1. Hirtenbrief des Bischofs von Leitmeritz 1900 438 2. Hirtenbrief des EB v. Prag, des Bisch. v. Leitmeritz, des Bisch. v. Budweis, des Bisch. v. Königgrätz: Die Erneuerung des Boni- 593. (490) 594. (491) 3. Hirtenbrief des Fürstbischofs von Seckau, Leop. Schuster, 1903. IV. Die Reform-Bewegung in dem kath. Klerus Frankreichs. 1. Glaubensbekenntnis des Pfarrers Philippot 1897 9. Die hl. Maria Magdalena v. Pazzi, deren Leichnam unverweslich ist 620. (507) Die ökumenischen Konzile der römisch-kathol. Kirche. Baluzius Ва Baruch. Mak = Makkabaeer. 2. Literatur 2. Archiv für katholisches Kirchenrecht. Abhandlungen der Münchener Akademie. = Apokalypse. Epistolarum Innocentii III. libri undecim ed. Stephan Baluzius, 2 vol. P 1682. BARDENHEWER OBARDENHEWER, Patrologie, Fr 94. B.F.W. = BÖHMER-FICKER-WINCKELMANN, Die Regesten des Kaiserreichs von 1198--1272, Innsbr 81 f. Bréquigny Bréquigny et la Porte du Theil, Diplomata, chartae epistolae et alia documenta ad res Francicas spectantia, Pars II t. I. II, P 1791. Corp. iur. csel = = Corpus iuris canonici ed. EFriedberg, I. II, L 79. 81. DOLLINGER, Papsttum - JvDÖLLINGER, Das Papsttum. Neubearbeitung von JANUS, DZG = = Deutsche Zeitschrift für Kirchenrecht. Eusebius h. e. = hsg. von EDSCHWARTZ, L 1903 ff. FdG Forschungen zur deutschen Geschichte. FRIEDBERG EFRIEDBERG, Lehrbuch d. kath. u. evang. Kirchenrechts 1, L 95. FRIEDRICH JFRIEDRICH, Zur ältesten Geschichte des Primates in der Kirche, Bonn 79. 1 Die Abkürzungen sind die der Realencyklopaedie. 2 Bei den im 19. wie in diesem Jahrhundert erschienenen Schriften ist das Jahrhundert nicht angegeben. Die kleine Ziffer oberhalb des Titels bezeichnet die benutzte Auflage. Göttinger Gelehrte Anzeigen. Bibliothek der Symbole und Glaubensregeln, herausg. von AHAHN3, Br 97. = HARNACK DG AHARNACK, Lehrbuch der Dogmengeschichte, 3 Bde, Tü 09. HARNACK LG = AHARNACK, Geschichte der altchristlichen Literatur bis Eusebius, 2 Bde, L 93 ff. HERGENRÖTHER KG Joseph Kardinal Hergenröther's Handbuch der allgemeinen HJG = Graf von HOENSBROECH, Das Papsttum in seiner sozialkulturellen Wirksamkeit I. II, L 01 ff. Historische Zeitschrift. Jahrbücher des deutschen Reichs. JAFFÉ = Bibliotheca rerum Germanicarum ed. PHJAFFÉ, 6 Bde, B 64-73. = JR Regesta pontificum Romanorum ed. PHJAFFÉ 2, hrsg. von SLOEWENFELD, FKALTENBRUNNER PEWALD, L 85. FKATTENBUSCH, Lehrbuch der vergleichenden Konfessionskunde I, Wetzer u. Weltes Kirchenlexikon, hrsg. von JHERGENRÖTHER U. FRKAULEN, 13 Bde, Fr 1887-1903. GKRÜGER, Geschichte der altchristlichen Literatur in den ersten drei Jahrhunderten, Fr 95; Nachträge zu der Gesch. d. altchr. Literatur, Fr 97. LANGEN I. II. III. IV. JLANGEN, Geschichte der Römischen Kirche bis Leo I., Bonn 81 (D). Geschichte der Römischen Kirche von Leo I. bis Nikolaus I., 85 (II). Geschichte der Römischen Kirche von Nikolaus I. bis Gregor VII., 92 (III). Geschichte der Römischen Kirche von Gregor VII. bis Innocenz III., 93 (IV). Die Kanones der wichtigsten altkirchlichen Concilien, herausg. von FRLAUCHERT, Fr 96. FLOENING, Geschichte des deutschen Kirchenrechts, 2 Bde, Str 78. FRLOOFS, Leitfaden zum Studium der Dogmengeschichte *, Ha 06. MANSI Collectio conciliorum ed. JDMANSI, tom. I--XIII., Florenz 1759 ff.; XIV-XXXI Venedig 1769 ff. = WMÖLLER, Lehrbuch der Kirchengeschichte, III. Bd Reformation und Gegenreformation 3, Tü 07. = Mitteilungen des Instituts für österreichische Geschichtsforschung. = Conventiones de rebus ecclesiasticis inter s. sedem et civilem potestatem, ex collectione Romana a Vincentio Nussi excerptae, Mz 70. = LPastor, Geschichte der Päpste seit dem Ausgang des Mittelalters, 5 Bde, Fr 86 ff. GPHILLIPS, Kirchenrecht I-VII, R 45 f.; VIII. fortges. von Vering, 89. APOTTHAST, Regesta pontificum Romanorum (1198–1304), 2 Bde, B 74 ff. Realencyklopaedie für protestantische Theologie und Kirche, herausg. von AHAUCK, I-XXII, L 96 f. HREUSCH, Der Index der verbotenen Bücher. 3 Bde, Bonn 83 ff. SÄGMÜLLER = JBSÄGMÜLLER, Lehrbuch des katholischen Kirchenrechts, Fr 09. SBA Sitzungsberichte der Berliner Akademie. = RvSCHERER, Handbuch des Kirchenrechtes, 2 Bde, Graz 86. 98. Pontificum Romanorum a S. Clemente usque ad S. Leonem M. Epistolae genuinae ex recensione Petri Constantii curavit CFG SCHOENEMANN, Gö 1796. SCHROEDER RSCHROEDER, Lehrbuch der deutschen Rechtsgeschichte, L 07. RSEEBERG, Lehrbuch der Dogmengeschichte 2 I, L 08; II 10. RSOHм, Kirchenrecht I, L 92. THALHOFER VTHALHOFER, Handbuch der katholischen Liturgik, Bde, Fr 83. 90. THIEL Epistolae Romanorum pontificum genuinae a S. Hilaro usque ad Pelagium II. rec. ATHIEL, tom. I, Braunsb. 68. ThLZ = Theologische Literaturzeitung. Theologische Quartalschrift. Texte und Untersuchungen, herausg. von GEBHARDT und HARNACK. WERMINGHOFF = AWERMINGHOFF, Geschichte der Kirchenverfassung Deutschlands, Zeitschrift für historische Theologie. 1 Vorgehen des Kaisers Klaudius gegen die Juden in Rom (41—54). ESCHÜRER, Gesch. d. jüd. Volkes III, L 09, 61 ff.; EGROAG, Pauly-Wissowa REnc. f. d. klass. Ältertum III, 2778 ff.; VSCHULTZE RE IV 133. 1. ... Suetonius, Vita Claudii 25: Suetonii Vitae ed. CLRoth, L 86, 161. Iudaeos impulsore Chresto assidue tumultuantes Roma expulit1 . . . Dryidarum 5 religionem apud Gallos dirae immanitatis et tantum civibus sub Augusto interdictam penitus abolevit; contra sacra Eleusinia etiam transferre ex Attica Romam conatus est, templumque in Sicilia Veneris Erycinae vetustate conlapsum ut ex aere populi Romani reficeretur, auctor fuit. 2. Dio Cassius, Historia Romana 60 6: ed. Boissevin, B 98, II 669. Τούς τε Ἰουδαίους, πλεονάσαντας αὖθις, ὥστε χαλεπῶς ἂν ἄνευ ταραχής ὑπὸ τοῦ ὄχλου σφῶν τῆς πόλεως εἰρχθῆναι, οὐκ ἐξήλασε μέν, τῷ δὲ δὴ πατρίῳ νόμῳ βίῳ χρωμένους ἐκέλευσε μὴ συναθροίζεσθαι. 3. Die Verfolgung der Christen unter Kaiser Nero i. J. 64. HSCHILLER, Gesch. d. röm. Kaiserreichs unt. d. Reg. d. Nero, B 72; CWEIZSÄCKER, JdTh 1876, 10 15 Et haec quidem humanis consiliis providebantur. Mox petita dis piacula aditique 20 Sibullae libri, ex quibus supplicatum Volcano et Cereri Proserpinaeque ac propitiata Juno per matronas, primum in Capitolio, deinde apud proximum mare, unde hausta aqua templum et simulacrum deae perspersum est; et sellisternia ac pervigilia celebravere feminae, quibus mariti erant. Sed non ope humana, non largitionibus principis aut deum placamentis decedebat infamia, quin iussum incendium crederetur. Ergo abolendo ru- 25 mori Nero subdidit reos et quaesitissimis poenis adfecit, quos per flagitia invisos vulgus Christianos appellabat. Auctor nominis eius Christus Tiberio imperitante per procuratorem Pontium Pilatum supplicio adfectus erat; repressaque in praesens exitiabilis superstitio rursum erumpebat, non modo per Judaeam, originem eius mali, sed per urbem etiam, quo cuncta undique atrocia aut pudenda confluunt celebranturque. Igitur primum 30 correpti qui fatebantur, deinde indicio eorum multitudo ingens haud perinde in crimine incendii, quam odio humani generis convicti sunt. Et pereuntibus addita ludibria, ut 1 AG 18 2: διὰ τὸ τεταχέναι Κλαύδιον χωρίζεσθαι πάντας τοὺς Ἰουδαίους ἀπὸ τῆς Ῥώμης. Mirbt, Quellen. 3. Auflage. 1 |