ariae in Porticu diac. card. ngeli in Foro Piscium diac.

card. Pacca pro-datarius. E. card. De Gregorio.

CCXII.

BULLA

Pacifici a Sancto Severino, essi ordinis Minorum de Obmatorum sancti Francisci 1.

RIUS EPISCOPUS

s servorum Dei

am rei memoriam.

lius Christus Dominus qui nfirmitate assumpta, profli■humanum genus erexit atcavit, hominibus, sua in terris cupientibus, hoc in primis ctis fluxis caducisque huius m quasi relevati onere, aeterDeditius aggrederentur ac theentem in coelis, nullis nimine casibus, neque hominum m nulloque temporis intercrari adniterentur. Id sane num Servatori Nostro adiunenti animo alacrique amplexi retibus in Divini Praeceptoris ontinuo tradidisse sacrae li

miam in rebus humanis conem animi, ut Christo arctis

precante divinitus editis, accurata, qua par est, deliberatione apprime constiterit, de apostolicae auctoritatis plenitudine quam in b. Petri Sedem nullis Nostris meritis evecti accepimus, et auditis in eamdemque sententiam conspirantibus venn. fratribus Nostris S. R. E. cardinalibus nec non patriarchis, archiepiscopis, episcopis qui frequentissimi in Urbem convenerunt, beatum Pacificum in Sanctorum Confessorum album referendum colendumque decernimus atque universis christifidelibus per praesentes literas declaramus.

Sancti Severini, quae Urbs Septempeda antiquitus dicta, ad Picenum pertinet, nobilibus honestissimisque parentibus anno post Christum natum millesimo sexcentesimo quinquagesimo tertio Pacificus in lucem editus, sacrisque baptismi aquis lustratus, Caroli nomen accepit. Insitum quoddam pietatis virtutisque studium vel a prima aetate ostendit, quippe quadrimulus a puerilibus nugis ceterisque oblectamentis abhorrens, quae illa aetatula appetere ac sectari solet, ante exiguas aras quas suis ipse manibus affinxerat provolutus in genua per horas plures Deum pie sancteque venerari, atque etiam non parum sibi ex alimentis detrahere solitus fuit, ut haberet quod in egenorum levamen largiretur. In ipsa pueritia parentibus orbatus, ad avunculum traductus est, a quo ut homo erat severioris ingenii asperius habitus, mansuetudinis ac lenitatis certissima argumenta ac praeclara praebuit. Praeterea sacras aedes adire, concionibus interesse, divinissimum Christi corpus ex altari frequenter suscipere ac pientissime consuevit, et aequales suos, qua monitis, qua exemplis, virtutis amore inflammavit.

Hac tanta cum excelleret vitae laude, ut animum ab humanarum rerum sollicitudine curisque abduceret, seseque Iesu Christo omnino manciparet, decimum septimum aetatis annum ingressus, inter religiosos s. Francisci Assisinatis alumnos arctioris disciplinae cooptari petiit. Voti compos factus, ac nomine commu

positus est, quod s. Mariae Gratiarum nuncupatur, quodque prope S. Severini moenia edito in loco atque aspero situm, longeque ab hominum frequentia remotum, austerioris vitae domicilium perpetuo fuit. Iamvero difficile dictu est quanta cura ac sedulitate officium illud obiverit, quamque praeclaris innocentissimae vitae ac rigidissimae exemplis commissam sibi religiosam familiam ad sanctioris disciplinae studium evexerit.

Virginitatis pulcherrimum florem, ne vel levissima labe inquinaretur, sensuum custodia tanquam sepe communivit, scilicet ore, oculis ac totius corporis habitu ad modestiam compositus, omnes qui eum respexissent ad honestatem alliciebat; atque adeo teterrimis in utroque pede laborans ulceribus, lectulo perdiu affixus, adduci nunquam potuit, ut aliena se manu ad curationem adhibendam attrectari pateretur. Cupiditates, quibus vel a puero fraenum iniecerat, assidua carnis afflictatione cohibuit. Solemnia ordinis ieiunia, voluntaria ciborum abstinentia cumulavit, ac ferreis instrumentis adhibitis, corpus suum extenuatum inedia, debilitatum vigiliis, dilaniavit asperrime ac cruentavit, quod ut praestaret liberius penitissimas coenobii latebras petebat.

Paupertatem praecipuis in deliciis habuit ac totius vitae spatio accuratissime servavit, quippe qui abiectis ac maxime detritis vestibus usus est, atque in suppellectili nihil plane nisi necessarium atque idipsum squalore obsoletum retinuit; cumque delatam sibi coenobii procurationem suscepisset, omnem adhibuit operam, ut eam virtutem reliqui religiosi sodales excolerent diligentius ac tuerentur. Illud secum ipse reputans Christum Dei filium ad mortem usque ignominiae ac dedecoris plenam, sese aeterno Patri obedientem praestitisse, obedientiae virtutem impense adamavit ac studiosius exercuit; quidquid ab ordinis moderatoribus sibi fuisset imperatum tanta perfecit alacritate, ut ne valetudinis quidem rationem habuerit, ac nihil *omnino eorum iniussu aggressus sit, quamvis optimum factu atque honestum videretur.

Charitate vero quae reliquar damentum et culmen dicenda xime excelluit. Enimvero iam eximio pietatis studio Deum ve re semper abstinuit quam ve supremam maiestatem laedere riam amplificandam facta, co nes intendit suas. Qui quide in Deum amor, cum saepe al tim quoties sacrum faceret, e identidem sensibus plane abr sitato quodam ardore incens vim lacrymarum profundere si tanta charitatis vi beatus Pa mirum nemini videri debet, narum rerum contemplatione pene noctes insomnes traduxi saluti uti prospiceret, nullis curisque pepercit. Namque sa hyemis acerbitate, non longitu asperitate viarum contineri unq minus ad corruptos mores ref tiorum turpitudinem eliminand oppida peragraret. Fidelium duus excipiebat, erga calamit que egestate pressos peculiar miserationis affectus, eos nedu pauperis cibi parte recreabat, misericordiam opesque in ill excitabat. S. Franciscum Assis potissimum ad imitandum pr sephum, in primisque castissi sam Genitricem Dei, cuius se t commiserat, impensissime col

His tot tantisque virtutibus Pacificus, quum in sanctimon ab ineunte aetate fuerat ingres fecisset, vel in hac mortali s plurimis sane praeclarisque de signitus. Omnis vero beatitati magisque anhelans in dies, c ad exemplum Apostoli quampr piebat, atque ingravescentibus dem afflictaretur, adversae va modis, vitae finem hilaris laet

alendas anno millesimo septingesimo quinto decretum pronstare asserebatur de ven. Paum theologalibus, tum cardie adnexis in gradu heroico. aestio est de prodigiis, quae co deprecante, ab omnipotenti antur, quumque nullus de duoate dubitandi locus superesset, cessor Noster Pius VI, quarto no millesimo septingentesimo rto, alterum decretum edidit, rodigia vera miracula declan nimirum est perfecta ac reebastiani Paschalis, qui ex imerrimum fracti cruris dolorem entatis artis medicae subsidiis, i opem imploraturus ad eius ferendum curavit, cumque eo tus pervenisset, illico practer edintegrato crure, nullum ampertus est. Quapropter incoco gratias acturus, sacram ae, atque omnibus stupore peros domum remeavit. Alterum c perfecta sanatio Mariae Punplexi correpta tanto torpore n lamentabatur, ut ne tantilI flectere posset, quare ven. Paprecata eius lipsana inerti bramovit, quorum tactu repente orari sensit, ut expedite illud versus agitaret. Esceptandum adhuc erat in eoo Ritibus tuendis, an ven. Pam albo referri tuto posset. Ea i sunt patres cardinales in apoaticanis coram eodem Pio VI , ac proposita ea quaestione, affirmative responderunt. Veex sententiam suam in aliud Dei opem impensius imploragravi re definienda sibi voadesset. Tandem tertio nonas imo septingentesimo octuageteaquam sacrum religiose per

fecta sanatio Seraphinae Bergamo, quae gangraenoso ulcere in sinistra mamma laborans, confirmata etiam phthisi pulmonari, a beato Pacifico auxilium deprecata, restitutis illico viribus, recte convaluit. Alterum prodigium experta est Maria Marchetti, quae in sternum gravi percussa ictu, exinde perenni emophtisi afflictari coepit. Ad quam, febris etiam cum accessisset, omni spe abiecta recuperandae valetudinis, beato Pacifico preces fudit, ut sanitatem sibi restitueret. Continuo praesentem eius opem experta est, quippe deleto quolibet morbi vestigio sospes evasit. Ac de his mirandis morborum curationibus decretum fuit editum a fel. mem. Leone XII nono kal, maias anni millesimi octingentesimi vigesimi sexti. Postmodum in generalibus comitiis eminentissimorum cardinalium sacris Ritibus praepositorum coram Nobis deliberatum est, an beatus Pacificus inter Sanctos Caelites esset recensendus, qui cum ad omnes affirmative respondissent, post iteratas supremo Patri luminum preces, de ea re decretum dedimus septimo kal. iunii anni millesimi octingentesimi trigesimi primi. Iamvero assiduis postulationibus annuentes plurimorum virorum principum sacrorumque antistitum, inprimisque Picenae nationis atque universi seraphici ordinis, beatum Pacificum ad Sanctorum Confessorum honores evehere constituimus.

Atque uti res ex praescripto S. huius Apostolicae Sedis rite perficeretur, primum quidem sententiam suam rogavimus S. R. E. cardinales in consistorio secreto habito quarto idus decembris anno millesimo octingentesimo trigesimo octavo; acceptisque eorumdem suffragiis, in consultationem tantae rei advocandos duximus plures venn. fratres archiepiscopos, episcopos ex universa Italia, quorum item sententiam in publico consistorio expostulavimus, quod habitum est quarto nonas maias currentis anni millesimi octingentesimi trigesimi noni, in eoque dilectus filius Hieronymus Bontadosi consistorialis aulae advocatus causam beati Pacifici de more dixit. Postea vero accuratam actorum seriem, quae in causa canonizationis beati Pacifici fuissent ha

tabulario Ecclesiae Romanae servanda, notariisque Apostolicae Sedis ut publica de hac re instrumenta conficerent imperavimus. Tum constituta die, septimo kal. iunias eiusdem anni, ad canonizationis ritum celebrandum, publica item in Urbe ieiunia precesque indiximus, ut supremus Pater luminum mentem Nostram suae claritatis radiis conlustrare dignaretur.

Faustus tandem felixque praesens illuxit dies, quo die praecedentibus omnibus cleri regularis ac saecularis ordinibus, nec non S. R. E. cardinalibus, patriarchis, archiepiscopis, episcopis, ac laeto stipante agmine omnium Romanae curiae atque aulae Nostrae procerum et officialium, festa pompa basilicam apostolorum Petri et Pauli ingressi sumus. Ibi cum dilectus filius Antonius Maria Cagiano de Azevedo consistorialis aulae advocatus, nomine dilecti filii Nostri Aloysii tituli s. Callisti presbyteri S. R. E. cardinalis Lambruschini, semel, iterum ac tertio vota precesque Nobis detulisset principum, sacrorum antistitum ac seraphici Franciscanorum ordinis, b. Pacificum Sanctis Caelitibus adscribi cupientium, Nos Angelorum primum ac reliquorum caelestis patriae civium flagitato auxilio, tum Divini Spiritus lumine etiam atque etiam implorato, ad honorem individuae Trinitatis, ad catholicae Ecclesiae decus, de apostolicae auctoritatis plenitudine, quae humilitati Nostrae divinitus demandata est, ac de consilio venn. fratrum Nostrorum S. R. E. cardinalium, ét patriarcharum, archiepiscoporum, episcoporum, b. Pacificum, christianarum virtutum luce fulgentem, ac miraculorum gloria celeberrimum, una cum beatis Alphonso de Ligorio, Francisco de Hieronymo, Ioanne Iosepho a Cruce et Veronica Iuliani, in Sanctorum Confessorum albo adscripsimus, atque ab universis christifidelibus debito honore prosequendum decrevimus, eiusque memoriam die vigesima quarta septembris recolendam quotannis constituimus.

Qui porro s. Pacifici tumulum die illius memoriae sacro religiose inviserint, iis omnibus benigne concessimus septem annos ac totidem quadragenas de vera indulgentia. Tum ad aram Vaticani templi principem reverenter accessi

ACTA GREGORII XVI. Vol. II.

que constitutam habere in c ac perfecta felicitas, ubi scil neque dolor erit ultra. Cuiu ac beatissimae illi compotes talibus rebus falsisque delicii que Christi sectatores re ac no Atque haec omnia catholic ac fausta, uti ad omnem p riam prorogentur, apostolicis ac roborari mandavimus, qu sis, et publici alicuius notarii et personae in ecclesiastica di sigillo munitis, eadem fides. ipsis praesentibus adhiberetur vel ostensae.

Nulli ergo omnino hominu hanc Nostrae definitionis, dec mandati, statuti, concession voluntatis infringere vel ei au traire. Si quis autem hoc a pserit indignationem omnipot torum Petri et Pauli apostol verit incursurum.

Datum Romae apud sanct incarnationis Dominicae mill simo trigesimo nono, septim pontificatus Nostri anno non

+ EGO GREGOR

CATHOLICAE ECCLESIAE

Ego B. episcopus Ostier dinal. Pacca sacri colleg Ego E. episcopus Portue Centumcellarum card. I poenitentiarius

Ego I. F. episcopus Al zacappa

† Ego C. M. episcopus Pra dicini v. cancell.

Ego F. Ludovicus episo card. Micara

Ego A. D. episcopus Sal berini

Ego C. tit. s. Bernardi a card. Opizzoni