cum seminarium instituit, quo utilius atque commodius presbyteri et clerici in studia potissimum sacra atque in ecclesiastici ministerii munera incumbere possent. Praeterea administrationem immutandam censuit, namque illam a commemorata congregatione penitus auferens, Sanctae Romanae Ecclesiae cardinali aliisque ecclesiasticis viris ab Romano Pontifice designandis commisit, ea tamen lege, ut basilicae Vaticanae decanus canonicus inter illos locum haberet. Neque id tantum; proptereaquod idem pontifex Innocentius XII maiori eiusdem instituti commodo ac bono consulens, ampliorem illi sedem et domicilium praebuit. Quamobrem valetudinarium et collegium ad aedes a fel. rec. Xisto V praedecessore item Nostro pauperibus utriusque sexus recipiendis extructas ad Ianiculensem pontem, ab eodem Pontifice Xisto V restitutum, a quo nomen accepit, traducendum decrevit, postquam pauperibus ipsis aedes sancti Michaelis vico ripae maioris attribuerit. Quo vero instituti administratio prospere feliciterque se haberet, congregatio quatuor viris conflata fuit instituta, cui Sanctae Romanae Ecclesiae cardinalis protectoris nomine praeesset. Anno autem millesimo septingentesimo decimo secundo eiusdem valetudinarii et collegii spiritualis cura a bo. me. Sanctae Romanae Ecclesiae cardinali Imperiali tunc temporis patrono, rec. me. Clemente XI praedecessore Nostro annuente, presbyteris congregationis Clericorum Regularium pauperum Matris Dei Scholarum Piarum fuit concredita, qui tamen a congregatione praedicta pendere deberent. Ita se res habuere usque ad annum millesimum septingentesimum nonagesimum octavum quo asperrimis rerum vicibus ac luctuosissimis temporibus valetudinarium et collegium clausum fuit eisdemque calamitatibus obnoxium, quibus reliqua religiosa instituta subiecta fuere. Rebus iterum ad pristinum ordinem restitutis praestantissimus vir bo. me. Sanctae Romanae Ecclesiae cardinalis Gerdil instituti patronus, omnem operam, in illius aes alienum dissolvendum, in fundos instaurandos redditusque augendos contulit. Postmodum vero quum eius Hippocraticae artis praesidi redditibus iuvandos curav novam initam rationem re Leo XII praedecessores No tate probarunt. Iam vero qu pertum fuerit nunquam du sbyteros, qui eiusmodi bene iccirco bo. me. Placidus S instituti patronus declaravi qui pauperibus orphanis in a Deipara Virgine in coel vulgo di Tata Giovanni ins habendos esse perinde ac sent cooptati, ac propterea teris emolumentum ipsum quemadmodum evenit. Quae quidem omnia cur stitutum ipsum ad pristina eiusque splendorem augere paterni animi Nostri curas tem Nostra consilia perfic cogitationesque Nostras ad ordinem Hierosolymitanum tot sane nominibus de cat que civili societate optime certe benevolentia prosequi profecto spem erigimur for stris desideriis quam cumul cum praesertim ipse Hiero domo christianis peregrinis piendis originem ducens, li dignitatis gradum evectus, n hospites atque aegrotantes omiserit, quemadmodum tutionis primordiis perager commemorati instituti bon dinis honori et dignitati co optantes, aedem, templum iusque generis et quavis ra memoratum, vel hospitium quibus habita mentio est, ordini Hierosolymitano ea dere statuimus, ut non solu iterum vigeat, verum etian tes et proprias functiones opera exercere possint. At Chiesa, beni e rendite comunallo stabilimento così detto ossia dell'ospidale de' poveri e dell' ospizio o collegio ecdel S. M. O. Gerosolimitano, i seguenti articoli fra l'emo ardinale Odescalchi vicario e fetto da Sua Santità, ed il dida luogotenente del magicro ordine. Qual capitolato La lodata Santità Sua con apà l'intero locale a ponte Sisto ta a s. Francesco annessa al ranno i beni e le rendite hanno servito di dote tanto e per l'ospizio de' sacerdoti altra rendita sotto qualsininazione, e che attualmente amministrazione dello staegneranno pure i libri e carte amministrazione di fondi o vità di tale consegna di fondi eligione Gerosolimitana mane tanto l'ospedale de' preti, oni, i quali non abbiano procoma, a norma ed a seconda la ch. mem. del cardinale ettore dell' ospedale giusta le testatori tenendo quattro letti ndividui sunnominati, quanto ico a norma del seguente ar a all' emo vicario pro temHei sacerdoti, che dovranno l'ospizio, i quali non poe il numero di otto: a questi à l'assegnamento di baiocchi da consegnarglisi l'ultimo vranno il comodo delle stanze vizio della camera, come at ca. ato per l'ospizio dell' Asata Giovanni l'assegnamento - mem. del cardinal Zurla dai diritti parrocchiali non solo con i privilegi già concessi al detto ospedale, ma benanche in vigore de' privilegi dell' ordine Gerosolimitano. 9. Dovranno però i sacerdoti, scelti per assistere gl' infermi, essere approvati per le confessioni dal cardinal vicario secondo le regole solite, nè potranno ammettersi alle celebrazioni delle messe i sacerdoti qualunque siano, senza le regolari pagelle e carte in regola del vicariato. 10. Di tutto ciò, che si consegnerà alla religione Gerosolimitana, dovrà farsene esatto inventario, sia perchè i fondi e rendite da consegnarsi debbano sempre rimaner fermi per l'adempimento degli assunti obblighi, sia perche in caso, che la religione sullodata per qualunque siasi titolo abbia da lasciarli, o creda di non più continuare ad adempire tutti i patti, possano essi tornare come al presente sono sotto la direzione dell' emo protettore e suoi deputati. Roma li 29 aprile 1835. C. card. ODESCALCHI vicario di Sua Santità e protettore. Luogotenente del magistero del S. M. O. Gerosolim. Balio Candida. Nos igitur eiusmodi negotium ad exitum perducere volentes, rebus omnibus maturo examine perpensis, conventionem ipsam auctoritate Nostra apostolica omnino approbamus et confirmamus, ac Motu-Proprio, certa scientia deque Nostrae apostolicae potestatis plenitudine, harum literarum vi, aedes, templum, bona omnesque redditus quovis modo et nomine ad institutum valetudinarii vel hospitium seu collegium ad Ianiculensem pontem pertinentes, iis tamen sub conditionibus, quae in conventione inita reperiuntur, militari Ordini Hierosolymitano perpetuum in modum concedimus atque tribuimus. Volumus vero atque eadem auctoritate Nostra praecipimus et mandamus, ut ༴དཔས vvབ་སབསཔསབ ap་བ་VI་-བ ས་Hས༦ ཟT libus provincialibusque et synodalibus conciliis editis generalibus vel specialibus constitutionibus et ordinationibus, nec non commemorati instituti seu hospitii vel collegii, etiam iuramento, confirmatione apostolica vel quavis firmitate alia roboratis statutis et consuetudinibus, privilegiis quoque et indultis quibuscumque personis quavis dignitate fulgentibus concessis, confirmatis et innovatis; quibus omnibus et singulis illorum tenores praesentibus pro plene et sufficienter expressis ac de verbo ad verbum insertis habentes, illis alias in suo robore permansuris, ad praemissorum effectum, hac vice dumtaxat specialiter et expresse derogamus, ceterisque etiam speciali et individua mentione dignis in contrarium facientibus quibuscumque. Datum Romae apud sanctum Petrum sub annulo piscatoris die vigesima nona maii millesimo octingentesimo trigesimo quinto, pontificatus Nostri anno quinto. XXXV. LITTERAE APOSTOLICAE Quibus fit concessio tituli archiospitalis moderatoribus sodalitii Beatae Mariae Virginis sine labe Conceptae ac sanctorum Caroli et Ianuarii in ecclesia ss. Cosmae et Damiani in foro extra portam Nolanam, civitatis Neapolitanae 1. GREGORIUS PP. XVI. ad perpetuam rei memoriam. Piorum hominum societates ad fovendum Dei cultum atque ad charitatis opera exercenda provido consilio institutas, decet sane pontificiae beneficentiae muneribus aliquando donari, ut ipsae de christiana et civili republica magis magisque benemereri conentur. 1 Ex Bullario Romano. 1སཔས aliisque ecclesiasticis cens nis quovis modo et quacu si quas forte incurrerint, tia absolventes et absolut consensu venerabilis fratri politani, sodalitium, de q litatis titulo plena auctori perpetuo decoramus. Illi singula iura, privilegia, h Voce quavis designandas, dalitates ex usu et consuet tur, vel uti, frui possunt mus et indulgemus. Prior deratoribus istius sodaliti honorem evecti, eadem au stolica, in perpetuum facu vi alia quaecumque sodal et instituti extra Urbem ub memoratae archisodalitati, constitutionis fel. rec. Clen soris Nostri edita, aggreg bere et licite possint, at omnino indulgentias, pecca poenitentiarum relaxation communicare. Haec volumus atque el has literas semper firmas existere ac fore suosque effectus sortiri et obtinere ctat et pro tempore quand omnibus et per omnia p sicque in praemissis per ordinarios et delegatos eti apostolici auditores iudica ac irritum et inane si sed quam quavis auctoritate s contigerit attentari. Non obstantibus constit nibus apostolicis, itemque commemorati sodalitii etia matione apostolica vel qu boratis statutis et consuet contrariis quibuscumque. ORIUS PP. XVI. uam rei memoriam. tholicorum synodus, Antioquae apud monasterium Carsi Berytensi anno millesimo to inconsulta hac Apostolica cabicis typis impressa fuit, im de puritate catholici dogreprehensiones varias incurulli orientales episcopi et mium pastores doctrinam praepectam sibi in multis ingrat; Nos vero in suprema Ecnstituti, cum has querelas in mus, simulque synodi usum gari et lapsu temporis stabivideremus, rem gravioris modedimus operam, ut synodi am linguam diligenter conenerabilis fratris Maximi Mazet tamquam fidele, idest cum concordans ab eo recogniologis et a consilio venerabicrorum Sanctae Romanae Ecn corrigendis ecclesiae oriensitorum in examen accuratum ntequam Nostrum ea super erremus, ven. fratrem Maxilchitarum catholicorum elecpatriarcham scriptis mandato ratione de Propaganda Fide m censuimus de sinistro Rocirca hunc librum suffragio, triarchae electi hac ipsa de re ivimus, quid nempe ipsi de e doctrina videretur. Is autem n de Propaganda Fide rescriapud Nos manu eius exaratae am erga Romanam Ecclesiam sequium plenamque obedien io de P. F. ab eodem venerabili fratre Maximo Mazlum declarata adeo Nobis placuit ac tantopere Nostrum animum exhilaravit securumque reddidit, ut uno eodemque tempore et synodum ex officii Nostri debito condemnare, et venerabili fratri Maximo patriarchatum confirmare ac pallium, de corpore beatissimi Petri sumptum, mittere decreverimus. Quamquam igitur impressus synodi liber, quamdam Aloisii Gandulphi, apostolici olim ad Libanum delegati, approbationem in fronte iactat, quam Sancta Romana Sedes nunquam agnovit quaeque vel sermonis arabici ignorantiae, vel fraudi aut falsitati alicui tribuenda est (praeterquamquod synodorum approbatio non est in ordinariis delegatorum facultatibus) attamen complures errores tum in synodo, tum in instructionibus eidem adnexis comperiri certum est. Etenim primo synodus haec in multis. ex iamdiu damnata Pistoriensi synodo tacite fraudulenterque hausta fuit, et aliquot propositiones eiusdem Pistoriensis a Sancta Romana Sede damnatas, partim ad literam, partim ambigue insinuatas continet. Deinde definitiones interdum vel decisiones, veluti de sacramentis et de virtutibus, parum rectas facit, Baianismum, Iansenismum atque huiusmodi pravas opiniones aliquando sapit; vim naturamque indulgentiarum infirmat; a quibus canonicam tantummodo poenam remitti docet, atque ita doctrinam iam in Luthero et Pistoriensi synodo damnatam innovat, potestatem ecclesiasticam nominatimque coactivam oppugnat; appellationes ad Sanctam Romanam Sedem oblique impedit, synodi provincialis peremptoriam fuisse antiquitus auctoritatem falso asserit, sacrae iurisdictionis originem distorquere videtur; praesertim Ecclesiae disciplinam importuno zelo identidem calumniatur, caelibatum sacerdotalem, ut minus quandoque paroeciis administrandis idoneum traducit, episcoporum et cleri creationem nimiis iniustisque verborum rigoribus difficillimam reddit; controversias varias sub iudice adhuc positas, practer synodi provincialis auctorita variorum rituum gentiumque patriarchas et episcopos graviter admonemus, ut dictae synodi librum ab usu suarum ecclesiarum excludant, doctrinam eius, quatenus a Nobis improbata et damnata fuit, aversentur; et orthodoxas potius synodos, praesertim veteres, quae tot in Ecclesia Dei feruntur, a sanctis doctisque patribus celebratas et a decessoribus Nostris Romanis Pontificibus adprobatas, amplectantur; atque ex iis regiminis sui doctrinaeque normam capiant. Datum Romae apud sanctam Mariam Maiorem sub annulo piscatoris die tertia iunii millesimo octingentesimo trigesimo quinto, pontificatus Nostri anno quinto. XXXVII. LITTERAE APOSTOLICAE Quibus fit erectio oppidi Mareni in civitatem 1. GREGORIUS PP. XVI. ad perpetuam rei memoriam. In more institutoque Romanorum Pontificum aliquando fuit nonnulla civilis eorum. principatus loca paternae benevolentiae testimoniis prosequi eorumque incolarum dignitati et decori consulere, qui tum antiquitatis, frequentiae et existimationis laude, tum praecipue constanti fide et obsequio in hanc Apostolicam Sedem vel maxime praestant, ut alia etiam oppida sibi subdita hoc veluti incitamento impulsa, de ipsa Romana Cathedra optime mereri conentur. Romam inter et Velitras ad Appiam viam in Albana dioecesi Mariana villa seu Marenum assurgit, quod a Mario eius conditore nomen habens vetus Firentum fuisse fertur; municipii titulo deinceps auctum, apud Romanos primum, deinde apud Gothos adeo magni habitum, ut 1 Ex Bullario Romano. ACTA GREGORII XVI. Vol. II. octingentesimum decimur des, quam pontificatus constituimus; magnificu collegiale templum, cuius seu cappa magna honesta cui infulae privilegium in naeceum, nosocomium, Į puellis excipiendis instit cum ad tot tantaque nor in Apostolicam Sedem e fidem et observantiam, q multo certe magis erga rumque locupletibus argu testati sunt, haud profecto cri libentique animo prop eos voluntatem exhibeamu civitatis titulo atque hond Omnes ergo et singul favent, peculiari beneficen et a quibusvis excommun aliisque ecclesiasticis censu nis quovis modo et quac si quas forte incurrerint, tia absolventes et absoluto toritate Nostra, harum lit villam seu Marenum in eique iccirco non solum. et honores omnes volum iura atque insignia, quae strae ditionis civitatibus, tutionibus modo vim hab vel in posterum tribuentur et impertimur, ut Maren mine augeantur; ita tam tempore Albanorum inibi neatur, sed ecclesiae Alba diti omnino sint. Haec volumus atque ma has literas firmas, valida existere et fore suosque effectus sortiri et obtiner quae expressa sunt, hoc f plenissime suffragari; sic quoscumque iudices ord |