Sayfadaki görseller
PDF
ePub

notat non suffragari testimonium coniugum factum inconsummationis attestantium; quandoquidem isti in suis depositionibus concordes non fuerint, ita ut dicendum sit vel utrumque, vel alterutrum periurasse.

Reque vera Paulus iurat: « Les tentatives ont été fréquentes et en particulier elles ont été la première nuit répétées trois fois. Madame acceptait très bien les caresses et les embrassements, mais dès qu'il s'agissait de l'acte conjugal proprement dit, elle se dérobait brusquement et me renversait. J'attribuais celà à un effet nerveux da sa part, comme elle l'avouait d'ailleurs elle-même ». Et subdit: « Je suis absolument sûr qu'elle ne voulait pas avoir d'enfants, elle me l'a dit d'ailleurs formellement, et je suis convaincu que c'est pour éviter d'en avoir qu'elle refusait systématiquement d'accomplir l'acte du mariage

Versa vice Ioanna iuramento pariter obstricta, affirmat: « Nous sommes restés ensemble Mr. P. et moi vingt-et-un jours. Nous avons fait pendant ce temps chambre et lit communs. Dès le premier jour mon mari a fait des tentatives pour remplir le devoir conjugal. Je m'y suis prêtée sans aucune difficulté; mais le résultat a été toujours négatif; mon mari n'est arrivé à rien. Mon mari n'a jamais pu réussir dans les tentatives de rapprochement pour consommer le mariage. Il était incapable d'avoir presque aucune érection... Mon mari s'attribuait à lui-même la faute, comme il me l'a dit. Je lui ai en effet demandé si cela dépendait de moi: Non, m'a-t-il répondu, ce n'est pas ta faute, mais la mienne ». Ex quibus arguit orator, testes qui repugnantia loquuntur, dubio procul a veritate deflectunt.

Neque, iuxta defensorem vinculi, multi faciendum testimonium septimae manus, quandoquidem considerandum est illosmet testes qui ad sidera tollunt honestatem et religionem unius coniugum, inter fabulas amandare quae alter coniux iureiurando affirmat.

Re vera Ioanna, quoad obsequia coniugalia, ut vidimus, iurat: « Je m'y suis prêtée sans aucune difficulté... Il était

incapable d'avoir presqu'aucune érection» et ut in virum detorqueat culpam dissociationis vitae coniugalis, iurat: « A son retour de Ardennes, après les vacances de Pâques, au lieu de revenir au domicile conjugal mon mari est rentré dans son appartement de garçon; il était revenu depuis quelques jours quand j'ai appris son retour ».

Iam vero Alfridus Bonneau, testis ex officio vocatus, affirmat: « J'ai la certitude que Monsieur P. a fait tout ce qu'il a pu pour consommer le mariage, et qu'il est capable d'accomplir les devoirs d'époux. C'est sa femme qui n'a pas voulu s'y prêter. Elle avait déclaré à son mari qu'elle ne voulait pas avoir des enfants. Jamais Monsieur P. n'a eu la réputation d'être impuissant; avant son mariage il avait une liaison qui a duré cinq ou six ans ». Et quoad dissociationem vitae coniugalis, ait: « La séparation de fait est venue à la suite du refus qu'opposa la jeune femme à suivre son mari à Charleville. A son retour il avait prévenu sa femme. Il ne la trouva pas à la gare. Il m'appela auprès de lui, rue Notre Dame des Victoires, à son étude ».

Pariformiter iurisconsultus Rocher, testis ex officio, iureiurando affirmat: « Je connais Mr. P. depuis longtemps, et jamais il n'a pas passé comme impuissant. Du reste je lui ai connu des relations qui attestent suffisamment qu'il n'est pas impuissant ».

Idipsum affirmant alii testes a viro producti, qui in eo laborant, ut demonstrent viri potentiam ad coeundum et Ioannam matrimonii usui obstitisse ad prolem evitandam.

Versa vice testes a Ioanna inducti contrarium affirmant; atque culpam inconsummationis et dissidii in virum referunt. Quare, notat vinculi defensor, quemadmodum coniuges quae sibi utilia sunt ad iudicem deferunt, refragrante veritate, sic testes, de veritate nihil solliciti, ea quae coniugi placent, a quo quisque inductus est, iudici renuntiant.

Pariter parvi faciendum esse putat defensor argumentum physicum. Praeprimis enim, notat, ne ipsi quidem medici, qui corpus Ioannae recognoverunt, certos se exhibent de

physica Ioannae virginitate. Porro medicus cognitor Bucquoy contentus est hac conclusione: « Je conclus qu'il n'y a pas eu entre les deux époux des rapports conjugaux régulièrement établis et qu'il y a tout lieu de croire que le mariage n'a pas été consommé ».

Deinde, prosequitur, medici cognitores, dum testantur de integritate hymenis, rem a veritate alienam affirmant. Quandoquidem Ioanna suo ipsamet ore nitide iureiurando affirmat: « Je dois ajouter que Monsieur P. a introduit en moi le doigt cinq ou six fois. La première fois surtout j'ai ressenti une certaine douleur et j'ai constaté que cette introduction d'un doigt avait amené un peu de sang..

Huc accedit quod medici cognitores, contenti asserta integritate hymenis, ob oculos minime habuerint reliquas muliebris corporis partes, quae perscrutandae omnino sunt.

Insuper, pergit orator, neque ex integritate hymenis nihil certi potest affirmari de physica mulieris virginitate. Nam Zacchias lib. 4, tit. 2, q. 1, num. 28 seqq., docet:'« De integritate hymenis, etiam corrupta existente muliere, patet per ea, quae alias de imperforatis dixi: nam potest virgo deflorari, imo etiam concipere absque eo quod hymen disrumpatur, ut concludunt nonnulli praedictorum auctorum ».

Et inter recentiores, doctor Mahon in opere « Medicina legale e Polizia medica », Milano, anno 1804, tom. 1, pag. 102. Clarius etiam Petrus Budin« Ostetricia e Gynecologia », Parigi 1886.

Neque, iuxta vinculi defensorem, adest iusta causa ad valide dispensandum. Etenim actricis mater testatur: « Il n'y a eu au une scène. Il (Ludovicus) est rentré dans son étude, je ne sais pour quel motif..... Ils vivaient auparavant en parfaite intelligence, et avaient l'aire très heureux ».

Quod si obiiciatur divortium, quod coniuges inter se colludentes petierunt a laico tribunali et obtinuerunt, orator opponit verba Innocentii III. in cap. 14 de usuris (ibi): << Frustra legis auxilium invocat qui in legem committit ». Quibus animadversis, enodandum propositum fuit

Dubium

An consulendum sit Sanctissimo pro dispensatione a ma

trimonio rato et non consummato in casu.

RESOLUTIO. Sacra Congregatio Concilii, re disceptata sub die 18 Martii 1899, censuit respondere: Affirmative.

VALLISOLETANA

DISTRIBUTIONUM

Die 29 Aprilis 1899.

Sess. 24, cap. 12, De reform.

COMPENDIUM FACTI. In Ecclesia Cathedrali Vallisoletana Canonicus Magistralis, qui nempe ex suo munere Sacram Scripturam interpretatur, ad tramites iuris communis, die quo habet in sua Ecclesia sacram concionem gaudet ficta praesentia in choro, nimirum quamvis choro non intersit. Ita enim cautum est expresse in statutis Capitularibus. – In eadem vero Ecclesia aliquibus ante annis consuetudo inolevit, sed in actis non innuitur istius initium, qua extensio facta est indulti et tum quoad tempus et tum quoad personas. Revera inductus fuit mos ut in Ecclesia Cathedrali sermonem inter sacrum habeant in diebus dominicis et festis et in feria sexta toto quadragesimali tempore vel unus e canonicis vel unus e beneficiatis per certum ordiIsti vero, quasi in mercedem laboris, fruuntur gratiù sermonis quam vocant, seu indulto a praesentia in choro, per totam hebdomadam, una tantum hora canonica excepta, ante concionem in die festo habendam. Quamobrem ipse canonicus Magistralis hoc indulto utitur moribus inducto et longe ampliori eo quod per statuta ei concederetur.

nem.

Sed ex canonicis plures dubitantes an probanda esset huiusmodi consuetudo recursum habuerunt ad S. Sedem ut dubium solveretur. Interim oratores non expresse repro

bant hunc morem, sed dolent exinde nonnullos abusus irrepsisse libellus supplex ita se habet:

<< Decanus et Capitulum cathedrale sanctae ecclesiae metropolitanae Vallisoleti in Hispania, ea, quae par est, animi demissione ad S. V. pedes provoluti exponunt:

<< Nonnullis abhinc annis alma in hac ecclesia concionem inter sacrum fieri consuevit cunctis dominicis et festis diebus, necnon feria sexta, toto quadragesimali tempore. Pro huiusmodi muneris adimpletione, canonicus magistralis duodecim pro populo sacras facit conciones, quatuor canonicus theologus, alius canonicus sex, et duo beneficiati alias sex. Qui a praedictis, ex officio, non praedicantur sermones, ab aliis tum canonicis et beneficiatis, cum civitatis clericis zelo, nimis laudabili, praedicantur. Iuxta statuta huius sanctae ecclesiae canonicus magistralis suae tantum concionis die praesentia gaudet in choro; et nihilhominus, canonicus magistralis et alii, tum canonici cum beneficiati lege residentiae obstricti, tota hebdomada, una tantum hora canonica excepta, ante concionem, sive concio ex officio, sive amore Dei facienda sit, choro haud intersunt, absque distributionum iactura.

<< Verum cum plures ex capitulo absentiam a choro, sola praedicationis causa, nulla arbitrentur sanctione sive dispositione canonica fulciri, et tali licentia non iam divina res, sed etiam plurima ecclesiae opera ex. gr. quae capituli a secretis computatoribus, scripturae et caeremoniarum magistris proprio suscipienda sunt officio non raro neglecta appareant, suae paci prospicientes conscientiae, supplices orant ut S. V. dignetur declarare:

« 1. An canonici et beneficiati, lege devincti residentiae, valeant a choro abesse ultra tres menses conciliares et sine distributionum praeiudicio, sola praedicationis causa, per totam ante concionem hebdomadam, una tantum dempta hora canonica; et quatenus affirmative:

<< 2. Utrum canonicus magistralis et alii tum canonici tum beneficiati, qui ex speciali ad concionandum deputan

« ÖncekiDevam »