Sayfadaki görseller
PDF
ePub
[merged small][merged small][ocr errors][merged small]

Et nitore; de Officiorum Ecclesiasticorum, et Musices ratione, Epistola Encyclica, occasione imminentis Anni Sancti, ad Episcopos ditionem Ecclesiasticam constitutos scripta.

per

BENEDICTUS PAPA XIV.

Venerabiles Fratres, Salutem, et Apostolicam
Benedictionem.

Sullici- ANNUS, qui hunc vertentem annum insequi

tudo Pon

tur, ut Fraternitas Tua cognitum, et compertificis, ut advenien- tum habet, Jubilæus est. Et quoniam, bello te Anno confecto et poenitus sublato, summa Dei miseSancto, ratione, pax inter Principes, qui decertabant, omnia in inita est, fas est sperare in Domino, magnos Urbe et exterarum nationum, etiam longe dissitarum Statu Ec- ad hanc almam Urbem fore concursus. Nos quiclesiastico dem enixe Deum deprecamur, atque etiam ab dinata in aliis orari cupimus, ut omnes, qui ad hanc veniantur Urbem se conferunt, spirituales fructus San

recte or

[ocr errors]

ctarum Indulgentiarum consequantur, idque, ut eveniat, pro virili Nostra, quam diligenter curabimus. Optamus etiam, ut omnes, qui Romam veniunt, ne moribus nostris offensi recedant; sed potius ex iis, quæ in hac Urbe, atque in aliis Civitatibus Ditionis Nostræ, per quas iter eos facere contigerit, conspexerint, ad eorum patrias redeuntes, incitamenta referant atEpisco- que exempla virtutum. Quod autem ad Romam porum ze- attinet, jam ex parte a Nobis provisum est Jum ad id et uberius etiam in posterum providebitur : pro excitat. iis vero, quæ ad Diœcesim, quæ a te recte pru

[ocr errors]

denterque regitur, pertinent, Nobis opus est pastorali tuo zelo, probataque sollicitudine;

wwwwwwwmmmm mm mmmmmmmmmmmmmm

DEL CULTO

E mondezza delle Chiese; del regolamento dell' Uffiziature, e Musica Ecclesiastica, Lettera circolare a' Vescovi dello Stato Ecclesiastico per l'occasione del prossimo Anno Santo.

BENEDICTUS PAPA XIV.

Venerabiles Fratres, Salutem, et Apostolicam
Benedictionem.

ANNO 1749.

III.

L'ANNO che viene, terminato il presente, come sollecita

Santo tut

te le cose

ella ben sa, è l'anno del Giubbileo, detto dine del l'Anno Santo: ed essendo, per somma mise- Pontefice ricordia di Dio, terminata la guerra, e fatta la affinchè pace fra' Principi belligeranti, si può sperare, nel venche grande sia per essere il concorso de' fore- turoAnno stieri, e pellegrini di tutte le nazioni, ed anche delle più rimote, a questa nostra Città di Ro- in Roma, ma. Noi di vero cuore preghiamo, e facciamo e nello pregare il Signor Iddio, acciocchè tutti quelli, Stato Ecche verranno, conseguiscano il frutto spirituale clesiastico delle sante Indulgenze : nè Noi siamo per tra. sieno bene lasciare veruna diligenza per detto effetto. De- ordinate. sideriamo ancora, che tutti quelli, che vengono a Roma, ne partano non scandalizzati, ma pieni di edificazione di quanto avranno veduto non meno in Roma, che in tutte le Città dello Stato Pontificio, per le quali sarà loro convenuto di passare, e ripassare, venendo a Roma, e ritornando alle loro patrie. In ciò che appartiene a Roma, già da Noi si sono prese alcune misure; nè si tralascierà di prenderne altre. Abbiamo bisogno del di lei zelo, e della di lei esperimen- ciò il zelo tata attenzione in ciò, che appartiene alla Cit- de' Vescotà, e Diocesi, che da lei è lodevolmente gover- vi.

Eccita

a

PONT. quod si adjutricem manum, ut certo confidiA. IX. mus, admovere velis, minime dubitamus, non solum Nos assecuturos id, quod in votis est, sed insuper fore, ut Ecclesiastica disciplina ex iis, quæ a Nobis præcepta fuerint, composita, non modo per totum Annum Sanctum sed per plures deinceps annos integra, immotaque permaneat. Id enim ipsum continget, quod usu venire compereris in Sacris Pastoralibus visitationibus; cum enim Ecclesiastici Pastoris adventum Clerici, Sæcularesque homines opperiuntur, et ante et postquam Episcopus advenit, studiose satagunt, ut quæ prava sunt, corrigantur; quæ infirma, curentur; quæ mala, amoveantur; adeo ut earum fructus non solo visitationis tempore, sed longe post perseveret. De Eccle- S. 1. Sed ut ad rem propositam veniamus

siarum

quod in primis Tibi enixe commendamus, illud cultu, et est, ut Ecclesiæ optimo in statu sint, nitidæ, munditie. mundæ, sacraque Supellectili instructa, facile

enim quisque intelligit, si advenæ per hanc nostram Ecclesiasticam ditionem iter agentes, intueantur Ecclesias Civitatum, ac Diocesum ruinosas, illuvie, et squallore deformes, sacris vestibus indigentes, vel habentes laceras, sordidas et ejus conditionis, ac status, ut dignæ sint, quæ interdicantur, certe nostris moribus offense, atque indignatæ ad suas regiones revertentur. Hic autem adverti volumus, nos verba facere non de sumptuositate, et sacrorum Templorum magnificentia, nec de divite, ac pretiosa supellectili; non enim Nos latet hæc non omnibus in locis haberi posse; sed decentiam, et munditiam desideramus, quas nemini detrectare licet, quia etiam cum paupertate bene convenire, et componi possunt. Inter cætera mala, quibus Ecclesia Dei affligitur, etiam de hoc dolebat Ven. Card. Bellarminus: Omitto, inquiens, quod alicubi vasa sacra, et vestes, quibus mysteria celebrantur, vilia et sordida inveniantur, indigna prorsus, quæ ad tremenda mysteria adhibeantur. At forte, qui hæc adhi

[ocr errors]

nata e quando da lei si dia, come speriamo, ANNO la mano adjutrice, non solo conseguirassi il fine 1749 da Noi bramato, che i forestieri partiranno edificati, e non, scandalizzati di Noi; ma altresì ne deriverà un altro buon effetto, che le cose da noi ordinate, e da lei adempire, cagioneranno una buona disciplina non solo nell' Anno Santo, má in molto tempo in avvenire: Come per appunto succede nelle di lei Visite Pastorali; dimostrando l'esperienza, che i visitati, essendo imminente la Visita, fanno alcune cose, correggono alcuni difetti, per non dover essere ripresi da lei, e per non restar esposti alle dovute pene; e che dura anche dopo il tempo della Visita il bene fatto nell'occasione della medesima.

dezza del

S. 1. Ma venendo al particolare, la prima cosa, Del culche le inculchiamo, sì è, che le Chiese si ri. to, e mon. trovino in buono stato, pulite, monde, e pro- le Chiesa. viste di sacri arredi : volendovi poco a capire, che vedendosi dai forestieri le Chiese delle Città, e Diocesi dello Stato Ecclesiastico in cattivo stato, sporche, o sproviste di sacri arredi, o proviste di arredi laceri, e degni d' essere sos. pesi, ritornerebbero ai loro paesi, pieni d'orrore, e di mal talento. Avvertasi, che non parliamo della fuptuosità e della magnificenza de' sacri Tempj, nè della preziosità delle sacre suppellet tili; sapendo ancor Noi, che simili cose non si possono avere da per tutto. Abbiamo parlato della decenza, e della pulizia, da cui non v'è chi possa esentarsi ; essendo la decenza, e la pulizia compatibili anche colla povertà. Tra gli altri mali, da cui è afflitta la Chiesa di Dio, anche di questo si doleva il Ven. Cardinal Bellarmino, dicendo: Omitto, quod alicubi vasa sacra, et vestes, qui bus mysteria celebrantur, vilia, et sordida inve niantur, indigna prorsus, quæ ad tremenda mysteria adhibeantur. At forte qui hæc adhi bent, pauperes sunt; id quidem fieri potest; sed si pretiosa esse non possunt, saltem munda, et nitida procurarent. La santa memoria di Bene

PONT. bent, pauperes sunt. Id quidem fieri potest; sed A. IX. si pretiosa esse non possunt, saltem munda, et nitida procurarent. Quamobrem Prædecessor noster rec. mem. Benedictus XIII., cujus labores pro Ecclesiastica disciplina vel servanda, vel Bestituenda, Ecclesiarumque decore procurando notissimi sunt, proponere solebat in exemplum Patrum Cappuccinorum Ecclesias, in quibus est summa paupertas, æqualisque mundities omnium oculis spectanda se offert. Drexelius tom. 17. suorum Operum, quæ Monachii impressa sunt, in Tractatu, qui inscribitur Gazophyta cium Christi part. 2. c. 2. pag. 153. ita scribit : Primum, ac potissimum, quod templis debetur, est mundities. Non tantum adsint, quæ in usus sacros necessaria, sed etiam, quantum fieri po. test, mundissima sint. Et jure merito contra eos invehitur, qui domos bene ornatas, et cultas habent, Ecclesias vero in squallore, et sor. dibus relinquunt. Sunt etiam, qui domos habent instructissimas, et ornatissimas: in eorum Tem plis, ac Sacellis squallent omnia: Aræ a frontalibus nude vix laceris, et sordidis pannis insternuntur in cæteris omnibus confusio, et squal lor. Magnus Ecclesiæ Doctor Hieronymus in Epistola ad Demetriadem parum se curare haud obscure indicavit, pauperes ne, an divites sint Ecclesiæ. Alii ædificent Ecclesias, vestiant parietes marmorum crustis, columnarum moles advehant, earumque deaurent capita, pretiosum ornamentum non sentientia; ebore, argentoque valvas, et gemmis aurata distinguant Altaria; non reprehendo, non abnuo; unusquisque in suo sensu abundet meliusque est hoc facere, quam repositis opibus incubare. At vero Ecclesiarum munditiem maxime facere aperte declaravit, cum Nepotianum summis laudibus extulit, quia diligens, ac sollicitus fuit in nitore, et munditia Ecclesiarum, atque Altarium curanda, ut videre licet in ejusdem Nepotiani Epitaphio, quod Sanctus ad Heliodorum misit. Erat ergo, ait, sollicitus, si niteret Altare, si varietes abs

« ÖncekiDevam »