Sayfadaki görseller
PDF
ePub

dimus; quae vero supersunt septem mille Episcopalis 1828 Ecclesiae Astensis Capitulo contingant, ne in irritum cedant, quae a fel. rec. Pio VII Praecessore nostro de Canonicorum numero sancita sunt per Apostolicas sub plumbo litteras die XX octobris MDCCCXVII. Cumque in Ecclesiae commodum ex Maiestatis Suae pietate et largitate altera triginta mille librarum summa nuper assignata fuerit novo hoc censu aliis Ecclesiae necessitatibus per praesentium Litterarum executores dignoscendis atque probandis opportune consuletur.

Tandem animi nostri sententiam prolaturi de reliquis aedibus ad Religiosas Familias olim spectantibus de quarum usu nihil speciatim superius dispositum fuit, statuimus, ut quae pro piis operibus adhibentur cedant in eorum plenam et liberam proprietatem: quod vero ad eas pertinet, quae a municipalibus administrationibus retinentur, itemque ad alias, ad quarum pretium compensandum certi a Regio Aerario adsignati sunt redditus in Ecclesiasticas causas persolvendi, et ad ceteras, quae ut plurimum satisfacientes vel minus aptae nullo Ecclesiastico pioque usui hactenus fuerunt addictae, illarum proprietatem Maiestati Suae lubenter concedimus. Quae ad rerum Ecclesiasticarum ordinem in continentalibus Maiestatis Suae finibus componendum, et ad iacturas Ecclesiae quoad fieri potest reparandas hactenus disposuimus atque decrevimus, spe certa erigimur fore, ut cuncta haec, Deo iuvante, bene feliciterque rei sacrae eveniant; eoque magis in hanc adducimur spem, quo praeclara Maiestatis Suae pietas in Deum, devotio in Apostolicam Sedem, optima et constans in tuendis fovendisque Ecclesiarum commodis voluntas illustrioribus in dies monumentis praefulgent. Ut vero animi nostri consilia, ac piissimi Regis vota facilius et expeditius impleantur, bonorum reddituumque partitionem quamprimum, ac saltem intra sex menses ad exitum perduci volumus, et praesentium litterarum executionem committimus Dilecto Filio nostro Carolo Ferrero Sanctae Romanae Ecclesiae Presbitero Cardinali a Marmora, et Venerabilibus Fratribus Columbano Archiepiscopo Taurinensi, et Aloysio Episcopo Fossanensi, quibus necessarias et opportunas facultates impertimur, ut omnia et singula hisce Nostris Litteris statuta et contenta, pro ea qua ipsi praestant fide, zelo et prudentia, celerem, prosperumque effectum

1828 nanciscantur. Iis etiam sociamus dilectos Filios Comitem Iosephum Barboroux intimae Maiestatis Suae Aulae Secretarium, et Iosephum Mariam Del Piazzo Regii Aerarii rationibus dispungendis Praefectum, in quorum virtute, peritia, ac sedulitate cum Regia Maiestas Sua apprime confidat, haud ambigimus ipsos diligentem ac salutarem operam in ordinanda et perficienda bonorum atque reddituum divisione et assignatione pro Ecclesiae utilitate collaturos esse, ut vota Maiestatis Suae et Nostra optatum finem sortiantur, Volumus

[ocr errors]

autem, ut postquam tantae molis negotium absolutum fuerit, Executores processum de rebus gestis authentica forma descriptum ad Nos perferri curent, in Apostolicae Sedis tabulario ad perpetuam memoriam servandum. Praesentes autem litteras, et in eis contenta, et statuta quaecumque, nulla unquam ex causa, colore et capite, etiam in corpore iuris clauso, etiam ex eo quod in praemissis ius aut interesse habentes, vel habere praetendentes, etiam quomodolibet in futurum cuiusvis status, ordinis, congregationis, instituti, praeeminentiae, vel quacumque alia ecclesiastica, vel mundana dignitate fulgentes, quamvis specifica et individua mentione et expressione digni illis non consenserint, seu quod ad praemissa minime vocati, vel etiam nullimode aut non sufficienter auditi, neque causae, propter quas praesentes emanaverint satis adductae, probatae aut verificatae fuerint, nullo unquam tempore de subreptionis, obreptionis aut nullitatis vitio, seu intentionis nostrae aut consensus interesse habentium aliove quolibet defectu notari, impugnari, aut in controversiam et iudicium vocari, seu adversus eas restitutionis in integrum, aperitionis oris, aut aliud quodcumque iuris, facti vel iustitiae remedium impetrari posse: sed tamquam ex Pontificiae providentiae officio, et motu proprio, certa scientia et matura deliberatione, deque nostrae Apostolicae potestatis plenitudine factas et emanatas omnimoda firmitate perpetuo validas et efficaces existere et fore, suosque plenarios et integros effectus sortiri, et obtinere, ac illis, quorum favorem concernunt, plenissime suffragari, atque etiam ab omnibus, ad quos respective pertinet, et pertinebit in futurum inviolabiliter observari; sicque, et non aliter, in praemissis, per quoscumque Iudices ordinarios seu delegatos, etiam causarum Palatii Apostolici Auditores,

ac Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinales, etiam de 1828 Latere Legatos, et Sedis Apostolicae Nuncios, sublata eis et eorum cuilibet quavis aliter iudicandi et interpretandi facultate, et auctoritate, iudicari, et definiri debere, ac irritum et inane, si secus super his, a quoquam, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter contigerit attentari, volumus et decernimus. Non obstantibus Nostrae et Cancellariae Apostolicae regula, de iure quaesito non tollendo, nec non Ecclesiarum, Ordinum, Congregationum et Institutorum, ad quae bona, de quibus per praesentes aliter dispositum est, spectabant, statutis et consuetudinibus, etiam iuramento, confirmatione Apostolica, seu alia quavis firmitate roboratis, nec non quibusvis etiam in synodalibus, provincialibus, generalibusque Conciliis editis Constitutionibus et Ordinationibus Apostolicis, privilegiis quoque et indultis quibuscumque personis quavis dignitate fulgenti bus concessis, confirmatis et innovatis, piorum quoque fundatorum et testatorum voluntate, ceterisque in contrarium facientibus, quamvis specifica et individua mentione dignis. Quibus omnibus et singulis, eorum tenores praesentibus pro expressis et insertis habentes illis alias in suo robore permansuris, ad praemissorum effectum Apostolica auctoritate nostra derogamus, et derogatum esse volumus caeterisque contrariis quibuscumque.

Datum Romae apud Sanctum Petrum sub annulo Piscatoris die quarta decima maii anno millesimo octingentesimo vigesimo octavo, Pontificatus nostri anno quinto.

[ocr errors]

B. Cardinalis PACCA Pro-Datarius.

135.

Ordonnance royale relative au transport des lettres et échantillons de marchandises en Suisse. Donnée en France le 8. Mars 1829.

Charles, etc.;..

་་་་་ ཟླ་

Vu la loi du 15. Mars 1827, et l'article 4 du titre II de la loi du 4. Mai 1802; vu aussi les Conventions

1829 conclues et signées à Paris les 1er Mai, 9 et 23. Juin, 21, 22 et 24. Novembre 1828, entre l'office-général des postes de France et l'administration générale des postes de Berne, la régie des postes du canton de Vaud, la commission des postes du canton de Neufchâtel, la régie des postes du canton de Zurich, la direction générale des postes du canton de Saint - Gall ́et la chambre des postes du canton de Bâle; émendant et amplifiant notre ordonnance du 24. Août 1828;

Art. 1er. A dater du 1er Avril 1829, le public de France sera libre d'affranchir ou de ne point affranchir ses lettres et paquets pour les cantons de Berne, Fribourg, Soleure, Unterwalden et Genève,

Pour ceux de Vaud et du Valais,

Pour celui de Neufchâtel,

Pour ceux de Bale, Schaffouse, Argovie, Lucerne, Ury et Tessin,

Pour ceux de Zurich, Schwitz, Glaris, Zug, Appenzel, Saint-Gall, les Grisons et Thurgovie.

2. L'affranchissement sera cependant obligatoire jusqu'à destination pour les lettres et paquets chargés

ou recommandés.

Il l'est pareillement pour les gazettes, journaux, catalogues, prospectus, imprimés et livres en feuilles ou brochés, originaires de France, mais jusqu'à la frontière française seulement.

3. L'affranchissement des lettres et paquets de tous les départemens du Royaume de France, pour toute l'étendue des Cantons suisses ci-dessus désignés, sera perçu d'après les prix réglés par la loi du 15. Mars 1827, pour toute lettre d'un poids au-dessous de sept grammes et demi, jusqu'à l'extrême frontière de France; et depuis cette frontière, jusqu'à destination dans les Cantons susdits, d'après les taxes du tarif de ces mèmes Cantons converties en décimes;

Et proportionnellement au poids, pour celles qui peseront sept grammes et demi et au-dessus, selon les progressions du tarif français.

4. Les échantillons de marchandises pourront; comme les lettres, être affranchis ou non affranchis, dans les deux cas, ils devront être expédiés séparément des lettres, être présentés sous bandes ou d'une` manière à ne laisser aucun doute sur leur nature, et ne

1

contenir d'autre écriture à la main que des numéros 1829 d'ordre à ces conditions, le prix du port des échantillons affranchis ne sera perçu qu'au tiers de la taxe des deux tarifs, sans qu'il puisse néanmoins être, dans aucun cas, inférieur à la taxe de la lettre simple.

5- L'affranchissement obligatoire des lettres et paquets chargés ou recommandés sera perçu au double des taxes fixées par le tarif de France et par les tarifs suisses pour les affranchissemens ordinaires dont il est question dans l'article 3 ci-dessus.

6. Les lettres, paquets et échantillons de marchandises volontairement affranchis dans toute l'étendue des vingt-deux Cantons ci-dessus désignés, pour toute l'étendue du Royaume de France jusqu'à destination, seront distribués à leur adresse sans qu'il puisse être exigé aucun prix de port.

Les gazettes, journaux, catalogues, prospectus, imprimés et livres en feuilles ou brochés, expédiés des Cantons suisses, lesquels ne devront être affranchis que jusqu'à la frontière de ces cantons, seront seuls taxés du port français déterminé pour ces feuilles et imprimés par la loi du 15. Mars 1827.

7 à 15. Détail des taxes, selon le poids et la distance, tant pour l'affranchissement volontaire, que pour le port à l'arrivée.

16. Les échantillons de marchandises non affranchis venant des Cantons suisses, pourvu que les раquets en soient mis sous bandes ou de manière à ne laisser aucun doute sur leur nature, ne seront taxés qu'au tiers des prix fixés pour les lettres et paquets, suivant celui de ces prix dont ils porteront le timbre et suivant leur point d'entrée en France; cependant la taxe n'en pourra jamais être inférieure à celle d'une lettre simple.

Au château des Tuileries, le 18. Mars 1829.

« ÖncekiDevam »