EX S. CONGR. EPISCOPORUM ET REGULARIUM

ORDINIS S. BENEDICTI

Dilata professione solemni non est iterum exquirendum votum Capituli Conventualis.

Beatissime Pater,

D. Maurus M. Serafini O. S. B. Abbas Generalis Congregationis Cassinen. a primitiva observantia, pedibus Sanctitatis Tuae provolutus, sequentia exponit:

Ex decretis Apostolicis Neminem latet et Perpensis, et ex declarationibus super iisdem, a S. Congr. de Statu Regularium emissis, tam pro religiosis quam pro monialibus post vota simplicia ad professionem solemnem admittendis, requiritur votum Capituli Conventualis, quod quidem votum non deliberativum sed mere consultivum est, ad instructionem animi Superioris. Qui Superiores, iustis de causis, professionem solemnem differre possunt ultra statutum triennium, non tamen ultra aetatis annum vigesimum quintum. Hinc saepe contingit ut Superior, post auditum Capitulum Conventuale, dilationem decernat. Quapropter quaeritur:

I. An dilata professione solemni post Capituli votum, Superior teneatur iterum exquirere votum Capituli, cum tempus advenerit admittendi candidatum ad professionem solemnem? Et quatenus affirmative;

II. Quaenam temporis dilatio talis censeri debeat, ut Capitulum Conventuale iterandum sit?

Sacra Congregatio Emorum ac Rmorum S. R. E. Cardinalium Negotiis et Consultationibus Episcoporum et Regu

Ecclesia Regularibus concessa, adimpleto pacto reversivo, regularis esse desinit.

Factispecies. Conventus et sanctuarium S. Antonii loci Gemona in dioecesi Utinensi prius ad Minores Conventuales pertinebant, deinde vi suppressionis saec. XVIII peractae in proprietatem municipii eiusdem oppidi devenit. Tunc Episcopus dictam ecclesiam erexit in succursalem paroeciae ibidem extantis. Anno autem 1845 idem municipium sanctuarii et monasterii usum cessit Fratribus Minoribus cum adnexa conditione ut, Religiosis quacumque de causa etiam vi maiori desinentibus, utrumque ad Commune loci rediret; prouti revera accidit a. 1867 ob italicam Ordinum suppressionem. Eodem anno municipium custodem ecclesiae S. Antonii nominavit unum ex iisdem Minoribus sub dependentia tum Archipresbyteri quoad sacras functiones tum Fabriceriae laicalis quoad administrationem redituum; et tandem a. 1902 custodiam sanctuarii, cum quadam monasterii parte ab incendio eiusdem anni non destructa, tribus Fratribus Minoribus ad tempus indeterminatum concessit.

(1) Hoc enim eruitur tum ex indole ipsius voti, quod est tantum consultivum, tum ex eiusdem fine, quum admissio vel dimissio deliberativa professi simplicis soli Superiori competat. Notandum praeterea est nec primum votum consultivum Capituli Conventualis in quibusdam Ordinibus vigere (N. R.).

Interea Archipresbyter oppidi Gemona in praefato sanctuario festivitates S. Antonii et SSmi Rosarii aliasque sacras functiones semper peregit; at a. 1902 Pater Guardianus, existimans hoc in regularis disciplinae praeiudicium vergere, disposuit ut solemnitas S. Antonii a solis Religiosis celebraretur. Hinc parochus ad hanc S. C. recursum obtulit.

Animadversiones. Archipresbyter contendit ecclesiam S. Antonii esse paroeciae succursalem: hocque ostendere nititur, sive ex quadam scripta memoria a. 1893, quae refert dependentiam sanctuarii a parocho, sive ex actis S. Visitationis a. 1889 confirmantibus ex pacto convento ius parochi ibidem celebrandi festa S. Antonii et SSmi Rosarii, sive demum ex tribus testibus qui sub iuramento deponunt Archipresbyterum praeter dicta festa etiam processiones et sacra Tridua peregisse.

Ex adverso Fratres Minores asserunt Archipresbyterum solemnitates in casu celebrasse non iure proprio sed ex speciali invitatione quolibet anno a Religiosis facta, uti nonnulli ex ipsis testantur. Hoc autem ius consuetudinarium inducere nequit, quum locum habuerit et interruptio per festa celebrata ab altero parocho viciniore, a quodam Episcopo et ab ipso Patriarcha Venetiarum. Praeterea nullum documentum extat, quod confirmare possit conventionem a parocho allatam. Caeterum, concludunt, etiam post a. 1867 familia Franciscana, licet diminuta, in Conventu S. Antonii perseveravit, ac proinde ecclesia nunquam e suo statu regulari excidit.

Dubium. Se e come il Revmo Arciprete di Gemona possa celebrare le funzioni ecclesiastiche nella chiesa di S. Antonio nelle solennità di S. Antonio da Padova e del SS. Rosario, o in occasione di funzioni straordinarie, quali sono visite giubilari, tridui per pubbliche calamità, etc. (1).

(1) An et quomodo Revius Archipresbyter loci Gemona ecclesiasticas functiones celebrare possit in ecclesia S. Antonii in solemnitatibus S. Antonii a

Decisio. S. Congr. Episcoporum et Regularium, re sedulo discussa, die 27 Ianuarii 1905 responsum dedit:

Quoad sacras functiones in dictis festis S. Antonii et Sacratissimi Rosarii, excluso quocumque alio onere, servetur solitum, et ad mentem. Mens est: « che le altre funzioni vengano da Mons. Arcivescovo e dal P. Provinciale ex bono et aequo determinate in apposito elenco, affine di evitare future questioni (1).

Colliges. 1°. Ecclesia est regularis ac proinde exempta ab Ordinarii iurisdictione si ad Regulares pleno iure pertineat, non autem si sola eiusdem custodia, ipsis concredita sit.

2o. In casu, quum clausula reversionis per italicam bonorum ecclesiasticorum eversionem impleta esset, ecclesia S. Antonii cum adnexo Conventu in dominium vel saltem in iuspatronatus municipii rediit.

3o. Hinc dicta ecclesia e suo statu regulari excidit, quem nec recuperare valuit quum nonnullis Religiosis ad solum usum commissa fuit.

4°. Constat denique de iure consuetudinario Archipresbyteri loci Gemona in praefato sanctuario festa S. Antonii et SS. Rosarii aliasque sacras functiones quotannis peragendi.

Padua et SSmi Rosarii, aut occasione extraordinariarum functionum, uti sunt visitationes iubilares, Tridua pro publicis calamitatibus, etc. (V. R.).

(1) Mens est quod, ad futuras vitandas quaestiones, a Revmo Archiepiscopo et P. Provinciali ex bono et aequo caeterae functiones in speciali elencho determinentur (V. R.).

EX S. CONGREGATIONE CONCILII

GIENNEN.

SERVITII CHORALIS

Non sustinetur immemorialis praxis, etiam antiquis statutis firmata, certis diebus abessendi a choro et quotidianas distributiones lucrandi.

Species facti. In ecclesia cathedrali Giennensi immemorabilis extat praxis, perantiquis statutis firmata, vi cuius Capitulares processioni interessentes, quae singulis Dominicis, persoluta in choro Hora tertia et ante celebrationem missae solemnis, ducitur intra ecclesiae ambitum, facultatem habent vacandi a choro una die intra sequentem hebdomadam, quin ius ad quotidianas distributiones et ad conciliares vacationes trium mensium amittant. Indultum huic simile vigebat etiam pro tonsione barbae, sed deinde revocatum fuit, uti testatur Garcia (De benef., part. 3, cap. 2, n. 245 et 246). Modo Episcopus quaerit, utrum indultum illud ratione processionis tamquam legitimum retineri possit.

Animadversiones. Capitulum ad suum privilegium tuendum invocat tum statuta a pluribus Episcopis approbata, tum immemorialem consuetudinem, quae parit meliorem titulum de mundo, et praesumptionem beneplaciti Apostolici inducit iuxta caput Super quibusdam, § Praeterea, De verb. signif., ibi Glossa in verb. Non extat, et per Felinum in cap. Accedentes, De praescript., et firmavit Rota, pluribus omissis, dec. 739, n. 2 et 6 coram Caprara.

Quin ex adverso obiiciatur per cap. 12, Sess. 24 Conc. Trid. de Reform. ablata fuisse omnia privilegia contraria; nam Garcia (loc. cit., n. 189 et seq.) ad dubium, an Trid. dum statuit non licere beneficiatis « vigore cuiuslibet statuti aut consuetudinis ultra tres menses a propriis ecclesiis abesse »,