Sayfadaki görseller
PDF
ePub

1101

professione et sacerdotio jubilarius, qui administrata pie et laudabiliter triginta annis sua domo, obiit ætatis 70, 17 Aprilis, anno Domini 1617. Cujus animæ misereatur Deus.

Cette maison fut supprimée le 30 mars 1773 par le pape Clément XIV, à la demande du prince-évêque FrançoisCharles de Velbruck. Ses biens et revenus furent incorporés à l'hôpital général que l'on vouloit établir à cette époque.

ABBAYE DE NEUMOUSTIER.

L'abbaye de NEUMOUSTIER au fauxbourg de Hui, reconnoit pour son fondateur Pierre l'Hermite, assisté de Conon, comte de Montaigu et de Lambert, comte de Clermont, qui l'avoient accompagné à la Croisade et en étoient revenus avec lui. Elle fut bâtie dans un endroit où les bourgeois de Hui étoient accoutumés d'aller danser. On y établit des chanoines Réguliers de l'Ordre de Saint Augustin, dont Pierre l'Hermite fut le premier prieur. Les historiens ne s'accordent pas sur l'époque de l'érection de ce monastère. Son église fut consacrée l'an 1130 (1), en l'honneur du Saint Sépulchre et de Saint Jean-Baptiste, par Alexandre évêque de Liége qu'on peut regarder comme le second fondateur de cette abbaye. Il la rendit libre, exempte de toute dime et de toute exaction, lui donna quatre manoirs ou métairies, le cours de la Meuse, le haut de l'Isle dite du Neumoustier, vis-à-vis de la paroisse de Saint-George, jusqu'au bas, vis-àvis de la montagne de plomb, avec le paturâge sur les deux rives de la rivière. Pierre mourut en 1115, le 8 juillet, et ce fut seulement en 1208 (2) qu'Alexandre, de la maison de Horrion, fut nommé premier abbé de ce monastère par Hugues de Pierrepont, évêque de Liége. ÆGIDIVS AVREÆ VALLIS apud CHAPEAVILLE, II. 72-73. Gall. Christ. III. 1002. (1) Le 21 septembre (2) Le 14 juillet.

Voici comment la fondation du monastère de NEUMOUSTIER est rapportée dans la Chronique D'ALBÉRIC DES TROIS FONTAINES, publiée par LEIBNITZ, (1) ad annum 1101. P. 189.

Cono comes de Monte Acuto, et Lambertus filius suus comes de Claromonte Leodiensis dioecesis cum aliis etiam viris nobilibus et ignobilibus, inter quos et venerabilis sacerdos Petrus Eremita, primus hujus sanctæ peregrinationis prædicator et autor, cum quibusdam burgensibus (2) revertuntur ad natale solum, et cum essent in mari in magno periculo positi, ita ut de sua salute omnes desperarent, communi assensu, parique voto humili prece voverunt Deo, et Domino nostro Jesu Christo construere ecclesiam, si eos Dominus liberaret ab his imminentibus periculis statimque voto completo sequitur tanta maris tranquillitas, et aeris serenitas, ut cœlum posset comparari saphyro purissimo. Cumque ad Galliam Belgicam prædicti peregrini Dei devenissent, volentes suo voto satisfacere, Petrum exhortantes, ac plurima munera largientes quatenus Deo adimpleat quod promiserant, qui zelo Dei accinctus, instinctu prædictorum Hoium veniens ad orientalem plagam illius oppidi, in loco ubi choreas soliti erant burgenses ducere, fundavit ecclesiam in honore Sancti Sepulchri Domini, et Beati Johannis Baptistæ, ob venerationem et recordationem ecclesiæ Hierosolimy tanæ, quæ ecclesia in honore prædictorum patronorum dicitur esse fundata.

Ce monastère est appellé NEUMOUSTIER dit MELARD (3), à raison d'un plus ancien qui avoit été bâti longtemps auparavant en l'honneur de Saint Blaise. Mais son récit ne paroit pas s'accorder avec celui de l'auteur de la Chronique que nous venons de rapporter et qui a été surement continuée par un chanoine Régulier de Neumoustier que l'on peut (1) Leipsick. 1698. (2) Hoyensibus. (3) Histoire de la ville et chasteav de Hry, P. 11. Liége. M.DC.XLI.

soupçonner ètre MAURITIUS à qui GILLES D'ORVAL dédie son Histoire des Evêques de Liége. - CHAPEAVILLE. II. 1.

NOVO-MONASTERIUM in ampla ad Mosam amœnaque valle sub muris Hoiensibus situm, conditorem habuit Petrum Eremitam gente Ambianum, qui post litterarum studium, arma et conjugium, ad virtutem conversus, exstructo ibi templo cœnobium adjecit. sumptus præbente Lamberto Claromontano, Cononeque Montis Acuti, viæ et reditus Jerosolymitani sociis, attribuitque canonicis Regularibus Sancti Augustini. Ecclesia consecratur ab Alexandro episcopo Leodiensi anno 1130, XI calendas Octobris in honorem Sancti Sepulcri et Sancti Johannis-Baptistæ.

Petrus Eremita dictus venerabilis religioso huic a se instituto seminario præesse jussus sub titulo prioris, obiit 1115, VIII Idus Julii ætatis suæ 62.

ALEXANDER HORIONORUM genere clarus, primus abbas creatur (1) ab Hugone Petrapontio episcopo Leodiensi. Obiit anno 1236. Gall. Christ. III. 1002.

Le Nécrologe de cette maison fait mémoire du vénérable Pierre l'Hermite en ces termes :

NOVEMBRIS.

XVII.K. COMMEMORATIO TRANSLATIONIS DOMNI PETRI SACERDOTIS HEREMITE.

Anno dominice incarnationis. M.CC.XLII. indictione. xv. xvII. kl. novembris. Hermannus abbas sacerdos. totusque huius ecclesie conventus. divino usi consilio. transtulerunt reliquias domni Petri venerabilis sacerdotis dicti hermite. a loco extra ecclesiam silicet a stilicidio ipsius templi versus australem plagam. contra altare beati Stephani prothomartiris. ubi olim causa humilitatis in sarcophago lapideo. tumba marmorea (1) Pridie Idus Julias 1208.

desuper constructa decenter humate fuerant. et in cripta eiusdem ecclesie ante altare apostolorum Philippi et Jacobi cum missarum solempniis. pulsantibus signis. abbate et priore exequias peragentibus. cum calice plumbeo vini meri pleno in signum sacerdotii ut mos est aposito honorifice tradiderunt sepulture. evolutis enim a die obitus sui annis ferme. c.xxx. cumque ut prediximus vite venerabilis Petri a quodam sacerdote de tumulo levarentur reliquie abbate et conventu circumstantibus inventum est caput ad modum monachi tonsuram habens clericalem. atque crines canos et crispos circa coronam habundanter aspersos. sicut et cilicium ut credimus de pilis camelorum contextum circa lumbos inventum est. ut ipse cum esset in carne tanquam fidelis servus et prudens quem constituit Domnus super familiam suam non immemor fuit illius precepti Domni dicentis. Sint lumbi vestri precincti. (1).

Hoc Monasterium S. Sepulchri, cum a regulari disciplina (ut scribit IMPENS) nimium defecisset, Walterus Girulanus a prioratu (Corsendoncensi) absolutus, totus zelo Dei plenus, quibusdam ex suis confratribus assumptis reformaturus, eo advenit anno 1415. Ubi cum aliquot antiquos canonicos Regulares in sententiam traxisset, authoritate Leodiensis præsulis reformationem (involontariis dimissis) aggreditur tam felici successu, ut jam novus et reformatus prior institutus esset: duo præterea sacerdotes sæculares Diestenses Walteri admonitionibus incitati religioni ita reformatæ nomina sua dederunt. Rebus vero ita in bono statu constitutis, cum Walterus anno 1416 ad prioratum suæ domus Corsendoncanæ revocatus esset, moritur anno 1419, Joannes

(1) Bulletin de l'Institut archéologique Liégeois. I. 302-312.

Wallenrode episcopus Leodiensis longiore vita dignissimus. Cujus successorem Joannem de Heynsberg antiqui illi religiosi reformatione pertæsi repetitis suis supplicatoriis eo induxerunt, ut permiserit ipsis juxta priscum inveteratum modum vitam instituere. Reformatione ergo abolita duo illi Diestenses nuper professi alio professionem suam transtulerunt alter quidem Joannes Van der Becht (qui egregium scripsit commentarium in Psalmos Davidis) ad Viridem-Vallem (1); alter Petrus Kemmer ad Dumum B. Mariæ Virginis (2), juxta Eyndoviam. Atque tali modo omnis tandem conatus et labor Walteri nostri in nihilum concidit. Hæc JOANNES HOYCBERGIUS in notationibus ad Corsendoncam LATOMI. Pp. 158-159.

PRIEURÉ DE L'HOPITAL DE LA CHAINE, A LIÉGE.

Avant 1113 La fondation de l'HOPITAL DE LA CHAINE paroit avoir été faite par le clergé primaire de Liége, c'est-à-dire par le Chapitre de Saint Lambert: et cela à double titre.

Le premier, parce que cette maison de la Chaine est bâtie sur un fond dépendant du Chapitre, qui fait partie de son territoire, de son immunité, de son cloitre.

Le second, parce que cette maison a été fondée par des prevôts et des chanoines de la Cathedrale, dans un tems même où tout étoit en commun entre les membres du Chapitre.

De tout tems le soin des pauvres et de l'hopital a appartenu au prevôt, comme à l'administrateur de tout le temporel du College canonial de Liége. Wazon évêque de Liége, avant le milieu de l'onzième siècle, lorsqu'il n'étoit encore que prevôt, en étoit chargé en cette qualité, comme le

(1) Vulgo Groenendael in sylva Sonniaca. (2) Gallice Notre-Dame du Buisson; vernacule Marienhaege.

« ÖncekiDevam »