circumstantiis pro gratia cum facultate oratori celebrandi missam B. M. V. et obligatione assistentiae alterius sacerdotis vel diaconi, facto verbo cum Sanctissimo ». Item in quadam Faventina Irregularitatis 15 Febr. 1879 (2) gratia elargita fuit clerico Farolfi, loci Brisighella, qui irregularitate praepeditus erat ob visivae facultatis omnino in oculo dextero defectum, et debilitatem in sinistro, ita ut etiam auxilio optici instrumenti nonnisi ad perbrevem distantiam (di un palmo) legere valeret. Nuper vero in Maioricen. diei 30 Maii 1891 (3) etiam dispensatio remissa fuit arbitrio et conscientiae Episcopi favore cuiusdam clerici, qui a nativitate ita caecutiens erat ut nonnisi difficulter legere posset in missali, etiam conspicillis munito.

Oratorem praeterea iuvant laudabilia testimonia scientiae, honestatis vitae et indubiae utilitatis, quae ex eius promotione ad presbyteratum Ecclesiae erit certo obventura; quandoquidem orator iam ingressus est Institutum S. Iosephi Ursbergensis, caecis destinatum, in quo per totam vitam ad mortem usque ex pacto habitare sustentarique possit.

(1) Relata fuit Vol. XIII, 353.

(2) Habes hanc quaestionem Vol. XII, 613.
(3) Prostat Vol. XXIX, 135.

Quare, praefata Congregatio Ursbergensis, fatente Episcopo, sperat eum ad presbyteratum promotum qua catechistam, concionatorem, confessarium, SS. Sacrificium celebrantem sibi in cura animarum caecorum valde esse profuturum ». Neque, si malum ingravescat, ullum scandalum vel dedecus. videtur esse pertimescendum; etenim testatur Episcopus: Superior dictae Congregationis Ursbergensis, quae oratoris procurationem omnimodam suscepit, semper prospicere et valet et promisit, ut alius sacerdos in casu necessitatis oratori Sacro peracturo assistat ».

Hisce praenotatis, quaesitum fuit quid esset precibus respondendum.

RESOLUTIO. Sacra C. C. re visa sub die 17 Iunii 1899, censuit respondere: pro gratia dispensationis ab irregularitatis defectu, dummodo orator celebret cum assistentia sacerdotis, facto verbo cum Sanctissimo.

CEPHALUDEN.

DUBIA CIRCA FACULTATES DISPENSANDI

AB IMPEDIMENTIS MATRIMONIALIBUS

Die 22 Iulii 1899.

Sess. 24. cap. V. De ref. matr.

COMPENDIUM FACTI. Pius PP. IX, inter ceteras sui regiminis providentias, duas saluberrimas Apostolicas Litteras dedit Siciliae Episcopis V Kal. Feb. 1864; quarum primis quae incipiunt Suprema, Apostolicam, quam vocabant, Siciliae Legationem, Monarchiae iudicem, eiusque Tribunal extinxit (1); alteris quarum initium est Multis gravissimis, cum vellet Siculorum fidelium commodis et dispendiis occurrere, concessit quasdam facultates circa impedimenta matrimonialia relaxanda a Siciliae Antistitibus, quos idem fideles facilius et commodius adire possunt.

(1) Relatae fuerunt Vol. III, 177 et 186.

Haec S. C. alia vice, seu sub die 26 Aprilis 1873 (1), dubia examini subiecit et expedivit quoad huiusmodi concessas facultates, de quibus aliam movit quaestionem Episcopus Cephaluden. sequentibus litteris:

« Sanctissimus Dominus noster Pius Papa IX, suppressa Siciliae Legatione, seu Monarchiae Iudice eiusque Tribunali, per litteras Apostolicas Suprema V Kal. Febr. 1864, publicatas die 10 Octobris 1867, alias simul dedit Apostolicas litteras Multis gravissimis, quibus voluit Siculorum utilitati et commodo prospicere; et hac causa quasdam dedit Episcopis facultates, quas inter haec numeratur.

« Specialem facultatem tribuimus concedendi matrimoniales dispensationes in tertio et quarto consanguinitatis et affinitatis gradu sive simplici sive duplici, ac etiam mixto, dummodo primum non attingat.

« Cum autem Em̃i Patres Universalis Inquisitionis, fer. IV, die 2 Iulii 1884, declarando formulam, qua fere iisdem verbis Episcopis Foed. Stat. Americae Sept. facultas tribuitur dispensandi in quibusdam consanguinitatis gradibus, decreverunt particulam et non copulative sed disiunctive intelligendam esse, et verba formulae ita accipienda esse, ut facultas concessa. intelligatur dispensandi tam ab impedimento consanguinitatis, quam ab impedimento affinitatis seiunctim tamen, non vero quando utrumque impedimentum uno eodemque casu concurrunt: unde dubium exortum est an illa declaratio valeat etiam ad definiendas facultates fere iisdem verbis Episcopis Siciliae concessas.

« 1°. Quaeritur igitur: An Siciliae Episcopi dispensare valeant in tertio et quarto consanguinitatis et affinitatis gradu, scilicet duplici et mixto, quando utrumque impedimentum consanguinitatis et affinitatis in uno eodemque casu concurrunt.

2°. Quando affinitas vel consanguinitas, ex quibus mixtio procedit, secundum attingat gradum, ex. gr. si secundum affinitatis cum tertio consanguinitatis concurrat.

(1) Dubia haec habes Vol. VII, 290.

« ÖncekiDevam »