nostris verbis accurate vobiscum agenti libenter sitis auscultaturi. Si eum in modum, Nobis et de vestro universim statu sollicitis, et dignitatis tuæ rationem habentibus alacri accesseritis animo, tum potissimum tali vestro erga vos ipsos studio præclare comprobabitis Nobis debitos obsequii in Nos ac observantiæ sensus, et multo cumulatiorem efficietis eam, qua erga vos semper fuimus, paternam benevolentiam nostram, in cujus pignus apostolicam benedictionem tibi, dilecte fili, tuoque inclito ordini peramanter impertimur. Datum Romæ, etc., die 7 aprilis 1770, pontificatus nostri anno primo.

LXXI.

VENERABILI FRATRI

SIGISMUNDO ARCHIEPISCOPO SALISBURGENSI

CLEMENS PAPA XIV.

Romæ, 18 aprilis 1770.

Venerabilis, etc. Plurimis et certissimis perspectum Nobis est argumentis quæ tua sit, Venerabilis Frater, in commissum tibi gregem pastoralis fides ac vigilantia, quamque sedulam naves operam iis omnibus quæcumque ad animarum curam incolumitatemque pertinent ; uberius tamen in hac jamdiu percepta de virtutibus tuis opinione confirmarunt Nos litteræ tuæ die prima martii ad Nos datæ, in quibus nobiscum diligenter agis de applicatione Missæ a parochis, vicariis, ceterisque animarum curam actu exercentibus pro populo singulis dominicis et festis diebus facienda, expositisque dubitationibus tuis, ac iis difficultatibus quæ relaxationem hujus legis in nonnullis istius diœcesis locis tibi videntur exposcere, postulas a Nobis, ut iisdem apostolica auctoritate medeamur, tibique facultatem ea applicationum onera pro rerum necessitate minuendi reducendique tribuamus. Magnopere permoti Nos fuimus postulatis hujusmodi tuis, quod et valde te diligeremus ob eximia tua in Nos studia, ac singularem in apostolicam hanc Sedem observantiam, et plurimam habendam esse Episcopalis tam egregiæ sollicitudinis tuæ a Nobis rationem duceremus. Tuas proinde in Nos ejusmodi curas suscipientes accuratissime perquirere voluimus, si quo modo possemus animum nostrum ad præstandum quod tam enixe petis, tibique gratificandum inducere. Sed facile statim perspicere Nobis fuit quid pontificii muneris postularet ratio, qua divinis inhærere præceptis, sacras canonicarum legum cu3todire sanctiones, ac prædecessorum nostrorum decreta tueri ac servare præcipue constringimur. Atque hæc quidem quemadmodum

Nobis maxime cordi esse debent, ita integrum esse non sinunt. ut optatis tuis, nostræque de te voluntati satisfaciamus. Optime nosti. Venerabilis Frater, quid Tridentini patres Sess. XXIII. Cap. 1, de reform. senserint præcepto divino nempe mandatum esse omnibus, quibus animarum cura commissa est, oves suas agnoscere, pro his sacrificium offerre. Spiritualis igitur curæ pars est sacrificii a parochis facienda pro populis oblatio, in eaque necessario hæc per divinum jus continetur; proinde quænam satis esse causa possit, ut ab eadem disjungatur ac abscindatur? mancam enim tunc illam quodammodo ac imbecillem remanere necesse esset. Quid etiam doctissimus ac sacrarum ejusmodi rerum experientissimus prædecessor noster Benedictus XIV, de hoc ipso judicarit ac sanxerit in sua illa Encyclica anni 1744, quæ incipit: Cum semper latere te, Venerabilis Frater, non potest. Ita sacrificii applicationem animarum curam gerentibus pro suo populo impositam esse cum ex Tridentini concilii tum ex apostolicæ sedis decretis confirmat, ut eorumdem vim aliquo modo infirmandi aut declinandi nullum statuat esse relictum locum, teneri proinde vicarios etiam, etsi amovibiles illi sint, aut ad breve tempus ejusmodi curæ addicti, pronuntiat, excusarique vel redituum tenuitate vel immemorabili contraria consuetudine posse neminem. Non nihil tamen indulgentior in illos est, qui paupertate pressi eleemosynam die festo pro applicatione missæ privatim facienda recipiunt. Cum iis enim opportune dispensandi facultatem concedit Episcopo, ita tamen ut totidem missas infra eamdem hebdomadam pro populo applicare teneantur, quos in diebus festis ad peculiarem cujuspiam intentionem obtulerint. Hac ipse etiam uti, Venerabilis Frater, si opportunum visum fuerit temperamenti lenitate per Nos potes. Sed præsertim intendere animum in ea remedia par est, quæ scilicet a sacrosancta Tridentina synodo Sess. VII. Cap. VII et Sess. XXIV, Cap. XIII, sapientissime præscribuntur, quæque sa. mem. Pius V, prædecessor noster, in sua constitutione, quæ incipit: Ad exequendum pastoralis officii debitum, anni 1567, pro assignatione fructuum vicariis facienda mandavit confirmavitque superius laudatus pontifex Benedictus XIV, ac necessarias omnes idcirco atque opportunas facultates in eadem illa sua Encyclica concessit. Quam Nos etiam tibi, Venerabilis Frater, apostolicam concessionem dum impertimur, prodesse eamdem multum posse tua sapientia freti non dubitamus. Eam item tibi libenter potestatem damus, ut tuæ diœcesis parrochos ac vicarios omnes quicumque hactenus die quolibet de præcepto sacrum pro populo facere omiserunt, ab illius, quod exinde, ex præterito scilicet tempore, contraxerunt oneris, aliqua parte liberes

atque absolvas, aliam vero partem, quam ab iisdem adhuc deberi volumus, tuoque statuendam judicio pro cujusque census ratione relinquimus, suo quam minime pensent incommodo, atque idcirco nonnisi unum quolibet mense pro populo sacrum, eoque quo libitum magis fuerit die reponere teneantur. Qua quidem pontificia gratia eosdem imposterum valde cupimus ad id ipsum, quod populo suoque muneri debent accurate persolvendum excitari. Atque hæc idcirco fusius agere tecum voluimus, Venerabilis Frater, ut propensissimam in te voluntatem nostram ex hoc ipso intelligeres, quod tantum videlicet rationum vim Nobis obstare necesse fnit, ne simul et postulatis tuis, et nostræ gratificandi tibi cupiditati obsequeremur. Tua itaque in Nos studia majorem in modum confirmabis, si ad tuendam earumdem legum auctoritatem obfirmes sollicitudinem tuam, summaque ope connitaris ad aliquam pro zelo, sedulitate ac prudentia tua ineun-. dam, Deo juvante, viam illius inculcandi præcepti alteque animis omnium, qui animarum curam exercent, inserendi. Demum de nostræ erga te benevolentiæ magnitudine ita certum esse te cupimus, ut ejusdem fructus paratissimos tibi fore semper existimes. Ac in pontificiæ caritatis pignus apostolicam benedictionem tibi, Venerabilis Frater, tuæque fidei commisso populo peramanter impertimur. Datum Romæ, etc., die 18 aprilis 1770, pontificatus nostri anno primo.

LXXII.

DILECTO FILIO

PAULO DE CRUCE,

GENERALI CONGREGATIONIS PASSIONIS JESU CHRISTI,

CLEMENS PAPA XIV.

Romæ, 21 aprilis 1770.

Dilecte, etc. Ex aliis nostris erga te paterni amoris argumentis facile prospicere potes, dilecte fili, quam libenter tuas exceperimus litteras singularis in Nos ac apostolicam hanc Sedem fidei, devotionis atque observantiæ testes, ac præsertim confirmantes gratam tuam tuæque congregationis erga Nos voluntatem, cum omnipotentis Dei clementiam pro nostra imbecillitate in gravissimo summi apostolatus munere regenda ac fulcienda deprecari nunquam vos intermittere, significes. Nulla re uberius comprobare vestram erga Nos pietatem, neque opportunius quidquam facere potestis et vestri instituti rationis et nostris hisce rebus, quæ divina tantummodo ope præsidioque nituntur. Age igitur, dilecte fili, benemereri semper magis eum in

modum de Nobis deque universa Ecclesia pergas, conjunctisque tuorum omnium votis ejusmodi Nobis auxilium, quo maxime indigemus, exorare non desistas. His præcipue officiis paternæ nostræ de te fiduciæ, præclare respondebis, excitabisque adhuc magis eximiam illam, qua in te tuosque sumus, benevolentiam, cujus cumulatissimos fructus nunquam tibi pro opportunitate defuturos esse pollicemur. Ita enim animo erga te tuamque congregationem comparati sumus, ut eamdem christianis virtutibus in dies auctiorem, meritisque cumulatiorem fieri summopere cupiamus. Jucundissima proinde Nobis fuit a te facta vestrarum, quæ isthic sunt, rerum descriptio, quas cum sanctitatis odore propagari ac excrescere ita gaudemus, ut, quo id magis efflorescere possit, opem, auctoritatem ac gratiam erga vos meam paratissimam semper habituri simus. De qua etsi perspecta vobis nostra voluntate dum certiores adhuc vos facimus, hasque litteras tamquam singularis nostræ in vos pietatis monumentum extare cupimus, invicem a vobis etiam atque etiam contendimus, ut et qua cœpistis virtutis via insistentes, et nostris Nos assidue precationibus adjuvantes hujusmodi paternum de vobis studium cum plurima vestri profectus jucunditate conjunctum fovere semper ac amplificare nitamini. Ac tuæ congregationis initia atque incrementa votis omnibus, ac divinæ benignitatis auspiciis prosequentes apostolicam benedictionem tibi, dilecte fili, tuisque tecum in humilitatis ac caritatis spiritu sociatis peramanter impertimur. Datum Romæ, etc., 21 aprilis 1770, pontificatus nostri anno primo.

LXXIII.

CARISSIMO IN CHRISTO FILIO NOSTRO

LUDOVICO FRANCORUM REGI CHRISTIANISSIMO

CLEMENS PAPA XIV.

Roma, 9 maji 1770.

Carissime, etc. Dum ad dilectissimam in Christo filiam nostram Aloysiam Mariam regiam Galliarum Principissam tuam per carnem filiam damus litteras, eique tanta, quantam maximam capere animus noster potest, lætitia gratulamur de divini spiritus gratia, quæ illam ad suscipiendum sanctissimæ vitæ institutum excitavit, facere minime possumus, carissime in Christo fili noster, quin hos uberrimos animi nostri sensus in paternum quoque Regiæ Majestatis Tuæ sinum effundamus, nostræque hujus jucunditatis cumulum tecum communicemus, ad quem fatendum quidem est tantæ rei tantæque laudis partein

longe maximam merito pertinere. Duplex siquidem nostri gaudii causa duplicem item a Nobis officii perfunctionem exposcit, cur enim non tibi etiam mirifice gratulemur, cum ad veræ sapientiæ normam rem expendens non solum optimam esse partem a regia filia tua electam videris, sed etiam (quo summopere delectati sumus), singularem præstantiam et christiani animi magnitudinem reipsa prætuleris? Nam etsi pro eximiis illius dotibus carissimam ipsam haberes, ægerrimeque a te divelli ferres, exorari tamen passus es, ejusque religionis atque erga Deum pietatis rationes summo amori, et necessitudini erga illam tuæ anteponendas esse existimasti. Atque illa sane ab his humanæ vitæ fluctibus ac periculis in tranquillissimam virtutis ac sanctitatis stationem confugiens expeditam sibi ad immortale illud cœlestis Patriæ regnum viam aperuit, ac egregium exemplum ceteris dedit omnibus, quam inanes, fragiles ac fugaces, quamque pro nihilo reputandæ sint omnes hujus mundi deliciæ, opes, amplitudines præ æternæ gloriæ felicitate, et quam eædem luctuosissimæ miseriarum ac malorum omnium causæ esse possint, si beatæ illi comparanda æternitati impedimentum offerant. Sed cum in perficiendo egregia filiæ tuæ consilio tam magnæ partes laudesque tuæ sint, minime te certe unquam pœnitere poterit, quod hujusmodi indulgentia tua de religione tam præclare mereri volueris, cum vel idcirco de omnipotentis Dei erga te benignitate confidere plurimum valeas, et præterea eximium tibi comparaveris præsidium in assiduis amantissimæ gratissimæque erga te filiæ orationibus, quæ tuam regiam Domum, tuumque universum regnum, sed præcipue te tuæque animæ incolumitatem, quod tua maxime interesse debet, Christo Domino commendare non intermittet. Religionis tuæ ac sapientiæ erit, Carissime in Christo fili noster, ut ex hujusmodi summo optimæ filiæ tuæ de te studio veram ac solidam utilitatem, Deo juvante ejusque adspirante gratia consequaris. Interea luculentissima hæc atque ex paterna voluntate deprompta erga Majestatem Tuam officia eo excipias animo cupimus, ut ab amantissimo tui, tuæque gloriæ ac veræ felicitatis perinde ac suæ cupidissimo profecta esse existimes. Quod ut tibi persuadeas magis, in pontificia singularis caritatis argumentum apostolicam benedictionem tibi, Carissime in Christo fili noster, amantissime impertimur. Datum Romæ, etc., die 9 maji 1770, pontificatus nostri anno primo.