Einleitung. Zwei Ausgaben sind von diesen Briefen vorhanden. Die erste, in 8. unter dem Titel: DUE AD MARTINUM STOLE VLRICI AB Ohne Jahrzahl und Datum, zwei Blätter stark. Die andere ist ebenfalls in 8. und fafst zwei Blätter, unterscheidet sich aber von ersterer durch die Anzeige des Druckorts: Vvittenbergæ" zu Ende des Titels. Die beiden Sendschreiben findet man auch abgedruckt bei Burkhard (Comment. I. c. 2. p. 212.) und bei Wagenseil: Opera Hutt. T. I. A. Martino Luthero, Theologo, Evangelista invictissimo, amico sancto. Exaudiat te Dominus in die tribulationis. Protegat te nomen Dei Jacob. Mittat tibi auxilium de sancto, et de Sion tueatur te. Tribuat tibi secundum cor tuum, et omne consilium tuum confirmet. Impleat omnes petitiones tuas, et exaudiat te de cœlo sancto suo, in potentatibus dexteræ suæ. Quid aliud enim debeo precari hac tempestate tibi, mi amicissime Luthere, mi venerande Pater? Confortare et robustus esto! vides, quæ in te alea currat, qui cardo vertatur. De me non debes unquam dubitare: dum quidem constans tibi ad ultimum usque spiritum adhærebo. Circumdederunt te canes multi, et concilium malignantium obsedit te. Aperuerunt super te os suum, sicut leones rapientes et rugientes. Exsultant et lætantur super te, quærentes te. Sed Dominus sollicitus est tui, et reddet retributionem superbis. Consurget tecum adversus malignantes, et tecum stabit adversus operantes iniquitatem. Reddet impiis iniquitatem suam, et malitia sua disperdet eos. Sic profecto fiet, sic, Luthere. Nam connivere ad tantam ulterius pravitatem non potest Deus, justus judex et fortis. Pugna strenue pro Christo, et ne cede malis, scd contra audentior ito! Fer afflictionem, ut bonus miles Christi Jesu, ut suscites donum Dei, quod in te est: certus, quod is cui credidisti, potens sit depositum tuum custodire in illam diem! Ego idem strenue cona bor interim, sed in eo differunt utriusque consilia, quod mea humana sunt, tu, perfectior jam, totus ex divinis dependes. Utinam spectare liceat, quibus te oculis intueantur isti, quas obvertant frontes, quæ stringant supercilia. Equidem atrocissima omnia concipio: neque fallor, credo, sed spero, tempus est, ut purget Deus vineam Sabaoth, quam devastavit aper de silva, et singularis ferus depastus est. Hæc breviter, in summa de te sollicitudine. Servet te Christus! Ex Ebernburgo, XV. Calend. Maji, raptim. Anno M. D. XXI. B. Martino Luthero, Theologo, Evangelistæ invictissimo, amico s. Salutem in Christo Servatore. Quis consurget mihi adversum malignantes? et quis stabit mecum adversus operantes iniquitatem? (Servator Christe, cœlestis Pater, et Sacrum veμa!) Quæ quam atrocia audio, furia non est furia præ istorum furore. Opus esse video gladiis, et arcubus, sagittis et bombardis, ut obsistatur cocodæmonum insaniæ. At tu, optime Pater, animo confortare, nec te convellendum præbe. Clament isti, vociferentur et rabiant. Tu belluis medium digitum ostende. Magis ac magis video, favere optimum quemque tibi, non carebis defensoribus; neque deerunt unquam vindices tibi. Quæ scribis, secreto acta tecum, non est, ut consilium demus nos; neque enim dubitamus, quin, optimum quod erit, electurus sis, et in eo perstiturus fortissime. Multi adierunt me, pro suo in te studio sollicitudine monentes hæc: Utinam non deficiat! utinam constanter respondeat! utinam nullo terrore sinat deponi se. Pertinaciter adfirmavi, Lutherum fore te. Neque me fefellit opinio, sic me intelligo respondisse, ut nihil desiderare debeamus. Sed in finem usque persevera. Hoc faxit Christus, ut magno suo cum dolore talem te inveniant improbi! Cogit me amicorum prudentia, verentes nimium aliquid ausurum, ad |