dentes, aliorum rogamina non admittunt, et per humilitatis virtutem Spiritus Sancti pauperes, ne aliorum excellentiam probare videantur, sermonibus eorum interesse refugiunt. Et hoc factum est in anno a nativitate Domini nostri Jesu Christi millesimo trecentesimo vigesimo, in die Solis, quem præfatus noster Salvator per gloriosam suam nativitatem, ac per admirabilem suam resurrectionem nobis innuit venerandum; qui quidem dies fuit septimus a Januariis idibus, et decimus tertius ante kalendas Februarias. ardenti di troppo amore di sè, non ammeltono gli altrui postulali, e per virtù di umiltà poveri di Spirito santo, per non sembrar d' approvare l'eccellenza degli altri, ricusano d' intervenire ai sermoni loro. E ciò fu fatto nell'anno dalla natività del Signor nostro Gesù Cristo millesimo trecenvigesimo, in giorno di Domenica, che il prefato nostro Salvatore per la gloriosa sua nascita e per la maravigliosa sua risurrezione c'impose di venerare; il qual giorno fu pure il settimo delle idi di Gennaio, e decimoterzo avanti le calende di Febbraio. "270 In qual tempo fu scritto da Dante il Trattato della Mo- tellectum nostrum. Et ideo dicendum ad hanc quæstionem, quod ille dispensator Deus gloriosus, qui dispensavit de situ popolorum, de situ centri mundi, de distantia ultimæ circumferentiæ universi a centro ejus, et de aliis consimilibus, hæc fecit tamquam melius, sicut et illa. Unde quum dixit: Congregentur aquæ in locum unum, et appareat arida, simul et vir tuatum est cœlum ad agendum, et terra potentiata ad patiendum. § XXII. Desinant ergo, desinant homines quæzere quæ supra eos sunt, et quærant usque quo possunt, ut trahant se ad immortalia et divina pro posse, ac majora se relinquant. Audiant amicum Job, dicentem: Numquid vestigia Dei comprehendes, et Omnipotentem usque ad perfectionem reperies? Audiant Psalmistam dicentem: Mirabilis facta est scientia tua; et me confortata est, et non potero ad eam. Audiant Isaiam dicentem: Quam distant cœli a terra, tantum distant viæ meæ a viis vestris. Loquebatur equidem in persona Dei ad hominem. Audiant vocem Apostoli ad Romanos: 0 altitudo divitiarum scientiæ et sapientiæ Dei! quam incomprehensibilia judicia ejus, et investigabiles viæ ejus ? Et denique audiant propriam Creatoris vocem dicentis: Quo ego vado, vos non potestis venire. Et hæc sufficiant ad inquisitionem intentæ veritatis. § XXIII. His visis, facile est solvere argumenta, quæ superius contra fiebant ; quod quidem quarto proponebatur faciendum. Cum igitur dicebatur: Duarum circumferentiarum inæqualiter a se distantium impossibile est idem esse centrum ; dico quod verum est, si circumferentiæ sunt regulares sine gibbo vel gibbis. Et cum dicitur in minori, quod circumferentia aquæ et circumferentia terræ sunt hujusmodi, dico quod non est verum, nisi per gibbum qui est in terra: et ideo ratio non procedit. Ad secundum, cum dicebatur: Nobiliori corpori debetur nobilior locus, dico quod verum est secundum propriam naturam; et concedo minorem: sed cum concluditur, quod ideo aqua debet |