Gleichzeitig beinahe mit der glossirten Bulle
IN INCENDIUM LUTHERANUM
EXCLAMATIO ULRICHI
Dies Gedicht zählt nur zwey Blätter. in 4. Panzer besafs die Original Ausgabe, die sehr selten geworden ist.
Es steht ferner in folgender Sammlung:
CONTENTA
Ulrichi ab Hutten Equitis Germ. Exclamatio,
in incendium Lutheranum.
Chunradi Sarctoris saxofranci, de eadem
re ad Germanos Oratio.
Carmen elegans et doctum, in Hieronymum Aleandrum, hostem Germanicę libertatis. Conclusiones decem christianissime, per Andream Bodenstein, de Carlostad. Vvittenberga disputate.
Die Sammlung zählt zehn Quartblätter. Panzer besafs sie. Aufserdem ist dies Gedicht auch in Luthers lateinischen Schriften Wittenberg. T. II. p. 154 abgedruckt worden. Die Uebersetzung des Incendium trift man in Huttens teutschen Schrifter (V. Band der sämmtl. Werke).
In incendium Lutheranum Exclamatio.
Ergo tot insomnes rapient incendia noctes?
Sanctaque veriloqui morientur scripta Lutheri?
Hoc flammæ dederint scelus? hoc peccabitis ignes?
Auxilium ferat unda piis, cadat imber ab alto,
Extinctum ferale malum. Da, Christe, tuorum
Hoc votis, precibusque piis, si scribere dignum est,
Et servare diu, nunquam mutabile verum.
Testamenta tui si recte adsumimus oris.
En, pereunt tua verba, pater! Tua dogmata triste
Dantur in exitium. Mundo quam tu ipse dedisti
Pessum it libertas. Immiti oppressa Tyranno
Servit, et indignum tua fert ecclesia regnum.
Non licet ingenua verum depromere lingua,
Aut leges mandare tuas. Humana jubemur
Credere, divinæ decreta silentia loqui.
Impius Ausonia dominatur ab urbe sacerdos,
Regna super mundi. Sublimem vulgus adorat
Pontificem. Jubet ille Deum se intendere ritu,
Deposcitque coli vice numinis, itque revinctus
Purpurea mollis chlamyde, et squallentibus auro
Induitur tunicis. Triplici diademate vertex
Cingitur. Huic autem, quotics se ostendere vulgo
Atque palam proferre libet, sua terga repente
Subjiciunt bis sex juvenes. Ea libera turba est,
Et puto, Germana est, ruit innumerabile circum
Scribarum vulgus, et turba ignobilis oci,
Quique notant, quique inveniunt, fraudumque magistri,
Et technarum, omnisque doli, scelerumque satores
Sartoresque mali, tua nunc ecclesia, Christe!
(Namque hoc prætextum est, quo toti illuditur orbi.)
Hæc persona boni est, tantum complexa malorum.
Quod tu Christe rediens, statues sine fine ferendum?
Tandem intentatam vindex justissime fraudem,
Et factum toties tibi fucum, ulciscere tandem.
Ecce tui adsertor verbi, qui multa docebat,
Multaque scribebat, quo vindice pulsa redibat
Lex tua, pro levibus revigebant vera fabellis,
Nominis ille tui præco, quem vera docentem
Dilexere pii, turba adversata malorum est,
Dat nunquam meritam sub iniquo judice pœnam.
Quo tu oculos, pie Christe, tuos, frontisque severæ
Tende supercilium; teque esse ostende neganti.
Namque hæc haud quisquam faceret, qui te esse putaret.
Qui te contemnunt igitur, mediumque tonanti
Ostendunt digitum, tandem iis te ostende potentem.
Te videat ferus ille Leo, te tota malorum
Sentiat inluvies, scelerataque Roma tremiscat,
Ultorem scelerum; discant, te vivere saltem,
Qui regnare negant. Sit, quo terrere nocentes,
Solarique pios liceat, compesce superbe
Grassantem in leges, et libera jura furorem.
Audaces cohibe mentes. Obsiste tyrannis,
Insontes qui fraude necant, vique omnibus instant.
Et nunc ardentes, tua fortia verba libellos
Respice, magne pater, dirumque ulciscere factum.
Te petit hæc rabies, tua sunt opprobria, legi
Vis fit ista tuæ. Contra scelus omne probatur
Laudaturque nefas. Tandem expergiscere! Tandem
Ut se quisque gerit, meritæ sint præmia vitæ.
Divinum superet verum, servetur honestum.
At pereat flammis Aleander Apella sub istis.
Autores scelerum pereant, sævumque Leonem
Emissæ repetant furiæ. Conflagret ab igni,
Quo nunc innocuum petit impia Roma Lutherum.
|