§ 3. Nos igitur ipsos exponentes speciapeculiaresque libus gratiis et favoribus prosequi volenleges inducit queis gaudere tes, eorumque singulares personas a quiindultis hono- busvis excommunicationis et interdicti, aribus queant.

Clausula sublata, et decretum irritans.

Derogatio contrariorum.

liisque ecclesiasticis censuris, sententiis et poenis quovis modo et quacumque de causa latis, si quas forte incurrerunt, huius tantum rei gratia absolventes, et absolutos fore censentes, huiusmodi supplicationibus inclinati, de eorumdem Cardinalium, qui ministrum generalem dicti Ordinis prius audiendum esse censuerunt, consilio, dictos exponentes, eorumque in officio praefecturae missionum dictorum seminariorum successores, inter discretos seminariorum huiusmodi recensendos esse, eosdemque praefectos in omnibus consessibus, congregationibus, aliisque actibus communibus secundum locum post primum discretum eorumdem seminariorum obtinere debere, ita ut primus tantum discretus eos praecedere possit, apostolica auctoritate tenore praesentium volumus et mandamus, salva semper in praemissis auctoritate Congregationis eorumdem Cardinalium.

§ 4. Decernentes, easdem praesentes literas semper firmas, validas et efficaces existere et fore, suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere, et illis ad quos spectat, et pro tempore quomodocumque spectabit, in omnibus et per omnia plenissime suffragari, et ab illis respective inviolabiliter observari; sicque in praemissis per quoscumque iudices ordinarios et delegatos, etiam causarum palatii apostolici auditores, iudicari et definiri debere, ac irritum et inane, si secus super his a quocumque, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter contigerit attentari.

§ 5. Non obstantibus constitutionibus ac ordinationibus apostolicis, et, quatenus opus sit, ordinis et seminariorum huiusmodi etiam iuramento, confirmatione apostolica vel quavis firmitate alia roboratis statutis et consuetudinibus, privilegiis quoque, indultis et literis apostolicis superioribus et personis sub quibuscumque tenoribus et formis, ac cum quibusvis etiam derogatoriarum derogatoriis, aliisque efficacioribus.

efficacissimis ac insolitis clausulis, irritantibusque et aliis decretis in genere vel in specie, ac aliis in contrarium quomodolibet concessis, approbatis et innovatis. Quibus omnibus et singulis illorum tenores praesentibus pro plene et sufficienter expressis, ac de verbo ad verbum insertis habentes, illis alias in suo robore permansuris, ad praemissorum effectum hac vice dumtaxat specialiter et expresse derogamus, caeterisque contrariis quibuscumque.

§ 6. Volumus autem ut earumdem praesentium literarum transumptis seu exemplis, etiam impressis, manu alicuius notarii publici subscriptis, et sigillo personae in ecclesiastica dignitate constitutae munitis, cadem prorsus fides adhibeatur, quae adhiberetur ipsis praesentibus, si forent exhibitae vel ostensae.

Datum Romae, apud S. Mariam Maiorem, sub annulo Piscatoris, die vigesima tertia februarii MDCCLXVII., pontificatus nostri anno IX.

LXIII.

Cum magni Ducis Etruriae confessario conqueritur de puella, iudaeis parentibus nata, deinde baptizata, et a sacculari potestate Florentiae parentibus reddita.

Dilecto filio losepho Summating Soc. lesu Pbro. magni Etruriae sibi subiectae Ducis confessario,

CLEMENS PP. XIII.

Dilecte fili

salutem et apostolicam benedictionem.

Transumptorum fides.

sacro fonte abparentibus red

§ 1. De puella ista indaeis orta parenNarrat quomodo puella, a tibus, quae Pisis cum ante hos fere tres iudaeis orta pa annos gravissimo correpta morbo versare- rentibus, fuerit tur in vitae periculo, a christiana femina luta, et deinde eius nutrice sacro baptismate Ecclesiae Chri- dita. sti fuit adgregata, deinde a mortis limine restituta, dilectissimi in Christo filii nostri magni Ducis iussu patri reddita, in iudaeorum septis ab eo tempore commoratur, nostrum remordet animum gravis et assidua cura. Nosti, dilecte fili, nostro nos non defuisse tunc apostolico officio, et sedulo curasse, ut optimo principi plures rationes exponerentur, quamobrem nefas existimemus eamdem puellam cum summo Christi

Commemorat exemplum

a

ne Ducis Muti

nensis, de quo querelas extolferat.

nominis dedecore et probro inter iudaeos degere, eamque conditionem esse plane absurdam, ut, cum ad decimum tertium aetatis annum adoleverit, in hebraeorum contubernio educata et iudaicis superstitionibus probe imbuta libere profiteri queat ex christiana scilicet et iudaica quamnam denique religionem probet amplecti. Pietatem religionemque principis per venerabilem frat. Archiepiscopum Sidensem Nuncium nostrum inani querimonia imploravimus. Venerabilium quoque fratrum Archiepiscoporum Florentini et Pisani zelum ad hanc rem adhibuimus, quorum pii conatus nihil a magno Duce consequi potuerunt. Tua etiam opera, dilecte fili, ut probe nosti, frustra usi sumus; ac per hos annos, qui ab eo tempore defluxerunt, ea res nimio validius, quam possimus exequi verbis, nostram de aeterna illius puellae salute curam solicitavit.

§ 2. Nunc vero sic, ut nunquam acrius find huic simil- animo urimus, cum ex imitatione pernilimum in ditio- ciosissimi exempli fuerint, qui Ecclesiae eamdem fere iniuriam inferre sunt ausi, ut apostolicum officium nostrum deserere putaremus, si diutius taceremus, et in talibus rebus, hunc morem induci aequo animo pateremur, quo deterioris conditionis esse christiana videatur Ecclesia prae iudaica sinagoga. Nuper enim simile quid. accidit in civitate Regiensi, ubi iussu magistratus Mutinensis duae parvulae infantes, quas iudaeus pater christianae Ecclesiae obtulerat, a cathecumenorum domo ad iudaeorum habitacula reductae fuerant; quamquam in hac re characteris baptismalis impressi nulla fuerat profanatio; neque enim sacro regenerationis lavacro ablutae fuerant. Nos ad dilectum filium nobilem virum Franciscum Mutinae Ducem magna cum fiducia confugimus, satis perspectam, requirentes pietatem eius et religionem, et ab eo statim impetravimus, ut parvulae illae ad catechumenorum domum reducerentur. Vides, dilecte fili, quae sit virtus exempli. Utinam, ut regii, de eo quod Pisis factum est, secularis magistratus sumpsit imitationem, ita dilectissimus in Christo filius noster, magnus Etruriae sibi subiectae Dux, Petrus Leopoldus, de Mutinensis Ducis religione, et in S. Ecclesiam reverentia capere velit exemplum.

mo versatur periculo subversionis. Hanc a te operam tuum praecipue flagitat ministerium, qui piissimum principem et egregia religione summopere praeditum in via Domini ducendum dirigendumque suscepisti. Quod si forte (quod Deus prohibeat) te nimio gesseris mollius, quam rei gravitas postulat, aut ille in eo, quod fecerit, sit obstinatior, videte quaesumus, quid respondendum habeatis reddituri rationem ei, qui paratus est iudicare vivos et mortuos, cum de manu tua animam principis, de manu principis animam puellae requiret. Quod ad nos attinet, in Domino confidimus, nos cohortando, monendo, obsecrando apostolatus nostri partes explevisse et animam nostram liberasse. Verum in iis, quae ad sublimem Ecclesiae divinamque pertinent potestatem, et quae praesertim ad aeternam animarum salutem spectant, non sinit omni spe nos destitui egregii principis in religionem devotissimus animus; imo vero non dubitamus, quin consiliis monitisque tuis permotus, S. Matris Ecclesiae legibus et institutis sit denique obtemperaturus. Tibique, dilecte fili, apostolicam benedictionem peramanter impertimur.

Datum Romae, apud S. Mariam Maiorem, sub annulo Piscatoris, die XIV. aprilis MDCCLXVII., pontificatus nostri anno IX.

siones, administrandi sacramenta, ac infirmis auxilium et assistentiam praestandi, quae quidem onera longe graviora sunt in istis partibus Indiarum, in quibus ob deficientiam operariorum frequentior est praedicatio, ac maiur populi concursus ad recipienda sacramenta; ac praeterea eiusdem congregationis presbyteri non solum coguntur spiritualem opem praestare infirmis in dicta civitate degentibus, sed illis quoque qui moram habent ab illa dissita, ac noviter conversos ad fidem erudire teneantur. Cum autem, sicut eadem expositio subiungebat, congregationi huiusmodi septem tantummodo presbyteri adscripti sint, quorum tres per aetatem atque adversam valetudinem a praedictis operibus vacare coguntur, reliqui quatuor ex presbyteris huiusmodi tantis ac tam multiplicibus oneribus pares non sunt, ac minime sufficiunt, el proinde dictus Franciscus Laureanus ad augendam Dei gloriam, et ipsius instituti incrementum, animarumque salutem promovendam, facultatem admittendi singulis annis in memoratam congregationem reddituum copia praestantem sex aut octo alumnos, qui ad sacros etiam presbyteratus ordines ad titulum missionis et mensae communis promoveri possint, per nos concedi plurimum desideret:

Pontifex im- § 2. Nos ipsius Francisci Laureani voploratam facultatem concedit tis hac in re, quantum cum Domino possusub aliquibus mus, favorabiliter annuere volentes, eum

reservationib.

que a quibusvis excommunicationis, et interdicti, aliisque ecclesiasticis censuris, sententiis, et poenis quovis modo et quacumque de causa latis, si quas forte incurrit, huius tantum rei gratia absolventes et absolutum fore censentes, supplicationibus eius nomine nobis humiliter porrectis inclinati, de venn. fratrum nostrorum S. R. E. Cardinalium Concilii Tridentini interpretum, qui relationem tuam super praemissis ad eosdem Cardinales transmissam attenderunt, consilio, fraternitati tuae per praesentes committimus et mandamus, ut, veris existentibus narratis, tot alumnos supradictae congregationis idoneos tamen et probatos, quot putaveris necessarios pro sacramentorum administratione et pro exercitio instituti, ac intra vires reddituum eiusdem congregationis, titulo missionis et

(1) Ex Reg. Vat. Epistolar. ad Principes Viros et alios an. Ix. p. 176.

Clero et populo Maronitarum confirmationem Patriarchae significat, et, commemoratȧ antiquả

mensae communis congregationis praefatae, servatis caeteroquin servandis, ad sacros etiam presbyteratus ordines pro tuo arbitrio et conscientia, auctoritate nostra apostolica, tenore praesentium, promovere possis et valeas; ita tamen, ut si iidem alumni discesserint, vel dimissi fuerint a dictal congregatione, suspensi remaneant quatenus sufficienti beneficio vel congruo patrimonio iuxta taxam dioecesanam provisi non fuerint.

trariorum.

§ 3. Non obstantibus apostolicis, ac in Derogatio conuniversalibus provincialibusque conciliis editis generalibus vel specialibus constitutionibus et ordinationibus, ac dictae congregationis etiam iuramento, confirmatione apostolica, vel quavis firmitate alia roboratis statutis et consuetudinibus; privilegiis quoque, indultis et literis apostolicis superioribus et personis sub quibuscumque tenoribus et formis, ac cum quibusvis etiam derogatoriarum derogatoriis, aliisque efficacioribus efficacissimis, ac insolitis clausulis, irritantibusque, et aliis decretis in genere vel in specie, ac aliis in contrarium quomodolibet concessis, approbatis et innovatis. Quibus omnibus et singulis illorum tenores praesentibus pro plene et sufficienter expressis, ac de verbo ad verbum insertis habentes, illis alias in suo robore permansuris, ad praemissorum effectum hac vice dumtaxat specialiter et expresse derogamus, ceterisque contrariis quibuscumque.

Datum Romae, apud S. Mariam Maiorem, sub annulo Piscatoris, die 1. iuni MDCCLXVII., pontificatus nostri anno IX.

LXV.

Patriarchae Maronitarum nunciat, se electionem eius confirmasse ac Pallium misisse, eum excitat ad fidem populi fovendum, agit etiam de alumnis ad Collegium Maronitarum Urbis mittendis vel ab eodem Cellegio reducibus: casulam insuper ei donat ac facultatem largitur bis quotannis populo benedictionem apostolicam impertiendi (1).

eorum fide, hortatur ut eam firmiter teneant, et ab obedientia Praesulum suorum non recedant; deterret etiam a litibus praesertim ecclesiasticis ad iudicem saecularem deferendis.

Venerabili fratri losepho Petro Patriarchae

Antiocheno Maronitarum,

CLEMENS PP. XIII.

Venerabilis frater,

salutem et apostolicam benedictionem.

Magnà nos laetitiâ complevit gratissimus nuncius, quem nobis attulerunt literae tuae, summâ libertate animorumque consensione

Dilectis filiis clero et primoribus gentique universae Maronitarum,

CLEMENS PAPA XIII.

Dilecti filii,

salutem et apostolicam benedictionem.

Vix aliâ unquam ex re tantam cepimus voluptatem, quantam cum ex litteris ven. fratris Iosephi Petri Patriarchae vestri de eius electione cognovimus. Neque enim ullus est dubitandi locus Archiepiscopos et Episcopos nationis vestrae divino numine fuisse permotos, cum adeo pacate et tranquille, summâ omnium consensione, probatissimo et virtutum omnium praeclaro viro patriarchalem dignitatem detulerunt. Quis enim dubitet, ibi praecipuo quodam modo adfuisse praesentem Deum, qui non est Deus dissensionis sed pacis, ubi tanta inter illos caritas fuit animorumque coniunctio? Nos propterea electionem illam, unde ad universam ecclesiam vestram plurima eventura esse bona confidimus, libentissimo laetissimoque animo confirmavimus. Itaque paterno vobis animo gratulamur, tam bonum universae ecclesiae vestrae contigisse pastorem, et de laetitiâ vestrâ quam ex tam felici episcopalium comitiorum exitu vos accepisse oportuit, summopere ipsi laetati sumus. Vos enim, quamvis magno locorum intervallo a nobis disiunctos, tamen coniunctos vinculo caritatis semper complectimur, et veluti filios carissimos gerimus in corde et in visceribus Iesu Chisti: et merito; qui S. Romanae Ecclesiae, vestrae et omnium fidelium matri et magistrae, debitam semper praestitistis, et etiam nunc more institutoque maiorum vestrorum praestatis, omnimodam obedientiam, et magnâ divinae erga vos gratiae abundantiâ fidei integritatem ab eâdem Romanâ Ecclesiâ acceptam inter finitimas gentes infidelitatis tenebris obcoecatas et schismaticorum sectas, quibus circumsidemini, tenacissime retinetis. Ut autem recte et secundum caritatem digne Deo ambuletis, videte quaesumus ne vel tantillum a vestrorum Episcoporum, ac praesertim Patriarchae, obedientiâ recedatis; atque illa animo infixa semper habeatis, quae ad Smyrnenses scribebat martyr Ignatius: «< Omnes, inquit, Episcopum sequimini ut Iesus Christus Patrem, et Presbyterium ut Apostolos - Si qua vero lis inter vos oriatur atque contentio, praesertim de re quae ad Ecclesiam pertineat, existimamus probe vos intelligere, quam indecorum et plerumque inutile sit et perniciosum ecclesiae et nationi vestrae causam ad iudicem saecularem dirimendam afferri. Id enim Corinthii ne facerent, vetuit Bus Paulus: - Audet, inquit, aliquis vestrum habens negotium adversus alterum, iudicari apud iniquos, et non apud Sanctos? - et paullo post: - Sic non est inter vos sapiens quisquam, qui possit iudicare inter fratrem suum? Sed frater cum fratre iudicio contendit: et hoc apud infideles. » Denique, dilecti filii, vos in Domino etiam atque etiam rogamus et adhortamur, ut consideretis assidue, quantum prae

ab omnibus Archiepiscopis et Episcopis de gente Maronitarum fraternitatem tuam ad patriarchalem ipsam sedem fuisse evectam. Ipsae etiam literae tuae delectaverunt nos maiorem in modum, quod insignibus eas notis impresseris tuae erga hanc sacram Bmi Petri Apostolorum Principis Sedem obedientiae et devotionis, et erga nos egregiae voluntatis et singularis obsequii. Gaudemus igitur in Domino, ven. frater, tibique et istis Coepiscopis tuis, qui te ele

ceteris debeatis Iesu Christo Domino nostro, qui in vero sui Deique Patris et S. Spiritus cultu, verâque pietate et fide, firmissimos perpetuo vos praestitit adhuc et praestat, et huic hactenus adhaerentes attinuit B. Apostoli Petri Sacratissimae Sedi, cum qua fidei petrâ tam multae sectae cum ab unitate catholicae Ecclesiae diversis erroribus distractae non cohaereant, a verâ salutis aeternae viâ quam longissime absunt. Peculiaris huiusmodi misericordis erga vos Dei gratia, satagite quaesumus, ne vacua in vobis sit. Gloriosa maiorum vestrorum vestigia sectemini, et quam illi vobis reliquerunt laudem et coronam, diligenter et caute tueamini. Corona enim vestra est in Domino, quod hanc S. Romanam Ecclesiam insigni et perpetuâ devotione semper prosequuti estis. Quod ad nos attinet, de vestra salute et tranquillitate solliciti quidvis libentissime impendemus, et superimpendemur ipsi pro animabus vestris. Gratia D. N. Iesu Christi sit cum omnibus vobis, quibus intimo paterni cordis nostri affectu apostolicam benedictionem peramanter impertimur.

Datum Romae, apud S. Mariam Maiorem, sub annulo Piscatoris, die XXIX. iunii MDCCLXVII., pontificatus nostri anno IX.

Ex Reg. Vat. Epistolar. ad Principes Viros et alios an. Ix., pag. 181.

Eadem de confirmatione Patriarchae scribit Praesulibus Maronitis, quos simul hortatur ut in eâ perseverent animorum concordiâ quam in electione Patriarchae ostenderant.

Venerabilibus fratribus Archiepiscopis et Episcopis Patriarchatus Antiocheni nationis Maronitarum,

CLEMENS PAPA XIII.

Venerabiles fratres,

salutem et apostolicam benedictionem.

Quo maiore apostolicae nostrae caritatis affectu fraternitates vestras in Domino complectimur, eo nobis iucundiores sunt literae vestrae: quas vero ad nos attulit dilectus filius religiosus vir ex Ordine Minorum Observantium Dominicus Lucensis, omnium gratissimae nobis acciderunt. Novum enim Patriarcham a vobis electum afferebant unanimi omnium vestrum consensione summâque concordiâ, qua praesentissimum in eâ re Dei Numen vobis adfuisse nullum maius indicium. Hac animorum coniunctione et mutua inter vos caritate mirum quantum in Domino gaudemus. Spiritum sapientiae, ait scriptura, placitum esse in tribus, quae sunt probata coram Deo et hominibus, quorum primo ponit loco fratrum concordiam. Hanc retinete, quaesumus venn. fratres, omnesque causas, si quas forte vitio conditionis humanae suboriri contingat, unde aliqua incidere posset calamitas, qua mutuus inter vos amor dirimeretur, sine ullâ morâ quisque ve

gerunt, pio gratulamur affectu, quod nobiscum tamquam membra capiti coniuncti, et ut filii obedientiae maiorumque vestrorum imitatores Romanam Ecclesiam vestram et omnium fidelium matrem et ma

gistram agnoscitis et colitis, nosque vicissim fraternitatem tuam eosdemque Coepiscopos et nationem istam ut filios dilectionis amamus et gerimus in visceribus caritatis Christi. Quamobrem libentissime vidimus

strum studeatis extinguere. Quandiu enim fuerint omnium vestrum animi in Christi caritate conglutinati, tamdiu ab omnibus privatis studiis vacui, et nullâ aliâ curâ et aegritudine distracti, toti eritis in episcopali munere obeundo, ambulantes in domo Domini cum consensu, et ex laboribus vestris fructus capietis uberrimos, quorum ille praecipuus, et a sacris pastoribus omnium maxime expetendus, quod greges fidei et custodiae vestrae commissos disciplinae, qua illos instituere debetis, obaudientes et morigeros experiemini. Hanc vero cohortationem nostram non ita a vobis accipi volumus, quasi eâ vos egere existimemus; cum contra omni vos laude iudicemus esse dignissimos, quod in electione Patriarchae, in qua plerumque oriri solent dissidia, luculentissimum universae nationi vestrae exhibuistis mutuae inter vos caritatis argumentum. Sed ideo vobis haec scribimus, ut cautiores usque et vigilantiores sitis in conservando pacis bono, eoque maiorem adhibeatis curam et diligentiam, quo facilius est illud omitti: minimis enim ex rebus atque levissimis, quae plerumque negligi solent, maximas turbas saepe vidimus extitisse. Ceterum postulationi vestrae de confirmandâ Patriarchae electione obsequuti sumus libentissimo animo, tum vestri causa, quos propter summam devotionem, qua Sacram B. Petri Sedem, egregiamque fidem vestram in S. Romanam Ecclesiam omnium Ecclesiarum matrem et magistram, impensissime amamus, tum etiam ipsius Patriarchae merito, quem praeclaris animi dotibus et pastoralibus imprimis virtutibus universae nationi vestrae novimus esse conspicuum, et a vobis in literis, quas ad nos dedistis, libentissime legimus omni laude cumulari. Quod quidem vestrum de praestantibus illius virtutibus testimonium non sinit nos dubitare, quin ei vos omnia praecipui obsequii semper praestituri sitis officia. Pallium nos illi mittimus de B. Petri corpore sumptum, aliaque munuscula quaedam adiecimus, quae volumus esse tamquam pignora apostolicae nostrae erga illum benevolentiae. Denique, venn. fratres, quos omnes in nostrae caritatis gerimus sinu, apostolicam vobis benedictionem peramanter impertimur.

Datum Romae, apud S. Petrum, die XXIX. iunii MDCCLXVII., pontificatus nostri anno IX.

Sequenti allocutione, quam ex act. consistor. depromimus Cardinalibus, in consistorio secreto coadunatis die VI. aprilis MDCCLXVII., significat electionem Patriarchae Antiocheni, Maronitarum ab Episcopis illius nationis factam, quam Pontifex confirmat.

CLEMENS PAPA XIII.

Venerabiles fratres.

Ecclesiae An- § 1. Tristem haud ita pridem accepimus nuntiochenae meri- cium, bo. me. Tobiam Petrum Gazenium Patriar

ta commemo- cham Maronitarum mortalis vitae suae cursum exrantur, et denuperrima Patri- plevisse. Sed eam sane gravem iacturam abunde archae electio- satis reparasse arbitramur eius nationis Episcopos, ne rite facta a- qui sumina animorum consensione ven. fratri losegitur.

pho Stephano Archiepiscopo Berytensi patriarchalem honorem detulerunt. In qua electione apparet piissimos antistites spectavisse Dei honorem et gloriam, et illius ecclesiae utilitatem, qui catholicae fidei zelo flagrantem virum, christianaeque studio

sissimum disciplinae, tum eximia doctrina, et spectatissima prudentia praeditum et excelsum illius dignitatis locum sustulerunt. Deo igitur gratulamur, qui nationem illam catholicae fidei constantia, et praeclara in hanc Apostolicam Sedem fidelitate et obedientia inclitam adeoque praedecessoribus nostris eximie dilectam, nobisque egregie curam praecipuo quodam amore videtur respicere, qui eius custodiae tam bonum pastorem praefecerit. Ipse autem ven. frater patriarchalem dignitatem adeptus, caeterique omnes Episcopi procuratorem suum ad nos miserunt, dilectum filium religiosum virum Ioannem Dominicum e familia Min. Observantium de Terra Sancta, ut eius nomine debitam nobis et huic S. Sedi obedientiam profiteatur. Literas autem idem procurator ab eodem ven. fratre in Patriarcham electo, et ab eisdem pariter Episcopis ad nos attulit, omnibus obsequii et reverentiae notis distinctas; quibus literis a nobis enixe rogant, ut eam electionem apostolica auctoritate nostra confirmamus, et a Berytensi sede memoratum Iosephum Stephanum ad patriarchalem Antiochenam transferamus. Huius electionis acta religiosus vir, quem diximus, electi procurator congregationi VV. FF. nostrorum, qui rebus Propagandae Fidei praesunt, exhibuit. In ea Congregatione diligenti examine acta huius electionis fuerunt excussa, et eorumdem VV. FF. nostrorum iudicio nihil abest, quo minus valida et legitima electio illa censeri debeat. Itaque de confirmatione huius electionis, quam electi procurator episcoporum et cleri nationis Maronitarum nomine a nobis postulat,

Quid vobis videtur?

§ 2. Auctoritate omnipotentis Dei, Sanctissimo- Pontifex hurum Apostolorum Petri et Pauli, ac nostra admit- ius Patriarche timus postulationem a praefatis Episcopis et clero electionem connationis Maronitarum de more factam, de persona firmat. praedicti Iosephi Stephani, ipsumque absolvimus a vinculo, quo tenetur Ecclesiae Berytensis, et transferimus ad patriarchalem Ecclesiam Antiochenam nationis Maronitarum, praeficientes eum ad Patriarcham et pastorem, iuxta decretum Congregationis de Propaganda Fide, cum decreto, quod fidei professionem orientalibus praescriptam emittere, et iuramentum fidelitatis praestare, illamque sic emissam ad Urbem infra praefixum tempus transmittere omnino teneatur:

§ 3. Gratum acceptumque habemus devotum erga nos officium hoc tuum, quo ven. fratris Iosephi Petri Patriarchae Antiocheni nomine gratias nobis agis pro eo quod illius electionem confirmavimus, eique pallii honorem concessimus. De illius pietate et in Romanam Ecclesiam devotione et fide omnia speramus, quae illius verbis modo pollicebare; et Antiochenam ecclesiam ob eius in hanc S. Sedem perpetuum obsequium nobis aeque ac praedecessoribus nostris carissimam egregio viro et eximiis virtutibus praedito commissam esse summopere gaudemus; eique etiam nunc gratulamur, quos ex amantissimi pastoris sapientia, cura et vigilantia fructus, Deo adiuvante, capiet uberrimos.