In majore Asia, Laomedonti Mitylenæo Syria cum Phonice data est. Cypri insulæ reguli potestatem ab Alexandro illis concessam aliquandiu retinuerunt. Armeniæ Neoptolemus, Mesopotamia Arcesilaus, Babyloniæ Archon præfectus est. Atropates Perdiccæ socer, Mediæ satrapes ab Alexandro relictus est. In hac divisione, Mediæ majori Atropatum, minori socerum Perdiccæ præpositum fuisse, referunt Justinus et Orosius ipsum Atropatem Perdiccæ socerum fuisse nescientes. Diodorus hic, quasi sui oblitus, Mediam Pithoni primum, deinde Atrapæ vel Atropatæ potius, a Perdicca traditam fuisse scribit. Sed re postea rectius considerata, in secunda demum satrapiarum partitione ab Antipatro in Triparadiso facta Pithoni Mediam obtigisse agnoscit: neque a genero aliquam dignitatis partem Atropatæ fuisse ademptam, ullo modo fit verisimile. Bactrianæ citerioris et Sogdianæ administratio Philippo concessa est, Sogdianæ tamen communicato cum Oropio imperio; quem accepto ab Alexandro illius regno ob perduellionem exutum fuisse, Dexippus indicat. In Persidis satrapia Peucestes, in Hyrcaniæ et Parthiæ, quas simul censas fuisse confirmat etiam Strabo, Phrataphernes, in Carmaniæ Tlepolemus Pythophani filius, in Bactrianæ ulterioris et Paropamisi Oxyartes sive Oxathres (Roxanes pater et Alexandri socer), in Ariæ et Drangianæ juxta Taurum Stasanor Solius, in Susianæ Scynus, in Arachosiæ et Gedrosia Sibyrtius, ut ab Alexandro constituti fuerant, relicti sunt. Indiæ ora, a Paropamiso atque ab Acesinis et Indi confluentibus usque ad oceanum, Pithoni Agenoris filio permissa est: sicut Mallorum et Oxydracarum satrapia Eudemo vel Eudæmoni Thracum duci, reliquaque India Poro, et Taxili, et Abisari filio; quos ab ipso Alexandro iis in locis constitutos supra vidimus.

Cum hæc divisio veluti fatale munus singulis contigisset, magna incrementorum materia plurimis fuit. Siquidem non longo post tempore, quasi regna, non præfecturas

b Lib. 13. cap. 4.

c Lib. 3. cap. 23.

d Lib. 18. cap. 3.

e Lib. 19. cap. 12.

f Lib. 11. pag. 782.

divisissent sic reges ex præfectis facti, magnas opes non sibi tantum paraverunt, verumetiam posteris reliquerunts. Atque ita maximum in terris Macedonum regnum nomenque inde morte Alexandri distractum in multa regna esth. Hujus tamen honoris ornamentis tamdiu omnes abstinuerunt, quamdiu filii regis sui superesse potuerunt. Tanta in illis verecundia fuit; ut cum opes regias haberent, regum tamen nominibus æquo animo caruerint, quoad Alexandro justus hæres fuit. Quæ omnia a Spiritu sancto, Danielis cap. XI. ver. 4. clare fuerunt prædicta.

d. De mandatis Cratero ab Alexandro datis, Perdiccas deliberationem ad publica Macedonum comitia retulit. Quæ licet illi approbarent: tamen cum supra modum ardua perfectuque difficillima viderunt, nihil eorum paragendum statueruntk.

Post Jaddum filius ejus Onias I. apud Judæos pontifex maximus fuit' annis 21.

Græci veterani ab Alexandro in superiorum satrapiarum coloniis collocati redeundi in patriam desiderio affecti, quod ad extremos imperii fines essent rejecti, a Macedonibus defecerunt; Philone Æniane duce sibi electo. Et jam ultra viginti millia peditum, et tria millia equitum omnes bellorum certamina sæpissime expertos, et eximiæ fortitudinis viros, contraxerant. Adversus hos, ex Macedonum agmine 3000. pedites et 800. equites sorte delectos Pithoni (qui a custodia corporis Alexandro fuerat, vir animi celsi et ductandi exercitus peritus) ducendos Perdiccas tradidit: literis etiam ad præfectos datis, ut his peditum decem et equitum octo millia adderent. Pithon vero Græcos humanitate sibi conciliare, auctisque per horum societatem copiis, suis providere commodis et provincias superiores in suam potestatem redigere cogitabat. Quod animadvertens Perdiccas, ut rebelles armis edomitos trucidaret, spoliaque militibus distribueret, edicto cavit. Cumque Pithon corrupto per quendam Æmanem Lipodoro, qui trium millium agmini apud rebelles præerat, victoriam obtinuisset:

Justin. lib. 13. cap. 4.

Justin. lib. 15. cap. 2.

1 Joseph. in fine lib. 11. antiquit.

Liv. lib. 45.

Diodor. ann. 2. Olymp. 114.

præcone ad devictos misso, ut arma deponerent edixit, et data acceptaque fide, suam quisque domum reverterentur. Sed Macedones mandatorum Perdiccæ memores, posthabita jurisjurandi religione, universos confoderunt, opesque diripuerunt. Ita Pitho, spe sua frustratus, cum Macedonibus ad Perdiccam est reversus".

Ptolemæus Ægyptum citra periculum adeptus, humanum se regionis ejus incolis exhibebat: et octo millibus talentum potitus, conductis, qui æra mererentur, exercitum comparabat. Complures etiam amice erga illum affecti, propter æquitatem, ad ipsum confluebant. Cumque certo futurum sciret, ut Perdiccas Ægypti satrapiam ipsi adimere conaretur; cum Antipatro societatis fœdus inivit", et reges finitimos beneficiis obsequiisque sibi devinxit. Cleomenem quoque, vicarium sibi adjunctum, quod Perdiccæ studeret, sibi suspectum occidit, et Ægyptum præsidiis firmavitp.

3682. Habebant in mandatis Leonnatus et Antigonus, ut magna manu Eumenem Cardianum in satrapiam Cappadociæ et Paphlagoniæ inducerent. Antigonus, elatus jam animo atque despiciens omnes, Perdiccæ literis non obtemperavit: Leonnatus vero ex superioribus provinciis descendens in Phrygiam, recepit Eumeni se illam expeditionem suscepturum. Sed quum Cardianorum Hecatæus tyrannus, cum illo congressus, oraret ut Antipatro potius et obsessis Lamiæ Macedonibus subsidio veniret, in Græciam trajicere instituit: quo etiam invitavit Eumenem, eumque reconciliare enisus est cum Hecatæo. Detrectante vero expeditionem Eumene, et timere se Antipatrum dicente; fidem habens ei Leonnatus, nihil eum consiliorum suorum celavit. Sed cum ad societatem suam perducere eum non posset, interficere conatus est: et fecisset, nisi ille clam ex præsidiis ejus effugisset. Nocte enim cum impedimentis suis discessit: habens secum equites 300. et ex ministris suis stipatores 200. atque auri ad argenti rationem quinque talentum millia. Cum autem ita ad Per

m Diodor. ann. 2. Olymp. 114. prolog. Trogi, lib. 13.

n Diodor. ut supra.

P Pausan. Attic. pag. 5.

• Justin. lib. 13. cap. 6.

diccam fugisset, Leonnatique consilia enuntiasset; statim apud eum multum valuit, atque adhibitus est in concilio.

Leonnatus Antipatro opem ferens, a Græcis in prælio occiditur.

Thimbro, interfecto in Creta per dolum Harpalo, (qui direptis Alexandri thesauris ex Asia profugerat) et quicquid illi pecuniarum reliquum erat, una cum exercitu et classe, potitus; ex Cydonia urbe Cretensium, cum sex (vel septem, ut Diodorus innuit) militum millibus in Cyrenem trajecit, accersitus a Cyrenensium Barcensiumque exsulibus".

Inito cum Cyrenæis conflictu, Thimbro multos corum occidit, nec paucos cepit. Inde redacto in potestatem suam portu, expugnatos et perterritos Cyrenæos ad pacificationem adegit hac lege; ut quinque millia talentum argenti persolverent, dimidiamque curruum partem ad expeditionem instructam præberent. Per legatos etiam ab aliis urbibus, ut societatem inirent secum, contendit; finitimam subjugare Libyam præ se ferens. Quin et relictas in portu mercatorum opes invasit, et diripiendas militibus. ut ad promptitudinem in bello invitarentur, concessit.

Mnasicles Cretensis, Thimbronis ducum unus rerum bellicarum peritus sed turbulenti homo ingenii, ad Cyrenæos defecit: multisque crudelitatem Thimbronis et perfidiam criminatus, ad solvendum pacta et libertatem asserendum illos suadendo perpulit. Propterea, cum sexaginta tantum talentis exhibitis reliqua pecuniæ summa non exsolveretur: Thimbro quotquot tum in portu aderant, Cyrenæos, numero 800. comprehendit; et continuo admotis urbi copiis, tum suis tum Barcæorum et Hesperitarum, cum eo militantium, Cyrenen oppugnavit. Sed cum nihil efficere valeret, in portum retrocessit".

Cyrenæi parte copiarum in urbe relicta, cum cæteris

a Plutarch. et Emil. Prob. in Eumene.

r Diodor. ann. 2. Olymp. 114. Justin. lib. 13. cap. 5. Plutarch. in Phocione. Arrian. apud Photium.

His ergo Thimbronis

finitimorum agros populatum eunt. His opem implorantibus, quicquid tum præsto erat militum ad suppetias educit. Quo tempore magnam in portu solitudinem esse conjectans Mnasicles, relictis intra Cyrenen invadendi portus auctor est. Quibus e vestigio morem gerentibus, impetum ille facit in portum; eoque propter Thimbronis absentiam facile potitus, quicquid mercium adhuc reliquum erat negotiatoribus postliminio reddit, ac portum omni studio tutatur. Male hoc primum habebat Thimbronem, quod opportuno excidisset loco, et impedimentorum jacturam simul fecisset: sed resumptis post animis, cum oppidum Taricha expugnasset, spes iterum arrexit".

Classiarii Thimbronis milites, quum exclusi portu cibariis indigerent, excursibus in agros quotidie factis alimenta sibi conquirebant: quos per regionem dispalantes Afri ex insidiis adorti, magnum ex iis numerum cædunt, nec minorem capiunt. Superstites igitur fuga ad naves elapsi, ad socias inde urbes navigarunt. Sed quum vehemens tum ventus insurrexisset, navium plurimas mare absorpsit: de cæteris, pars in Cyprum, pars in Ægyptum a fluctibus ejecta est. Quo successu animosiores facti Cyrenæi, pugna cum Thimbrone commissa, plurimos de militibus ipsius peremerunt*.

Craterus e Cilicia profectus, cum sex millibus qui cum Alexandro in Asiam trajecerant et quatuor millibus eorum quos in itinere assumpserat, Persis præterea sagittariis ac funditoribus mille et 1500. equitibus, ad ferendas Antipatro suppetias, in Thessaliam venit: ubi primas ultro concedens Antipatro, junctis cum eo castris ad Peneum fluvium consedit. Signis deinde apud Cranona mense Munychione (sive Aprili) Græcos superarunt".

Thimbro, conductis peregrinis militibus, qui plures quam 2500. numero sine stipendiis ad Tænarum adhuc oberrabant, bellum cum Cyrenæis redintegravit. Illi, a finitimis Afris et Carthaginiensibus suppetias accersentes, triginta millibus in universum cum oppidanis simul coactis,

Diodor. cum Arriano, et Plutarcho, in vita Phocionis, et Demosthenis.