Sayfadaki görseller
PDF
ePub

Tenor responsionum. De Dei no

mine.

Deque inscriptione.

De cultu Confucii.

tempore fel. rec. Innocentii Papae XII praedecessoris nostri inchoato, ac deinde jussu nostro perplures annos continuato, auditisque utriusque partis rationibus, necnon complurium theologorum, et qualificatorum sententiis, à Congregatione venerabilium fratrum nostrorum Sanctae Romanae Eclesiae Cardinalium in tota republica christiana Generalium Inquisitorum adversùs haereticam pravitatem auctoritate apostolica deputatorum data fuerunt, Nos die 20 Novemb. 1704 eadem auctoritate confirmavimus et approbavimus.

Ea autem, quae in responsis hujusmodi decreta fuerunt, sunt quae sequuntur. «Cum Deus Optimus congruè Maximus apud sinas vocabulis europaeis exprimi nequeat, ad eumdem verum Deum significandum, vocabulum Tien Chù, hoc est, coeli Dominus, quod à sinensibus missionariis, et fidelibus long, ac probato usu receptum esse dignoscitur, admittemdum esse: nomina verò Tien, coelum, et Xan-Ti, Supremus, Imperator, penitus rejicienda.

Idcirco tabellas cum inscriptione sinica King Tien, coelum colito, in ecclesiis christianorum appendi, seu jam appensas in posterum inibì retineri permittendum non esse.

>> Ad haec nullatenùs, nullaque de causa permittendum esse christifidelibus, quòd praesint, ministrent, aut intersint solemnibus sacrificiis, seu oblationibus, quae à sinensibus in utroque aequinoctio cujuscumque anni, Confucio, et progenitoribus defunctis fieri solent,

tiempo, á saber, en el del Papa Inocencio XII de feliz memoria, y continuado despues por nuestra órden por muchos años, y oidas las razones de ambas partes, como tambien los pareceres de muchos teólogos y calificadores, dió la Congregacion de nuestros venerables hermanos los Cardenales de la Santa Iglesia Romana, Inquisidores Generales contra la herética pravedad en toda la república cristiana, deputados por autoridad apostólica, las confirmamos y aprobamos con la misma autoridad el dia 20 de Noviembre de 1704.

Tenor de las resoluciones ó res

Del nombre de Dios.

Y lo que en estas respuestas se decretó, fué lo siguiente: «Que, no pudiendo expresarse puestas. convenientemente por los chinos con palabras europeas á Dios Optimo Máximo, se debe admitir para significar al mismo Dios verdadero, el vocablo Tien Chù, esto es, Señor del cielo, el cual consta hallarse recibido por los misioneros de China y por los fieles con un largo y aprobado uso. Mas los nombres Tien, el cielo, y Xang-Tì, el Supremo, el Emperador, deben ser del todo desechados.

ciones.

>>Y por lo tanto no se debia permitir el col- De las inscripgar en las iglesias de los cristianos las tablillas con la inscripcion china King Tien, que quiere decir, venerad ó adorad (colito) al cielo, ni retener en adelante allí las ya colgadas.

de Confucio.

>> Que ademas, de ningun modo y por nin- Sobre el culto guna causa se debe permitir á los fieles cristianos que presidan, ministren, ó asistan, por estar impregnados de supersticion, á los sacrificios solemnes ú oblaciones que suelen hacer los chinos en ambos equinoccios del año á Con

[blocks in formation]

tamquam superstitione imbutis. Similiter, nec esse permittendum, quod in aedibus Confucii, quae sinico nomine Miao appellantur, iidem christifideles exerceant, ac peragant caeremonias, ritus et oblationes, quae in honorem ejusdem Confucii fiunt tum singulis mensibus in novilunio et plenilunio à Mandarinis, seu primariis Magistratibus, aliisque officialibus et litteratis; tum ab eisdem Mandarinis, seu Gubernatoribus, ac Magistratibus antequàm dignitatem adeant, seu saltem post ejus possessionem adeptam; tum denique à litteratis, qui postquam ad gradus sunt admissi, è vestigio ad templum, seu aedem Confucii se conferunt.

>> Praeterea non esse permittendum christianis, in templis, seu aedibus progenitoribus dicatis, oblationes minùs solemnes eisdem facere, nec in illis ministrare, aut quomodolibet inservire, vel alios ritus, et caeremonias peragere.

>>Item, nec esse permittendum praefatis christianis, oblationes, ritus, et caeremonias hujusmodi coram progenitorum tabellis, in privatis domibus, sive in eorumdem progenitorum sepulchris, sive antequàm defuncti sepulturae tradantur, in eorum honorem fieri consuetas, unà cum gentilibus, vel seorsim ab illis peragere, eisque ministrare, aut interesse; imò praedicta omnia, utpote quae, perpensis hìnc inde deductis, necnon diligenter ac maturè discussis omnibus, ita peragi comperta sunt, ut á superstitione separari nequeant, Christia

[graphic]

fucio y á los progenitores difuntos. Del mismo modo no se habia de permitir que los dichos fieles cristianos ejerzan ó practiquen en los templos de Confucio, que en China se llaman Miao, las ceremonias, ritos y oblaciones que, en honor del mismo Confucio se hacen, ya todos los meses en el novilunio ó plenilunio por los Mandarines ó primeros Magistrados, y por otros oficiales y literatos, ya tambien por los mismos Mandarines ó Gobernadores y Magistrados antes de obtener la dignidad, ó por lo ménos despues de tomada su posesion, ya finalmente por los literatos, quienes, despues que son admitidos á los grados, se dirigen desde luégo á los templos ó edificios de Confucio.

Sobre el culto de los mayores di

plos.

>> Ademas, que tampoco se ha de permitir á los cristianos hacer en los templos ó edificios funtos en los temdedicados á sus progenitores, oblaciones de menor solemnidad hechas á ellos, ni en ellas ministrar ó servir de algun modo, ó practicar otros ritos y ceremonias. >>

Y en las casas, en los sepulcros y

>> Igualmente, que no se ha de permitir á dichos cristianos practicar, bien sea en union de sobre sus cadáveres. los gentiles, bien separadamente de ellos, ante las tablillas de sus progenitores tales oblaciones, ritos y ceremonias que se acostumbran hacer en su honor, ya se hicieren en casas particulares, ya en los sepulcros de los mismos,

ó

ya tambien antes de enterrarlos; como tampoco servir ó asistir á ellas; por el contrario por cuanto considerado bien cuanto se ha aducido por una y otra parte, y discutido todo diligente y detenidamente, se ha averiguado,

nae Legis cultoribus ne quidem permittenda esse, praemissa publica, vel secreta protestatione, se, non religioso, sed civili, ac politico tantùm cultu erga defunctus illa praestare, nec ab eis quidquam petere, aut sperare.

Præsentia materialis non damnatur

bus, etc.

>> Non tamen per haec censendam esse damin quibusdam casi- natam praesentiam illam, seu assistentiam merè materialem, quam cum gentilibus superstitiosa peragentibus, citrà ullam sive expressam, sive tacitam gestorum approbationem, ac quovis ministerio penitùs secluso, eisdem superstitiosis actibus quandoque praestari contingat á christianis, cum alitèr odia, et inimicitiae vitari non possunt factà tamen priùs, si commodè fieri poterit, Fidei protestatione, ac cessante periculo subversionis.

De tabellis progenitorum domi retinendis.

>> Demùm permittendum non esse christifidelibus, tabellas defunctorum progenitorum in suis privatis domibus retinere juxta illarum partium morem, hoc est, cum inscriptione sinica, qua thronus, seu sedes spiritùs vel animae N. significetur; imò nec cum alia, qua sedes, seu thronus, adeoque idem, ac priori, licèt magis contracta inscriptione, designari videatur. Quo verò ad tabellas solo defuncti nomine inscriptas, tolerari posse illarum usum, dummodò in eis conficiendis omittantur omnia, quae superstitionem redolent, et secluso scandalo, hoc est, dummodò qui christiani non

« ÖncekiDevam »