rum; concedit facultatem episcopo sanandi matrimonia iam inita et ineunda inter propinquos, et consulit circa matrimonia mixta 1.

Venerabili fratri

Antonio Ignatio archiepiscopo Friburgensi Friburgum in Brisgovia

GREGORIUS PP. XVI.

Venerabilis frater,

salutem et apostolicam benedictionem.

Dolorem, quo iamdiu afficimur ob viros quos dam ecclesiasticos istius regionis amatores novarum rerum, et in salutaris disciplinae subversionem conspirantes, levaverunt aliquantulum, ven. frater, tuae illae literae, quas die decima ianuarii huius anni ad Nos dederas. In his enim, aliis respondens praecedentibus literis Nostris, certiores Nos fecisti pastoralis zeli, quo impedire nitebaris, ne ullum haberent effectum quae iidem illi machinati fuerant, sive in coetu Bondorfiensi, sive in frequentiori conventu, una cum aliis quibusdam vicinarum dioecesium eiusdem indolis clericis, Schafusiae habito; atque adeo professus es, te officii tui memorem ita esse animo comparatum, ut velles, si opus foret, vitam ipsam pro Ecclesia et pro animarum salute profundere. Hinc praestolabamur subinde alios a te nuntios, ex quibus pleniorem tuarum curarum exitum cognosceremus. Sei ecce recens alia supervenit acerbissimae molestiae causa, quum perlatum ad Nos fuerit de nonnullis canonicis pluribusque parochis et sacerdotibus, qui pompám acatholicorum novum templum in urbe ista inaugurantium longo agmine prosecuti sunt. Haud sane agebatur, ven. frater, de civili aliqua celebritate, nullo modo ad religionem spectante, in quam catholicus clerus in obsequium principis ac testandae ceteris civilis concordiae causa conveniret. Sed dicata est acatholico cultui amplior aedes, quam protestantes ex demolitione antiqui ca

1 Ex Archivio Epistolarum ad Principes.

ACTA GREGORII XVI. Vol. II.

nec suspicari ullo modo volu tuo iussu, ut tam conspicuus ad illam accederet, sed tame lata ad Nos sunt, dubitare vi aliqui saltem illorum, te antea rint. Omnino autem tuum er fieret, aut certe corripere pro talia egerant, factumque ips nem scandali palam impro enim ea ex re scandalum quum sacerdotes catholici, aca peculiari huiusmodi honore, Į dem una cum erroribus, quib ipso approbasse videantur. P volunt protestantium ministri clero, ad hanc agendi ratione nuetur inde in populo fideli, m matis, quod est de catholica necessitate, ad obtinendam sal ipsis facilius contingat plure angusta semita catholicae v erroris et perditionis viam Nunc igitur grave tibi non s in memoriam tuam revocem Apocalypsis (cap. II, vers. 1. leguntur Christi nomine ad ep Nam si is reprehensus et p iussus est, eo quod non obs buerat, in dioecesi sua, hae facile hinc intelliges quid de a sit qui vel catholicum suum stantium pompam solemnem templi dedicationem conveni aut quemadmodum oportebat Haec autem quae pro suprer ficio ad te scribimus, non ita quasi indicium aliquod abal Nostri; quum imo diligamus f intimo caritatis affectu, et nil quam, ut animum sumas catho dignum, vigilesque impensius nibus sicut bonus miles Chri de catholica fide ac de gregis per merearis, ut cum vener

us inde futurum ut catholiI avertere valeas a nuptiarum ac nasciturae prolis spirituam acatholicis coniungendo. spe sustentamur fore ut circa ubia sanam doctrinam et cuet institutorum Sanctae huius ris. Praesertim vero si quis atholica nuptias huiusmodi on impetrata Ecclesiae venia, antea idoneis cautionibus, religiosarum suarum obligaatim educatio catholica omiusque sexus in tuto ponatur; omnino esse memineris, ut totis viribus te opponas, et ipse facias, vel a clero tuo uo illud probare videamini. s ediximus tum in aliis Nome autem in literis datis ad piscopos Bavariae, tum etiam tertia iam vice ad cardinales

tis, quae postea in publicum

ibendi ad te occasionem nacti, on possumus, quin alia quaequae peculiarem a fraternitate poscunt; scilicet ipsi illi, quos us, presbyteri, novarum revipendere sacros ritus, et lauonsuetudines reprehendere non intentatum relinquunt, quo dducant ad novum edendum qui eorum placitis satisfaciat. cui memor, tuere constanter nec permittas unquam ut ulla ex parte ab iis quae tuali libro S. Romanae Eccle= quae addita forsan illis fueud vos vigeat, rituali qui anonica auctoritate approbatus. lem, ven. frater, ut Nostris dienter attendas; et quoniam in genere immutatum intelle

minico agro 14 iun. 1761, ad pravarum opinionum fraudes removendas, et veram sanamque doctrinam propagandam stabiliendamque opportunissimum subsidium habetur.

Omni pariter nisu providere te oportet, ut sive in maioribus sive in minoribus puerorum scholis fideli iuventuti nihil tradatur quod veritati catholicae non conveniat. Imprimis vero summae tibi erit curae ut clericorum institutio viris commendetur morum integritate ac sanioris doctrinae laude praestantibus; quorum scilicet opera iunior idem clerus, te iugiter invigilante, ad pietatem et litteras ita informetur, ut sperare merito liceat futuros eo ex numero sacerdotes, qui verbo populis exemploque praeluceant.

Ad extremum, nota tibi esse non dubitamus quae de aliis etiam gravissimi momenti rebus scripta fuerunt a Pio VIII fel. rec. decessore Nostro, litteris ad archiepiscopum praecessorem tuum et su fraganeos episcopos datis die trigesima iun. millesimo octingentesimo trigesimo, ac fusius postea a Nobis ipsis in aliis ad eosdem litteris die quarta octobris millesimo octingentesimo trigesimo tertio, nec non in pluribus epistolis, quas sive eadem die, sive aliis temporibus dedimus ad ipsum praecessorem tuum speciatim. Nunc igitur dum Nostrae huic ad te epistolae celerem praestolamur responsum, exposcimus simul a fraternitate tua ut de praesenti sacrarum istic rerum statu, in ceteris etiam quae praecedentibus illis litteris significata fuerunt, atque in omnibus universim quae ad divinarum et ecclesiasticarum legum custodiam, pertinent, facias Nos certiores.

Interea Deum humillime oramus, ut te creditumque fidei tuae gregem, uberrimis augeat suae clementiae donis; quorum auspicem apostolicam benedictionem tibi ipsi, ven. frater, atque illi peramanter impertimur.

Datum Romae apud s. Mariam Maiorem die trigesima novembris millesimo octingentesimo trigesimo nono, pontificatus Nostri anno nono.

redemptione dignatus est, ad Nostram pastoralem sollicitudinem pertinere animadvertimus, ut fideles ab inhumano Nigritarum seu aliorum quorumcumque hominum mercatu avertere penitus studeamus.

eis

Sane cum primum difundi coepit evangelii lux, senserunt alleviari plurimum apud christianos conditionem suam miseri illi, qui tanto tunc numero bellorum praesertim occasione in servitutem durissimam deveniebant. Inspirati enim a divino spiritu apostoli, servos quidem ipsos docebant obedire dominis carnalibus sicut Christo, et facere voluntatem Dei ex animo; dominis vero praecipiebant ut bene erga servos agerent, ut quod iustum est et aequum, praestarent ac remitterent minas, scientes quia illorum et ipsorum Dominus est in coelis, et personarum acceptio non est apud eum 2. Universim vero cum sincera erga omnes charitas evangelii lege summopere commendaretur, et Christus Dominus declarasset habiturum se tamquam factum aut denegatum sibi ipsi, quidquid benignitatis et misericordiae minimis et indigentibus praestitum aut negatum fuisset 3, facile inde contigit nedum ut christiani servos suos praesertim christianos veluti fratrum loco haberent 4, sed etiam ut proniores essent ad illos, qui mererentur libertate donandos; quod quidem occasione imprimis paschalium solemnium fieri consuevisse indicat Gregorius Nyssenus 5. Nec defuerunt qui ardentiore charitate excitati, se ipsos in vincula coniecerunt, ut alios redimerent, quorum multos se novisse testatur apostolicus vir idemque sanctissimae recordationis praecessor Noster Clemens I 6. Igitur progressu temporis ethnicarum superstitionum caligine plenius dissipata, et rudiorum quoque populorum moribus fidei per charitatem operantis beneficio mitigatis, res eo tandem devenit, ut iam a pluribus saeculis nulli apud

Ex Iure Pontificio de P. F.

2 Ad Ephes. VI, 5 seqq., ad Coloss. III, 22 seqq., IV, I. 3 Matth. XXV, 35 seqq.

4 Lactantius Divin. Institution. Lib. V, c. 16, tom. VI, Bibl. veterum patrum Venetiis a Gallandio edit. pag. 318.

gis magisque obfirmarentur. stolicae literae Pauli III die vi millesimo quingentesimo trige piscatoris annulo datae ad ca piscopum Toletanum, et alia ampliores ab Urbano VIII da secunda apr. millesimo sexce nono ad collectorem iurium licas in Portugallia; quibus i natim gravissime coercentur, aut meridionales Indos in ser vendere, emere, commutare uxoribus et filiis suis separa suis spoliare, ad alia loca de mittere, aut quoquo modo in servitute retinere, nec non tibus consilium, auxilium, fa quocumque praetextu et quac stare, aut id licitum praedi ac alias quomodolibet pr.semis derent seu praesumerent. H Pontificum sanctiones confirm et renovavit Benedictus XIV literis ad antistites Brasiliae rumdam regionum datis die millesimo septingentesimo qua quibus eumdem in finem ip sollicitudinem excitavit.

Ant

his antiquior praecessor Nost sua aetate Lusitanorum impe Nigritarum regionem proferre die septima octobris millesin simo sexagesimo secundo ad censem eo profecturum; in q tistiti ipsi opportunas ad sac inibi cum maiori fructu exerce impertitus fuit, sed eadem in christianos illos animadver in servitutem abstrahebant. temporibus Pius VII, eodem

5 De Resurrect. Domini orat. I operum edit. Parisiensis anni 1638 6 Ad Corinth. ep. I, cap. 55, t dii pag. 35.

tiam venerabilibus fratribus dinalibus in consilium adpensa, praedecessorum Novestigiis, auctoritate apostonque conditionis christifideobtestamur in Domino veaudeat in posterum vexare >nis aut in servitutem rediin eos patrantibus auxilium care, seu exercere inhumalum quo Nigritae, tamquam

pura putaque animantia m utcumque redacti, sine tra iustitiae et humanitatis luntur ac durissimis intertlandis devoventur, et inmis Nigritarum occupatorim idem proposita, dissidia quodammodo in illorum rerentur. Enimvero Nos praeam christiano nomine prortate apostolica reprobamus; e districte prohibemus atque uis ecclesiasticus aut laicus rum commercium veluti liobtentu aut quaesito colore ontra ea quae Nostris hisce onuimus praedicare seu quovel privatim docere prae

hae Nostrae literae omnibus nec quisquam illarum ignoossit, decernimus et manda= basilicae Principis Apostoe apostolicae, nec non curiae Citatorio ac in acie Campi - aliquem ex cursoribus Nopublicari, illarumque exemelinqui.

pud sanctam Mariam Maioscatoris die tertia decembris esimo trigesimo nono, pon

o nono.

regenda, hisce praesertim asperrimis temporibus, continenter distinemus, summa certe afficimur laetitia, cum singulari summorum principum studio ac diligentia, christiana religionis bona et fidelium commoda augeri conspicimus. Hac sane mente pientissimus Sardiniae rex illustris, de re catholica deque hac Petri Cathedra tot sane nominibus optime meritus, probe noscens publicam privatamque felicitatem ex recta ac religiosa vivendi ratione omnino pendere, ac propterea de suorum populorum institutione vehementer sollicitus, eosque ad omnem virtutem ac pietatem informare summopere cupiens, ecclesiasticorum hominum convictum in oppido Torre excitare constituit, quo eorum omnium potissimum utilitati consulatur, qui in Pinerolii vallibus morantur; ut autem impendiis, regimini atque administrationi eiusdem convictus provide prospici possit, prioratum ordinis ss. Mauritii et Lazari instituere existimavit. Ac propterea idem religiosissimus rex, facultatibus utens, quibus ex constitutionibus apostolicis, veluti magnus eiusdem ordinis magister pollet, in oppido Torre prioratum ipsum instituendum curabit. Qui quidem praefecto prioris nomine, ac sex sacerdotibus constabit, ductu praescriptoque Pineroliensis in tempore episcopi, qui magni prioris personam sustinebit. Huius vero instituti erit sacras missiones, spiritualia exercitia, atque alia apostolici ministerii munia obire, et in oppido Torre parochialia etiam exercere officia, atque idcirco prior parochi munere fungetur, et reliqui sex sacerdotes convictores, quorum unus ab episcopo designandus vice-parochi munus geret, facultate praediti esse debent sacramentales christifidelium excipiendi confessiones. Quo circa Pineroliensis in tempore episcopus, Sardiniae regi, uti magno commemorati ordinis magistro, nominationis caussa proponere debebit, iuxta regulas hac de re a magno magistro ferendas, tam priorem, quam alios sodales convictores. Verum prior dumtaxat, qui uno eodemque tempore animarum curam ge

is ss. Mauritii et Lazari.

giri velimus. Nos vero re ipsa maturo examine perpensa, atque hodierni Pineroliensis episcopi precibus acceptis, qui rem ipsam desiderat; penitus perspicientes ex huiusmodi re magnas in illos populos utilitates spirituales redundare, de venerabilium fratrum Nostrorum S. R. E. cardinalium Negotiis Ecclesiasticis extra ordinem praepositorum consilio, pii religiosissimi regis desideriis quam libentissime annuendum censuimus, qui tanto studio tantaque contentione in rem catholicam procurandam incumbit. Itaque hisce literis, Motu-Proprio, certa scientia, deque Nostrae apostolicae potestatis plenitudine, ecclesiam et paroeciam una cum vicaria seu viceparochi officio, eorumque omnes redditus, bona, iura tum spiritualia, tum temporalia quaecumque, cum ordine ss. Mauritii et Lazari perpetuum in modum coniungimus, atque sacrorum canonum constitutionibus et concilii Tridentini decretis expresse derogamus, quoad concursum, uti dicunt, quem in paroeciarum collationibus requirunt; ita tamen, ut prior et parochus ab episcopo in tempore Pineroliensi, Sardiniae regi, uti magno ordinis magistro, nominationis causa, eodem iure quo hactenus idem rex, veluti rex Sardiniae et patronus, utebatur, proponendus sit ecclesiasticus vir iam antea ad animarum curam probatus; ac sartis tectisque iuribus eiusdem Pineroliensis episcopi, quoad canonicam institutionem ab ipso episcopo eidem priori et parocho concedendam. Cum autem contingat ut Pineroliensis dioecesis suo careat episcopo, tum eiusdem dioecesis vicarius generalis capitularis legitime deputatus, etiam in iis omnibus quae ad huiusmodi convictum atque institutum pertinent, magni prioris vices, provisorie tamen agere poterit, donec scilicet ab ipso regio magno magistro facultatibus magni prioris fuerit instructus. Hoc volumus, statuimus, concedimus, indulgemus, praecipimus et mandamus, decernentes has praesentes literas firmas, validas ac efficaces existere et fore suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere,

1 Ex Iure Pontificio de P. F.

que et synodalibus conciliis vel specialibus constitutionib nibus, itemque commemorati siae ac paroeciae, etiam iura tione apostolica vel quavis f ratis, statutis et consuetudinibi que indultis et literis apostol praemissorum quomodolibet matis et innovatis ; quibus o illorum tenores praesentibus cienter expressis, deque verb sertis habentes, illis alias in mansuris, ad praemissorum dumtaxat, specialiter et ex caeterisque, etiam speciali e tione ac derogatione dignis, cientibus quibuscumque.

Datum Romae apud s. Mai annulo piscatoris die tertia de octingentesimo trigesimo nonc stri anno nono.

CCLIX.

LITTERAE APOST

Fervente persequutione in Coc tem confert vicario apostol iutori, ut, si alter eorum e perstes ex missionariis vic iutorem eligat episcopum co ecclesiae in part. infid. qu terius praesulis vacaverit

GREGORIUS PP.

ad futuram rei mer

Apostolatus officium Nobis ditum postulat, ut christifideli maxima vigilantia consulamu

Itaque cum magno paterni lore Nobis innotuerit in aposto