Sayfadaki görseller
PDF
ePub
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

Vestrae regnis ac provinciis firmandoque Imperio, eiusdem » amori consecraturum fuisse; ut vel etiam Ottomanicam rabiem proculcaret, vel cadens barbaram immanitatem opprimeret ! » sed placuit Superis in antecessum illum vivorum numero eripere, ut soli Maiestatis Vestrae virtuti campus ille ape>> riretur, ex quo parvo milite, sed magnis animis stipata, » et praesidiis fulta divinis, numerosos exercitus profligaret; » eoque desperationis adigeret, ut qui tumido spiritu bellum » intulerant, deiecto animo pacem postularent. Nec minoris gloriae fuit petenti pacem concedere, cum posset victorias » serere, quam bellum incitatius urgere, cum velles Chri>> stiano sanguini parcere. Unius aestatis labore omnem illam » depressit audaciam Maiestas Vestra, quae plurium annorum >> excrevit superbia, et barbararum gentium adiuta praesidiis » omnem Asiam, de victoria certior quam de pugna, in Hungariam, Croatiam, et proximos Austriae, Styriae et Car»> nioliae limites effuderat. >>

D

D

III. «Non contexo hic Maiestati Vestrae panegyricum, in » quo nobiliores calami desudabunt: sed illud assero, nisi >> orbis Imperatorem habuisset Augustissimum LEOPOLDUM, >> acerbius tulisset funus sibi nuper erepti LEOPOLDI GUILIELMI; >> quem nemo tamen bonus non flevit, quia nemo non amavit. >> Illum ergo, Maiestatis Vestrae grande solatium, Augustissimi » Avi Vestri dulce delicium, Augustissimi Parentis Vestri >> firmissimum post divina praesidium, Germaniae Herculem, » Achillem Belgii, Ecclesiae vindicem, assertorem Patriae, » ideam Principum, Austriadum gloriam, militum animam, >> belli Imperatorum Ducem, Pontificum lumen, illum tot e >> Vaticano tripode commendatum oraculis, tot Regum ac Principum laudatum elogiis, tot gentium ac populorum >> desideratum votis, tot orbis universi deploratum lacrymis; » LEOPOLDUM GUILIELMUM, in suis delineatum virtutibus et

[ocr errors]

D

[ocr errors]

gloriosis meritis, Maiestati Vestrae praesentem sisto; quem » vivum semper geris in corde, et assidua virtutum expres»sione longe reddis augustiorem. Scio praesumptionis ac >> temeritatis quamdam esse speciem, obscuro ab homine » magnorum gloriam celebrari; sed veniam meretur praesum» ptio, quam suasit totius orbis affectus. Hic sine culpa est audax, sine crimine impudens, et sese Imperatorum vultibus impune obiicit. Non ad aevi melioris venam, sed rudibus » lineamentis ostendi, quid olim, quid etiamnum hodie ten>> tare possint alii in Maiestatis Tuae augustas panegyres, » quantumvis sese rerum gestarum pondere lassari experian» tur. Faciat optimus Deus ut, quem Maiestas Vestra nomine » refert, gloria antecellit, vivendi quoque spatio longius ex» tenso in myriades superet; et, si immortalis esse aut non » potest aut fastidit, quam diutissime saltem Religionis, Au»striacae domus, Imperii ac totius orbis commodo, morta»lium habenas ad felicitatem moderetur. Ita omnium bonorum » votis precatur

SACRATISSIMAE MAIESTATIS VESTRAE infimus ac devolissimus Capellanus NICOLAUS AVANCINUS.

IV. Sequitur necessaria ad lectorem allocutio, post breve praeconium Viri, supra invidiam positi, cuius innocentia et animi integritas tanta fuit, ut ab omnium iudiciis sui aestimationem extorserit. Praefatur auctor, quod quae sparsim de illo, aeque pio ac invicto, aeque sago ac toga inclyto Heroe, a fama aliquando audivit lector, imo et quae non audivit, quaeque cum secutura posteritate obstupescat, hic, velut in unum fascem collecta, exhibiturus sit.

«Non est mihi, inquit, mens Annales rerum ab ipso gloriose » gestarum contexere, quod a me postularunt alii, quibus » et amori fuit et venerationi LEOPOLDUS: solum eius virtutes

D

[ocr errors]

D

[ocr errors]

ad posteros transmittendas suscepi. Opus in tres partes digessi: quarum Prima complectar eas, quae Principis sunt; >> Secunda, quibus belli Imperator eminuit; Tertia demum » eas, quibus plurium ecclesiarum Antistes effulsit; ut si quis > unius alteriusve ordinis ac dignitatis virtutes postulet, eas » una habeat, nec cum fastidio passim mendicare cogatur. » Sed qua haec omnia fide acceperim, qua prodam, quaeris? » Certe maiore quam mea. Scribo calente adhuc LEOPOLDI » cinere. Scribo iis, quibus non tantum in memoria, sed prope dixerim, in oculis est LEOPOLDUS. Non me existima tam » temerarium, qui prodire in aream velim sine clypeo. Si proinde Caesarea quandoque consilia, si Regis Catholici >> arcana ingredi videar, non crede inania vulgi figmenta. >> Nihil conscripsi, cuius autographa non legerim : horum » myriades ad manus habui. Quae de rebus bello gestis >> enarro, accepi eorum qua calamo, qua ore, qui et auctoritate » prima volent, et ipsi singulorum fuerunt spectatores. Neque » me unius tantum fidei mancipium feci centurias habes, » quas exhibeam. Sed eos, inquis, quorum ille affectui exuperaverat. Quid ni? nam qui eum non amaret, neminem » inveni; et si quis forte fuerit, latere amoverit. Nemo enim >> vult videri odisse, quod amant omnes, ne odio se obiiciat om»> nium. Quae demum de iis virtutibus profero, quae hominum » oculos effugiunt, habeo tum ipso Serenissimo Archiducis chirographo, tum candido eorum testimonio, qui animi >> illius latebras omnes habebant perspectas; quibus quidem, » VIVO LEOPOLDO, silentii lex sancta fuit; sed quibus mortuus » id unum reliquit solatium, ut libere tandem possent de » LEOPOLDO loqui; et quae obstupescebant ipsi, aliorum quo>> que admirationi exhibere. Haec tecum candide et amice: »> neque enim temere te velim credere, nec ego scribere. » Vale: et ubi universa perlegeris, selige quod imiteris.

[ocr errors]

V. Ad calcem operis omnia in compendium videtur sibi contraxisse auctor brevi elogio, quod, laminae incisum, auctoritate Caesarea fecit appendi tumulo; et cum huius iconismo sic sculpsit, ut opus non sit ipsum communibus typis seorsim exprimi, dum originalis tabella ad manum est; nec non species defuncti populis venerabundis ad spectaculum expositi. VI. Unum hic addiderim, ex ore P. Hollandi acceptum, videlicet, Viennensibus civibus adeo infixam haesisse opinionem, de LEOPOLDI sanctitate conceptam, quo ipse Pater adhuc Viennae degebat tempore, ut expositam ante iconopolarum officinas effigiem transiret nemo, qui non venerationis ergo caput nudaret; omnesque nunc optent tam pacata tempora, ut commode liceat apud Romanam Curiam agere de canonizatione cuius spem tam permulti adhuc in animo fovent. Idem Pater mihi asseruit novisse se Bruxellis varias clarissimarum familiarum aedes, ubi ad privatam et plus quam civilem. venerationem LEOPOLDI effigies, vel coloribus expressa ante aulea pendebat, vel sculpta stabat in abaco, sola et absque aliis ullis; ad unam autem earum accersitum se fuisse, causa consilii, in communi totius domus consternatione capiendi. Invitati istic complures ad coenam hilariter agebant, quando convivarum uni obvenit necessitas exonerandi alvi, quare subito consurgens, postulata venia, in proximum conclave ioculariter se inferrebat, nec ut alio pergeret persuaderi potuit, ea ratione quod istic diceretur Archiducis veneranda icon servari religiosius quin potius inverecundo sarcasmo blasphemiam addidit, ad quam omnes exhorruere. Exspectabatur nihilominus rediturus quamprimum, sed frustra: nam post diuturniorem solito moram requisitus, repertus est mortuus, eo situ corporis, qui omnes moneret, quae causa tam funesti exitus fuerit. Aliud consilium tunc capi non potuit, quam ut, cunctis iuratis ad silentii arcanum tenendum, honori sic exstincti consuleretur,

[merged small][ocr errors][merged small]

elato quam secretissime posset cadavere. Quem casum, numquam fortassis scripto mandatum mandandumve, visum est hic adnectare, ea quam tanto tamque certo auctore ego el socius Conradus Ianningus accepimus fide, securi, quod post tot annos nemo revelaturus sit nomen, quod nec mihi nec cuiquam alteri creditum fuit a religiosissimo viro, et alieni honoris zelantissimo, atque adeo de rebus suis velut in proximam mortem disponente.

A. C. M.DC.LXIII.

ARGUMENTUM.

I. S. Franciscus Xaverius, novo viciniae vexillo electus Patronus, ipsam exinde praeservata a peste. II. Fundatur ecclesia Capucinarum. III-IV. Gevartii nostri eximia eruditio et felix poesis a Rege Christianissimo insigni honorario condecoratur. V-XIX. Oirschoto ablatum corpus incorruptum Vener. Mariae Marg. de Angelis, sepelitur iussu Magistratus in Cathedrali Silvaeducensi. Conventus divertit Antverpiam.

ACTA PRIORA.

1. AD annuam Xaverianarum Reliquiarum expositionem in votiva ante Quadragesimam Novena, ante easdem tot arsere cerei, quot capere non potuerant undique congesta candelabra, circum pegma in medio ecclesiae alte evectum. Solemniorem diem unum fecit vicus is, in quo Domus Professa consistit : qui cum novum sibi vexillum, ad vigilias faciendum constituisset, in eoque exprimendum, tamquam Patronum suum, Sanctum Thaumaturgum, elatum in crucem Christum praeferentem militibus Christianis, in hostem barbarum ducendis, se cum ipso vexillo ante aram eius stetit tota in armis turma, sub solemni quod cantandum erat Sacro; eoque ibi consuetis

« ÖncekiDevam »