1039. Counradus imperator 3 Nonas Junii obiit. A discessit, et Gratianum, nomine Gregorium VI, papam 151um, pro se ordinari permisit, anno Domini 1046. Pro quo Heinricus rex filius ejus regnavit. 1040. Heinricus rex ducem Boemiæ bello petit, set multis proceribus et militibus in præstructione silvæ citra et ultra occisis vel captis, nil dignum efficere potuit 258, Eberhardo primo Babenbergensi episcopo defuncto, Suidegerus successit. 1041. Ungarii quendam Ovonem sibi regem constituentes 259, Petrum regem suum expellunt. Qui profugus et exul, Heinrici regis gratiam, cui priori anno rebellaverat, querit et invenit. Heinricus rex Boemiam cum exercitu ingressus, igne prædaque cuncta devastat, et rebellem ducem obsides dare, et ipsum post se Ratisponam ad deditionem humiliter venire, sibique jurejurando fidelitatem servitiumque confirmare coartat 260. 1042. Ovo Ungariorum tyrannus, cum Bajoariæ fines devastaret, maxima pars exercitus ejus ab Adalberto marchione bello devicta periit. Heinricus rex Pannonias petens, urbes munitas delevit, et plures deditione subjecit. Et dum Petrum regem suum recipere nollent, ducem eis quendam præfecit; quem statim post ejus discessum Ovo in Boemiam repulit. 1043. Heinricus rex iterum Pannonias petens, ab Ovone, vix pactum impetrante, suscepta satisfactione et muneribus discessit. Inde in Alemanniam veniens, in sinodo Constantiensi cunctis qui contra eum deliquerant omne debitum ipse dimisit. Hocque et alios suis debitoribus facere adhortans, inauditam multis seculis pacem effecit. Post hæc Agnetem Willihelmi Pictaviensis filiam accipiens, et Mogonciaci reginam ungui faciens, regales apud Ingelenheim nuptias celebravit. Ibi Liutpaldus, Adalberti marchionis filius, obiit. 1044. Gozzilo dux Lotharingorum moriens, Gozziloni filio suo, quamvis ignavo, ducatum suum a rege Heinrico promissum reliquit. Set alter filius ejus Gotefridus, jamdudum dux, cum ducatum fratri debitum a rege obtinere nequisset, pio regi rebellare præsumit. Heinricus rex parvo exercitu contra gravissimam Ungariorum gentem 261 fortiter pugnavit, et vicit. Ovonem tyrannum fugavit, et Petrum expulsum pristinæ dignitati restituit. Postea vero Petrus in regno confortatus, eundem Ovonem cum uxore et filiis comprehensum, decollavit. Magna vis famis homines immunda animalia comedere coegit 262. Romani 263 Benedictum papam pro 26+ sceleribus 26 suis 26 expellunt, et quendam Silvestrum papam 150um 264 temere constituunt; quem tamen Benedictus papa postmodum quorundam auxilio expellit; ipseque suæ sedi redditus, sponte 265 a papatu 264 1045. Otto Palatinus comes, dux Alemanniæ constituitur. Petrus rex Ungariorum, Heinrico regi ad se invitato, regnum Pannoniarum tradidit; quod tamen ab eo ipse, dum viveret possidendum, recepit. Brun Wurziburgensis 266 episcopus obiit, 7 Kalend. Junii. Gotefridus dux ad deditionem regi veniens, in custodiam mittitur. Leutici se regi dedunt, et solitum censum promittunt. Guntharius heremita ad Christum migravit, et in Braga, Boemiæ urbe 267 sepultus quiescit. sextus 1046. Rex Aquisgrani in pentecoste Gotefrido duci, e custodia relaxato, ducatum reddidit; et WidB gero Ravennæ præsuli, nimium creduli, nondum consecrato,episcopatum abstulit. Ungarii regem suum Petrum oculis privant, et pro eo quendam Andream regem statuunt. Heinrico regi cum expeditione in Italiam venienti, Gratianus рара, nomine 268 268 Gregorius 268 , quem Romani expulsis prioribus statuerant, Placentiæ obvians, honorifice suscipitur; qui tamen postmodum apud Sutriam in synodo non 269 invitus pastorale officium deposuit 269. Pro quo Suidegerus Babenbergensis episcopus nimium_reluctans, omnium consensu eligitur. In tempore 270 hujus apostolici innumerabiles terræmotus et maximi in Italia facti sunt, et hoc fortasse ideo, quia idem apostolicus non canonice subrogatus est antecessori suo, non canonice deposito; videlicet quem nulla culpa deposuit, set simplex humilitas ab officio cessare persuasit 270. Eberhardus Constantiensis episcopus Romæ obiit, pro quo Theodericus. C 271 1047. In ipso natalis Domini die Suidegerus papa 152us ex more consecratus, Clemens II est vocatus; sedit mensibus novem. Qui mox ipsa die Heinricum regem cum conjuge sua Agnete imperiali benedictione sublimavit. Hunfridus Ravennæ efficitur archiepiscopus; Beneventani cives, socrum imperatoris de monte Gargano reversam male tractantes, imperatori rebellant. Imperator corpus beati Widonis, Pomposiæ abbatis, de Parmænsi civitate Spiram secum transtulit. Poppo Treverorum archiepiscopus obiit, pro quo Heberhardus. Gotefridus dux et Balduwinus de Flandris imperatori rebellant. D Item Theodericus de Phladirtinga 272 marchio rebellat imperatori; contra quem imperator exercitum movens, parum profecit. Clemens, qui et Suidegerus papa, 7 273 Idus 273 Octobr. 273 obiit. Gotefridus dux inter alia quæ contra regem fecit, Viridunensem civitatem combussit; cujus ducatum imperator Adalberto cuidam tradidit. VARIE LECTIONES. 258 ita et 4. 4. 5. 259 eligentes 4. 4b. 260 ita et 4. 4. 5. 261 deest. 1. 2. 262 Magna 4. 5. habent. 263 Romani coegit hæc et 265 269 non MXLVIo, in margine postea adscripta 1. 264 alio atramento adjecta 1. sponte MXLVI. alio atramento adjecta. 1. 266 ita 1. 3. 267 deest 3. 268 addita 1. desunt 3. deposuit in loco raso 1; cf. diversum ab hoc Herimanni textum. persuasit in margine addita 271 CLI. corr. CLII. 1. 272 in loco raso 1. 273 addita 1. 1. 270 In Idus Junii defunctus, multis claret miraculis; pro quo Liutpaldus. Constantiæ Theoderico episcopo defuncto, successit Rumaldus. In autumno imperator regnum Ungariæ devastavit. Hoc tempore Touta, nobilis et religiosa vidua, Bouchaugensi et Lindaugensi coenobiis abbatissa ab imperatore præficitur. 1048. Imperator Ottonem de Suinvurt Suevis du- A Bardo, venerabilis Mogonciaci archiepiscopus 3 cem constituit. Sanguis Domini apud urbem Mantuam, ut creditur, divina per quendam cæcum revelatione invenitur. Bern abbas Augiensis, vir doctrina et moribus insignis, obiit; cui Oudalricus successit. Poppo Brixiensis episcopus ab imperatore electus, Romam mittitur, et honorifice susceptus, papa 153us 27 ordinatur, nomine Damasus II, et 275 sedit 30 dies. Heinricus imperator et Heinricus rex Galliarum convenientes in Metensi territorio, pacem inter se juramento confirmant. Gotefridus Adalbertum ducem occidit; cujus ducatum Gerhardo imperator dedit 276 1049. Imperator Chounradum ducem Bajoariæ constituit, et Gotebaldum Aquileia patriarcham post Heberhardum nuper defunctum, promovit. Nonnulli principes et episcopi Phladirtingam intrantes. Theodericum pugna victum occidunt, et provinciam illam imperatori subjiciunt. Brun Leucorum, id est de Tullo 277, episcopus, ab imperatore electus, Romam mittitur, et papa 154us 278 nonus Leo vocatur, et sedit annis quinque. Qui in proximo pascha Oudalricum Romæ Augiensem consecravit abbatem, et monasterii ejusdem privilegia, a sede apostolica tradita, confirmavit et innovavit. Idem papa Romæ synodum, maxime contra symoniacam heresim, celebravit. Hic 279 in plenaria synodo constituit ut Romanorum presbiterorum concubinæ extunc et deinceps Lateranensi palatio adjudicarentur ancillæ. Emptiones et venditiones altarium sub anathemate prohibuit. Imma 280 obiit anno dominicæ incarnationis 1049, 2 Nonas Aprilis. Odilo Cloniacensis abbas venerabilis migravit ad Dominum. Kal. Januar. 281 Gotefridus et Balduwinus reconciliantur imperatori. 1050. Domnus papa synodum Romæ post pascha collegit, in 28 qua heresim Beringarianam, nuper ad apostolicam sedem delatam, damnavit. Item in autumno sinodum Vircellis 283 collegit, in qua eandem heresim anathematizavit 282 (1280). Quo tempore Agnes imperatrix filium imperatori peperit. B C 1051. Imperator natalem Domini apud Goslare egit, et multos ex principibus filio suo jurejurando fidem promittere fecit. Hunfridus Ravennas archiepiscopus, domno 284-285 papæ apud Augustam recon- D ciliatur. Post pascha synodum Romæ collegit Leo papa, ubi Gregorium Vercellensem episcopum, propter quoddam adulterium et perjuria perpetrata, absentem et nescientem excommunicavit. Quem tamen post Romam venientem et satisfactionem 286 promittentem, priori officio restituit. Eadem æstate 1052. Imperator Goslare natalem Domini agens, quosdam ibi hereticos Manicheos, omnis esum animalis execrantes, consensu omnium, ne heretica scabies serperet in plures, in patibulo suspendi fecit. His diebus Bonifacius 287, Italiæ marchio ditissimus, Beatricis nobilissimæ comitissæ maritus, a duobus militibus sagittis toxicatis vulneratus, moritur, et Mantuæ honorifice sepelitur. Reliquiæ beati Zenonis confessoris, a Waltario Veronense episcopo in Alemanniam ad villam Ulmam allatæ, plurimis claruere miraculis 288. 1053. Imperator cum domno papa natalem Domini Wormatia egit. Ubi cum papa sicut dudum ceperat Fuldensem abbatiam aliaque nonnulla loca et cenobia, quæ sancto Petro antiquitus donata feruntur, ab imperatore reposcens exegisset, demum imperator pleraque in Ultraromanis partibus ad suum jus pertinentia, pro Cisalpinis illi quasi per concambium tradidit. Eique contra Normannorum violentiam propulsandam auxilia delegavit. Ea siquidem gens a temporibus prioris Heinrici imperatoris in partes Calabria, Samniæ, Campaniæque confluxit. Et quia indigenis contra Grecorum et Sarracenorum incursiones audacter præliando auxiliabatur, primo gratanter accipitur. Postea vero pluribus eorum ad uberem terram concurrentibus, viribus adaucti, ipsos indigetes et res eorum violenter possedere. Unde domnus papa cum plurimis Teutonicorum Romam rediens, post pascha contra Nordmannos exercitum movit. Set exercitu ejus partim fugato, partim occiso a Nordmannis, ipse papa in quodam castello ab eis obsessus, expugnata jam jamque munitione, necessitate coactus, communionem eis prius interdictam reddidisset; acceptus ab eis, Beneventum cum honore tamen reducitur. Ibique, ne rediret, aliquamdiu detinetur. Imperator Heinricus habito conventu apud Triburiam, filium equivocum regem a cunctis eligi, eique post obitum suum, si rector justus futurus esset, subjectionem promitti fecit.Hazilinus etiam, Babenbergensis episcopus, infamis moritur. 1054. Imperator Adalberonem consobrinum suum, in villa Otinga, ubi natalem Domini egit, Babenbergensi æclesiæ præfecit. Domnus papa tandem, inVARIE LECTIONES. 274 CLII. addito I. 1. 275 et s. XXX d. addita 1. 276 hic nonnulla erasa sunt 1. 277 supra lineam 1. desunt 3. 278 CLIII. add. I. 1. 279 Hic prohibuit in margine addita 1. 280 Imma - April. in marg. postea addita 1. 281 IIII. Non. corr. posted Kal. 1 IIII. Kal. 2. 3. 282 in anathematizavit in loco ra so 1. 283 ita hic 1. 2. 3. 284-5 domnæ 1. 2. 286 in loco raso 1. 287 bonefacius 2. 288 post hæc locus adrasus 1. cui olim fortasse Constantiæ basilica sanctæ Mariæ corruit ex Herimanni chronico inscripta erant; hodie, quæ supra col. 1280, lin. 34–40. transcripsi, ibi et in margine leguntur. NOTE. (1280) Eadem fere iisdem verbis in Bernoldi opere de Berengarii damnatione multiplici leguntur. Uss. Prodr. II, 432. stante pascali tempore, Romam reversus, egrotans, A sam facti inquisiturus, cum populo ad orationem glorioso exitu, cunctis prius benedicens et admoni. tis valedicens sanctoque Petro peccata sua confessus et devote se illi commendans, 16 Kal. Maii obiit, et in basilica sancti Petri juxta sepulcrum sancti Gregorii sepultus, miraculis claruisse memoratur. Pro quo Gebehardus, Victor II nominatus, papa 155us 289, sedit 290 tribus annis. Huic (1281) subdiaconus toxicum in calicem misit; quem cum ipse post consecrationem levare vellet, nec posset, a Domino cau prosternitur; statimque toxicator ejus a demonio arripitur. Ita igitur causa manifestata, domnus papa calicem cum sanguine dominico cuidam altari jussit includi, et pro reliquiis in perpetuum conservari. Deinde iterum cum populo tandiu ad orationem prosternitur quousque subdiaconus a demonio liberaretur. Balduinus imperatori rebellat. Gotefridus, dux clam ingressus Italiam, domnam Beatricem, viduam Bonifacii marchionis, sibi in conjugium copulavit. Victor papa misso Hildebrando tunc archidiacono, set postea apostolico, sinodum Turonis generalem collegit, in qua Beringarius Andegavensis æclesiæ canonicus, a quo Beringariana heresis denominatur, sinodaliter et præsentialiter pro eadem heresi examinatur. Qui cum se defendere non posset, heresim suam coram omnibus anathematizavit et abjuravit, secundum formam quam sancta et universalis sinodus Ephesina prescripsit (1282-83). MLVII 292. Heinricus imperator filium suum, jam regem factum, principibus regni commendans, obit 3 Non. Octobris. Pro quo Heinricus filius ejus, admodum puer, cum matre sua Agnete cepit regnare. Romæ post Victorem Fridericus, frater Gotefridi ducis, dudum beatæ memoria Leonis papæ archicapellanus, ex clerico monachus factus, postea abbas in monte Cassino promotus, Stephanus nonus nomen B adeptus, papa 156us 293 præfuit novem mensibus 294. Hic (1284) omnes Romanos clericos ab æclesiastico conventu separavit, qui post interdictum beati Leonis papæ incontinentes extiterant. Sic enim piæ memoriæ (1285) Petrus Damiani, cardinalis episcopus, in literis 295 suis testatur. C MLVIII. Romæ post Sthephanum quidam Benedictus contra canones privata quorumdam gratia ordinatus, sine consecratione mensibus septem 296 præfuit æclesiæ. Qui a Gotefrido duce expellitur, et Gerhardus Florentiæ episcopus, secundus Nicolaus vocatus, papa 157us 297, præfuit annis fere tribus. Qui constituit, ut qui tunc a symoniacis essent gratis 298 promoti, ministerio suo permitterentur uti. Deinceps autem quicunque a symoniacis ordinarentur, nichil tali promotione lucrarentur. Hunc etiam papam Petrus Damiani, piæ memoriæ episcopus, ad corrigendam juxta canones clericorum incontinentiam, provocavit (1286). MLIX. Fridericus et fratres 299 ejus de Glichberga (1287) Heinrico regi rebellant. VARIE LECTIONES. 300 289 CLIIII. corr. alio atramento CLV. 290. sedit III an. in loco raso. Hinc usque ad initium anni 1057. scripta in loco raso littera minuta, eadem tamen manu. anno circiter 1092. inserta sunt. Quid deletum sit, dubitatur. Fortasse quædam ad laudem Herimanni Augiensis scripta erant; in necrologio saltim eodem fere atramento, hæc ad d. 8. Kal. Oct. leguntur: Heremannus doctor egregius obiit, et in libello de canonum auctoritate hæc scribit: Chronica quam domnus Heremannus egregius calculator et temporum solertissimus indagator ex diversis chronicis et historiis diligentissime composuit, quæ usque ad MLIVum dominicæ incarnationis annum fideliter perduxit. (Usserm. Prodr. II. p. 340.) Sententia quam Urstisius hoc anno post demonio liberaretur exhibet: Herimannus Wolferadi comitis filius, etc. usque sepultus est ex Sangallensi Bertholdo assumpta est, quam videsis supra. (Patrol. t. CXLVI, ad an. 1080.) Textus anterioris vestigia in Gottwicensi et Murensi Bertholdo annis 1055 1057. superesse videntur. 291 hæc littera minuta scripta 293 CLV. corr sunt, eadem tamen manu 1. 292 fortasse numerus MLVI. postea in MLVII. mutatus est 1. 295 Itis 1. 296 quæ sequuntur, postea eadem tamen manu addita sunt 1. m. VII. inserta 297 CLVII. corr. alio atr. CLVIII. 1. 298 vox circiter anno 1092. addita 1. deest 4. 4. 30o 1 jam i apparet 1. 294 CLVI. 1. paulo post 1. 299 frater 3. MLX 301 Romæ Nichholaus papa generali sinodo præsidens, Beringærium 302 præsentialiter et sinodaliter pro heresi sua iterum examinavit; qui tandem quasi conversus, libros suæ hereseos coram sinodo concremavit, et eandem heresim ut prius jurando anathematizavit (1288). 304 MLXI. Romæ Nicolao papa defuncto 6 Kalend. Augusti, Romani Heinrico regi, ejusdem nominis quarto, coronam et alia munera mittentes, de summi pontificis electione regem 303 interpellaverunt. Qui generali concilio Basileæ habito, imposita corona a Romanis transmissa, patricius Romanorum est appellatus. Deinde communi omnium consilio, Romanorumque legatis eligentibus, Chadelo Parmensis episcopus 7 Kalend. Novembris papa eligitur et Honorius appellatur, papatum nunquam possessurus. Set vicesima septima die ante ejus promotionem, Lucensis episcopus, nomine Anshelmus, a Nordmannis et quibusdam Romanis papa 158us 305 ordinatus, Alexander vocatus, sedit annos 12. Qui satis strenue symoniacam heresim destruxit, et ministris altaris cum conjugibus coire, juxta canonum statuta cum excommunicatione interdixit, ipsosque laicos clericorum aperte incontinentium officia audire, per bannum prohibuit; sicque clericorum incontinentiam satis prudenter refrenavit. Hujus autem constitutionis maxime fuit auctor Hildebrandus, tunc Romanæ æclesiæ archidiaconus, hereticis maxime infestus. MLXII. His temporibus fames magna fuit. Magna dissensio facta est inter imperatricem Agnetem et Gundharium Babenbergensem episcopum. MLXIII. Heinricus rex exercitum in Pannoniam movens, Salemonem, filium Andreæ regis, in regnum patris sui restituit. Heinricus Augustensis episcopus obiit, pro quo Imbrico. Cedes magna Coslare contigit in æclesia rege præsente. MLXIV 306. Magna seditio orta est inter Adalbertum Haminburgensem archiepiscopum et principes regni. MLXV 307. A die et Christus resurrexit, in tertia die paschalis ebdomadæ, 4. Kalend. Aprilis indictione tercia, rex Heinricus anno regni sui 9o, ætatis suæ 14°, accinctus gladio in nomine Domini. Pataviensis 309 episcopus obiit; cui Altmannus imperatricis capellanus successit. Hoc tempore Sigifredus Mogontiacensis archiepiscopus, et Gundharius Babenbergensis episcopus, et Otto Ratisponensis episcopus, et Willihelmus Trajectensis episcopus, cum magna multitudine Jerusalem profecti, in eo itinere a paganis multa sunt perpessi. Nam et bellum cum eis inire sunt coacti 310. In eodem itinere Guntharius obiit. Cui Ricimannus 311 symoniace successit. MLXVI 812. 313 B Multi nobiles bello civili perierunt. Cometæ sunt visæ in octavis paschæ, 9 Kal. Maii, et per 30 dies apparuere. Eberhardus Treverensis archiepiscopus, 17 Kalend. Maii, sabbato sancto paschæ, completis a se ipsius diei officiis, ipsis sacerdotalibus vestimentis indutus, requievit in pace. Cui Chonradus Coloniensis præpositus debuit succedere; set a civibus non est electus. Unde quidam comes, nomine Theodericus, eundem .Chonradum ad urbem Trevirorum tendentem comprehendit, et diu sub custodia maceratum, quatuor militibus necandum commisit; qui dum eum ter per quoddam præcipitium dejecissent, et nil sibi nisi brachium collidere possent, unus ex illis penitentia ductus, ab eo veniam impetravit. Alius autem volers eum decollare, C maxillam ejus tantum abscidit; et sic ipse Deo dignus martir ad Dominum migravit. Passus est autem Kal. Junii, anno ab incarnatione Domini 1066, regni vero Heinrici 10, sepultus apud abbatiam nomine Doleiam. Tres autem milites mortis hujus servi Dei auctores digna ultio postmodum subsecuta est. Nam unus eorum acceptum cibum degluttire non valens, alii duo manus suas lacerantes, ad claustra inferni descenderunt 34. Udo post interfectum Chounradum præsul Trevirensis constituitur. Nuptia Heinrici regis. Item cometa visa est. His temporibus venerabilis Petrus Damiani, ex heremita cardinalis episcopus, multa conscripsit, et incontinentiam sacerdotum Domus regalis Goslari 308 concremata est. Eodem D satis rationabiliter in scriptis suis confutavit, ordianno, ab incarnatione Domini 1065, quando (1289) et pascha celebratum est 6 Kalendas Aprilis, in qua natos autem a symoniacis, ut aiunt, nimium clementer tractavit 38. Hugo Bizantiensis archiepiscoVARIE LECTIONES. 801 totus annus 1060. priori textu eraso, circa a. 1092. minori littera insertus est 1; cf. textum codicis 4. supra in Bertholdo p. 271. 302 beringærium 1. e addito. 303 supra lin. add. 1. 30 p. n. p. in marg, addita post obitum ut videtur Kadalai, de quo certi nil constat ; post annum tamen 1073. cf. Affo storia di Parma T. II. habentur etiam in 2. 3. 4. 4. 303 CLVII. addito I. alio atramento 1. 306 narratio hujus anni deest 307 MLXIII. 3. 308 ita 1. 2. 4. 4. goslare 3. 309 P. e. o. c. A. i. c. s. in margine alio atramento 1. sed adsunt etiam in 2. 3. 4. 4. 5. 310 reliqua anni alio atramento addita sunt 1. 311 rizimannus 2. 3.2 MLXV. 3. 313. peipium 1. 314 hic numerum anni MLVI. inscrit 3. 315 reliqua anni alio atramento 3. postea addita sunt 1. sed adsunt etiam in 2. 3. 4. 4o. NOTÆ. (1288) Eadem fere opusc. ult., num. 1. Acta Conc. ap. Mansi XIX, 897. (1289) Non intendit, Christum in Paschate resurrevisse, god Pascha hoc anno dje 27 Martii evenisse, quo die Dominicam resurrectionem factam esse credebant veteres; unde et eodem die in antiquis Kalendariis passini notatur Resurrectio Domini, "uti et die 25 Martii Incarnatio et passio Domini. Dis pus obiit (1290). Cui ejusdem æclesiæ canonicus A niace 319 acquisivit, quique thesauros ejusdem æcle(1291) a fratribus electus, a rege substituitur. MLXVII. Saxonia civili laborat discordia. Nordmanni Romam adire voluerunt hostiliter. Burchardus Halberstetensis episcopus Leuticorum gentem viriliter devastavit 316. Heinhardus Spirensis episcopus in itinere Romano obiit. Cui Heinricus successit. MLXVIII. Heinricus 317 rex adolescentiæ suæ errore seductus, legitime conjugis adeo obliviscitur, et tam nefandis criminibus involutus esse diffamatur, ut etiam principes ejus eum regno privare molirentur. Totus ille annus pluvialis. MLXIX. Pax et reconciliatio in populo, in natali Domini apud Goslare, regali edicto sub sacramento sunt confirmatæ. Heinricus rex gentem Leuticorum devastat. Dedo marchio Saxonicus regi Heinrico rebellat; set postmodum coactus ad deditionem venit. Oudalricus abbas Augiensis obiit, pro quo Meginhardus. Constantiæ Rumaldus episcopus obiit; cui Karolus per symoniacam heresim in episcopatu successit. Gotefridus dux inter seculares excellentissimus, et in recordatione peccatorum suorum ad compunctionem lacrimarum facillimus, in erogatione elimosinarum largissimus, in vigilia natalis Domini satis laudabili fine requievit in pace 318. MLXX. B Francia civili laborat discordia. Otto dux Bajoa- C riæ regi Heinrico rebellat, et Magnus, filius Ottonis ducis Saxoniæ aquilonialis. Set rex prædictum Ottonem, cum legitime ad satisfactionem vocatus nollet venire, ducatu privavit. Meginhardus sponte dereliquit Augiensem abbatiam; post quem quidam Roudpertus indigne eidem abbatiæ præfectus, digne postmodum est expulsus (1292). Hiemps ventosa et pluvialis. MLXXI. siæ, utpute sacrilegus fur, in suos usus dispersit; habito concilio Mogonciaci, ex præcepto papæ Alexandri, prædictus Symonis discipulus, nondum consecratus deponitur, quippe cum a clericis Constantiensibus ibidem accusatus, objecta negare non posset. Cui successit Otto in episcopatum (1294). MLXXII. Heinricus rex pene sine difficultate bellorum sibi reluctantes superavit. Petrus Damiani, piæ memoriæ cardinalis episcopus, jam dudum mundo crucifixus, migravit ad Dominum, 8 Kalend. Martii 320 (1295). Cui domnus Geroldus, revera monachus, scientia scripturarum insignis, et moribus prædecessori suo non impar, in episcopatum successit. Adalbertus Haminburgensis sive Bremensis archiepiscopus obiit. Cui Leobmarus 321 successit. Rex multa sibi munitissima castella construxit in partibus Saxoniæ et Thuringiæ, et multas sibi munitiones injuste usurpavit; unde multorum animos contra se excitavit. MLXXIII. Roudolfus dux Alemanniæ, et Bertholfus dux Karinthiorum, et Welf dux Bajoariæ, a rege Heinrico discesserunt; qui aliis subintroeuntibus consiliariis, suum consilium apud regem non valere perspexerunt. Theodericus comes penitentia ductus pro facinore quod in beatum Chounradum Trevirensibus præsulem deputatum commisit, licet multa pericula obstarent, ardenti tamen fide cum aliis multis Jerosolimam cepit ire. Qui cum mare navigio intrarent, subita tempestate circumventi, statimque obtenebrata die quo irent incerti, celesti lumine sepius exhilarantur. Deinde non jam mortem in periculis timentes, set vitam æternam præmeditantes, marinis fluctibus emundati a peccatorum sordibus, migraverunt ad Dominum, 13 Kalend. Martii: quippe Theodericus comes, Widerolt, Marcuart, cum aliis 113. Romæ Alexander papa decessit. Pro quo venerabilis Hildebrandus, Romanæ æclesiæ archidiaconus, communi omnium consilio expetitur papa constituendus. Quo audito ipse archidiaconus, se viribus esse imparem tanto honori, immo oneri, reputans, inducias respondendi petiit, et sic fuga. elapsus, aliquot dies ad Vincula sancti Petri occultatus latuit. Set tandem vix inventus, et ad apostolicam sedem vi perductus, papa 159us 322 ordinatur 7 Kalend. Maii 323, et Gregorius VIIus appellatur 324. VARIE LECTIONES. Welf dux Bajoaria efficitur. Heinricus rex multas insidias passus, viriliter omnes transivit. In pentecoste (1293) Otto, jampridem dux Bajoariæ, cum sociis suis regi Heinrico ad deditionem venit sua sponte, anno ab incarnatione Domini 1071, regni autem Heinrici 15, ætatis vero ejus 30, indictione 9, D tercia feria ejusdem ebdomadæ, 18 Kalend. Julii. Karolus qui Constantiensem episcopatum symo 317 316 reliqua anni alio atramento in margine adjecta sunt 1. sed habentur etiam in 2. 3. 4. 4b. prima linea in loco raso 1. at eadem in reliquis habentur. 318 in p. paulo post addita 1. desunt 3. 319 symoniacæ corr. symoniace 1. 320 VII. K. M. supra lin. addita 1; et adsunt in reliquis. 321 leothmarus 2. leomarus 3. 322 CLVII. addito 1 alio atramento 1. 323 VII Kal. Maii alio atramento Bernoldi tamen manu addita 1. adsunt 3. desunt 2. 4. 4b. 324 Hucusque Bernoldus primo scripsisse, dein anno 1074. quæ jam sequuntur addidisse videtur. NOTÆ. tinguebant ergo scriptores medii ævi diem Pascha quolibet anno variantis a die resurrectionis in Kalendariis ad d. 27 Martii fixo. Uss. (1290) Die 27 Julii; cf. Dunod. Hist. de l'Eglise, ville et diocèse de Besançon I, p. 104, sqq. (1291) Hugo II. (1292) Gregor. Regist. I, 82. (1293) D. 12 Jun, (1294) Mansi, t. XX, p. 10. (1295) In Necrologio obitum ejus diei 9 Kal. Mart. assignat Bernoldus. |