per tria fere lustra pacifice executioni mandata, uti comprobat nedum relatio Episcopi Nuscani facta H. S. C. die 1 Maii a. 1873, sed etiam elenchus collationum II canonicatuum factarum ab a. 1845 usque ad a. 1858, modo a S. Sede et modo ab Episcopo Nuscano secundum tempus vacationum beneficiorum. Atqui privilegia per non usum seu tacitam renuntiationem amittuntur; et doctores innixi leg. 1, ff. de nundinis, uti Engel (Ius can., lib. 5, tit. 33, n. 19) et Barbosa (Collect., in lib. 5 Decret., tit. 33, cap. 6, n. 4 et seqq.), tradunt sufficere quod non usus per decennium perduraverit.

Dubium. An et quomodo iura seu privilegia concessa a Bulla Leonis X Capitulo loci Montella adhuc vigeant in casu. Resolutio. S. C. Concilii, omnibus hinc inde perpensis, die 19 Novembris 1904 sequens dedit responsum :

Affirmative iuxta modum; et modus est ut in provisione paroeciarum seu nominatione curatorum servetur ius commune: in provisione autem canonicatuum servetur resolutio Commissionis executivae Concordati.

Novae animadversiones. Huius resolutionis edita publicatione patronus Capituli novae audientiae beneficium petiit et obtinuit. Ipse libenter admittit cessationem privilegiorum quoad paroeciarum provisionem, in qua animarum salus exigit ut iuri communi stetur, sed non amplectitur alteram modi partem quoad canonicorum nominationem, quia secus Bulla Leonina funditus esset eversa, quod pugnat cum responso dato: Affirmative. Sane Commissio executiva Concordati a. 1845 in linea tantum gratiae permisit Capitulo Montellano, ut tribus postremis mensibus episcopalibus praesentare posset ad vacantes canonicatus: at in vim citati responsi privilegia Leonina Capitulo Montellae recognoscuntur; ergo decisio Commissionis executivae applicari nequit.

At ex adverso adnotandum est relatam arguendi rationem, utpote nimis probantem, esse reiiciendam. Patronus enim admisit primam modi partem; at posito nuper allato

argumento totum temperamentum decisioni additum esset delendum, quod profecto pugnat cum declaratione ab ipso emissa de acceptatione cessationis privilegii quoad parochorum nominationem. Per editam itaque decisionem utique resolutum fuit concessa a Bulla Leonina privilegia adhuc existere, sed valde imminuta scilicet restricta ad ius Capituli tantum praesentandi ad vacantes praebendas in ultimo trimestri episcopali iuxta decisionem Commissionis executivae Concordati, et exclusa canonica institutione Ordinario reservata a Conc. Trid. (Sess. 14, cap. 12 de Reform.).

casu.

Dubium. An sit standum vel recedendum a decisis in

Responsum. Et eadem S. Congregatio, causa iterum ad examen revocata, die 18 Martii 1905 rescripsit: In decisis.

Colliges. 1. Conc. Trid. admisit iuspatronatus ex causa onerosa seu ex titulo fundationis aut dotationis, et revocavit iuspatronatus ex causa gratuita seu ex titulo meri privilegii.

2o. Episcopi in propria dioecesi sunt ordinarii collatores beneficiorum omnium etiam iurispatronatus ex causa onerosa.

3. In themate iura et privilegia a Bulla Leonis X concessa Capitulo Montellae quoad provisionem paroeciarum et canonicatuum abolita vel saltem imminuta fuerunt a Conc.. Trid. et a Concordato inito inter S. Sedem regemque Siciliae.

4°. Quapropter perseverante cura actuali et habituali paroeciae penes Capitulum Montellani, eiusdem Vicarii curati eligendi et approbandi sunt ab Episcopo Nuscano iuxta praescriptiones iuris communis.

5°. Tamen, iuxta decisionem Commissionis executivae praedicti Concordati, Capitulo Montellano recognoscitur ius idoneas personas ad canonicatus vacantes praesentandi Ordinario pro canonica institutione, dempta prima dignitate Archipresbyteratus collationi S. Sedis semper reservata.

Acta S. Sedis, Vol. XXXVIII, fasc. 2.

7

EX S. CONGREGATIONE RITUUM

POLICASTREN.

Decretum Beatificationis et Canonizationis Ven. Servi Dei Dominici Lentini, sacerdotis saecularis.

Ad gloriam Dei et fidelium pietatem augendam valde confert series illa in Ecclesia catholica nunquam interrupta Christi Famulorum cuiusvis sexus, aetatis et conditionis, quorum vitae sanctimonia etiam prodigiis confirmata, populorum fama, laude et veneratione celebratur. Huc etiam spectant Causae beatificationis et canonizationis quae apud Apostolicam Sedem aguntur. Inter cetera nuper disceptatum est de signanda Commissione introductionis Causae Servi Dei Domiminici Lentini sacerdotis qui non in claustro sed in saeculo commoratus, haud obstante gravi rerum perturbatione temporumque acerbitate, sacrum ministerium Verbi Dei praedicatione clarisque virtutibus decoravit. Laureae in Lucanis et Policastren. dioecesi, die 20 Novembris anno 1770 ex piis honestisque parentibus Macario et Rosalia Vitarella ortus, statim regenerationis lavacrum recepit in paroecia Sancti Nicolai. Succrescente aetate christianae Fidei rudimenta ediscere curans, alios quoque ea docere satagebat. Sacro chrismate roboratus atque Angelorum pane refectus egregiae indolis et eximiae pietatis indicia portendere visus est. Egenos et pauperes singulari charitate complectens, subsidia in eorum levamen comparabat. Domi et in templo orationi assiduus suavissimos ex hac devotione et mentis elevatione in Deum et in Sanctos Eius percipiebat fructus. Annum aetatis quartum decimum ingressus quum se ad sacra vocatum sentiret, annuentibus parentibus et consentiente Praesule, clericales. vestes induit. Humanioribus litteris atque philosophicis sacris

que disciplinis sedulam operam dedit, curione ecclesiae S. Nicolai Dominico Cosentini praeceptore. In episcopalem urbem Policastren. deinceps se contulit, ibique in dioecesano seminario incoepta theologiae studia una cum iure canonico diligenter prosequutus est. Rei familiaris inopia proposito consilio suscipiendi ordines aliquantulum obstitit; verum sedulitate atque industria adhibita, Deo adiuvante, voti compos factus, per minores gradus ad superiores ascendit; atque, de Apostolica venia super defectu aetatis, sacerdotali dignitate insignitus est. Novensilis presbyter mox in patriam reversus ad pueros adolescentesque instruendos omnem curam impendit, ut in Ecclesiae civilisque societatis spem accrescerent. Latinas graecasque litteras, et philosophicas theologicasque scientias discipulis tradidit. Animarum lucro praecipue intentus curare studebat, ut ipsi frequenter ad Synaxim accederent, sacris interessent, sanctissimam Eucharistiam visitarent atque indulgentiarum thesauros acquirerent. Neque id satis fuit Servo Dei; qui alteram sui muneris partem esse duxit falsas impiasque opiniones impugnare simulque audientium animos ad poenitentiam et ad vitam gratiae excitare. Quod fidelis Christi minister non modo e suggestu per publicas sapientesque conciones sed etiam in exedra confessionum per consilia, admonitiones et sacramentalem absolutionem salutariter perfecit. Charitate in Deum et in proximum incensus Beatissimam quoque Virginem aliosque caelites peculiari pietatis. studio prosequebatur. Sibi austerus et parvo contentus, tenui victu cultuque utebatur; ceteris vero mitis, suavis et liberalis erat, adeo ut in patria finitimisque regionibus veluti Angelus divinitus missus haberetur. Verum Christi Famulus sacerdotalibus muneribus rite peractis, quum quartum supra quinquagesimum aetatis annum attingeret, lethali morbo affectus est. Divinae acquiescens voluntati, de Deo eiusque attributis deque catholica religione loqui delectabatur. Deficientibus viribus, omnibus Ecclesiae Sacramentis rite susceptis preces

psalmosque ingeminans, die 25 Februarii anno 1828, brachiis in crucem supra pectus conformatis, in pace quievit. Statim ad invisendas Servi Dei exuvias, cuiusvis ordinis cives etiam ex dissitis locis confluxerunt. Iusta funebria bis solemniter persoluta sunt quamdiu corpus in parochiali ecclesia S. Nicolai, in qua etiam tumulatum fuit, expositum mansit. Fama autem sanctitatis qua ipse vivens floruerat, post obitum, etiam assertis prodigiis aucta, illustrior evasit. Hinc super ea, auctoritate Ordinaria, in Curia Policastrensi inquiri coepit; sed variis de causis Processus acta intermissa, dein reassumpta et absoluta ad Sacram Rituum Congregationem tandem delata sunt. Scriptorum Servi Dei revisione peracta, quum nihil obstet quominus ad ulteriora procedi possit, instante Illmo Dño Caio Firrao, equite romano, et Causae postulatore, attentisque litteris postulatoriis quorumdam Emorum S. R. E. Cardinalium, plurium Sacrorum Antistitum aliorumque ecclesiastica vel civili dignitate praestantium, Emus et Rmus Dñus Cardinalis Vincentius Vannutelli, Episcopus Praenestinus et eiusdem Causae Relator, in Ordinariis Sacrorum Rituum Congregationis Comitiis subsignata die ad Vaticanum habitis sequens dubium discutiendum proposuit: An signanda sit Commissio Introductionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur? Porro Emi et Rmi Patres Sacris tuendis Ritibus praepositi, post relationem ipsius Emi Cardinalis Ponentis, audito voce et scripto R. P. D. Alexandro Verde Sanctae Fidei Promotore, omnibusque sedulo perpensis rescribendum censuerunt: Affirmative seu signandam esse Commissionem, si Sanctissimo placuerit. Die 11 Aprilis anno 1905.

Facta postmodum de his Sanctissimo Domino Nostro Pio Papae X, per infrascriptum Cardinalem Sacrae Rituum Congregationi Pro-Praefectum, relatione, Sanctitas Sua Rescriptum eiusdem Sacrae Congregationis ratum habens, Commissionem Introductionis Causae Ven. Servi Dei Dominici