Non timeam forti gladios vibrare lacerto,

Non agili clypeum sustinuisse manu. Crimine sint alii solaque libidine fortes,

Pierides regcs inter et arma volant. Atque ita pro sola Christi pietate tuenda ,

Omnibus in Christo fortibus esse licet. Vive, decus gentisque tuæ, fideique labantis

Spes nova, et hæc, oro, consule scripta boni.

Edita sollicito per te Exhortatio versu

Si scisses, qui sim , nulla futura fuit.
Grata est ista tamen, vatum pulcherrime, grata est

Quæ te pro patria sollicitudo tenet.
Nam video , nec adhuc omnes servire paratos;

Nec penitus monitis me peperisse nihil.
Quod Superi faxint, et cui mea cura laborat

Christus, ut hoc omnes adsiliant animo.
Tunc ego, tentavi qui hortantibus omnia verbis,

Nil intentatum reque manuque sinam.
Et quem tu speras, facere hoc fausto omine bellum

Posse ducem , si non hoc ero , miles ero.
Sed video , socias trepidanti pectore vires

Impete, quam deceat, languidiore sequi.
Omnia conabor tamen, et, quo me semel egi,

Persistam ; coeptis immoriarque meis.
Nec, de quo abscedunt conjurata agmina passim,

Quem multi cassa deseruere fide.
Deseram opem patriæ , et pro libertate ruendo,

Publica tutabor sanguine jura meo.
Quod potuere , leves tenus hac fecere libelli.

Nec patriæ nostrum defuit ingenium.
Nune opus est capere arma ,

manu ruere obice bello.
En capio, nulla coepta trahente mora.

Nec suscepta semel facta, ut cessantia, mitto :

Et, si fama fuit mittere , falsa fuit.
Injice, livor edax, rumorem infense sinistrum :

Egrediar constans per mea fata tamen.
Nec feret ulla dies, quod tu mentire futurum,

Qui semel exarsit , pertepuisse animum. Aut mihi libertas vivo reparabitur armis :

Aut hoc crit saltem , liber ut emoriar. Terret, et infesto Decimus Leo contrait ausu,

Intentantque malum tot mihi Pontifices. Terreat, intentent, ego, qua via certus cundi,

Egrediar, vanos despiciamque metus. Nec cadet insontis de sanguine gutta Lutheri,

Quæ , si adsim, non sit sanguine mixta meo. Qaod possum, in commune feram, sociumque juvabo.

Ut prius ingenio, nunc peragente manu.
Nec levius moveor modo, quam patruelis adempti

Ultricem peteret quum sibi sanguis opem.
Hostis hic haud nimium fortis. Sit fortior, ibo

Pro patria , dubias experiarque vices.
Ut nequeam superare , tamen contendere quibo.

Non audere vetat , qui superare vetat.
Hæc

quoque, si qua bona est belli causa, optima tandem est:

Et sub qua fortis nemo perire neget.
Ut non sit bona sors; ego dextrum numen adoro.

Nam causam hanc Christi quis negat esse fidem ? Nescio, quo me fata vocent. Quocunque vocabunt,

Conatu certum est non trepidante sequi.
Desinite exsilium dubiis obtendere coeptis :

Non tanti est, serva vivere cum patria.
At mors qualis erit, quæ me, quod vita negabat,

Eripietque malis, restituetque mihi.
Quamquam animus meliora mihi præsagit eunti.

Quæ se cunque dabunt, spe præeunte sequar. Quis scit, an hunc frustra Christus velit esse laborem,

Et diversa vetent vincere fata duos?
Lex divina comes, quocunque evadimus, ibit.

Hoc tandem licitum est fidere præsidio.

Forsitan et sociis aderit Franciscus in armis,

Invictaque ruens conseret arma manu :
Aut rebus totum hic ordo se immittet equester,

Et referent, qui me deseruere, pedem.
Quicquid crit, Romam videor spectare ruentem,

Regnaque dejectum perdere Pontificem : Restituique loco' Christum, et sua jussa sequentes,

Veraque secure verba licere loqui.
Hoc omen: spes hæc. Quid si quoque sidera volvunt

Infaustos Romæ Pontificique dies ?
Certe adeo volvunt: venitque optabile tempus,

Quo liceat fædo demere colla jugo.
Venit, et urgendum est fatum. Capite arma ,

sodales! Hic dabitur vitam fundere pro patria. Integer hinc Aleander abit; dubium hoc tamen illi,

Qui semel effugit, semper ut effugiat.
Quem licet eripiat Cæsar.mihi: stamina ducunt

In subitos Parcæ pervarianda dics..
Forsitan hunc melior dilapsum hinc hora revolvet,

Nec sua non itidem fata Marinus *) habet.
Quod potui, facere insidias, servare recessus

Complectique omnes obsidione vias: Cessatum nihil est: at Cæsaris agmine tuti,

Evadunt: credas, sic voluisse Deum.
Namque meus labor est tantum, tua, Christe, voluntas :

Juxta cujus ego vota minister ago.
Sive voles Thuscum admoliri vincla Leonem

His manibus , frustra liber abire paro.
Sive meo Latios devinçi Marte Cinædos :

Dent quamcunque fugam; nulla salubris erit. Sed tu nostra favens coepta ut melioribus armis,

Christe, juva ; dedimus legibus illa tuis. Nec me causa movet, liceat te teste fateri,

Ulla, nisi patitur quod tua triste fides. En igitur fideique tuæ , votisque tuorum

Dexter adcs, videant, te 'quoque posse, mali:

Et curam esse tibi, quæ nos tucatur ab illis ,

Quæque, jocum leges, non sinat esse tuas. Hoc discant sperare boni; quorum arma ferentum

Millia multa vides, quæ tua signa petunt. Signa petunt, promptæ vires, animique parati,

Pro te proque tuo nomine cuncta pati. Annue procinctis. Adsit tua sola voluntas,

Invenies, qui, te regna tenere, velint. Qui tua degeneres nolint calcare Quirites

Jussa, quod heu nimium jam potuere diu. Scilicet ardenti sequimur tua castra tumultu,

Nec jam aliquid, nisi te bella jubere, deest. Bella jube; populisque præi, qui te auspice pugnent,

Quid tua contrectat sacra profana manus? Sustinet impuros ecclesia casta tyrannos ,

(Proh dolor !) atque aliquid perdidit illa sui. Vim patitur. Fer opem! Nam .quot patieris in annos,

Pareat immundis ut tua sponsa procis ? Classica monstratum vates canit Hessựs in hostem.

Jamque aliquos pugnæ fecit amore truces. Instinctu canit ille tuo : tu signa canenti

Da saltem: frustra, ni dabis, ille canet. Tu tamen audaces populos hortarc canendo

Hesse, nec ad coepta dimoveare via.. Sunt, quibus hoc opus est; nos arma injussa tenemus:

Et nostra ad sociam sponte venimus opem. Clama alios: mea prompta manus: qui jam irruit hosti

Cominus, Huttenum buccina nulla vocet. Jam vulnus mea dextra dedit; rupitque quietem:

Sensit, et ad motum est pallida Roma novum.
Nec jam decipulas , velut ante, immittere Bullas

Audet , et in nostras tendere divitias:
Et, quasi Vindelicas Germania clauserit Alpes ,

Mittere legatos desiit illa suos.
Desiit obtento verum subducere fuco,

Venalem nec jam ponit, ut ante, Deum. Ipsi etiam seu vincla timent mea Curtisani,

Sive aliud, multos jam latuere dies :