ita ut illo deficiente nulla fiat institutio et praecipue in beneficiis parochialibus '.

III. Ordinarios facultate pollere ex DD. ratam habendi praesentationem absentis, sibi aliunde cogniti, eoquod a iure requiratur tantum praesentia physica pro subeundo examine quoad institutionem, minime vero quoad praesentationem.

IV. Habentem instituendi potestatem debere quamprimum institutionem dare iuridice praesentatis tum in laicalibus, tum in ecclesiasticis beneficiis.

V. Per notabilem dilationem, aut per irrationabilem negationem institutionis laedi tum patronorum, tum praesentati iura quaesita; vulnus inferri famae ipsius praesentati, nec non grave animabus imminere periculum si beneficium parochiale sit.

VI. Sacrorum Canonum iurisprudentiam admisisse recursum ad Sedem Apostolicam quoties ille ad quem instituere pertinet aut nimis differat 2 aut aperte contra ius renuat institutionem dare.

DUBIA CIRCA PRIVILEGIA REGULARIUM.

Die 4 septembris 1875.

Episcopus N. supplici libello Sacram Congregationem Episcoporum et Regularium adivit exponens:

«

I. In Litteris, quae pro Sacerdotibus ab Ordinario << approbatis, tam Cleri Saecularis quam cuiuscumque Or

Tridentina Synodus, Sess. VII, cap. 13, de institutione loquens edixit: Praesentati seu electi vel nominati a quibusvis.., ad quaevis Ecclesiastica beneficia, non instituantur... nisi fuerint prius a locorum Ordinariis examinati et idonei reperti. Itaque si verba Conc. Tridentini attendantur, omnes indistincte praesentati et nominati ad quaecumque beneficia et a patronis quibusvis deberent ab Ordinariis examinari et idonei iudicari antequam instituantur. Attamen praxis seu consuetudo ad sola fere beneficia, quibus cura animarum adnexa est, restrinxit, et alia beneficia ab eiusmodi examine exemit.

'Tempus institutionis praesentatorum faciendae in beneficiis non reperitur a iure praefixum et determinatum, dummodo non diu differatur. Et

་་

<< dinis Religiosi, ad audiendas fidelium confessiones etc. <<< in hac nostra exarantur Cancellaria, sequens inter alias apponitur clausula nempe : Nos... Sacerdoti N. N. fa«< cultatem concedimus per praesentes ad unum tantum «< annum, vel ad biennium, triennium etc. ad audiendas <<< fidelium confessiones, ad Evangelium praedicandum, «<et sanctissimum Missae sacrificium celebrandum. << Paulo vero antequam talis licentiae, vel facultatis prae«< finitum tempus absolvatur, Sacerdotes pro ipsarum fa«< cultatum nova prorogatione Ordinarium adire tenentur, «ac tunc synodum vel examen patiuntur ad illorum « scientiam et aptitudinem experiendam. Quidam autem « Religiosi aegre ferunt memoratam clausulam, quoad « limitationem scilicet temporis ad missas celebrandas, «<asserentes suis privilegiis et exemptionibus adversari. Ego nihilominus, etsi vereor, qua par est observantia, << omnes exemptiones Regularium et privilegia, utpote de ipsa Apostolica Sede suam ducunt originem, non ita « iudico... Quaero igitur a Sanctitate Vestra:

((

((

((

« I. Clausula praefata iuri et exemptionibus Regularium ullo modo ne adversatur?

« II. Quando ob iustam causam in aliquem Sacerdo<< tem religiosum extra claustra degentem propter publi«< cam perturbationem et leges anticatholicas, poenam suspensionis, etiam missam celebrandi, decernit Episco

((

ideo beneficium non est devolutum ex eo quod Ordinarius distulit instituere, quum non sit tempus praefixum instituere habenti, ceu praefixum fuit collatori ad conferendum. Potest tamen per superiorem certum tempus assignari pro institutione perficienda; infra quod si non fiat institutio compelli possit is qui id facere debeat. S. Pius V, in Constit. In conferendo, § 4, statuit ut in parochialibus institutio fiat intra bimestre a die praesentationis computandum, quo tempore Ordinariis institutionem facere negligentibus, possint Patroni pro huiusmodi institutione obtinenda habere recursum ad Metropolitanum, ad viciniorem Ordinarium, aut Sedem Apostolicam. Attamen ut appellari possit a retardata seu denegata institutione et negligentia requiritur trina interpellatio. Rota in una Feltrina, Canonicatus, 5 decembris 1603, coram D. Ortembergo.

་་

«pus exceditne terminos iuris et male se gerit? aut potius, ut arbitror, iure et ratione facit, ac propterea Religiosus obedire et subiici inflictae poenae tenetur? quid « ergo iuris in casu? Sunt namque Sacerdotes regulares << honorantes quidem suspensionem quoad fidelium con«<fessiones et praedicationem Evangelii, minime vero quoad missae celebrationem, existimantes quod tali poenâ ipsorum privilegia et exemptiones Episcopus gra«viter laedit: et nolunt obedire ac resistunt auctoritati << Ordinarii. Hinc, ut patet, varia et gravissima incom<<< moda >>.

((

Hisce habitis precibus S. Congregatio Regularium et Episcoporum negociis praeposita, cum de interpretanda Synodo Tridentina ageretur, rescripsit. « Transmittatur ad Congregationem Concilii ». Haec autem accepto libello decretum edidit Per summaria precum.

Disceptatio synoptica.

Ex officio animadversum fuit Constitutionem S. Pii V Etsi Mendicantium 17 Kalendis iunii anni 1567, Mendicantes liberare a plurimis gravaminibus ipsis ab Episcopis illatis, et multa loca Concilii Tridentini declarare. Siquidem § 8 dum obligationem populi fidelis conveniendi saltem dominicis et maioribus festivis diebus ad suas Ecclesias commemorat, subdit: Volumus quod Fratribus Mendicantibus huiusmodi non solum prohiberi non possit (ab Episcopis) ne Missas et alia divina Officia faciant in eorum Ecclesis, verum etiam in quibuscumque aliis, ubi celebrari Missas solitum est, etiam ipsis non vocatis, seu ad id requisitis, celebrare valeant. Accedere, quod iisdem Regularibus facta fuerit facultas admittendi Religiosos advenas, absque Episcopi licentia, ad S. Sacrificii celebrationem, prout decisum fuit a Sac. Congr. de Propag. Fide, sub die 28 iunii 1626 (apud Nicol. in lucubr. Canon. Tom. 2, lib. 3, tit. 31, num. 15): in qua refertur

quod: Ordinarii locorum ex dispositione Sacr. Concilii Tridentini prohibere non possunt, ne Regulares peregrini in Ecclesiis suorum Ordinum missas celebrent, absque eorum licentia. Praeterea, adducto Tridentini decreto non obstante Sac. Congregat. Episcopor. et Regular. in Syracusana, 19 aprilis 1606, quoad Ordinem Hierosolymitanum, expresse edixisse, quod: Prohibere non potest Episcopus, ne celebretur in Ecclesiis Religionis Hierosolymitanae, a Sacerdotibus tam Fratribus, quam Capellanis, absque sua licentia. Huiusmodi autem privilegium, licet Ordini Militari concessum sit, cum tamen observantiam regularem non laedat, immo foveat, videtur procul dubio et alteris Religionibus communicari. Tunc enim solummodo non communicantur privilegia unius Religionis alteri, quando ex tali communicatione observantia regularis labefactatur, uti docent Suarez lib. 8, de LL. cap. 17, n. 5 et Schmalzgrueber ius Ecclesiast. Tom. V, Pars. III, Tit. 33, De Privil. Iamvero haec omnia satis superque innuere, Regularibus omnimodam libertatem quoad Missae celebrationem esse relinquendam.

Altera autem ex parte haec animadvertenda visa sunt. Quod Rmus Episcopus saeculari Clero facultatem indulgens Sanctissimum Missae Sacrificium celebrandi praefata clausula uti possit, hoc nemo prudens in dubium revocare valet, siquidem, caeteris omissis, quotidiana praxis Vicariatus Urbis id luculenter edocet.

Iamvero Regulares hisce luctuosissimis temporibus extra claustra degentes saecularibus Sacerdotibus aequiparari posse videntur. Hinc quoad politiam et disciplinam Ecclesiasticam ab iurisdictione Ordinarii loci, in quo degunt, eximi haud valere. Quapropter Episcopum ipsis facultatem celebrandi concedentem citata clausula uti posse visum est. Ad rem facit, quod traditum est ex S. Poenitentiaria Apostolica die 18 Aprilis 1867 - ibi: «< Sacra ita

«que Poenitentiaria mandatis Sanctitatis Suae... obse«quens... decernit:

« II... Licet quisque Regularis degens extra claustra quoad politiam et disciplinam Ecclesiasticam ab iuris<< dictione Ordinarii loci, in quo degit, exemptus non sit, << attamen quoad disciplinam regularem et obligationes, << quae ex regulari professione promanant, et cum novo «< eius statu sunt compatibiles, propriis Superioribus sub«esse eisque obedire tenetur.

« X. Declarat ac decernit Regularibus suppressis... li<«cere... non obstante defectu tituli sacri, suos Ordines « exercere, Missamque in quacumque Ecclesia, de licen«< tia Ordinarii loci, celebrare ».

Quoad II. vero Dubium, exploratum est in iure Regulares Episcopo omnino subesse, si degant et delinquant extra claustra, textu expresso in Concilio Tridentino Sess. VI de Reform. cap. 3, ubi dicitur: Nemo Regularis extra monasterium degens, etiam sui Ordinis privilegii praetextu, tutus censeatur, quo minus, si deliquerit, ab Ordinario loci, tamquam super hoc a Sede Apostolica delegato secundum canonicas sanctiones visitari, puniri et corrigi valeat. Quae Tridentini monita eo vel magis Episcopo suffragari, quia in casibus particularibus (prout in themate), in quibus vigore praedicti Concilii datur Episcopis facultas coercendi, corrigendi et puniendi Regulares, ab illis possunt censuris percelli, et proinde etiam a Missae celebratione suspendi, nisi habeant ad id privilegia sibi concessa vel confirmata post Concilium Tridentinum, prout decisum est a S. C. Rituum in Tarentina 31 maii 1642, et in Camerinen., 21 februarii 1699, et probavit quoque S. C. C. in Venafrana Interdicti, 26 ianuarii 1679. Et Cardinalis De Luca in Miscellan. disc. 15, num. 8 asserit, quod hic punctus, post emanatam Constitut. Gregorii XV incipientem Inscrutabili, non meretur amplius discuti. Item Barbosa De offic. et potest. Episc.

Acta, tom. IX, fasc. CVII.

8