Sayfadaki görseller
PDF
ePub

EICKA prope Masacum egregium oppidum ad Mosam, Trajectum inter et Ruremondam, in comitatu Lossensi ac diœcesi Leodiensi, habuit olim parthenonem, ab Adalhardo et Grinuara alias Grumiara, piis sanctarum virginum Harlindis et Reinulæ parentibus fundatum circa annum 730. Occurrit in portione Caroli anno 870 (1) quando prædictus Carolus et Ludovicus Francorum reges abbatias regni Lotharii inter se diviserunt. Vastatur a Normannis anno 881 quem post annos circiter quinquaginta Richarius Leodicensis episcopus in honorem B. Mariæ reædificavit, et clericos ibidem instituit' sub abbate seculari. Anno 949 (2), Indictione VII, Otho I imperator, petenté Conrado Lotharingiæ duce, monasterium Eiche dedit Faraberto Leodicensi episcopo, hoc est fortasse, confirmavit. Tandem vero anno 1571 ob metum Calvinistarum, Eikenses canonici Masacum in oppidum migravere, probante Gerardo de Groesbeck episcopo, qui sacra prædictarum virginum Harlindis et Relindis seu Reinulæ corpora in novam habitatiohem invexit XI calendas Aprilis.

Harlindis seu Harlinda postquam cum sorore sua Relinde in quodam monasterio, quod vulgo Valencina dicitur, omni divino dogmate pleniter erudita fuisset, Eikensi monasterio a parentibus condito præesse jussa est. Ambæ quidem sorores (successive) a beatis episcopis Willibrordo et Bonifacio secundum normam sanctæ regulæ et ecclesiastica instituta abbatissæ ordinatæ atque consecrata feruntur; verum ut ætate Harlindis anteibat, ita prior adolescentem familiam rexit anno 730, priorque vivendi finem fecit die 12 Octobris circiter annum 745.

Relindis, seu Reinula sorori successit, atque ad decre

(1) VI Idus Augusti. MIREUS. Cod. donat. piar. CAP. XXI. (2) Anno 944, IV Nonas Julii. Gallia Christiana, III. Instrumenta, 148. J. WOLTERS. Idem, pp. 91-92.

746..

pitam ætatem perdurans, beato fine quievit die 6 Februarii, miraculis post obitum clara.

Ava ex lignea lapideam fecit ecclesiam, in quam e tumulis sacra prædictarum virginum corpora ad orientalem plagam, pone altare beatissimæ Mariæ virginis transferri curavit (1) per Franconem episcopum, qui post Hircarium sedem iniit Leodiensem anno 856 eique per annos 48 præfuisse dicitur. — Gall. Christ. III. 936-937.

-

[blocks in formation]

La Prévôté ou le Prieuré de DONCK, village du pays de Liége, dans le voisinage de Diest, appartenant à l'abbaye de S. Tron, depuis l'an 746 qu'il lui fut donné par Robert comte de Hesbaye (2), doit son origine à une image miraculeuse de la Ste Vierge. L'affluence des personnes qui se rendoient par dévotion dans ce lieu solitaire, agréable et entouré d'eau, engagea l'an 1119 Raoul, abbé de S. Tron, comme il le rapporte lui-même, à y bâtir une habitation avec une grange, un petit cloître et y établir deux moines pour y servir Dieu et la Ste Vierge.

DUNGO, vulgo DONCK, vicus ditionis Leodiensis, haud procul a Distemio ad abbatem Trudonensem hodieque pertinet (3). Exstat ibi sacellum D. Virgini sacrum, quod olim atque etiamnum, impetrandæ fecunditati et proli obtinendæ, mulieres steriles ac novæ nuptæ religioso solent voto frequentare. Putatur is locus, a nongentis plus minus annis, cultu Deiparæ ac miraculorum gloria celebris

(1) XI Kalendas Aprilis anno 900. FISEN. Hist. eccl. Leod. I, 125. Flores ecclesiæ Leodiensis, pp. 109 et 451. (2) La charte de donation est datée du 7 avril 741. Le texte complet a été publié par CH. PIOT, Cartulaire de l'Abbaye de Saint-Trond, I. pp. 1-4. 1870. (3) MIRÆUS. Donationes Belgicæ. LIB. 11. CAPP. v. et xxxn. Chroniques de l'Abbaye de Saint-Trond, I. 160 et 161. Ed. de M. le Chevalier Cam. DE BORMAN,

exstitisse ut in suo Sabbatismo Mariano tradit AUG. WICHMANNUS abbas Tungerloensis.

[blocks in formation]

L'abbaye de Ste MARIE et de S. SEVER à MEFFE, entre IX' siècle. Namur et Hanut, en Hesbaye, étoit, avant le ravage des Normands, un monastère de l'ordre de S. Benoît. Elle étoit vers l'an 934 une des douze abbayes séculières qui avoient à leur tête un chanoine de la cathédrale de Liége. Mais étant tombée dans un état de misère, Henri de Leyen, évêque de Liége, la donna en 1149 (1) à Wazelin, abbé de S. Laurent au fauxbourg de Liége, pour y rétablir la vie monastique. Cette donation fut approuvée en 1171 (2) par l'évêque

[merged small][ocr errors][merged small]

S. MARIE et S. SEVERI MEFFIENSIS ecclesia ante Normannorum cladem abbatia Benedictina, erat sub annum 934 ex numero duodecim abbatiarum S. Lamberti, floruitque aliquando religione canonica; sed cum postea misere jaceret, Henricus de Lexe alias Lucemberch episcopus Leodiensis eam tradidit anno 1149 Waselino abbati S. Laurentii, ut ibi regularem monachorum ordinem restitueret, idque Radulfus Henrici successor approbavit anno 1171. Modo vix est Prioratus. Gall. Christ. III. 937.

ABBAYE DE SAINT-GÉRARD OU DE BROGNE.

HOMMES.

BRONIENSE S. PETRI et S. EUGENII, nunc S. GERARDI Circa 918. monasterium Benedictinum, in comitatu ac diœcesi Namurcensi, cum antea Leodicensis esset, situm est Mosam inter et Sabim fluvios, pari duarum horarum utrimque intervallo, tribus a Namurco, una paulo plus a Philippopoli et sesqui

(1) Le 29 novembre. MIREUS. Opera diplom. III. 335-336. (2) Collectio PP. Benedictinorum S. Mauri. I. 884.

Circa 970.

duabus a Dionanto. Auctorem habet S. Gerardum, qui locum proprii fundi jam antea Michaëli archangelo sacrum restituit, ampliusque dotatum clericorum sodalitio commisit. Tum vero fit monachus anno 918 in celeberrimo S. Dionysii juxta Parisios asceterio, ibique decem expletis annis, postea in patriam remeavit, adsportatis secum sacris exuviis B. Eugenii martyris et archiepiscopi Toletani, ob quas potissimum impetrandas ibi monachum induerat, necnon abductis cum prioris permissu duodecim monachis, quos amotis clericis Bronii collocavit, eorumdem effectus abbas. Chartam primariam exhibet MIRÆUS (1) datam anno Domini 918, Caroli regis octavo, paulo videlicet antequam Gerardus in Sandionysianum monasterium secederet (2). — Gall. Christ. III. 551.

ABBAYE DE SAINT-LAURENT, PRÈS DE LIÉGE.

HOMMES.

-

LAURENTIANUM in Monte Publico olim in suburbio nunc ad muros urbis Leodiensis monasterium ordinis S. Benedicti ædificari cœpit ab Eraclio episcopo Leodiensi, qui mortuus anno 970 (3) ibidem sepultus est. Promoverunt Notgerus, Baldricus et Wolbodo maxime, ejus successores; tandemque Reginardus ejusdem sedis antistes, agente præsertim Herimanno comite, perfecit anno 1026; cœtumque monachorum illuc intulit ex discipli na .Ricardi Virdunensis abbatis, qui Stephanum cellerarium S. Vitoni huic novello gregi sub præpositi nomine præfecit (4). Ecclesiæ dedicatio facta est anno 1034, die 3 Novembris, a Johanne Portuensi episcopo summi pontificis legato, collaborante Pelegrino archiepiscopo Coloniensi.- Gall. Christ. III. 987.

(1) Donationes Belgicæ. LIB. I. CAP. XII. (2) EUG. DEL MARMOL. L'Abbaye de Brogne ou de Saint-Gérard. Annales de la Société archéologique de Namur. V. 1858. (3) VI. Cal. Novembris. (4) Historia insignis Monasterii S. Laurentii Leodiensis. Amplissima Collectio. IV. 1034-1198.

L'abbaye de Saint-Laurent possédoit un refuge à Liége, rue Mont Saint-Martin, près de la Collégiale de ce nom, (1) et un autre à Hui, rue d'Alne.

ABBAYE DE SAINT-VICTOR, PRÈS DE HUI.

FEMMES.

Le monastère de S.VICTOR, au fauxbourg de Hui, rapporte vers 1907. son origine à Notger, évêque de Liège, qui le bâtit vers l'an 1007 à la demande de S. Odilon, abbé de Cluni. Comme il étoit pauvre, il fut dans la suite doté par Ermesinde, veuve d'Albert, comte de Moha,' morte en 1143. Cette dame avoit été engagée à faire cette bonne œuvre par Reine, sa parente, fille de Conon, comte de Montaigu, et religieuse bénédictine à Marcigni. La dotation d'Ermesinde, augmentée par après par Hugues, comte de Moha et de Dasbourg, son petit-fils, fut confirmée par Albéron I, évêque de Liége, au plus tard en 1128. Ce monastère, en faveur duquel le Pape Lucius II accorda un privilége en 1145, fut sous la dépendance de l'abbé de Cluni jusqu'à l'an 1579 qu'il passa sous celle de l'abbé de S. Jacques de Liége. Les Hollandois ayant pris Hui par trahison en 1595 (2) pillèrent le monastère de S.Victor, et après en avoir chassé les religieuses y mirent le feu. Jusqu'à l'an 1656 il fut gouverné par des prieures, mais Catherine Bolland qui remplissoit cette charge depuis longtems et qui étoit à la tête d'une communauté de 20 religieuses de choeur et de 12 converses, èn devint, avec la permission du pape Alexandre VII, la première abbesse. - MIREUS. Op. Dipl. IV: 363.

Prioratus monialium SANCTI VICTORIS de Ceyo (?) juxta Hui, immediate subditus prioratui de Bertreya, Leodicensis diocesis, et debent ibi esse viginti quinque moniales, licet reperiatur, quod antiquitus fuerint plus quam triginta, et debent ibi esse duo monachi, et debet ibi celebrari cotidie (1) Ancien numéro 620, actuellement 35. (2) Le 5 février.

« ÖncekiDevam »