woecesi fuit subiecta, uv [སམ Havila est, ab ipsa secernimus, seiungimus, distrahimus ac Bononiensis dioecesi una cum area, parochiali templo, coemeterio aliisque adiectis commemoratis aedibus perpetuum in modum ita adiungimus atque subiicimus ut eadem paroeciae pars, de qua sermo habitus est, in posterum ex Bononiensis in tempore archiepiscopi iurisdictione omnino pendeat. Praeterea eadem auctoritate Nostra apostolica approbamus, sancimus, confirmamus singula quaeque pacta inter Bononiensem archiepiscopum et Mutinensium episcopum conventa, tum quoad beneficii cessionem ab ipso archiepiscopo Bononiensi Mutinensium episcopo facta, eiusque beneficii in cathedrali Mutinensi institutionem, tum quoad eiusdem beneficii dotem constituendam, ea plane ratione, modo, forma ac omnibus et singulis quibusque conditionibus et pactis supra hisce literis expressis, quae quidem omnia vel diligentissime atque omni ex parte perfici atque expleri mandamus. Archiepiscopi demum Bononiensis curae committimus, ut quidquid Nobis hac super re, hisce literis sancitum est, omni studio ad exitum perducat, ac propterea illi omnes et singulas facultates necessarias atque opportunas quovis nomine designandas, concedimus, tribuimus, impertimur, ut singula quaeque acta auctoritate Nostra agenda libere et licite gerere possit et valeat.

Haec volumus, praecipimus, statuimus, iubemus atque mandamus, decernentes has praesentes literas semper firmas, validas et efficaces existere ac fore suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere, ac illis ad quos spectat et pro tempore quandocumque spectabit, in omnibus et per omnia plenissime suffragari et ab eis respective inviolabiliter observari; sicque in praemissis per quoscumque iudices ordinarios et delegatos etiam causarum palatii apostolici auditores, ac Sanctae R. E. cardinales etiam de latere legatos ac Sedis Apostolicae nuncios, sublata eis et eorum cuilibet quavis aliter iudicandi et interpretandi

salutem et apostolicam Ad acerbissimum quem dolorem ob illatam ven. fra sto archiepiscopo Coloniensi cae Ecclesiae et huic Apost mam iniuriam, cumulus ve stris literis die vigesima secur sis ad Nos datis. Sane non hementer mirari, quod cun vinculo antistiti vestro esset ex instituto adiutricem opem debuissetis, conversi extem illius factique ex domestic consiliis contra ipsum conve tim tempore, quo religionis causa, iniustam subire calam Quanta ille semper praestite tiaque in sacris muneribus quet ex publica existimation paravit post gestum potiss

tulatione, venerabilis fratris reditum in sedem suam ab lae rege reclamasse, cuius aesonum iustitiae voluntatique antocius praestolamur. Cehe ac observantia, quam in anc Sedem in vestra epistola Nobis iuvat persuadere, ca ros consilia, quibus inflictum us leniri possit. Atque sic ictionem, vobis, dilecti filii, imur.

apud sanctum Petrum sub die vigesima sexta decembris ntesimo trigesimo septimo, anno septimo.

CLIX.

AE APOSTOLICAE

cis Vaticanae basilicae Apovis, partem crucis D. N. I. C.

ORIUS PP. XVI.

bitum devotionis Nostrae stu-. Petrum apostolorum princis cathedra, nullis Nostris medivinae providentiae consilio Nostrum animum impellit, ut memoriam insigni aliquo ten vobis atque testatum relintaque binas cruces ex auro, abre confectas gemmisque diparva parte salutiferae CruIesu Christi ab antiquissimis in collegiata ecclesia beatae ad Mosam, magna religione am quidem a Philippo II imEllesimo ducentesimo quarto ae eiusque capitulo donaat in traditis Nobis literarum

erga vos declaratione laetitiae atque gaudii in Domino percepturos. Sed huius vos doni vim atque sententiam pro vestra prudentia facile cognoscetis, si probatissima vitae vestrae disciplina ostendatis, templum hoc non solum amplitudine atque arte, sed etiam sanctitate et religione ceteris, quotquot ubique sunt, praestare. Nunc excipite iam binas illas partes ex faustissimo Nostrae salutis instrumento, quarum illam quae insignior est magnitudine, cum imagine beatissimi Salvatoris Nostri vultus, et lancea sacratissimo eius latere consecrata collocari a vobis, neque inde removeri in posterum praecipimus; aliam vero cum ceteris reliquiis custodiendam mandamus, vestrumque curae erit statis diebus ex more publicae fidelium venerationi proponere. Et quoniam in hac praesertim asperitate rerum ac temporum universam quidem spei Nostrae rationem in Cruce sitam habere debemus, ut Eum qui ex illa pependit Redemptorem Nostrum Jesum supplices adeatis hortamur, ut domitis Crucis hostibus atque adeo in eius servitutem reductis, in tam salutari ligno, in quo est salus, vita et resurrectio Nostra, magnifice gloriari laetarique possimus.

Datum Romae apud s. Petrum sub annulo piscatoris die decima octava ianuarii millesimo octingentesimo trigesimo octavo, pontificatus Nostri anno septimo.

CLX.

LITTERAE APOSTOLICAE

Institutum sanctimonialium perpetuae adorationis SSmi Eucharistiae Sacramenti in monisterio s. Annae Urbis iterum approbatur 2. GREGORIUS PP. XVI.

ad perpetuam rei memoriam.

Cum virgines Deo sacrae quae selecta sunt pars dominici gregis, hic in terris almae Sionis

2 Ex eodem Archivio Secretariae Brevium.

nae in Quirinali ad Quatuor Fontes sito, a defuncta Maria Magdalena ab Incarnatione appellata fundatum et constitutum fuit, cui a perpetua SSmi Eucharistiae Sacramenti adoratione nomen. Ibi enim sacrae illae virgines in rerum coelestium meditatione continenter defixae, ac dies noctesque procidentes ante sedentem in throno, et adorantes viventem in saecula saeculorum, non cessant cantare Domino canticum laudis, omnemque cultum praebere augustissimo illi atque admirabili Sacramento, quo Dominus ac Redemptor Noster Christus Dei Filius ob immensam suam in homines charitatem, divini sui amoris divitias veluti effindens, suum corpus in cibum, et sanguinem suum in potum fidelibus sumendum reliquit, ac perenne suae passionis monumentum excitans, Nobis beatae immortalitatis pignus reliquit. Itaque rec. me. Pius VII, praedecessor Noster, huiusmodi pientissimo instituto summopere favens, institutum ipsum eiusque constitutiones et leges per similes apostolicas literas die vigesima secunda iulii anno millesimo octingentesimo decimo octavo datas approbavit. Hinc fel. rec. Leo XII item praedecessor Noster, maiori eiusdem instituti bono prospiciendi cupidus, post maturam deliberationem, institutum et constitutiones ipsas per apostolicas literas pridie nonas iulii anno millesimo octingentesimo vigesimo octavo sub plumbo datas, iterum confirmandas existimavit. Nos autem per similes apostolicas literas die vigesima secunda augusti anno millesimo octingentesimo trigesimo quinto dilectae in Christo filiae Mariae Iosephae a SS. Cordibus lesu et Mariae nuncupatae precibus annuentes, nonnulla additamenta moderationesque approbavimus, prout ipsa a Nobis supplex petiit pro Neapolitano monasterio, sartis tamen tectisque Romani monasterii constitutionibus et legibus quibus ex fundatricis sententia confectis moniales ipsae firmiter adhaerere exoptarunt. Iamvero cum institutum ipsum Divini Numinis favente gratia maiores in dies progressus habeat, atque aliis in locis propagari possit, venerabilis frater Noster Ca

Philippo Franzoni S. R. E. nalibus perpensae et approb nialibus ipsis Romani mona: voce quam scriptis, atque capitulo, die decima secunda lesimo octingentesimo trigesi cunctis suffragiis communi animarum alacritate excepta auctoritate confirmentur. No optantes idem institutum pi vigere et florescere, atque ill modis, quantum in Domino cere volentes, iustis ac piis e fratris Nostri desideriis, ac sterii s. Annae Urbis votis a mus. Quamobrem rebus om mine perpensis, omnes quibu peculiari beneficentia prose quibusvis excommunicationi que ecclesiasticis censuris, quovis modo et quavis d quas forte incurrerint, huius absolventes et absolutas fore ctas re:. me. Pii VII ac fe praedecessorum Nostrorum omni ex parte approbantes tamen in rebus, quae hisce nime adversantur, institutur perpetuae sanctissimi Euch adorationi addictarum, eius moderationes declarationesqu riae Magdalenae fundatricis que a laudatis S. R. E. cardi atque a monialibus monaste ut supra dictum est, unanim libentissime exceptas, hisce Nostra apostolica approbamu mamus, illisque inviolabile potestatis robur adiicimus, a defectus, si qui forsan in eas rint, supplemus atque sana constitutiones, declaratione ex denominatae Mariae Mag sententia exaratas et hoc ips omnem vim et effectum ha

lica confirmamus. Denique mpore existenti monasterii stitae seu moderatrici potegendi atque aggregandi, sercis regulis, ubique locorum num monasteria, quae huamplecti et profiteri volueb constitutionibus, declaranibusque monasterio. s. Anescriptis, et a Nobis harum obatis et confirmatis, cum us, privilegiis, indulgentiis,

monasterio iam concessa um tribuentur, facta etiam si opus fuerit ex senioribus

Annae de Urbe, a moderaccedat ad alia, quae fundari ia, ut recta regularis discii constituatur. Et quoniam us ut tam pium institutum populis pietatem et cultum ristiae Sacramentum vel malateque in Ecclesia Dei pronnes locorum Ordinarios in ut instituto ipsi auxiliarias Haec volumus, statuimus, mandamus decernentes has esque omnes in eis expressas Ovalidas et efficaces existere lenarios et integros effectus ac illis ad quos spectat et documque spectabit, in oma plenissime sufragari et ab abiliter observari; sicque in oscumque iudices ordinarios causarum palatii Nostri apodicari et definiri debere, ac Isecus super his a quoquam scienter vel ignoranter con

apostolicis atque in univerbusque et synodalibus concius vel specialibus constituonibus, et quoties opus fue

alicuius notarii publici subscriptis, et sigillo personae in ecclesiastica dignitate constitutae munitis, eadem prorsus fides adhibeatur quae adhiberetur ipsis praesentibus, si forent exhibitae vel ostensae.

Datum Romae apud s. Petrum sub annulo piscatoris die vigesima tertia ianuarii millesimo octingentesimo trigesimo octavo, pontificatus Nostri anno septimo.

CLXI.

CONSTITUTIO

Collegium protonotariorum apostolicorum participantium ad primaevum numerum ac splendorem restituitur 1.

GREGORIUS PP. XVI.

ad perpetuam rei memoriam. Neminem certe latet, vel a primis Ecclesiae temporibus crudelissimo Ethnicorum saeviente in christianos furore, extitisse viros, pietate, prudentia studioque religionis spectatos, qui a s. Clemente I ad perquirenda Sanctorum Martyrum acta, eaque literis tradenda praepositi, primum notariorum, deinde ob muneris praestantiam protonotariorum nomen habuerunt. Progredientibus autem aetatibus, et restituta Ecclesiae pace, cum meliores novique dies catholico orbi illucescerent, huiusmodi honorificentissimum munus ad virtutem in animis fovendam vel maxime accommodatum, non modo minime sublatum, verum etiam ampliori honore et dignitate merito auctum. Nam qui eo munere fungebantur, in gravioribus Apostolicae Sedis negotiis obeundis ab Romanis Pontificibus. adhibiti fuere; et quidem interdum missi vel ad sedandas turbas ab haereticis excitatas, vel ad sacrorum antistitum probandam vitae rationem, vel ad canonum disciplinam tuendam restituendamque.

Qua de re ex Benedicti XIV praedecessoris Nostri sententia, iure meritoque evenisse exi

བ་ལཔ།བཡ་

sitis, quamquam collegium idem vel omnino. vel maiori ex parte suum censum amisisset, nihilo tamen minus eius nobile munus retinuit; iura, quae ad antistites in illud cooptatos pertinent, plane servavit; eaque emolumenta ex eiusdem muneris exercitio illis obvenientia, percipere haud intermisit. Sed quum temporis progressu eorum plures diem obierint supremum, alii vero ad maiores dignitates evecti; quumque ob tot gravissimas acerbasque curas, quibus supremum Romani Pontificis ministerium pressum fuit, de illo collegio nondum cogitationes susceptae, factum est, prout humanarum rerum conditio postulat, ut in praesentia pene extinctum habeatur. Unus enim, qui hic in Urbe restat haud potuit singulas sociorum partes rite sustinere; Romano Pontifici in solemnibus sacris obeundis adstare, in sacra consilia coire, et in acta servorum Dei conficienda, quemadmodum praecipuum eorum munus, suam operam conferre.

Nos igitur in Apostolicae Sedis maiestate tuenda servandaque summopere incumbentes, ne munera protonotariis ipsis demandata intercidant, in id curas Nostras intendimus, ut memoratum collegium non modo integrum intactumque vigeat, verum etiam pristinum splendorem decusque retineat. Motu-Proprio ac certa scientia Nostraeque potestatis plenitudine, Sixti V constitutioni derogantes, qua praescriptum est collegium protonotariorum apostolicorum participantium duodecim conflari numero, idem ipsum collegium ad primaevam eius institutionem revocamus; ideoque praecipimus, ut posthac septem tantummodo constet viris, qui et laude virtutum et eximiis in rem et sacram et publicam meritis probatissimi, a Nobis et a Romanis Pontificibus successoribus Nostris erunt adlegendi: iis vero sic adlectis et renunciatis omnia et singula iura, privilegia, indulta, honores et emolumenta quibus iidem protonotarii apostolici participantes, exercitii titulo adhuc potiti sunt, omnino conferimus, adii

1 Ex Iure Pontificio de P. F.

ACTA GREGORII XVI. Vol. II.

པཔབམ1ས་

sentium transumptis seu exe sis, manu alicuius notarii pu sigillo personae in ecclesiast tutae munitis, eadem prors quae adhiberetur ipsis praes hibitae vel ostensae.

Datum Romae apud san idus februarii millesimo oc simo octavo, pontificatus No

CLXII.

EPISTO

Provisio patriarchalis eccle litanae per translationen tonio Maria Traversi tr cum retentione canonicat riae Maioris ac omnium

Venerabili fr Antonio Maria nuper archiepiscopo in patriarcham Constan

GREGORIUS EP

Servus servor

Onerosa pastoralis officii, Pastoris Nobis licet immerit tudo requirit, ut inter cetera fluunt negocia, quibus Nost multiplici varietate distract ecclesiarum quarumlibet, pr lium quae vacationis incom scuntur, solertius intendam prospiciamus, ut per Nos circumspectam nunc per si officium, quandoque vero pe lationis, accommode prout p et temporum qualitas exigi