Sayfadaki görseller
PDF
ePub

3

31

A

milia veterum congregationum Cluniacensis, sanctorum Vitoni et Hydulphi, ac sancti Mauri; earumdem patronos cultu ecclesiastico respective colet, sed nullius illarum titulum sibi publice aut privatim arrogare poterit, licet privilegiorum earumdem particeps et haeres exsistat.

89. Coalescet congregatio Gallica ordinis sancti Benedicti primo, ex iis fratribus qui, degentes in monasterio sancti Petri de Solesmis, dioecesis Cenomanensis, professionem legitimam emittent sub regula sancti Benedicti, ad mentem constitutionum observanda; secundo, ex aliis monasteriis quibus ortum dederit decursu temporis praefatum monasterium Solesmense, quod caput congregationis declaratur. Haec autem congregatio sic efformata non tollit, imo supponit monasteriorum distinctionem et separationem, primaevo instituto et sanctae regulae conformes. Singularia videlicet monasteria singulares reditus, itemque proprios et perpetuos abbates habent, quibus tota administratio et dispositio iuxta constitutiones committitur, ita tamen ut oporteat mutuis auxiliis et subsidiis cuique advenienti necessitati succurrere, quod praecipue circa personas facile et frequenter necesse erit.

90. Ad honorandum sacri Montis Cassini culmen, ex quo omnis religio benedictina sumpsit exordium, utque operi huius novae instaurationis aliquid decoris et tutelae praestetur, congregatio Gallica Cassinensi congregationi affiliata declaratur, appellabiturque in actibus seu instrumentis: Congregatio Gallica ordinis sancti Benedicti, Cassinensi affiliata. Sigillum habebit in duas partes divisum, quarum una congregationis Cassinensis signum offerat, altera vero signum Solesmensis monasterii.

91. Ut praeter vinculum fraternitatis, aliquod etiam testimonium maneat affiliationis congregationis Gallicae erga dictam congregationem Cassinensem, facta quacumque electione abbatis seu superioris, et confirmatione ac institutione ab Apostolica Sede obtenta per medium sacrae congregationis Episcoporum et Regularium, abbas Solesmensis, et, si de eiusdem electione et

superior assumi poterit monasterio, sed etiam Si vero duae tertiae par de providendo ad abbat lesmis remisissent, aut mensem numero sufficie consensissent, praefatus gnando aliquem monach aut forte alterius.

93. Mortuo vel amoto nasterii, iurisdictio modo eum qui defuncti vel am respective perdurabit us possessionem adeptus fu ctioni praesidebit antiqu tur de abbate eligendo smensi. Si vero electio monasteriis, praeerit ab smensis, vel alius abbas dem speciali mandato de quacumque electione s illius instrumentum aut Sedem, quae, legitimitat electo iurisdictionem et nariam congruam ipsius

94. Congregatio Galli nedicti habebit superiore sancti Petri de Solesmis tem, et eo defuncto au ex abbatibus congregati electus et confirmatus a sessionem fuerit adeptus erit visitare monasteria suo Solesmensi coenobi iisdem iuribus, et sub primi congregationis abl summum, si quando qu praesidere capitulis gene in monasterio non suo ctare cum consilio abba ventualium de quorum ad capitulum generale s iusmodi ordinationes co firmare si opus esset. peragantur.

-pitulum generale omnes endi, quoslibet excessus ne superiores admonendi, deponendi, servata forma n consensione quatuor ex tibus.

nihil potius, nihil graesse potest quam omni tia, catholicae religionis pulorum saluti prospicere, re ut ex hac Gallicae, conacti Benedicti institutione am et civilem rempublint, congregationem ipsam ndas existimavimus. Itas quibus hae literae falentia prosequi volentes, municationis et interdicti ensuris, sententiis et poequacumque de causa larrerint, huius tantum rei absolutos fore censentes, am ordinis sancti Benenstitutiones, quas hisce mus, auctoritate Nostra erarum vi, approbamus, mus, illisque inviolabile statis robur adiicimus, ac ari praecipimus et iubedem apostolicae Nostrae venerabili fratri episcopo postolico delegato, faculadem auctoritate Nostra r se, vel per alium virum ornatum, Sancti Petri de 1, penitus sublata atque praerogativa prioratus, in et atque erigat cum omgiis, honoribus, iurisdiquovis nomine designanis constitutionibus et re

biliter observari; sicque in praemissis per quoscumque iudices ordinarios et delegatos etiam causarum palatii apostolici auditores, Sedis Apostolicae nuntios, ac S. R. E. cardinales etiam de latere legatos, sublata eis et eorum cuilibet quavis aliter iudicandi et interpretandi facultate et auctoritate iudicari et definiri debere, ac irritum et inane si secus super his a quoquam quavis auctoritate scienter vel ignoranter contigerit attentari.

Non obstantibus, quoties opus fuerit, Nostra et cancellariae apostolicae regula de iure quaesito non tollendo, ac Benedicti XIV praedecessoris Nostri super divisione materiarum, aliisque apostolicis ac in universalibus, provincialibusque et synodalibus conciliis editis generalibus vel specialibus constitutionibus et ordinationibus, necnon eiusdem monasterii et ordinis, etiam iuramento, confirmatione apostolica vel quavis firmitate alia approbatis, statutis et consuetudinibus, privilegiis quoque indultis et literis apostolicis in contrarium praemissorum quomodolibet concessis, confirmatis et innovatis; quibus omnibus et singulis illarum tenore praesentium pro plene et sufficienter expressis, ac de verbo ad verbum insertis habentes illis alias in suo robore permansuris, ad praemissorum effectum, hac vice dumtaxat specialiter et expresse derogamus, caeterisque contrariis quibuscumque.

Datum Romae apud sanctam Mariam Maiorem, sub annulo piscatoris die prima septembris millesimo octingentesimo trigesimo septimo, pontificatus Nostri anno septimo.

e Constitutionum lectionem, cui lapsu temporis a Pio IX s. m. et a Leone XIII, quem nt aliquot immutationes,

Venerabiles fratres

Dum intima conficeremur amaritudine ob afflictas passim ac pene prostratas catholicae Ecclesiae res, atque eo loco positi, quo plorare mala non sufficit, curas cogitationesque omnes intenderemus ad contritiones Israel pro tradita divinitus Nobis potestate sanandas; nova repente accessit doloris causa, quam sane profitemur eo Nobis acerbiorem accidisse, quo minus expectandam existimabamus. Nec vero latere vos potest, venn. fratres, quorsum ista referantur, et unde animum Nostrum subierit sollicitudo coetus vestri huc protinus advocandi. De re namque agitur minime obscura, neque ex privatis tantummodo nuntiis accepta, immo satis iam per publicas literas evulgata. Gravissimam querimur iniuriam illatam nuper venerabili fratri Clementi Augusto archiepiscopo Coloniensi, qui regio iussu omni pastoralis iurisdictionis usu prohibitus, e sua sede per vim magnoque armorum apparatu eiectus atque alio relegatus est. Inde autem tanta illi calamitas obtigit, quod constanter quidem paratus reddere Caesari quae Caesaris sunt, et memor officii sui de Ecclesiae doctrina et disciplina religiose servanda, non aliam sibi in mixtarum nuptiarum negotio proposuerit regulam, praeter eam quae, apostolicis literis ad archiepiscopum et episcopos in parte occidentali Borussici regni datis die vigesima quinta martii anni millesimi octingentesimi trigesimi, ab fel. mem. Pio VIII praedecessore Nostro fuerat declarata. Atqui tamen per eiusmodi literas S. haec Sedes suam eo usque protulerat indulgentiam, ut ipsa verissime dici queat illos attigisse limites, quos praetergredi nefas omnino sit. Cui profecto benignitatis rationi exploratissimum vobis est commemoratum decessorem Nostrum aegre admodum inhaesisse, non aliunde quidem adductum, quam necessitate praecavendi funestiora mala Ecclesiae et catholico illarum regionum clero ex intentatis minis certissime obventura.

quo ipsa plane abhorreret. C fuisset responsum, veluti nullo inniterentur fundamento; epis rius ex praedictae regionis pr stante morte redditurus aetern villicationis suae, misso ad N structionis traditae ab episcop gubernio, accurate significabat vissima exinde Ecclesiae orit lius canones, divinae gratiae tem, errorem, cui subscripser Motuque Proprio retractare. statim incubuimus ut perlato regem germano istius apograph magisque innotesceret, Nos ini episcopis rationem interpretand decessoris Nostri literas, utpo cipiis ac legibus adversantem bare. Ex his pronum est vob nerabiles fratres, nullam in officii partem per Nos fuisse Attamen (moerentes dicimus perculsi) Nobis plane insciis, Nostras expostulationes declara sum adhuc praestolantibus, i scopo Coloniensi est, ut vel illam per Nos improbatam cir sectaretur, vel episcopale mun tefacta, si secus faceret, gub pastorali iurisdictione ei pror Nec mora; illo, uti par era ita contigerunt quemadmodur scentes exponebamus. Atque H biscum rationem attendite; no die vertentis mensis hodiernu

negotiorum gestor nuntiavit, turum, vel eo ipso temporis ciendum, quod iam a die vi perioris mensis factum consu rat. Quae cum ita sint, illu Deo, Ecclesiae ac ministerio q debere sentimus, ut apostoli lentes ecclesiasticam immunita

1 Ex opere cui titulus « Annali delle scienze cattoliche» auctore De Luca, t. VI.

ulati Agni Sponsam quotidie us, non possumus quin vos strae participes pro eximia vepietate vehementer excitemus cum preces Patri misericordiafferendas, ut respiciat propitius cum habitaculo super vineam dextera ipsius, diuturnamque em clementissime propulset.

CLV.

EPISTOLA

- studiorum in civitate Mari

ecto filio Nostro
R. E. cardinali Mattei
GORIUS PP. XVI.

ecte fili noster, postolicam benedictionem.

e popolo di Marino che per le fedeltà e di speciale divozione Apostolica e per le preroganguono, fu da Noi fin dall' anettera apostolica in forma di el titolo e dei privilegi di città, Noi più volte visitata nei giorni casione della dimora fatta nel apostolico di campagna in Camentre ci confermava le testiossequiosa sudditanza fra le e con cui implorava l'apostouna dimanda fervorosamente a cioè di accorrere con Nostre ze a stabilire ed assicurare un a per la morale e civile eduzione della gioventù. Penetrato da così giusta richiesta e vo

coadiuvati da un annuo assegnamento, che loro si forniva dal publico, si prestavano a siffatto importante ministero. Ma che diminuitosi in seguito il numero de' religiosi e sfornita la casa di soggetti idonei all' intento, erasi sensibilmente rallentata la disciplina, scemato il concorso, svanito il credito, talchè non vi era più nulla a sperare da quello un tempo fiorente stabilimento. I pubblici rappresentanti pertanto ci proposero la destinazione e adattamento di taluni fabbricati, ove fondare un istituto di pubblica educazione e ci presentarono di fatti diverse piante di località da ridursi e perfezionarsi ad oggetto di stabilire le pubbliche scuole ed ogni altra necessaria attinenza. Portata però da Noi più matura riflessione su tali progetti, vedemmo ben presto le gravi difficoltà che si opponevano alla esecuzione di essi, segnatamente pel dispendio, cui conveniva far fronte, e per la lunghezza del tempo necessario alla ultimazione di queste intraprese. Accadde frattanto che procurandoci Noi più precise relazioni sullo stato dell' ordine dei Chierici Regolari Minori, ci fu riferito da chi per ragioni di ufficio ne conosceva pienamente l'attuale condizione, che attesa la ristrettezza del numero degli individui esistenti nelle diverse case che trovansi entro lo stato spettante alla Nostra Sede Apostolica, era stata realmente obbligata la congregazione per non abbandonare totalmente la casa di Marino di affidarne la cura a pochi giovani i quali per difetto d'età e di esperienza non potevano corrispondere ai voti dei Marinesi ed allo scopo principale della pubblica educazione. Fu allora pertanto che giudicammo essere espediente il rimovere i Chierici Regolari Minori dalla chiesa e casa annessa in Marino, e scegliere altro religioso istituto che posto in migliori circostanze fosse effettivamente al caso di appagare al tempo stesso i voti della popolazione e le paterne Nostre intenzioni. Ci piacque poi di darvi comunicazione di queste Nostre deliberazioni nell'atto in cui per organo del río prefetto della s. congregazione dei Vescovi e Regolari ordi

ente in Bibliotheca Casanatensi Urbis, cui titulus « Editti del 1838 », docum. n. 181.

sacerdoti della Dottrina Cristiana. A mediazione pertanto del nominato rmo cardinal prefetto vi furono date in Nostro nome sotto il di 17 luglio del decorso anno 1835 con particolare biglietto le analoghe facoltà per condurre a pieno compimento le Nostre sovrane determinazioni.

I. Ricevendo la consegna della chiesa e casa dei Chierici Regolari Minori, nonchè degli utensili, e specialmente degli arredi di sacrestia, facendone eseguire i rispettivi inventari;

II. Ricevendo la cessione dei fondi urbani e rustici esistenti in Marino e di qualsivoglia altra rendita alla nominata casa e chiesa appartenente, e determinando un' annua discreta ricognizione da darsi ai suddetti Chierici Regolari Minori;

III. Dando la consegna della casa, chiesa, utensili, arredi di sagrestia, come pure dei fondi e della rendita ai padri Dottrinari;

IV. Fissando coi medesimi il sistema delle scuole e la officiatura della chiesa e determinando il numero dei religiosi che dovranno rimanere stabilmente in Marino;

V. Finalmente conciliando coi medesimi padri Dottrinari l'ulteriore annuo compenso che dovrà loro soddisfarsi dalla comunità di Marino in proporzione del numero de' religiosi, stipulando su tutte le anzidette cose uno o più istrumenti a perpetua sicurezza e reciproca tranquillità delle parti.

Corrispondeste voi finalmente a tale commissione dirigendovi ai rispettivi superiori dei due ordini ed all'autorità municipale del luogo per gli opportuni concerti, e ci riferiste replicate volte nell'udienze che vi accordammo tutto ciò che si andava praticando per condurre a buon termine le Nostre intenzioni. Ci narraste pertanto che nel mese di settembre dell' indicato anno 1835 venne effettivamente eseguita dai Chierici Regolari Minori la consegna della chiesa e casa di Marino unitamente alla libreria, ai mobili ed arredi di sacrestia in confor

mese di novembre i nominat fecero il loro formale ingress cale ed eseguirono l' apertura affidate a tenore dei già stab

Ci assicuraste che fin dai prin tuzione fu generale e sincera disfazione del popolo di Mar alla condotta ed allo zelo dei Ci narraste il concorso costa fino al numero di replicate quenza delle congregazioni s festivi; il decorso esercizio chiesa, la pratica salutare ogni altra buona maniera po cristiana e civile educazione. zioni mentre compiacevasi vedendo così corrisposte le N restavamo pienamente convin curandoci voi di averne per cata la esistenza nei varî sag stra presenza, allorchè più dette scuole, ma pervenuteci sicurazioni per parte del rm e di altre distinte persone; che anche un convitto erasi detta casa di civili ed onesti ivi attendevano tanto agli stud ai morali e civili inseguamen

Mentre Noi pertanto eravam pienamente istruiti de' pros della nuova istituzione, voi dio le pratiche diligenti ed es in uso coi Chierici Regolari rare lo stato degli inventar esibiti sulla materiale situazi taglio della chiesa, sagrestia sul mobilio esistente all' ep sugli accessori risarcimenti es provviste di mobilio per com casa, sulla quantità e qualit nonchè sull' acquisto di altri principali macchine di fisic comune per uso del collegio, ulteriori restauri da eseguirs tero fabbricato in istato di

« ÖncekiDevam »