Sayfadaki görseller
PDF
ePub

DEX II SYSTEMATICUS MATERIARUM.

THEOLOGIA DOGMATICA.

De Principiis fidei et theologiae.
De fide et ratione.

Rejicitur doctrina: Omnem cognitionem etiam natuem, etiam in philosophis ethnicis non posse venire nisi Deo (h. e. per relevationem supernaturalem); et sine atia non producere nisi vanitatem, praesumptionem, et positionem ad ipsum Deum. Quesn. 41. Baj. 22. Baut. 1. Rationis usus fidem praecedit. Baut. 5.

Ratio Dei existentiam cum certitudine probare potest

aut. 1.

Philosophia tota in naturae veritate investiganda ersatur. Pius IX n. 99.

Ratio non est princeps norma, qua homo supernauralium veritatum cognitionem assequi possit. Greg. XVI ■. 92. 93. 96. Pius IX n. 99.

Fides late dicta ex testimonio creaturarum simitive motivo ad justificationem non sufficit. Inn. XI A 23.

Religio ex Dei loquentis auctoritate omnem suam vim acquirit, nec potest unquam ab humana ratione deduci aut perfici. Pius IX n. 99.

Rejicitur systema Lamennaisii. Greg. XVI n. 92. 93.

pag.

LXXXV. Propositiones de duello damnatae a Benedicto XIV 305 LXXXVI. Pii VI rescriptum ad Archiepiscopum Mechli

[merged small][ocr errors][merged small][merged small][merged small][merged small]

LXXXVIII. Propositiones Synodi Pistoriensis damnatae a
Pio VI per Bullam,,Auctorem fidei"

309

LXXXIX. Pii VII rescriptum ad Vicarium Apostolicum
Trevirensem de matrimoniis mixtis

343

XC. Litterae Nuncii Apostolici ad Consistorium Ratisbonense 344 XCI. Pii VIII Breve ad episcopos Rhenanos de matrimoniis

[merged small][ocr errors][merged small][ocr errors]

XCII. Ex Gregorii XVI Encyclica 15 Aug. 1832, quae in

differentismum et Lamennais concernunt XCIII. Gregorii XVI Encyclica adversus Lamennais a. 1834 XCIV. Gregorii XVI Breve ad episcopos Bavariae de matrimoniis mixtis

347

348

349

[ocr errors]
[blocks in formation]

XCIX. Ex Pii IX Encyclica d. 9 Nov. 1846, quae fidem et rationem concernunt.

356

C. Ex Pii IX Allocutione d. 27 Sept. 1852, quae matrimomonium civile concernunt

359

INDEX II SYSTEMATICUS MATERIARUM.

THEOLOGIA DOGMATICA.

De Principiis fidei et theologiae.
De fide et ratione.

Rejicitur doctrina: Omnem cognitionem etiam natu-
ralem, etiam in philosophis ethnicis non posse venire nisi
a Deo (h. e. per relevationem supernaturalem); et sine
gratia non producere nisi vanitatem, praesumptionem, et
oppositionem ad ipsum Deum. Quesn. 41. Baj. 22. Baut. 1.
Rationis usus fidem praecedit. Baut. 5.

Ratio Dei existentiam cum certitudine probare potest
Baut. 1.

Philosophia tota in naturae veritate investiganda
versatur. Pius IX n. 99.

superna-

Ratio non est princeps norma,
qua homo
turalium veritatum cognitionem assequi possit. Greg. XVI
n. 92. 93. 96. Pius IX n. 99.

Fides late dicta ex testimonio creaturarum simi-
live motivo ad justificationem non sufficit. Inn. XI A 23.

Religio ex Dei loquentis auctoritate omnem suam
vim acquirit, nec potest unquam ab humana ratione deduci
aut perfici. Pius IX n. 99.

Rejicitur systema Lamennaisii. Greg. XVI n. 92. 93.

Dubium positivum non est basis theologicae inquisitionis. Greg. XVI n. 96.

Religio non potest humanis modis perfici. Pii IX 99.

Omne dogmatum nostrorum principium radicem desuper ex coelorum Domino accepit, ideo nihil fide nostra certius, nihil securius et quod firmioribus innitatur principiis, Pius IX n. 99, Raym. Lull. 98.

Rejicitur, fidem esse statum infantilem hominibus rudibus necessarium, non subtilibus; majorem esse certitudinem rationum quam fidei, fidemque per cognitionem evacuari. Raym. Lull. 97, 98.

Absque fide catholica nulla salus, et est hoc de fide Symb. Ath. Trid. Graec. Or. Flor. C, Pius VII 89, Pius VIII 91, Greg. XVI 92, 94, 95.

Necessaria est necessitate medii fides explicita, non solum unius Dei, sed et Dei remuneratoris Inn. XI A 22.

Humana ratio, ne in tanti momenti negotio decipiatur et erret, divinae revelationis factum diligenter inquirat oportet, ut certo sibi constet, Deum esse locutum. Pius IX 99. Baut. 2. 3. 4. 6.

Non sufficit certitudo, Deum locutum esse, mere subjectiva Pseudomysticorum. Mol. 53.

Assensus fidei supernaturalis non stat cum notitia solum probabili revelationis, neque cum formidine, qua quis formidat, ne non sit locutus Deus. Inn. XI A. 21.

1

Ab infidelitate non excusatur infidelis ductus opinione | minus probabili. Inn. XI A. 4.

Non potest quis prudenter repudiare assensum, quem habebat supernaturalem. Inn. XI A. 20.

Revelationis veritas probatur. motivis credibilitatis: miraculis Christi, vaticiniis, martyrum constantia, mirabili Ecclesiae diffusione etc. Pius IX n. 99. Baut. 2, 3, 4, 6.

Si ratione colligitur, non potest esse mirabile; si exemplo, non erit singulare. Tolet. XI p. 81.

1

Fides est libera et a voluntate pendet. Trid. Sess. 6 cap. 6.

Voluntas potest efficere, ut assensus fidei (saltem assensus supernaturalis) in se ipso sit magis firmus, quam mereatur pondus rationum ad assensum impellentium. Inn. XI A 19.

Fides non est contra rationem, nec ratio contra fidem, cum ab uno eodemque veritatis fonte utraque procedat. Leo X A. Pius IX n. 99.

Recta ratio fidei veritatem demonstrat, tuetur, defendit. Baut. 5, Pius IX n. 99.

Humana ratio argumentis (credibilitatis fidei) clare cognoscens, Deum ejusdem fidei auctorem existere, ulterius progredi nequit, sed, quavis difficultate ac dubitatione penitus abjecta, omne eidem fidei obsequium praebeat oportet. Pius IX n. 99.

Fides est supra rationem. Ibid.

Rejicitur: omnes articulos fidei probari per rationes (internas) necessarias, demonstrativas, evidentes. Raym. Lull. 96.

Omnis speculatio nostra niti debet fidei a Patribus traditae. Valent. 1, 4, 5. Greg. XVI n. 92. 93.

Rejicitur: facilius trahi hominem subtilem per rationes (internas) ad fidem Christianam; falli posse, qui per fidem cognoscit, non qui per rationem, majoremque esse certitudinem rationum quam fidei. Raym. Lull. 97, 98.

Fides rationem ab omnibus erroribus liberat eamque divinarum rerum cognitione mirifice illustrat, confirmat atque perficit. Pius IX 99.

De fontibus veritatis revelatae.

Scriptura Sacra est divinitus inspirata cum omnibus. partibus suis ut in Vulgata sunt. Trid. Sess. 4 decr. de can. scripturis.

DENZINGER, ENCHIRIDION.

24

« ÖncekiDevam »