Sayfadaki görseller
PDF
ePub

EPISTOLA

Qua R. Pontifex gratulatur cum Henrica Principe Belgarum de sodalitate, cui nomen “ Opera delle Campagne

66

A SUA ALTEZZA REALE

ENRICHETTA

DUCHESSA DI VENDÔME, PRINCIPESSA DEL BELGIO

Altezza,

NEUILLY

[ocr errors]

Il filiale omaggio, che Ci ha reso Vostra Altezza Reale in quella che implorava da Noi una testimonianza di benevolo animo verso la egregia Opera delle Campagne, Ci è giunto vivamente accetto non pure per i sensi che l'Altezza Vostra esprimeva al Vicario di Cristo, ma eziandio per la caritatevole pietà, di cui Ella Ci appariva insignita. Lunghi anni, ed essi non iscevri di qualche amorevole fatica, spendemmo anche Noi in pro degli umili abitatori dei campi, ed a vantaggio delle derelitte Chiese, dove è l'istesso Iddio dei magnifici Tempii che da povero Clero riceve culto disadorno. Poichè pertanto anche Vostra Altezza nella presidenza di così benemerita Opera ha bellamente consacrato tanta parte delle elette sue industrie, Noi siamo ben lieti di felicitarci con lei. Per significarle poi nella più grata maniera la sincera brama, che Noi nutriamo, di vedere prosperare il sullodato Sodalizio, di tutto cuore gli preghiamo l'assistenza del Cielo, ed all'Altezza Vostra, del pari che a quanti gli son larghi di aiuto, impartiamo paternamente l'Apostolica Benedizione.

Dato in Roma presso S. Pietro il 16 Dicembre 1903, anno primo del Nostro Pontificato.

PIUS PP. X

EPISTOLA

Qua Pontifex obsecrat Abbates Benedictinos ad Missionarios adiutores in Brasiliam mittendos.

DILECTIS FILIIS

ABBATIBUS UNIVERSI ORDINIS BENEDICTINI

PIUS PP. X.

Dilecti Filii, salutem et Apostolicam benedictionem.

Dilectus Filius Gerardus van Caloen quam alacri constantique studio iamdiu contendat, ut Brasiliae gentibus catholici apostolatus bona conciliet, vobis satis superque esse notum pro certo habemus. Ut tamen ea omnia, quae idem dilectus Filius, divino iuvante numine, implenda sibi proposuit, reapse impleantur, unum deest, ut numerus videlicet operariorum augeatur, qui in messe Domini portent pondus diei et aestus. Quare, charitate Christi permoti et salvandarum animarum desiderio, enixe vos exhortamur imo et obsecramus, ut si quos, in monasterio quisque vestro, reperiatis, qui praedictum dilectum Filium Gerardum in Brasiliae oras sequi velint, eique in vinea Domini adlaborare; eos ne prohibeatis, immo hortatione vestra stimuletis et corde magno et animo volenti derelictarum gentium necessitatibus concedatis. Hoc autem confidite, potentem esse Deum abundare facere in vobis, ut monasteria vestra nihil inde capiant detrimenti, sed, contra, numero et virtute floreant, Paternae Nostrae dilectionis testem ac munerum divinorum auspicem, Apostolicam Benedictionem vobis et subiectis cuique monachis amantissime impertimus. Datum Romae apud S. Petrum, die 20 Decembris 1905, Pontificatus Nostri anno tertio.

PIUS PP. X

»ЄХЭ

EX S. CONGR. EPISCOPORUM ET REGULARIUM

ORDINIS FRATRUM PRAEDICATORUM

De facultate Episcoporum limitandi, etiam quoad Regulares, durationem pulsationum in sonitu campanarum.

Beatissime Pater,

Episcopus Sanctae Fidei in Republica Argentina humiliter ac reverenter exponit quod, attentis querelis sive privatim sive publice sive etiam per ephemerides excitatis ex abusu circa campanarum sonitum, necnon iure meritoque metuens auctoritatis civilis aut municipalis interventum, quem opera sui Vicarii Generalis semel vitare potuit, decretum edere statuit, vi cuius, campanarum sono diebus Dominicis, festivis aliisque anni temporibus haud prohibito, earumdem campanarum usus tantummodo moderatur et limitatur. Quum vero Fratres Praedicatores, qui in hac Sanctae Fidei civitate Conventum habent, contra praefatum episcopale decretum opponant privilegium ipsis a S. Pio V Constitutione Etsi Mendicantium diei 16 Maii 1567 concessum, atque a resolutione S. Congr. Episcoporum et Regularium diei 11 Martii 1892 confirmatum (1), duo sequentia dubia resolvenda proponit:

I. Utrum, attentis gravibus adiunctis supra relatis, dicti Fratres Praedicatores obtemperare teneantur dispositionibus in citato episcopali decreto contentis? Et quatenus negative: II. Quomodo se gerere debeat Ordinarius ad interventum. civilis vel municipalis auctoritatis vitandum?

Sacra Congregatio Emorum ac Rmorum S. R. E. Cardinalium negotiis et consultationibus Episcoporum et Regu

(1) Cfr. Acta S. Sedis, vol. 24, pag. 558-565.

larium praeposita, re sedulo perpensa, praefatis dubiis respondendum censuit, prout respondet:

Firmo remanente Fratrum Praedicatorum privilegio pulsandi campanas quando eis placuerit, ad tramitem Constitutionis S. Pii V Etsi Mendicantium, Episcopus potest, propter specialia loci et temporum adiuncta, pulsationum durationem ad certum tempus limitare (1).

Romae, 15 Novembris 1905.

D. Card. FERRATA, Praefectus.

L. S.

Philippus Giustini, Secretarius.

CLARISSARUM

Novitiae immediate post Novitiatum admitti debent ad professionem votorum simplicium, quae ex parte voventis sunt perpetua.

Beatissimo Padre,

P. Silvestro Scaramucci dell' Ordine dei Frati Minori, confessore ordinario delle monache Clarisse Cappuccine di S. Fiora, diocesi di Città di Pieve, premesso il bacio del S. Piede, espone umilmente alla S. V. la seguente prassi che

(1) Siquidem S. Pius V postquam in citata Bulla § 22 praemiserit quod: << Quidam Episcopi Regulares campanas diebus festivis pulsare vel eodem tempore, quo ipsi celebrant, Missas celebrare nolunt », ut huic molestiae finem imponeret, praescripsit: « Prohibemus insuper eisdem Ordinariis ac aliis quibuscumque personis ne impediant ipsos Fratres, quando iis placuerit, tam in diebus dominicis seu festivis aut aliis totius anni temporibus, campanas pulsare, et etiam tempore quo ipsi celebraverint, Missas celebrare ». Ex hodierna deinde S. C. EE. et RR. decisione colligi potest quod privilegium Regularibus hac in re concessum proprie respicit substantiam rei seu ipsum campanarum sonum, quo Religiosi uti valent quando et quoties eis libuerit, quemque Episcopi prohibere per se potestatem non habent. At aliud dicendum venit quoad modum ipsius soni seu quoad durationem pulsationum; tunc enim Ordinarii, ita exigentibus peculiaribus circumstantiis, tempus in campanarum sonitu pro sua prudentia et sapientia moderare et limitare valent (N. R.).

egli ha trovata nel detto monastero relativamente alle professioni delle Novizie:

Dopo l'anno del Noviziato, le Novizie hanno sempre fatto fino ad oggi ancora un anno del così detto Giovanato prima di fare voti di qualunque sorta; al termine del quale emettevano i voti semplici temporanei per tre anni. Terminato poi il triennio di questi voti semplici temporanei, erano ammesse alla professione solenne. Tale prassi è stata continuata anche dopo il Decreto della S. Congregazione dei VV. e RR. del 3 maggio 1902 (1), in virtù del quale, prima della professione solenne, le monache devono fare i voti semplici ad triennium, i quali per parte della vovente non sono più temporanei, ma perpetui. Per la qual cosa, nel lodato monastero, anche al presente, si trovano alcune giovani con voti semplici fatti non a norma del mentovato Decreto Apostolico, cioè perpetui per parte della vovente, ma secondo l'antica consuetudine del monastero, cioè temporanei.

Ora, tali giovani essendo prossime a terminare il triennio dei voti semplici temporanei e dovendosi ammettere alla professione solenne, a tranquillità sua e a rimuovere qualsiasi equivoco, supplica la S. V. per la soluzione dei seguenti dubbi:

I. Può tollerarsi l'anno del così detto Giovanato dopo quello del Noviziato; oppure, appena terminato il Noviziato, se nulla osta, devonsi ammettere le Novizie alla professione dei voti semplici secondo il tenore del Decreto Apostolico del 3 maggio 1902?

II. Quelle giovani che al presente hanno voti semplici temporanei, secondo l'antica consuetudine, prima di fare la professione solenne è necessario che facciano i voti semplici a norma ed in esecuzione del citato Decreto Apostolico, oppure è sufficiente il triennio dei voti temporanei fatti secondo l'antica consuetudine?

(1) Cfr. Acta S. Sedis, vol. 35, pag. 31.

Acta S. Sedis, Vol. XXXVIII, fasc. 7.

25

« ÖncekiDevam »