ex

parte Re

dat se per vim et metum ingressum esse Religio- ANNO nem etc., nihil vero expresse statuatur de ipsa 1748. Religione, cujus aliquando interest alicujus su actio. Alumni sui Professionem irritam declarari; ut nis inten si quis, exempli causâ, comperiatur occultum tata aliquod impedimentum non revelasse, de quo ligionis. interrogatus fuerat, adjecta declaratione, quod, eo forsan existente, et non patefacto, ipsius admissio a Religione minime rata habenda foret; hinc dubitatum fuit, an in hujusmodi casu solus Superior Regularis sine Ordinario procedere posset, an vero etiam in hac facti specie discutienda esset Causa coram Regulari Superiore simul, et Ordinario Loci. Super quo Congregatio Sanctæ Romanæ Ecclesiæ Cardinalium ad ipsius Concilii Tridentini Interpretationem ab Apostolica Sede depntatorum constanter deerevit Causas hujusmodi super nullitate Professionis, tam a Regulari Professo, quam a Religione, intra quinquennium in judicium deductas, et a Superiore Regulari, et ab Ordinario Loci simul cognoscendas esse.

tur a die

casu

Quum item quinquennium, intra quod ad- Qainmittitur reclamatio adversus Professionem, quennium Sancta Synodus computandum voluerit a die computaprofessionis; cumque potior, atque communior Professiocausa, quæ pro nullitate Professionis adduci nis,etiam solet, in metu consistat; metus autem per to in tum quinquennium, atque etiam ulterius, ali- metus per quando perseveret; quæsitum fuit, an, ubi de manentis, metu agitur, initium quinquennii desumendum et impesit ab ipso die Professionis emissæ, an vero a dimenti die, quo Professus liberam reclamandi facul- ad recla. tatem habere cœpit. Eadem vero Congregatio declaravit, in utroque pariter casu, concessum quinquennii tempus a die emissæ Professionis esse computandum.

mandum.

Actio

Ad idem pariter quinquennium pertinet alia agitata quæstio, an scilicet prædicti Ordina- intentata rius, et Superior Regularis cognoscere possint intra quin Causas nullitatis Professionis etiam post ipsum quennium quinquennium, ubi nempe Professus intra il- licet de

PONT. lius decursum reclamaverit, sed judicium proA. VIII. sequi deinde neglexerit, aut nequiverit. Decreserta, ta- tum est autem ab eadem Congregatione, comen judi- ram præfatis Judicibus a Concilio memoratis catur ab agendam esse Causam, etiam post elapsum Ordinario quinquennium, dummodo satis constet, et a Supe- intra præscriptum tempus a reclamante serio

riore Re

lis de tem

pore motæ litis.

intentatam fuisse.

eam

gulari. De ipsis autem Judicibus pro hujusmodi CauRegularis Superior sarum cognitione a Sancta Synodo designatis, ad effe per ca verba, coram Superiore suo, et Ördinactum etc. rio; complures similiter motæ sunt quæstiones intelligi quæ majori eorumdem verborum elucidationi tur Supe- causam dederunt. Et primo quæsitum fuit, rior loca- quisnam censendus esset Superior Regularis in casu, et ad effectum, de quo agitur; utrum scilicet Provinciæ Rector, an Generalis Ordinis Moderator; Congregatio autem ejusdem Concilii Interpres definivit esse Superiorem localem, nimirum Abbatem, vel Guardianum, sive Priorem, aut alio quocumque nomine nuncupatum Præpositum, seu Rectorem illius Monasterii, aut Coenobii, in quo reclamans Professionem emisit; eum nempe, qui hujusmodi Monasterii, aut Coenobii regimen exercet, quo tempore Causa super nullitate Professionis in judiItem cium deducitur. Quæsitum item fuit, quisnam Moniali Monialium proprius Superior dicendus sit ad bus nisi effectum judicandi unà cum Ordinario de eaimmedia- rum Professionis nullitate. Responsum fuit te subsint quod si agatur de Monialibus Ordinario Loci Ordinario immediate subjectis, tunc, quum nullus sit

pro

earum Superior Regularis, solus Ordinarius judicat de Professione reclamantium intra quinquennium: Si vero Moniales Regularium regimini subsint, tunc hujusmodi Causæ judicandæ sunt ab Ordinario loci simul, et a Superiore Superior Regulari; ab eo nimirum, cui concreditum est Regularis universum Monasterii regimen, non autem at abstinere Confessario Regulari Monialium. Dubitatum est nequit a etiam, utrum Superior Regularis jus suum ceJudicio. dere possit Ordinario Loci, eique permittere,

suas

Dissen

inter se

ad Sedem

ut in hujusmodi Causis solus procedat, et ju- ANNO dicet; Id autem prædicta Congregatio fieri posse 1748. negavit; permisit tamen Superiori Regulari, ut Potest si judicium assumere nolit, aut non possit, tamen al alium subrogare valeat vel Regularem, vel etiam teri Ecclesiasticum Sæcularem juris Canonici peri- vices detum, qui una cum Ordinario Judicis partes legare. exerceat. Denique quæsitum fuit, si forte Or- tientibus dinarii, et Superioris Regularis judicia inter se discrepantia extiterint, quodnam ex ipsis alteri Judicibus prævalere debeat. At in hoc casu responsum Causa defuit, Causam ipsam ad Apostolicæ Sedis judi- volvitur cium devolutam censeri. Quum vero inter capita nullitatis Professio- Apostolinem Regularem irritantia, unum etiam adnu- cam. meretur , si nempe aliquis Professionem emi- Ad eandem Seserit in Cœnobio ad Novitiorum institutionem dem priminime destinato, in iis tamen locis, in qui- vative per bus rec. mem. Prædecessor Noster Clemens tinent Papa VIII. Decreta de Regularibus a se edita Causæ Pro vim habere mandavit ; si quis ex hoc capite fessionum Professionem a se factam intra quinquennium emis. eximpugnare voluerit, aut etiam si Religio intra tra Caidem quinquennium postulaverit alicujus Pro- nobia pro fessionem ex hujusmodi capite irritam decla- assignata. rari; decretum extat a fel. record. Urbano Papa VIII. altero Prædecessore Nostro, justis gravibusque de causis, ac de consilio præfatæ Congregationis Concilii Tridentini Interpretis, editum die v. Januarii Anni MDCXXXVI., in cipien. Ad occurrendum, quo statutum fuit, hujusmodi Causas ad eamdem Congregationem privative pertinere. Hæc sunt potiora in hoc genere Decreta ex Regestis prælaudatæ Con-, gregationis excerpta, quæ licet aliàs a Prædecessoribus Nostris Romanis Pontificibus Apostolica Auctoritate non semel approbata fuerint, et confirmata; Nos tamen eadem, præsentium Literarum tenore, atque Auctoritate simili, novo approbationis, et confirmationis Nostræ robore communimus, atque ab omnibus, ad quos spectat, seu respective spectabit, in po

novitiatu

PONT. sterum pro regula haberi, ac plenaria execuA. VIII. tioni demandari præcipimus.

Quibus ita constitutis, firmataque pertinentia Causarum, quæ intra quinquennium a die Professionis emisse adversus illius validitatem introducuntur; consequens est, ut et ea indicemus, quæ de ordine, ac methodo in hujusmodi judiciis servanda, a Majoribus sapienter constituta sunt; tum ea proferamus, quæ Nos ipsi opportune addenda censuimus, quæque pari auctoritate, ac præsentium literarum vigore perpetuis futuris temporibus servari volumus, et mandamus. Jam de ipsa hujusmodi Causarum introductione notum est decretum ejusdem Concilii Tridentini cit. Sess. 25. cap. 19. Apostata de Regular., ut si quis antea habitum sponte repellun- dimiserit, nullatenus ad allegandam quamcumtur a li que causam admittatur, sed ad Monasterium mine ja redire cogatur, et tamquam Apostata puniatur; dicii, nisi interim vero nullo privilegio suæ Religionis ju gionem vetur. Ex quo sequitur, Regularem postulantem redierint judicium fieri de sua Professionis nullitate, ab ipso judicii limine repelli, nisi constet eum in Religionis suæ Claustris morari et Habitum Regularem resumpsisse, si ipsum antea deposuerit.

ad Reli

etc.

Judicium

De probationibus vero, licet non ignoremus, inniti de- apud Superiores Regulares, Ordinariosque Lobet rigo. corum usu receptum fuisse, in re tanti morosis pro- menti, judicia sua fundare in extrajudicialibus bationi attestationibus, quantumvis juramento firmatis, bus, et quæ ad perpetuam dicuntur; hoc tamen de cœprocessi tero usurpari prohibemus; volentes, atque dihus judi- stricte mandantes ut ad adstruendas probationes in hujusmodi Causis necessarias, verus et judicialis Processus omnino conficiatur, in quo et Articuli exhibeantur ex parte illius, adversus Professionem agit; et Interrogatoria dentur ab ea parte, quæ stat pro ipsius Professionis validitate, et Testes tam super Articulis, quàm juxta hujusmodi Interrogatoria examinentur; utque, hac forma non servata,

cialibus.

qui

1748.

Citari debent De

fensores

et

Processus ipse, et Sententia dependenter ab eo ANNO prolata, insanabili nullitatis vitio corruere censeantur; salva etiam dispositione juris communis, quoad alia nullitatis capita, si quæ forte in ipsa Processus compilatione intervenerint. Sub eadem pœna nullitatis, decernimus, atque statuimus, ut in hoc judicio citari, et audiri debeant tum Defensores Monasterii, seu MonasteCœnobii, in quo professus Vota Religiosa sus rii, cepit, tum ipsius Professi Consanguinei, sive omnes inpropinqui, sive alii, quibus bona sua donavit, teresse haaut cessit; uno verbo omnes , quorum inter- bentes. est illius Professionem sustineri; in primis autem ii citentur (si superstites fuerint) qui indicati erunt tamquam Auctores, aut complices metus eidem incussi, ut Votis invitus se ob. stringeret. Quemadmodum vero in citata Constitutione Nostra, quæ incipit Dei miseratione decrevimus, ut in singulis Diœcesibus ab Ordinario deputari deberet aliquis probitate, ac doctrina commendatus, cujus officium esset in Causis Matrimonialibus. in judicio stare pro validitate Matrimonii; ita nunc omnibus, et singulis Locorum Ordinariis committimus, et mandamus, ut personam aliquam similibus qualitatibus præditam in suis respective Diocesibus eligant, cui Defensoris Professionum munus im- Defensor ponant; utque huic omnia demandata, injun- nis ex ofcta, et respective applicata esse censeantur, ficio dequæcumque Nos in præcitatis Litteris de Ma- putandus.

Professio

trimonii Defensore statuimus; Nos enim eadem omnia, præsentium tenore, ad hujusmodi Professionum Defensores expresse extendimus, et respective applicamus, et quoad istos pari modo locum habere decernimus. Id solum peculiariter pro Defensore Professionis in præsentibus statuentes, ut scilicet quidquid pro ipsius honorario, aut mercede, sive pro expensis in defensione Causæ occurrentibus, eidem præstanCujus dum esse Judex prudenter arbitratus fuerit, operam expensis id omne ab illis exsolvi debeat, quibus a Pro- præstare fesso renunciata fuerunt bona in Religionis in- debeat.