libros edendi, sibi imputare debet, si alii sui ingenii fœtibus gaudeant. Lege Americana, a supremo cœtu lata, cavetur, ut qui rei a se inventæ jus velit sibi proprium vindicare, exemplar in officina publica Washingtonopoli, urbe fœderatum provinciarum principe, sede quippe gubernii, deponat, et litteras inde patentes, uti aiunt, accipiat. Qui verò libros suos edendi velit jus habere, debet exemplar in officina publica in urbe in qua eduntur deponere intra tres menses, et libris typo mandatis id enuntiare.1 Si quis privilegium hujusmodi violet, actio datur civilis. Quod si lis non fiat, ex conscientiæ dictamine tenetur quis ad reparandum damnum, juxta æquum judicum. Idem videtur dicendum quoties quis levi quadam mutatione machinæ novæ, vel libri, legis et privilegii vim facit irriQui libros alias jam editos in hac regione iterum edit, nullam auctori facit injuriam, quum jam sint publici juris. Quamdiu lex non sancit auctoris proprietatem, nequit queri de aliquo bibliopola, qui, suo utens jure, librum iterum edit. Cæterum cavendum ne detrimentum auctori inde eveniat, vel lucri æqui jactura.

tam.

(1) Vide Act of Congress anno 1831.

CAPUT III.

DE DOMINIS.

§. I. DE DOMINIS CIVILIBUS.

15. Hominem rerum dominum a Deo constitutum esse liquet ex Genesi. Porro unusquisque homo dominii capax est, sive sit verus Dei cultor et famulus, sive peccator et infidelis. Meritò rejecta est Wickleffi sententia, potestatem omnem et auctoritatem gubernandi, sicut et dominium, abjudicantis homini peccati gravis reo: "Nullus est dominus civilis, nullus est prælatus, nullus episcopus, dum est in peccato mortali.”1 Equidem quod competit homini in res, vel personas, dominium, non amitti peccato, nequidem infidelitate, liquet ex documentis apostolicis, quæ dominorum, etiam dyscolorum, jura servanda jubent, famulisque præcipiunt ut eis propter Deum obtemperent.2

16. Dominium publicum dicitur reipublicæ auctoritas in res omnes publico et communi civium usui destinatas. Sic in pontes, canales, vias dominium habet Status quilibet; in vias quas dicere consuevimus nationales, quæ scilicet supremi cœtus auctoritate per varias provincias factæ sunt ob militum faciliorem commeatum, et alios usus toti nationi communes, potestas convenit gubernio generali. Vix autem dominii voce hoc nuncupandum est, quum quilibet status supremus sit, ægreque ferat veri nominis dominium a cœtu generali exerceri.3 Cæterum publicum de quo agimus dominium ita exercendum est, ut nullus civis a rebus publicis repellatur, quam

(1) Prop. xxx. Huss, et xv. Wickleffi.

(3)

(2) I. Pet. ii. 18.

"It appears that congress claim the power to lay out, construct, and improve post roads, with the assent of the states through which they pass. They also claim the power to open, construct, and improve military roads on the like terms, and the right to cut canals through the several states, with their assent, for promoting and securing internal commerce, and for the more safe and economical transportation of military stores in time of war; and leaving, in all the jurisdictional right over the soil in the respective states." Kent's

these cases,

Comm. vol. i. part ii. lect. xii. n. 268.

vis liceat cœtui supremo cujuslibet Status, et totius nationis, conditiones adsignare ex quibus usus pendeat. Sic ad impensas solvendas, tributum quoddam exigitur ab iis qui per canales navicula, vel qui per vias equo rhedave, vehuntur.

17. Dominium nationale vocare placet agros publicos, quos scilicet ab Indis emit Præses, nomine Statuum fœderatorum, pecunia vel mercibus pro iis traditis. Hac ratione factum est ut tribus Indica jam longius recesserint; quæ et quotannis, nova facta cessione agrorum, ob minimum pretium, fisco generali præbent facilem rationem. agrorum venditione novis colonis publicum thesaurum augendi.1

18. Apud gentes Europæas plerasque est et dominium regium; sed Præses noster ad quadriennium suffragiis civium electus, præter domus, in qua moratur, usum per illud temporis, et annuam 25,000 nummorum argenteorum pensionem, nihil sui muneris proprium haQuæ privatim possidet sunt alterius cujusvis civis bonorum ad

instar.

19. In quolibet Statu sunt plurima collegia civium legis auctoritate instituta, "Corporations" vulgò dicta, quæ vel res communes curant, vel negotiis, litteris, vel aliis quibuscumque rebus vacant. Singula municipia cives qui suis rebus præsint eligunt, qui universitatis nomine bona possident, et auctoritate moderantur rebus communibus. Quousque autem se extendat eorum potestas ex chartis quas a cœtu Status supremo vel a curia suprema obtinent, dignoscendum est. De jure Congressus collegia instituendi disceptatur, quamvis illud exercuerit sæpius, præsertim Fœderatorum Statuum mensa instituenda nummaria.

§. II. DE CLERICORUM COLLEGIIS.

20. Fuerunt olim in omnibus regnis republicisque christianis col

(1) "Congress have the exclusive right of pre-emption to all Indian lands lying within the territories of the United States. The United States own the soil, as well as the jurisdiction of the immense tracts of unpatented lands included within their territories, and of all the productive funds which those lands may hereafter create. This immense property has become national and productive stock." Kent's Comm, vol. i. part ii. lec. xii. n. 259. De agris quos intra quosdam Status Indi adhuc possident dicit: "These lands belong to the United States, as part of their public domain, subject to the Indian right and title of occupancy." Ibidem.

legia ministrorum sacrorum, juribus plurimis privilegiisque aucta, quæ bona plurima, universitatis instar, possidebant, quæ in manu mortua possidere dicebantur, quum titulus nihil mutaretur, aliquo ex vivis decedente.1 Ecclesiastica omnia bona pari fere ratione habebantur, licet plerumque ab uno possiderentur, præsule, scilicet, vel presbytero, qui personam sustinebat, et, collegii instar, semper vivere censebatur. Hospitia in peregrinorum gratiam, nosocomia ad ægrotos excipiendos, collegia in juvenum institutionem, et plurima alia pari gaudebant privilegio, episcoporum plerumque regimini et auctoritati concredita. Plurima contra ecclesiæ possessiones protulit Wickleffus, satanæ tribuens quod viri ecclesiastici bona possiderent temporalia: ei præcesserant, sæculo decimo tertio ineunte, Waldenses. Legibus plurimis caverant nonnulli Angliæ reges ne piis fidelium largitionibus ditescerent monasteria et ecclesiæ: quos tamen rapacitate et furore longe prætergressus est Henricus VIII., aperta spoliatione ecclesiarum, et sacrilega usurpatione bonorum infamis.3 Leges illæ in plerisque Statibus fœderatis non obtinent, sed in Pennsylvania censentur vigere."

(1) "Alienation in mortmain, in mortua manu, is an alienation of lands or tenements to any corporation sole or aggregate, ecclesiastical or temporal." Blackstone, 1. ii. n. 268.

(2) Prop. x. xxxii. xxxiii. xxxvi. xxxix.

(3) Vide apud Blackstone, l. ii. n. 269. qui tamen injuria in monachos invehitur.

(4) “ The statutes of mortmain are in force in the State of Pennsylvania. It has been there held and declared, by the judges of the Supreme Court of that state, that the English statutes of mortmain have been received, and considered the law of that state, so far as they were applicable to their political condition; and that they were so far applicable, that all conveyances by deed or will, of lands, tenements, or hereditaments, made to a body corporate, or for the use of a body corporate, were void, unless sanctioned by charter, or act of assembly.' In the other states, it is understood, that the statutes of mortmain have not been reenacted, or practised upon." Kent's Comm. vol. ii. n. 283. Citat 3 Binney's Rep. App. 626. "The statutes of mortmain apply in Pennsylvania, only so far as they prohibit dedications of property to superstitious purposes, or grants to corporations without a statutory license." Methodist Church v. Remington, 1 Watts' Rep. 218. apud Kent. ibidem in Not. Lege anno 1730 lata, fit facultas Protestantibus accipiendi agros aliaque in ecclesiarum erectionem, vel scholarum vel pauperum hospitium. In statu Massachusetts, anno 1835, diaconi et æditui ecclesiarum Protestanticarum pari facultate donati sunt.

VOL. II.-5

21. In Statibus fœderatis nullus ordo Religiosus lege agnoscitur, nisi forsan charta concessa Patribus Eremitis S. Augustini, uti factum est a cœtu supremo Pennsylvaniæ, vel monialibus Visitationis a cœtu supremo Washingtonopoli. Cæterum nec hæc instrumenta efficiunt ut ab aliis civibus discernantur singuli qui ad universitatem hujusmodi pertinent; sed jura manent eadem, et idem quod alii valent exercere dominium, nisi quoad ea in quibus, juxta chartæ conditiones, collegium seu universitas habentur. Nihil tamen obstat quin viri fœminæque votum solemne paupertatis nuncupent, serventque, juxta superiorum arbitrium; quamvis si contingat hæreditatem illis obvenire, vel donum, suo nomine agant necesse est. Renuit sancta sedes sanctimonialium Gallicarum vota, quæ in præsenti rerum conditione nuncupata sunt, agnoscere solemnia,' quia leges plures objiciunt obices proprietatis abdicationi: sed nihil hujusmodi apud nos occurrit, nec enim ulla est legum latoribus solicitudo de rebus hujusmodi, sed libera manet conscientia voluntasque cujusque civis.

§. III. DE BONIS ECCLESIASTICIS.

22. Ad eos quod attinet qui bona temporalia Ecclesiæ haud convenire contendunt, eo quod Christus pauper esset, non habens ubi caput reclinaret, et Apostoli circumierint, nullam certam sedem habentes, et nihil possidentes, animadvertendum ipsum Christum habuisse loculos, in quibus, apud eorum latorem, deponebantur piorum eleemosynæ et Apostolos haud repulisse fideles dona sua ferentes, quibus omnium necessitatibus consuleretur. Equidem hominum societas, qualis est Ecclesia, indiget necessariò subsidiis quibus cultus impensis et ministrorum sustentationi provideatur: quæ proinde præstare decet fideles divitiis abundantes. Constat ecclesias domosque in præsulum habitationem a christianis habitas, etiam ethnicis imperantibus; quas Constantinus, anno 312, christianis servari jussit3. Optimo exemplo imperator, anno 321, decedentium voluntatem in Ecclesiæ gratiam ratam habuit, et executioni fideliter mandari jussit: "Habeat unusquisque licentiam sanctissimo catholico venera

(1) Vide Resp. S. Pœnitentiariæ ad Superiorem seminarii Nannetensis die 28 Novembris, 1818. (3) Ibidem, l. x. c. v.

(2) Euseb. Hist. Eccl. l. vii. c. xxx.