plene et sufficienter expressis, ac de verbo ad verbum insertis habentes, illis alias in suo robore permansuris, ad praemissorum effectum, hac vice dumtaxat, specialiter et expresse derogamus, caeterisque contrariis quibuscumque.

Datum Romae apud S. Mariam Maiorem sub annulo Piscatoris die XII. februarii MDCCCXIX., pontificatus nostri anno XIX.

LXXXIV.

Vicarium Apostolicum in Insulis Americae Septemtrionalis Angliae, Bataviae Daniaeque subiectis Episcopum Gerrensem constituit.

Dilecto filio lacobo Bukley in Episcopum Ecclesiae Gerren. electo,

PIUS PP. VII.

Dilecte fili,

salutem et apostolicam benedictionem.

Cum nos hodie te Ecclesiae Gerren., quae sub patriarchatu Alexandrino in partibus infidelium consistit, in Episcopum et pastorem auctoritate apostolicâ praefecerimus cum diversis gratiis et indultis, prout in nostris desuper in simili formâ brevis expeditis literis, quarum tenorem praesentibus haberi volumus pro expresso, plenius continetur; cumque ven. fr. Thomas Gillow electus Episcopus Hypsopolitanus ac Vicarius Apostolicus designatus ad Septentrionales Americae Insulas tum Angliae tum etiam Bataviae Daniaeque ditioni subiectas, ob adversam valetudinem commisso sibi muneri obeundo impar evaserit, proindeque ab eodem se sponte abdicaverit; cumque summopere expediat alium illi suflicere, qui illorum fidelium omnibus Ecclesiae praesidiis carentium curam habeat, loca visitet, operariorum deficientiae prospiciat, ecclesiaeque disciplinam undequaque restituat: nos audito ven. fratre Guillelmo Poynter Episcopo Haliensi Vicario Apostolico Londini, ac dimissione praedicti Gillow susceptà, de tuâ pietate, prudentià, studio, integritate, vigilantiâ ac christianae Reli

(1) Vide Collect. Lacensem vol. II., p. 375. Iur. Pont. de Prop. Fide Partis I. Vol. IV.

gionis catholicaeque fidei zelo plurimum in Domino confisi, teque a quibusvis excommunicationis, suspensionis et interdicti, aliisque ecclesiasticis sententiis, censuris et poenis a iure, vel ab homine, quavis occasione vel causa latis, si quibus quomodolibet innodatus existis, ad effectum praesentium dumtaxat consequentibus, harum serie absolventes et absolutum fore censentes, de venn. fratrum nostrorum Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalium negociis Propagandae Fidei praepositorum consilio, te Vicarium Apostolicum praediclarum Insularum cum solitis facultatibus ad nostrum et Sedis Apostolicae beneplacitum auctoritate apostolicâ tenore praesentium constituimus et deputamus, ita tamen ut cum eae Insulae tot ac tam dissitae sint, ut unus illarum curam vix gerere possit, cum alio etiam in posterum a nobis designando spirituale illarum regimen dividere tenearis. Mandantes propterea omnibus et singulis ad quos spectat ac in futurum spectabit, ut te ad demandatum tibi per praesentes Vicarii Apostolici huiusmodi officium illiusque liberum exercitium iuxta tenorem praesentium recipiant et admittant, tibique in omnibus ad idem. officium pertinentibus faveant, pareant et assistant, tuaque salubria monita et mandata humiliter suscipiant et efficaciter adimplere procurent, alioquin sententiam sive poenam quam rite tuleris in rebelles, ratam habebimus et faciemus, auctore Domino nostro, usque ad satisfactionem condignam. inviolabiliter observari. Non obstantibus constitutionibus et ordinationibus apostolicis, caeterisque contrariis quibuscumque.

Datum Romae apud S. Mariam Maiorem sub annulo Piscatoris die v. martii MDCCCXIX. pontificatus nostri anno XIX.

LXXXV.

Synodum patriarchalem Maronitarum in monasterio S. Mariae de Loaisa celebratam, iuxta decretum S. Congr. de P. F. approbat; adiecta excommunicatione in monachos, qui monialium aedes ingrediuntur (1).

73

Venerabilibus fratribus loanni Dolce Patriar chae Antiocheno ceterisque Archiepiscopis et Episcopis inclytae nationis Maronitarum,

PIUS PP. VII.

Venerabiles fratres. salutem et apostolicam benedictionem.

Quod de constanti obsequio et eximia devotione in nos et Apostolicam Sedem vestra nobis pollicebamur, sedulo accurateque praestitum a vobis esse multa cum paterni animi nostri laetitia ex litteris vestris, ven. fratres, cognovimus. Cum enim pastoralis officii nostri, praecipueque illius, quo vos in Domino prosequimur caritate, esse duxissemus vos ipsos ad celebrandam Synodum excitare (1), in qua pravus monasteriorum, ut dicitur, duplicium usus perpetuo aboleretur, vos qua par erat obedientia synodum rite adunastis, et monachorum aedes ab aedibus monialium omnino separandas esse decrevistis. Nihil nobis gratius, nihil sacrae disciplinae conformius, nihil servandae morum puritati opportunius, nihil ad sinistros rumores, qui de religiosis viris et mulieribus sub eodem tecto habitantibus vulgo spargebantur, sedandos accommodatius decerni a vobis poterat. Vobis igitur impense gratulamur, ven. fratres, quod, neglectis difficultatum, quae huic separationi obstare videbantur, umbris, id perfeceritis, quod nostra et summorum Pontificum decessorum nostrorum vota constanter enixeque, sed ad hanc us

(1) Id factum est literis ap. In communi.

(2) Ex Tabul. S. C. de P. F. transcribimus decretum quo Synodi Patriarchalis Maronitarum decreta modificantur.

DECRETUM

Sacrae Congregationis generalis de Prop. Fide

HABITAE DIE XV. MARTII ANNI MDCCCXIX.

Cum per litteras apostolicas datas in forma brevis sub die 1. novembris anni MDCCCXVI. confirmantes duo decreta S. Congregationis generalis de Propaganda Fide habitae die XII. augusti eiusdem anni indictum fuerit R. P. Iohanni Petro Dolci Maronitarum Patriarchae, et R. P. Aloysio Gandolphi electo tunc Episcopo Icosien, et delegato apostolico ut una cum Synodo eiusdem nationis modulam conficerent atque proponerent, qua et monachorum Coenobia a monialium Coenobiis separarentur, et tam patriarchalis quam singulis Episcopis Maronitarum in eorum respective dioecesibus certa et stabilis sedes designaretur, servatis, quae in praefatis decretis servanda praecipiebantur; pervenerunt acta praescriptae Synodi his super rebus celebra

que diem frustra, expetiveruut. Nos quidem habitae a vobis Synodo apostolicae auctoritatis robur, quemadmodum mox dicemus, adiungimus, sed nullum decretum libentius confirmamus, promptiusque ad exequutionem perduci volumus, quam illud, quo Coenobiorum, quae a monachis incolentur, ab iis, ubi moniales degent, omnimoda seiunctio praescribitur, quam adeo necessariam iudicamus, ut si quis monachus in aedes monialium pedem inferre posthac audeat, eum excommunicationi ipso facto incurrendae, et Episcopo loci reservatae, subiectum velimus. Sicuti vero monasteria duplicia de medio tollenda erant, ita maxime conveniebat, ut stabilis Patriarchae, Archiepiscopis, Episcopisque sedes in sua cuique dioecesi statueretur. Id enim exigebat et pastorum dignitas et expeditior accuratiorque dioecesium administratio. In hanc quoque rem, ven. fratres, consilia curasque vestras contulistis, et certam immobilemque in sua dioecesi sedem unicuique Episcopo assignastis. Ne singula persequamur, Synodus vestra severum ad examen a Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalibus, qui negotiis de Propaganda Fide. praepositi sunt, revocata, talis iisdem visa est, ut eam, quibusdam tamen capitibus. aut additis aut mutatis, dignam censuerint, quae a nobis auctoritate apostolica confirmaretur. Quae vero addenda aut mutanda iudicaverunt, ea distinctis articulis comprehensa decreto apposuerunt, cuius authenticum exemplar apostolicis hisce litteris adiunctum ad vos mitti praecepimus (2). Memorati articuli cum ad prae

tae in monasterio S. Mariae de Loaise diebus XIII. et XIV. aprilis an. MDCCCXVIII. una cum literis Patriarchae et Episcoporum dictae nationis, quibus enixis precibus postulabatur Synodi approbatio apostolica.

Perpensis itaque omnibus ac singulis Synodi statutis, auditis etiam Patriarcha, Delegato Apostolico atque Episcopis inclytae nationis Maronitarum, nec non monasteriorum patronis, Sacra Congregatio habita die et anno quibus supra, censuit, confirmandam esse Synodum cum aliquibus tamen variationibus et additamentis. Ut autem clarius innotescant tum ea, quae in laudata Synodo servanda sunt, tum ea, quae iuxta mentem Sacrae Congregationis reformanda vel addenda censentur, omnia haec simul in sequentibus articulis comprehenduntur.

1. Designentur pro solis monialibus septem monasteria, videlicet: 1. Biae Virginis de Hacle, 2. Mar Sciallitae Mecbes, 3. Mar Habda Harhria, 4. Bmae Virginis de Baclusci, 5. S. Georgii Halma, 6. S. Eliae Ballune, 7. S. Georgii in novo Bhordoch. In suspenso autem pro nunc remaneat huius statuti executio quoad duo monasteria tantum, scilicet Bmae Virginis de Baclusci et S. Eliae Ballune, et examinentur asserta iura eorumdem respective patronorum

cavendas dissensiones, ad iura omnium servanda, ad disciplinam rectius firmiusque constituendam perquam accommodati sint, volumus, ven. fratres, ut statuta vestra ad

per deputationem trium Episcoporum in Synodo factam sess. 1. art. 13, quae transmittat relationem ad Sacram Congregationem, per quam postea providebitur, amotis tamen statim monachis, et viris quibuscumque ab his duobus monasteriis, non secus atque ab aliis supra dictis, quae monialibus designata sunt, ut infra fusius dicetur.

II. Servetur a monialibus regula iam tradita ab Episcopo Abdalla Caralli Hierapolitano, excepta obligatione surgendi media nocte ad orandum, a qua moniales dispensantur, sicuti etiam a recitatione divini officii monialibus regularibus praescripta, cuius loco permittitur, ut pro nunc moniales recitent officium aut coronam precatoriam B. M. V. donec ipsae linguam syriacam apprime edidicerint, quemadmodum in art. 3 et 10, sess. 1 praelaudatae Synodi statutum est, et interdicta monachis et presbyteris quibuscumque recitatione officii in ecclesiis monialium.

III. Omnia monialium monasteria, nullo excepto, subiiciantur Ordinario loci ad formam can. 3, cap. 3, part. 4, Synodi Libanensis anni MDCCXXXVI. de Monialibus, adempta cuicumque alteri Episcopo imposterum iurisdictione, si quam adhuc exercuerint, in monasteria extra ipsorum dioecesim posita salvis tamen, quibus competunt, iuribus patronatus. Ordinarii autem loci erit monastario deputare ad triennium confessarium, qui sit sacerdos gravis, aetate provectus, doctrina, pietate, morum honestate commendatus; procuratorem, qui non possit esse idem ac confessarius, a patronis praesentatum probare et removere quandocumque in Domino expediens iudicaverit; visitare, invigilare, et reliquos iurisdictionis acus explere ad formam dictae Synodi Libanensis et novissimae Synodi, servata tamen auctoritate, quae Patriarchae nationis competit iuxta Sacros Canones, praesertim de supplenda negligentia praelatorum, et iuxta dictam Synodum Liba

nensem.

IV. Procuratores monasteriorum post triennium confirmari non possint, nisi arbitrio Episcopi et patronorum. Electio autem procuratorum iam facta in Synodo art. 14, sess. 1 approbatur.

v. Designetur procurator pro monasterio Hrasci, servatis eiusdem monasterii constitutionibus quoad spiritualem ipsius directionem ad formam art. 8, sess. 1, praelaudatae Synodi.

VI. Circa electionem abbatissae aliorumque officialium, receptionem monialium in novitiatu vel professione, earumque dotationem, administrationem bonorum, rationemque eiusdem administrationis, Episcopo reddendam, totumque regimen, tam in spiritualibus, quam in temporalibus serventur omnino statuta Synodi Libanensis de Monialibus, et novissimae Synodi expressa articulis 4, 5 et 6, sess. 1.

VII. Monachis assignantur sex monasteria, videlicet: 1. Bmae Virginis de Mastita, 2. Mar Dumat in Gadras, 3. Mar Ruhana Albachiha, 4. Mar Sarchis Raifun, 5. Sancti Antonii Bachata, 6. Sancti Georgii in veteri Bhordok ad formam art. 2, sess. 1, laudatae Synodi. Suspenditur vero pro nunc huius statuti executio, quoad monasterium Mar Rubana tantum, quod iustis de causis habitandum provisorie relinquitur monialibus nunc ibidem degentibus, prohibita tamen aliarum monialium admissione, atque addita omnino conditione, ut monachi inde statim removeantur, et in aliud virorum monasterium transferantur, idque ad obitum usque, aut translationem omnium praedictarum monialium.

VIII. Superiores monachorum eligantur, vel confirmentur, ad formam eorum constitutionum, ap

eorum normam reformetis. Hoc pacto Synodum odum a vobis habitam approbamus, ratam habemus et auctoritate apostolica confirmamus. Superest, ven. fratres, ut quam

probata interim electione iam facta in Synodo illorum superiorum, quorum nomina recensentur sess. 1, art. 14, et servatis circa monasterium Mar Ruhana his, quae numero praecedenti praescripta

sunt.

IX. Vita ac disciplina monachorum conformetur plane statutis Synodi Libanensis, et novissimae Synodi sess. 1, art. 12, et sess. 2, art. 4 et 5.

x. Pro Asceteriis seu recessibus piarum mulierum assignantur quinque monasteria, scilicet: 1. S. Iosephi Alharf, 2. S. Iosephi Alhosn, 3. S. Moysis Ballune, 4. S. Antonii in oppido de Gnaise, et 5. Beatissimae Virginis de Sciuaja.

XI. Episcopi nationis regulam, quam pro nominatis Asceteriis faciendam sibi in Synodo reservarunt art. 3, sess. 1, quo citius possunt, transmittant Sacrae Congregationi ad effectum approbationis, servatis tamen interim legibus in sequenti articulo declarandis.

XII. Nemo in posterum, sub poena excommunicationis ipso facto incurrendae et Episcopi loci reservatae, monasticum habitum suscipere in praedictis seu monasteriis monialium sive Asceteriis praesumat, nec monachus quilibet sacerdotali licet charactere insignitus in iisdem habitet: comprehensis in hac prohibitione etiam procuratoribus et directoribus, ita ut eorum quoque domicilium nullam plane habeat cum monasteriis et Asceteriis communicationem; nec ad ea quilibet ingrediatur, nisi ad formam eorum, quae disposita sunt in Synodo Libanensi.

XIII. Cum autem spirituali Maronitarum bono maxime expedire videatur, si novum aliquod collegium aperiatur ad erudiendam spiritu intelligentiae ac pietatis iuventutem, hinc S. Congregatio valde probavit deputationem factam in Synodo art. 2, sess. 1, tam monasterii S. Georgii Rumje in collegium generale nationis cum regulis expressis sess. 2, art. 3, quam monasterii S. Iohannis de Zacrit in collegium particulare sub directione Archiepiscopi Cypri, et confirmavit chirographum erectionis praedicti collegii generalis sub titulo S. Maronis, quod praevio consensu et cessione patronorum dicti monasterii S. Georgii Rumje firmatum a Patriarcha et Episcopis nationis sub die xv. aprilis MDCCCXVIII., transmissum est eidem Sacrae Congregationi.

XIV. Sedes patriarchalis stabilis ac firma perpetuo maneat in monasterio Canobini. Archiepiscopus vero Hierapolitanus sedem iuxta morem retineat intra limites suae dioecesis iuxta art. 1 et 2, sess. 2, praelaudatae Synodi.

xv. Deficiente pro nunc, ut fertur, loco, qui sit aptus ad constituendam sedem Archiepiscopo Tripolitano intra fines suae dioecesis, permittitur actuali Archiepiscopo, ut domi suae, quam nunc inhabitat in Kesroano, manere possit, ea tamen lege, ut interim omni studio curetur, ut idonea ac stabilis sedes pro dicto Archiepiscopo Tripolitano in propria dioecesi provideatur iuxta cit. art., sess. 2. XVI. Archiepiscopus Bybli et Bostrae sedes erit in novo supradicto collegio S. Iohannis Maronis in Vico Capharhai Botrensis dioecesis iuxta cit. art.

XVII. Sedes Archiepiscopi Eliopoleos sit in monasterio Mar Sarchis Raifun in provincia Kesroani iuxta art. cit.

XVIII. R. P. Stephano Gazeno actuali Archiepiscopo Damasci iustis de causis permittitur, ut degat, dum vivit, in monasterio S. Moysis Abissini, amotis tamen inde, et alio translatis, monialibus et mulieribus quibuscumque; interim vero designetur Sedes certa ac permanens Archiepiscopo Damasce

componendae, ordinandaeque Synodo operam navastis, eamdem ut eius mandata effectu suo non careant strenue impendatis. Ad hoc vero praestandum longiori vos hor

no pro tempore existenti intra fines suae dioecesis. Monasterium autem S. Antonii Bachata, quod in Synodo designatum fuit pro sede dicti Archiepiscopi Damasceni, maneat pro solis monachis, ut dictum est supra art. 7.

XIX. Sedes Archiepiscopi Cypri sit (prout in cit. art. 2, sess. 2) in Sciahuan districtus Becfaiae in provincia Kesroani.

xx. Et similiter iuxta saepe cit. art. sedes Archiepiscopi Berytensis sit in monast. S. Iohannis de Chatale provinciae Matan, amotis tamen inde statim et alio translatis, si quae adhuc ibi supersint, monialibus et mulieribus quibuscumque.

XXI. Quum vero plurimae postulationes porrectae fuerint, videlicet familiae de Gazenis super assertis iuribus in ecclesiis Mar Habdae et S. Mariae Liberatricis, et in monasteriis Bekorke, et Mar Habdae Harhriae, et B. M. Virginis de Baclusci; Archiepiscopi Eliapolitani in monasterio S. Sergii Raifun; familiae Habaisciae in collegio de Hain Uarca, et tandem familiae Alhagi in monasterio S. Ioseph de Alhosn, Sacra Congregatio remisit preces ad supradictam deputationem designatam in Synodo sess. 1, art. 13, quae omnia rite perpendat, ac referat ad eamdem Sacram Congregationem, per quam postea providebitur. Dum vero particularia isthaec iura patronorum examinantur, decretorum Synodi iuxta modum in superioribus xx. articulis expressum approbatae et confirmatae executio minime retardetur aut differatur.

Hisce ita reformatis, moderatis atque statutis, Sacra Congregatio decrevit supplicandum Ssmo, ut dignetur praefatam Synodum iuxta modum ut supra expositum confirmare etiam per apostolicum breve, et R. P. Aloysium Gandolphi tamquam Delegatum Apostolicum deputare, ut auctoritate apostolica incumbat plenae ac promptae executioni eiusdem Synodi sic approbatae ac confirmatae, cum facultate etiam canonicis poenis ad statutorum observantiam adigendi contumaces cuiuscumque gradus, dignitatis et praeeminentiae iuxta morem in similibus servatum in aliis apostolicis constitutionibus.

Quam Sacrae Congregationis sententiam SSmo Domino Nostro divina providentia Pio Papae VII. relatam per R. P. D. Carolum Mariam Pedicini Secretarium in audientia habita die Iv. aprilis anni MDCCCXIX. Sanctitas Sua benigne approbavit, litterasque apostolicas expediri iussit.

Ex eodem Tabulario, pro historia Patriarchatus Maronitarum, desumimus decretum a S. C. de P. F. emissum an. MDCCCXVII. ad sedanda dissidia exorta inter Ioannem Dolce et Germanum Eva, quae Synodi celebrationem obstabant.

DECRETUM

Sacrae Congregationis de Propaganda Fide.

Perpensis omnibus, quae circa controversias Patriarcham inter Maronitarum R. P. D. Ioannem Dolce, et Hierapolitanum eiusdem nationis Antistitem R. P. D. Germanum Heva exortas, ad S. Sedem perlata sunt; ut meliori et expeditiori modo tot ac tam diutinis malis occurratur, quibus Hieropolitana eadem Ecclesia propterea subiicitur, ex eo potissimum, quod quamplurimi non solum Maronitae, sed etiam aliarum nationum, tam clerici quam laici, earumdem controversiarum occasione vel causa ecclesiasticis paenis aut ab iure aut ab

tatione minime indigere persuasum nobis est. Neque enim nos fugit quantum inter medias infidelitatis obstinatique schismatis tenebras fulserit fulgeatque fides vestra

homine latis irretiti feruntur; Sacra Congregatio censuit expedire, ut complicatae huic causae et discrepantibus relationibus finis aliquando imponatur, omnisque imposterum praecludatur hac de re quaestionibus aditus; ideoque decrevit supplicandum esse SSmo, quatenus apostolica benignitate, et de plenitudine suae potestatis praefatum Antistitem suae ecclesiae eiusque libero regimine restituat, omnesque et singulos cuiuscumque Ordinis, dignitatis, nationis dignetur absolvere a quibuslibet censuris, ac irregularitatibus in quas praedictarum controversiarum occasione vel causa sive a iure sive ab homine incurrere potuisse contigerit, vel quae eisdem controversiis causam aut occasionem praebuerint; de caetero districte praecipiens, ut unusquisque conscientiae suae consulat quoad ea in quibus se deliquisse, ideoque canonicas incurrisse poenas cognoverit; ut omni insuper partium studio, et querimonia de anteactis prorsus remota, pacem servet, ab iisque omnibus verbo, aut facto, se caute abstineat, quae renovandis quaestionibus atque dissidiis aditum aperire possent.

Huic autem Sacrae Congregationis sententiae SSmo Dão Nostro Pio PP. VII. relatae per Emum Dňum Card. Litta Praefectum in audientia habita die XIII. martii, Sanctitas Sua benigne annuit, atque in praefatis indulsit; enixe autem in Domino hortatur clerum ac populum Hierapolitanae Maronitarum Ecclesiae, ut suum Episcopum ad propria redeuntem omni amore et reverentia excipiat, debitamque ei obedientiam perpetuo profiteatur, et praestet; foreque confidit, ut ipse Antistes gregem suum, qua pastorem ac patrem decet, benevolentia, mansuetudine, charitate regere et gubernare omni studio adlaboret.

Datum Romae ex aedibus dictae S. Congregationis die XXII. martii MDCCCXVII.

Loco Sigilli.

L. Card. LITTA Praefectus

Carolus Maria Pedicini Secretarius.

Hoc S. C. de Prop. Fide decreto Germanus Eva ductus has lit. scripsit de pace et sedatis dissidiis:

COL DIVINO AJUTO

Agli ilmi nostri figli nel Signore D. Antonio Noè nostro Vicario Rmo, ed all' onoratissimo Clero della nostra diocesi, ed al benedetto nostro popolo Maronita, arrivi questa pastorale, la quale si deve leggere pubblicamente nella chiesa di S. Elia col Decreto della Sagra Congregazione di Propaganda Fide.

GERMANO EVA

PER LA DIVINA MISERICORDIA

E GRAZIA DELLA SEDE APOSTOLICA ARCIVESCOVO DELLA CITTÀ DI ALEPPO

E SUOI CIRCONVICINI

Luogo del Sigillo

La grazia divina, e la benedizione celeste scenda e dimori nelle anime e nei corpi di tutti gli individui della nostra illustre diocesi MaronitaAleppina tanto del ceto clericale, che secolare obbedienti alla nostra autorità pastorale.

Vi sia noto, che dopo che fu presentata tutta la causa a Voi ben nota, al Tribunale della S. Sede Apostolica, e fu esaminata a lungo ogni cosa con