Historia de Granada: comprendiendo la de sus cuatro provincias Almería, Jaén, Granada y Málaga, desde remotos tiempos hasta nuestros días, 1. ciltImprenta y Librería de Sanz, 1843 |
Diğer baskılar - Tümünü görüntüle
Sık kullanılan terimler ve kelime öbekleri
Acci Accinippo administracion África Aníbal Antequera antiguos árabes arriana Asdrúbal Asdrúbal Barca Atarfe Augusto autoridad bárbaros batalla Bética blos cánones Cartagena cartagineses Cartago Castulo Cayo Cazlona Chron cion ciudad ciudades Cneyo colonias comarcas communionem concilio cónsul cristianos cuya decuriones dedicacion despues Dion Casio DIVI duúnviros ejército Elvira emperador César enemigos eran España estatua Estrabon Fabio fenicios fuerit godos gothor Guadix guer guerra habian halló hijo Hist historia Illiberi Illiberitano Illiturgi imperio inscripcion Isid Jaen jefes Leovigildo Lucio Málaga mando Marco Masdeu mundo municipio nec in finem nombre nues obispo ocupaban Orosio pág país granadino placuit Plin Plinio poblacion podia Polibio Pompeyo Porcuna post provincias pueblos quæ quòd regiones república Roma romanos ruinas Scipion Sertorio Sevilla sierra sierra Elvira siglo Silio Itálico Singilia soldados suevos sunt tagineses tambien Tarraconense tenian tierra Tito Livio tribus tropas túrdulos vándalos
Popüler pasajlar
Sayfa 383 - °) episcopis , presbyteris et • diaconibus vel omnibus clericis positis in ministerio abstinere se a conjugibus suis et non generare filios : quicumque vero fecerit, ab honore clericatus exterminetur.
Sayfa 256 - With grim delight the brood of winter view A brighter day, and heavens of azure hue, Scent the new fragrance of the breathing rose, And quaff the pendent vintage as it grows.
Sayfa 290 - ... una vida torpe y infame. Eran muy á propósito para levantar bullicios, para hacer fieros y desgarros ; pero muy inhábiles para acudir á las armas , y venir á las puñadas con los enemigos. Finalmente, el imperio y...
Sayfa 290 - Finalmente, el imperio y señorio ganado por el valor y esfuerzo , se perdió por la abundancia y deleites que de ordinario le acompañan. Todo aquel vigor y esfuerzo con que tan grandes cosas en guerra y en paz acabaron, los vicios le apagaron , y juntamente desbarataron toda la disciplina militar, de suerte que no se pudiera hallar cosa en aquel tiempo mas estragada que las costumbres de España , ni gente mas curiosa en buscar todo género de regalo.
Sayfa 391 - Delator si quis extiterit fidelis et per delationem eius aliquis fuerit proscriptus vel interfectus, placuit eum nee in finem accipere communionem; si levior causa fuerit, intra quinquennium accipere poterit communionem; si catechumenus fuerit, post quinquennii témpora admittetur ad baptismum.
Sayfa 239 - La pintura que hace de España el gran poeta es la siguiente: Vi las provincias de España poniente, la de Tarragona y la Celtiberia, la menor Cartago, que fue de la Esperia, con los rincones de todo Occidente; mostróse Vandalia la bien pareciente, y toda la tierra de la Lusitania; la brava Galicia con la Tingitania, donde se cría feroce la gente.
Sayfa 378 - Item foemina fidelis, quae adulterum maritum reliquerit fidelem et alterum ducit, prohibeatur ne ducat; si duxerit, non prius accipiat communionem, nisi quern reliquit de saeculo exierit, nisi forsitan nécessitas infirmitatis dare compulerit.
Sayfa 296 - Italicus : ora parentis Agnosco, torvaque oculos sub fronte minaces, Vagitumque gravem atque irarum elementa mearum; mais dans Silius Italicus, c'est Hannibal qui contemple son fils et parle à son épouse avant de partir pour les Pyrénées. Hamilcar : les envoyés de Grand Conseil qui viennent demander son fils est un souvenir d'un autre passage du même auteur.
Sayfa 388 - De fidelibus, ne ad Capitolium causa sacrificandi ascendant Prohibendum, ne quis Christianus ut gentilis ad idolum Capitolii causa sacrificandi ascendat et videat.
Sayfa 378 - De relicta catechumeni, si alterum duxerit Si ea, quam catechumenus relinquit, duxerit maritum, potest ad fontem lavacri admitti. Hoc et circa foeminas catechumenas erit observandum. Quod si fuerit fidelis quae ducitur ab eo, qui uxorem inculpatam relinquit, et quum scierit ilium habere uxorem, quam sine causa reliquit, placuit in finem huiusmodi dare communionem.