An. C. 1758

Exordium.

Preces porrectae, et caussa

CONSTITUTIO I.

Chirographum Hispaniarum regis confirmat de erectione hospitii S. Rosae de Ocopa in Indiis occidentalibus in collegium missionum pro infidelibus Indis Peruanis ad fidem adducendis (1).

CLEMENS PP. XIII.

ad futuram rei memoriam.

§ 1. Militantis Ecclesiae regimini per ineffabilem divinae bonitatis abundantiam, nullo licet meritorum nostrorum suffragio, praesidentes, religiosorum virorum altissimi obsequiis sub suavi religionis iugo mancipatorum, uberesque in Ecclesia Dei fructus, adspirante superni favoris auxilio, proferre iugiter satagentium commodis et felicibus in via mandatorum Domini progressibus libenter consulimus, sicut ad Omnipotentis Dei gloriam, religionis incrementum, et animarum salutem in Domino expedire arbitramur.

§ 2. Exponi siquidem nobis nuper fecit huius Brevis. dilectus filius Iosephus Torrubia frater expresse professus, ac in Romana Curia pro ultramontana familia Ordinis Minorum Sancti Francisci de Observantia nuncupatorum commissarius generalis, quod cum carissimus in Christo filius noster Ferdinandus Hispaniarum rex catholicus sua prosequens fervida vota erga conversionem gentium in immensis ac dissitis Peruanis regionibus existentium, sui regii aerarii expensis ad illas partes frequentes copiosasque missiones professorum Hispanicorum dicti Ordinis mittere pergat; ad facilius vero adsequendum tam pium finem, nuper per

(1) Alia Ministri Generalis decreta vide in Const. Innoc. XI. Exponi nobis, vol. II. h. op., pag. 61; Ec

Refertur regium chirogra

phum Ferdispaniarum. nandi regis Hi

suum chirographum concessit, permisit- An. C. 1758 que, ut hospitium Sanctae Rosae de Ocopa nuncupatum dicti Ordinis, situm in ipsis finibus terrarum, quas incolunt infideles illarum partium, erigeretur in collegium sive seminarium apostolicum, in quo missionariorum ipsius Ordinis communitas degat, qui ibidem Indorum idiomata ediscere, ad eis evangelizandum praesto esse, et proximum habere possint locum aptum commodumque, quo pro tempore secedant ad suas curandas aegritudines, et ab exantlatis laboribus sese recreandos, prout habetur in regio chirographo tenoris sequentis, videlicet <« - REX Cum inter nonnullas variasque expositas praetensiones a fratre Iosepho de Sancto Antonio Ordinis Minorum S. Francisci, et commissario missionis Cerri de la Sel, Jauxa, Guanuco et Caxamarquilla eius Ordini commendatae, supplicasset quoque, ut in collegium missionariorum apostolicum de Propaganda Fide confirmaretur hospitium Sanctae Rosae de Ocopa, ex eo quia dubitari non posset de illius necessitate et utilitate, cum in eo stet potissimum illius finis assequutio, ad quem destinantur missionarii, qui ex Europa mittuntur; hi namque statim ac in collegio sint constituti, facile Indorum sermonem aliaque scitu necessaria ad huiusmodi ministerium exercendum ediscere possunt; et quia collegium non longe distat a locis, in quibus missiones peraguntur, ipsi missionarii sibi invicem manus adiutrices praebere, ex collegio necessarios assumere, ad illud impeditos et infirmos remittere, ac sine mora alios subrogare ita valent, ut numquam spirituale pabulum Indis sit defecturum, imo quod acquisitum est con

clesiae catholicae, ibid. pag. 74; Ecclesiae catholicae, ibid. pag. 86.

servabitur, ac incessanter procedetur ad detegendos novos populos, eosque ad Christi fidem convertendos, neque etiam minor futura foret utilitas inde eruenda; tali namque pacto in collegio collocatis missionariis, occasio tollitur se ad alia divertendi, quae si non opposita, saltem incompatibilia sunt cum eorum exercitio, velut Ordinis officia, ad quae contra dispositiones alias factas deputari solent. Hac igitur visa supplicatione congruum duxi ad consultationem mei Indiarum consilii rem pro informatione et voto deferre ad commissarium generalem Indiarum in dicto Ordine, qui 'exposuit, fundationem collegii missionariorum apostolicorum in regno Peruano iamdudum consideratam ordinatamque fuisse, tamquam indispensabiliter necessariam ad fidei propagationem, in comitiis generalibus Ordinis, totiesque ordinationem istam confirmatam fuisse a Summo Pontifice InStricta obser- nocentio XI. In primis enim quia in hisce tudo conferunt collegiis in modum recollectionis vivitur, spiritus fervo- stricta observantia ac fervens viget solirem in evange- tudo, quae sane multum conferunt ad in

vantia et soli

ad inducendum

lizantibus.

ducendum spiritus fervorem in illos, qui tantum ministerium evangelizandi gentibus suscipiunt. Hi enim parati esse debent, aut ad profundendum pro Christo sanguinem, quod frequenter accidit, aut civiliter eos mori necesse est, ingredientes et procedentes per asperrima locorum, manducantes non raro cibos, quos avia profert tellus, et recumbentes nox atra ubi eos occupat; quae quidem onera sine magno spirituali fervore pro animarum salute perferri nequeunt. Rursus etiam quia si erigi contingat collegium cum sui guardiani, discretorum, officinarumque institutione, melius procurari valent victualia, caeteraque Neophytorum subsidia, populisque potior praestari adsistentia. Adde demum, quia existente prope missionem collegio cum suo valetudinario, aliisque commoditatibus, consolatione afficiuntur maiori conversores; sciunt quippe promptum sibi adesse receptaculum in suis aegritudinibus, locumque quietis pro defatigatis in laboribus: et vero si eis desit refugii locus, et dispersi vagari debeant per loca, in eorum vocatione frigescunt, in proposito tepidi evadunt, tristesque vivunt. Quibus addebatur circumstantiis alia peculiaris pro confirmatione collegii de Ocopa, quod nimirum ibi sepultus est ven. eiusdem fundator frater Franciscus de Sancto Iosepho, a quo etiam originem acceperunt omnes Peruanae missio

nes; illiusque situatio in loco, ex quo dividuntur viae, tendentes ad missiones ab ipso collegio administratas, et ad alias, quarum curam gerit Limana provincia ex conventu Huarensi. Itaque concludebatur, valde opportunum fore ad tam pium finem assequendum, si ego dignarer regium concedere beneplacitum pro dicti collegii erectione. Quibus omnibus visis in meo Indiarum consilio, iuncta etiam allegatione fiscali, desuperque consultus pro approbatione huiusmodi instantiae die XVII. martii anni MDCCLI. placuit mihi eidem annuere, concedendo meam regiam licentiam, ad hoc, ut ex tunc in apostolicum missionariorum collegium erigeretur praefatum hospitium Sanctae Rosae de Ocopa. Quamquam vero istiusmodi mea regia resolutione promulgata, et de ea certior factus fuerit commissarius generalis Indiarum, qui suas patentales litteras die xxxI. maii eiusdem anni MDCCLI., pro eo, quod ad ipsum spectabat, expedivit, ut apparet ex eisdem patentalibus litteris nuper a memorato fratre Iosepho de Sancto Antonio praesentatis; regium tamen chirographum desuper tunc expeditum non fuit, quemadmodum pro captae resolutionis exequutione necesse erat. Re igitur modo, instante dicto fratre Iosepho de Sancto Antonio, iterum in praefato meo consilio proposita cum nova allegatione fiscali, placet mihi, ut super illa regium expediatur chirographum. Propterea iubeo meo pro-regi in Peruanis regionibus, meae regiae audientiae in civitate Limana constitutis et omnibus tribunalibus, singulisque eiusdem regni ministris, et iniungo admodum reverendo Archiepiscopo Limano, ceterisque praelatis iudicibusque ecclesiasticis illarum. partium, ad quos quomodolibet spectabit, quod unusquisque eorum pro sua faciat virili, ut haec mea regia voluntas debitum consequatur effectum. Datum apud bonum. secessum die secunda octobris MDCCLVII. EGO REX » Iussu D. Nostri Regis - Ioseph Ignatius de Goyoneche - Tribus rubricis erat rubricatum Vestra Maiestas suum concedit regium permissum, ut in collegium apostolicum missionariorum erigatur hospitium Sanctae Rosae de Ocupa, quod est Ordinis Minorum Sancti Francisci in regionibus Peruanis Concordat cum regio chirographo ad hunc effectum mihi exhibito a rev. patre fratre Iosepho de Saneto Antonio commissario missionum in regno Peruano Ordinis Sancti Francisci, cui,

ctae.

Preces ad

Absolutio a Censuris

facta hac copia, illud restitui, de quo fidem facio, originali me referens, utque de eo constet ad eiusdem requisitionem, ego Alphonsus Carralon domini nostri regis Scriba, et in eius curia et provincia residens praesentem facio, signo ac subscribo. Matriti die xv. iulii MDCCLVIII. In testimonium veritatis Alphonsus Carralon Nos infra signati, et subscripti Scribae domini nostri regis in eius curia et provincia residentes fidem facimus, Alphonsum Carralon, a quo reperitur signata copia praecedens, talem esse Scribam regium, qualem se facit atque denominat, fidelem, legalem, totiusque fiduciae, omnibusque eius scripturis et documentis per ipsum publicatis, et quae publicantur, semper adhiberi fidem, tam in iudicio, quam extra: utque de eo constet, ad eius requisitionem praesentem facimus, Matriti die xv. iulii MDCCLVIII. - In testimonium veritatis Emmanuel de Obregon et Orugua - In testiIn testimonium veritatis Petrus Garcia de Ovalle In testimonium veritatis Franciscus Fernandez Rosa.

§ 3. Cum autem, sicut dictus Iosephus Smum porre- commissarius generalis nobis subinde exponi fecit, ipse praeinsertum chirographum, quo firmius subsistat, apostolicae confirmationis nostrae patrocinio communiri summopere desideret, nos ipsum losephum commissarium generalem specialibus favoribus et gratiis prosequi volentes, et a quibusvis excommunicationis, suspensionis et interdicti, aliisque ecclesiasticis sententiis, censuris et poenis, a iure vel ab homine quavis occasione vel causa latis, si quibus quomodolibet innodatus existit, ad effectum praesentium tantum consequendum, harum serie absolventes et absolutum fore censentes, supplicationibus eius nomine nobis super hoc humiliter porrectis inclinati, praeinsertum chirographum ab ipso Ferdinando rege super facultate erigendi dictum hospitium Sanctae Rosae in collegium sive seminarium apostolicum missionariorum dicti Ordinis, ut praefertur, concessum cum omnibus et singulis in eo contentis et expressis, auctoritate apostolica, tenore praesentium confirmamus et approbamus, illique inviolabilis apostolicae firmitatis robur adiicimus; omnesque et singulos iuris et facti defectus, si qui desuper intervenerint, supplemus.

gros effectus sortiri et obtinere, ac illis, ad quos spectat et pro tempore quandocumque spectabit, plenissime suffragari. Sicque in praemissis per quoscumque iudices ordinarios et delegatos, etiam causarum palatii apostolici auditores, iudicari et definiri debere, ac irritum et inane, si secus super his a quoquam quavis auctoritate scienter vel ignoranter contigerit attentari.

§ 5. Non obstantibus constitutionibus et ordinationibus apostolicis, ac, quatenus opus sit, dicti Ordinis, etiam iuramento, confirmatione apostolica, vel quavis firmitate alia roboratis, statutis et consuetudinibus, privilegiis quoque, indultis et literis apostolicis in contrarium praemissorum quomodolibet concessis, confirmatis et innovatis. Quibus omnibus et singulis, illorum tenores praesentibus pro plene et sufficienter expressis, ac de verbo ad verbum insertis habentes, illis alias in suo robore permansuris, ad praemissorum effectum, hac vice dumtaxat, specialiter et expresse derogamus, caeterisque contrariis quibuscumque.

Datum Romae, apud S. Mariam Maiorem, sub annulo Piscatoris, die XVIII. augusti MDCCLVIII., pontificatus nostri anno 1.

II.

Episcopos monet per epistolam encyclicam de unitate inter fratres servanda, de morum sanctitate, de perniciosa in eis libidine dominandi, de invidentia, de inanis gloriae cupiditate, et de adulatione ab iis praecavenda, de misericordia in pauperes, de fide, animi demissione, perseverantia in precibus fundendis, de efficacia Sacrosancti Missae Sacripcii, de doctrinis, quibus maxime fideles imbuendi sunt, de prudenti sacrorum ministrorum electione, de opera sacris studiis navanda, de concionandi munere, de ratione qua sese gerere debent si forte desit facultas dicendi, de continua praesentia in dioecesi, de verbo et exemplo ad gregis utilitatem, de meritis ad episcoputum requisitis.

CLEMENS PAPA XIII.

Venerabiles fratres,

salutem et apostolicam benedictionem.

Contrariis de rogat.

§ 1. A quo die nobis praeter opinionem causa scribennostram incredibile illud accidit, ut ad Sa- stolae. dae huius epi

cram B. Petri Sedem, omnium Ecclesiarum verticem, nostra divinitus tolleretur humilitas, in acerrima illa cogitatione perpetuaque cura versati, nimio plus oneris quam quantum ferre possimus, esse nobis impositum, tristitiae et lacrymis non plane tradidissemus, nisi quiddam simile, quod sanctissimo Prophetae Israelisque impigro duci contigit, a nimio nos moerore deterruisset. Inclamans enim Moyses Dominum: (1) Cur, inquit, afflixisti servum tuum? Et cur imposuisti pondus universi populi huius super me? Non possum solus sustinere omnem hunc populum, quia gravis est mihi. Quem, ne deficeret animo, quodque susceperat onus, bene ut perferret, congregare sibi iussit Deus septuaginta viros de senibus Israel, quibus Moysis spiritum indidit, ut populi essent magistri, et sustentarent cum illo onus, nec solus Moyses gravaretur. Nunc igitur illa consolatio nos una sustentat, venerabiles fratres, quod vos multo antea Deus ipse a reliqua fidelium multitudine ad regendarum curam animarum asciverit, socios nobis et adiutores dederit, ac suo ipsius spiritu, cum episcopalibus mysteriis initiati estis, abunde repleverit, ut nos iam Dei ope primum virtuteque confisi, singulari deinde, quo flagratis vestri muneris obeundi studio, vestraque freti sapientia, plurimum de nostra tristitia et sollicitudine ademptum esse arbitremur. Itaque tum ut consolemur in vobis (2) per eam, quae invicem est, fidem vestram atque nostram; tum ut vestram (3) excitemus in commonitione sinceram mentem, has literas ad vos scribimus; tum vero maxime, ut, quos adversus teterrimum humani generis hostem veluti instructa acie ardentes novimus et erectos, tamen quo alacriores erectioresque ascendatis ex adverso, stantesque (4) in praelio pro domo Israel dimicetis, ad rem bene gerendam vos adhortemur.

§ 2. Quo quidem in bello tam multiplici, tamque periculoso, spes victoriae eo melior erit et exploratior, quo (5) arctiore vinculo pacis unitatem servabimus. Eo igitur, venerabiles fratres, viribus omnibus incumbat charitas vestra, ut funditus e fi

delium animis vel ipsa tollantur cuiusquemodi certaminum semina. Vestrum est id sedulo praestare, ut omnes (6) inquirant pacem (7), omnes sectentur quae pacis sunt. Ipse enim Dominus Iesus, paulo antequam passioni se dederet (8), pacem relinquo vobis, ait Apostolis, pacem meam do vobis; nec Apostolis tantum, sed et nobis relinquit pacis haereditatem: (9) non pro eis, inquit, tantum, sed et pro eis, qui credituri sunt per verbum eorum in me: ut omnes unum sint, sicut tu pater in me, et ego in te, ut et ipsi in nobis unum sint. Hanc tantam haereditatem, tamque praeclaram a Christo Domino nobis traditam, videte quaeso, venerabiles fratres, ut animorum dissensionibus extinguendis constanter et perpetuo retineamus. Huius autem haereditatis pignus, ait Apostolus, esse Spiritum Sanctum. Cum autem in ipsius conspectu ipsi nos ponimus, eumque obsecramus, ut ad sanctificandum Ecclesiae sacrificium Spiritum Sanctum de coelo demittat, nihil aliud nobis postulare videmus, nisi ut per gratiam spiritualem in Ecclesia charitatis unitas indisrupta servetur. Illud vero nos omnes commeminisse oportet, quod quaerente Domino, quem dicerent homines esse filium hominis, et quem ipsum discipuli crederent, cum alias de eo respondissent aliorum esse opiniones; B. Petrus (10), ex omnium mente, filium Dei vivi non carne et sanguine, sed Patre revelante confessus est.

§ 3. Quo quidem omnibus facile apparuit, inter filios lucis filiosque saeculi illud iam tum fuisse discrimen, ut hi variis inter se diversisque opinionibus discreparent, illi unitatis initiati mysterio, per omnium caput, unam omnium per os unius confessionem profiterentur. Omnes igitur curas vestras, vener. fratres, in fidelium coagmentanda pace defigite. Turbae (11), contentiones, aemulationes, animositates, dissentiones consilescant, ut qui catholici nominis sunt, omnes in (12) eodem sensu, in eadem sententia perfecti sint, idem unanimes dicant (13), idem sapiant, illudque intelligant probe, atque animo imbibant, se, qui Christi membra esse velint, non

(1) Num. XI. 11, 14.

(2) Rom. I. 12.

(3) II. Petri III. 11. (4) Ezech. XIII. 5.

(5) Ephes. IV. 3.

(6) I. Petri III. 11.

(7) Rom. XIV. 19.

(8) Ioan. XIV. 27.

(9) Ioan. XVII. 20, 21.

(10) Matth. XVI. 14 et seq. (11) II. Cor. XII. 20.

(12) I. Cor. I. 10.

(13) II. Cor. XIII. 11.