Sayfadaki görseller
PDF
ePub

1357

universelle. IX. lib. 105. p. 130. parlant d'après Doм MABILLON, Annales Ordinis Sancti Benedicti. lib. V. p. 203.

[blocks in formation]

Vivebat hac tempestate (anno 1353) adolescens quidam vitæ, morumque innocentia supra ætatem spectabilis. Qui aliquando inter rerum divinarum commentationes animo supra se rapto in cœlestia, viros candida veste tectos sibi visus est in Cornelii monte videre, seque adeo illis immisceri. Omnes porro sacram ædem structo agmine ingressi, suo quisque ordine campanum æs attracto fune, qui e medio laqueari dependebat, cum agitassent, in chorum se inferebant.

Creditum est hoc viso Deum significare: cordi sibi esse Carthusiensibus monachis locum istum addici; quibus præter vestis candorem solemnis est ille ad sacra conveniendi ritus. Probavit Enguelbertus (Leodiensis antistes): et postquam arcem religiosæ familiæ jussisset aptari, datis suo, clerique nomine litteris ad Conventum generalem Ordinis Carthusiani, obtinuit ut collegæ aliquot, anno tertio et quinquagesimo mitterentur.

Sed frigescente mox Enguelberti aliorumque ecclesiæ præsidum religione, cum vitam traherent in magna egestate, qui missi fuerant, et jam de statione deserenda cogitarent; cuidam e nobilioribus canonicis longe ditissimo, sanctiorem injecit Deus mentem. Illo enim liberaliter victum subministrante, vitam eam e legibus suis sic instituerunt religiosi illi ascetæ, ut illecti exemplo plerique, et primus omnium is ipse adolescens, eidem se tradiderint disciplinæ. Pullulavitque insigni foecunditate sanctum hoc. germen magno publicæ rei bono in hanc ætatem. - FISEN. II. 118. ex DORLANDI Chronico Carthusiensi. CAP. 30.

Missi sunt anno 1357. Ita Commentaria domestica Carthusia etsi alii anno uno serius consignent. Vide FOULLON. Historia Leodiensis. 1. 430 in margine.

Extrait d'un manuscrit en parchemin intitulé: Liber de servis et aqua Sancti Pauli Leodiensis, folio CLXXXIII recto et verso, et folio CLXXXIII recto (1).

.....

Quam siquidem posteriorem aulam cum tota domo sua edificari fecit vir militaris Helmicus de Mulant ex ducatu Clivensi tunc canonicus Sancti Pauli Leodiensis contemplatione Adulphi de Marcha tunc Leodiensis episcopi plerumque ibidem conversantis. Qui siquidem Adulphus tandem ipsi Helmico providit de canonicatu in ecclesia Leodiensi. Is Helmicus postea tempore Enghelberti de Marcha episcopi Leodiensis promovit erectionem monasterii Carthusiensis extra et prope muros Leodienses.

Pro quo sciendum quod locus in Cornelio Monte olim tempore Henrici imperatoris quarti continebat solum quamdam capellam novellam, in qua corpus eiusdem qui excommunicatus decesserat aliquandiu ea nondum consecrata steterat. Et tandem per institutionem Ordinis Premonstratensis devenit ibidem quedam abbatia. Cuius abbates dicebantur de Cornelio Monte dicti Ordinis Premonstratensis ut patet ex pluribus litteris aput ecclesias Leodienses. Fuitque huius modi abbatia translata infra civitatem Leodiensem in loco nunc dicto Bello Reditu tempore Johannis de Flandria episcopi Leodiensis. Aput Carthusienses autem habetur quod id accidit ex cambio, quodque ex tunc fuit ibidem in Cornelio Monte factum unum castrum. Sed tempore labente orta discordia inter episcopum et civitatem,

(1) Par Daniel de Blochem, chanoine de cette Collégiale, mort en 1467. Ce volume appartient aux Archives de la Cathédrale de Saint Paul, à Liége,

civitas castrum destruxit. Deinde exfluxis multis annis post castri destructionem, ordinatum fuit ibi monasterium Carthusiensium ex bonis Johannis de Brabantia civis Leodiensis, sub episcopio dicti Engelberti de Marcha defuncti qui bona sua reliquerat monasterio Sancti Jacobi cum onere gravi. Sed fratribus Sancti Jacobi onus iniunctum respuentibus, ipse Engelbertus episcopus disposuit bona ad opus unius monasterii Carthusiensium in monte predicto, locum tribuendo ex provisione Helmici antedicti prepositi etiam Sancti Bartholomei Leodiensis, anno Domini M.CCC.L septimo. Sed anno ex tunc LXo convenerunt ibi primum certi fratres ex ordinatione capituli generalis eiusdem Ordinis (1).

Le refuge de la Chartreuse au faubourg de Liége, étoit situé dans la maison de M. Granchamps dans la Chaussée des Prez, entre le pont de Bavière et celui de Saint Julien. Elle en possédoit un autre à Tihange, près de Hui.

(1) Les Chartreux prirent possession de leur maison le 4 juin 1357. Helmicus de Moylant mourut le 3 juillet 1370 et fut enterré dans leur église. Voyez J. DE THEUX. Le Chapitre de Saint Lambert à Liége. II. 90-91. 1871.

ORDRE DE SAINT AUGUSTIN.

RÉGULIERS.

ABBAYE DE MALONE.

CHANOINES

L'an 689 Pepin, maire du Palais et Odoaire, seigneur de Floreffe, secondèrent Saint Bertuin dans l'établissement du monastère de MALONE sur la Sambre. Ce saint, Irlandois d'origine qui, de Bénédictin étoit devenu évêque régionaire, fonda en 689, cette abbaye en faveur de son Ordre et consacra l'église en l'honneur de la Sainte Vierge. Elle passa bientôt à des chanoines séculiers, et en 1150 on leur substitua des chanoines Réguliers de l'Ordre de Saint Augustin. DOM LELONG. Histoire du Diocèse de Laon, p. 95. Udon, chanoine de Saint-Gilles en Publémont près de Liége, homme lettré, en fut fait, cette année, le premier abbé. Gall. Christ. III. 1011.

Hoc cœnobium ad Sabim una vel altera supra Namurcum leuca, in ditione tamen et diœcesi Leodiensi, olim haud dubie Ordinis Benedictini, deinde abbatia secularis ex FISENO, hodie tandem est canonicorum Regularium; qui linteum gerunt in modum stolæ diaconalis, en Bandoulière. Conditorem agnoscit sub anno 685 Sanctum Bertuinum genere Anglum (1), ex monacho Benedictino creatum episcopum, faventibus præsertim Odoario seu Odoacro Floreffiæ

(1) ÆGIDIUS AUREE VALLIS initia Maloniensis coenobii refert circa annum sexcentesimum quadragesimum octavum. Vide HARIGERI Gesta Pontificum Tungrensivm, etc; apud CHAPEAVILLE, I. 91 et 92.

689

Circa 976

principe, et Pipino, (Brabantiæ duce) cujus ingentes erant opes illa tempestate per Austrasiam, quique post aliquot annos rerum potitus est. Ecclesiam in honorem virginis matris ipse sanctus antistes dicavit, cui primum præfuisse aiunt præpositos et decanos, tum priores, sed anno denique 1201 creari cœptos abbates. Ita FISENUS; citius tamen id contigit ex Brevi Chronico Leodiensi, nimirum anno 1150 (1). Vita fundatoris exstat in Floribus ecclesiæ Leodiensis, p. 480. Udo canonicus S. Egidii Publici Montis (in Leodio) vir litteratus primus abbas exstitit anno 1150 quo MALONIE positus est conventus sub regula patris Augustini. Gall. Christ. III. 1011.

ABBAYE DE SAINT-GILLES, PRÈS DE LIÉGE.

Suam originem acceptam refert Goderanno cuidam e Gallia Narbonensi, oppido Sancti Egidii oriundo, qui circiter annum 976 ab arte histrionica conversus, sedem fixit in vertice Publici Montis quingentis ab urbe Leodio plus minus passibus, ubi postquam aliquandiu inter silvas latrociniis infestas iter facientibus, si quando forte deerrarent, in viam reducendis curam posuisset, plurimis tandem ad ipsum solo audiendi studio confluentibus cœpit erigere casas et tuguriola,ædemque sacram Sancto Egidio construxit.Hanc porro successu temporis juris Sancti Laurentii factam Berengerus abbas circiter annum 1100 dedit cuidam Gerico Regulari canonico, cum quibusdam fratribus ejusdem professionis ad inhabitandum et amplificandum secundum Ordinem Sancti Augustini, ea scilicet conditionis ratione ut si prænominatus locus per divinam largitatem crescendo proficeret quod pastorem sibi fratres

(1) MARTENE. Thesaurus novus Anecdolorum. III. 1408.

« ÖncekiDevam »