scilicet dogmate, eodem sensu, eademque sententia.

Equidem Patres, Ecclesiaque Scriptores cælestibus edocti eloquiis nibil antiquius babuere, quam in libris ad explicandas Scripturas, vindicanda dogmata, erudiendo que fideles elucubratis summam Virginis sanctitatem, dignitatem, atque ab omni peccati labe integritatein, ejusque præclaram de teterrimo humani generis hoste victoriam multis mirisque modis certatim prædicare atque efferre. Quapropter enarrantes verba, quibus Deus præparata renovandis mortalibus suæ pietatis remedia inter ipsa mundi primordia prænuntians et deceptoris serpentis retudit audaciam, et nostri generis spem mirifice erexit inquiens "Inimicitias ponam inter te et mulierem, semen tuum et semen illius" docuere, divino hoc oraculo clare aperteque præmonstratum fuisse misericordem humani generis Redemptorem, scilicet Unigenitum Dei Filium Christum Jesum, ac designatam beatissimam Ejus matrem Virginem Mariam, ac simul ipsissimas utriusque contra diabolum inimicitias insigniter expressas. Quocirca sicut Christus De hominumque mediator humana assumpta natura delens quod adversus nos erat chirographum decreti, illud cruci Triumphator affixit, sic sanctissima Virgo arctissimo, et indissolubili vinculo cum Eo coniuncta una cum Illo, et per Illum sempiternas contra venenosum serpentem inimicitias exercens, ad de ipso plenissime triumphans illius caput immaculato pede contrivit.

Hunc eximium, singularemque Virginis triumphum, excellentissimamque innocentiam, puritatem, sanctitatem, ejusque ab omni peccati labe integritatem, atque ineffabilem cælestium omnium gratiarum, virtutum, ac privilegiorum copiam, et magnitudinem iidem Patres viderunt tum in arca illa Noe, qua divinitus constituta a communi totius. mundi naufragio plane salva et incolumis evasit; tum in scala illa, quam de terra ad cælum usque pertingere vidit Jacob, cujus gradibus Angeli Dei ascendebant, et descendebant cujusque vertici ipse innitebatur Dominus; tum in rubo illo, quem in loco sancto Moyses undique ardere, ac inter crepitantes ignis flammas non jam comburi aut jacturam vel minimam pati, red pulcre virescere ac florescere conspexit; tum in illa inexpugnabili turri a facie inimici, ex qua mille clypei pendent, omnisque armatura fortium; tum in horto illo concluso, qui nescit violari, neque corrumpi ullis insidiarum fraudibus; tum in corusca illa Dei civitate, cujus fundamenta in montibus sanctis; tum in augustissimo illo Dei templo, quod divinis refulgens splendoribus plenum est gloria Domini; tum in aliis ejusdem generis omnino plurimis, quibus excelsam Deiparæ dignitatem, ejusque illibatam innocentiam, et nulli unquam nævo obnoxiam sanctitatem insigniter prænunciatam fuisse Patres tradiderunt.

Ad hanc eamdem divinorum munerum veluti summam, originalemque Virginis, de qua natus est Jesus, integritatem describendam iidem Prophetarum adhibentes eloquia non aliter ipsam augustam Virginem concelebrarunt, ac uti columbam mundam, et sanctam Jerusalem, et excelsum Dei thronum, et arcam sanctificationis et domum, quam sibi æterna ædificavit Sapientia, et Reginam illam, quæ deliciis affluens, et innixa super Dilectum suum ex ore Altissimi prodivit omnino perfecta, speciosa ac penitus cara Deo, et nullo unquam labis nævo maculata. Cum vero ipsi Patres, Ecclesiæque Scriptores animo menteque reputarent, Beatissimam Virginem ab Angelo Gabriele sublimissimam Dei Matris dignitatem annuntiante, ipsius Dei nomine et jussu gratia plenam fuisse nuncupatam, docuerunt hac singulari solemnique salutatione numquam alias audita ostendi, Deiparam fuisse omnium divinarum gratiarum sedem, omnibusque divini Spiritus charismatibus exornatam, immo eorumdem charismatum infinitum prope thesaurum, abyssumque inexhaustam, adeo ut nunquam maledicto obnoxia, et una cum Filio perpetuæ benedictionis particeps ab Elisabeth divino acta Spiritu audire meruerit benedicta Tu inter mulieres, et benedictus fructus ventris tui.

Hinc non luculenta minus, quam concors eorumdem sententia, gloriosissimam Virginem, cui fecit magna, qui

sealastinm omnium donornm vi 04 reotion

Hanoi Cauvery, to ad Deum ipsum pro ratione creatæ naturæ, quam proxime accedens omnibus, qua humanis, qua angelicis præconiis celsior evaserit. Atque iccirco ad originalem Dei Genitricis innocentiam, justitiamque vindicandam, non Eam modo cum Heva adhuc virgine, adhuc innocente, adhuc incorrupta, et nondum mortiferis frandulentissimi serpentis insidiis decepta sæpissime contulerunt, verum etiam mira quadam verborum, sententiarumque varietate prætulerunt. Heva enim serpenti misere obsequuta et ab originali excidit innocentia, et illius manci pium evasit, sed Beatissima Virgo originale donum jugiter augens, quin serpenti aures unquam præbuerit, illius vim potestatemque virtute divinitus accepta funditus labefactavit.

Qua propter numquam cessarunt Deiparam appellare vel lilium inter spinas, vel terram omnino intactam, virgineam, illibatam, immaculatam, semper benedictam, et ab omni peccati contagione liberam, ex qua novus formatus est Adam, vel irreprehensibilem, lucidissimum, amoenissimumque innocentiæ, immortalitatis, ac deliciarum paradisum a Deo ipso consitum et ab omnibus venenosi serpentis insidiis defensum, vel lignum immarcescibile, quod peccati vermis nunquam corruperit, vel fontem semper illimem, et Spiritus Sancti virtute signatum, vel divinissimum templum, vel immortalitatis thesaurum, vel unam et solam non mortis sed vitæ filiam, non iræ sed gratiæ germen, quod semper virens ex corrupta, infectaque radice singulari Dei providentia præter statas communesque leges effloruerit. Sed quasi hæc, licet splendidissima, satis non forent propriis, definitisque sententiis edixerunt, nullam prorsus, cum de peccatis agitur, habendam esse quæstionemde sancta Virgine Maria, cui plus gratiæ collatum fuit ad vincendum omni ex parte peccatum; tum professi sunt, gloriosissimam Virginem fuisse parentum reparatricem, posterorum vivificatricem, a sæculo electam, ab Altissimo sibi præparatam, a Deo, quando ad serpentem ait, inimicitias ponam inter te et mulierem, prædictam, quæ procul dubio venenatum ejusdem serpentis caput contrivit; ac propterea affirmarunt, eamdem Beatissimam Virginem fuisse per gratiam ab omni peccati labe integram, ac liberam ab omni contagione et corporis, et animæ, et intellectus, a semper cum Deo conversatam, et sempiterno foedere cum Illo coniunctam, numquam fuisse in tenebrie, sed semper in luce, et idcirco idoneum plane extitisse Christo habitsculum non pro habitu corporis, sed pro gratia originali. Accedunt nobilissima effata, quibus de Virginis Concep. H 'sung tione loquentes testati sunt, naturam gratie cessisse ac stetisse tremulam pergere non sustinentem; nam futuram f

'Sunox

πηδα!!!

vmup[ ૧૧૦૬૪

erat, ut Dei Genitrix Virgo non antea ex Anna concipere-
tur, quam gratia fructum ederet: concipi siquidem primo-
genitam oportebat, ex qua concipiendus esset omnis crea
tur primogenitus. Testati sunt carnem Virginis ex
Adam sumptam macules Ada non admisisse, ac propterea M
beatissimam Virginem tabernaculum esse ab ipso De
creatum, Spiritu Sancto formatum, et purpuree revera

operar, quod novus ille Beselcel auro intextum variumque ded effinxit, eamdemque esse meritoque celebrari ut illam, quæ proprium Dei opus primum extiterit, ignitis maligni-télis

latuerit, et pulcra natura, ac labis prorsus omnis nescia, A

Ր

que

tamquam aurora unde quaque rutilans in mundum prodi- upp
verit in sua Conceptione Immaculata. Non enim decebat,
ut illud vas electionis communibus lacesseretur iniuriis,
quoniam plurimum a ceteris differens, natura communi-
cavit non culpa, immo prorsus decebat ut sicut Unigenitus
in cælis Patrem habuit, quem Seraphim ter sanctum ex-
tollunt, ita matrem haberet in terris, quæ nitore sancti-
tatis nunquam caruerit. Atque haec quidem doctrina adeo
majorum mentes, animosque occupavit, ut singularis et
omnino mirus penes illos invaluerit loquendi usus, quod
Deiparam sæpissime compellarunt immaculatam, omnique
ex parte immaculatam, innocentem et innocentissimam,
illibatam et undequaque illibatam, sanctam et ab omni
peccati sorde alienissimam, totam puram, totam intemera-
n, ac ipsam p

tis et innocentiæ formam, pulcri

Tonustata vonnetiorem sanctiorem

ле[ ‘кәримоТ

OF THE

TRUSTEES, FACULTY, AND STUDENTS

OF THE

SOUTH CAROLINA COLLEGE.

JANUARY, MDCCCLI.

COLUMBIA, S. C.

PRINTED BY A. S. JOHNSTON.

1851.

BOARD OF TRUSTEES.

JOHN H. MEANS, Governor of the State, President of the Board

of Trustees.

J. J. WARD, Lieutenant Governor.

R. F. W. ALLSTON, President of the Senate.

JAMES SIMONS, Speaker of the House of Representatives.

JOB JOHNSTON,

B. F. DUNKIN,

G. W. DARGAN,

F. H. WARDLAW.

Judges:

J. B. O'NEALL,

J. J. EVANS,
D. L. WARDLAW,

E. FROST,

T. J. WITHERS,
J. N. WHITNER.

Messrs:

T. N. DAWKINS,
R. W. BARNWELL,

JOHN BUCHANAN,

B. F. PERRY,
W. F. DESAUSSURE,
C. G. MEMMINGER,
J. L. MANNING,
J. D. WITHERSPOON,
WADE HAMPTON,

H. C. YOUNG,
JAMES H. ADAMS,
THOMAS SMITH,
JAMES GILLESPIE,

J. L. PETIGRU,
J. S. PRESTON,
DAVID JOHNSON,

R. W. GIBBES,

J. IZARD MIDDLETON,

F. J. MOSES.

J. D. BLANDING, Secretary of the Board of Trustees.