tionis modum

sticus aut laicus ipsum illud Nigritarum commercium veluti licitum sub quovis obtentu aut quaesito colore tueri, aut aliter contra ea quae nostris hisce apostolicis litteris monuimus praedicare seu quomodolibet publice vel privatim docere praesumat.

Promulga- § 4. Ut autem eaedem hae nostrae litpraecipit. terae omnibus facilius innotescant, nec

quisquam illarum ignorantiam allegare possit, decernimus et mandamus illas ad valvas Basilicae Principis Apostolorum et Cancellariae Apostolicae, nec non curiae generalis in Monte citatorio, ac in acie campi Florae de Urbe per aliquem ex cursoribus nostris, ut moris est, publicari illarumque exempla ibidem affixa relinqui.

(1) Eamdem facultatem, de qua in proxime antecedentibus literis, concedit ob eamdem causam Vicario apostolico Cocincinae eiusque coadiutori. GREGORIUS PP. XVI.

ad futuram rei memoriam.

Apostolatus officium nobis divinitus concreditum postulat, ut christifidelium necessitatibus maxima vigilantia consulamus.

§ 1. Itaque cum magno paterni animi nostri dolore nobis innotuerit in Apostolico Conchinchinae Vicariatu cruentam adhuc contra christifideles ac praecipue operarios evangelicos ethnicorum persecutionem fervere, magnoque propterea in diserimine versari illorum praesulem ven. fratrem Metellopolitanum Episcopum Vicarii Apostolici coadiutorem, ac tum ob Vicarii ipsius absentiam, tum ob persecutorum insidias valde timendum ne, memorato praesule in manus persecutorum incidente, grex ille diu maneat Pastore destitutus, nos de venn. fratrum nostrorum S. R. E. Cardinalium negotiis Propagandae Fidei praepositorum consilio, tam Vicario Apostolico quam supradicto coadiutori facultatem tribuendam censuimus, ut, altero eorum obeunte, superstes alter ex probatis vicariatus missionariis eum in coadiutorem sibi adlegere ac deputare valeat, quem in Domino digniorem iudicaverit, cum iure successionis et charactere episcopali, eodemque titulo ecclesiae in partibus infidelium, quo defunctus praesul praeditus fuerat.

§ 2. Quamobrem hisce literis auctoritate nostrà apostolica tam Apostolico Vicario quam commemorato coadiutori necessarias atque opportunas facultates tribuimus atque concedimus, ut, cum alter eorum obeat, qui superstes ex ipsis fuerit, eum ex probatis vicariatus missionariis, quem digniorem ac magis huic muneri idoneum in Domino existimaverit, sibi in coadiutorem eligere possit, ita tamen ut coadiutor ita electus nonnisi ea, quae hac in re illi ab electore demandata fuerint, omnino praestare teneatur; quando autem munus huiusmodi quomodolibet vacaverit, coadiutorem ut supra eligendum Vicarium Apostolicum Conchinchinae cum omnibus et singulis facultatibus, quae ratione officii huiusmodi ab hac Apostolica Sede quomodolibet concessae sunt, ex nune pro tunc auctoritate et tenore praedictis facimus et constituimus, salva tamen semper in praemissis auctoritate Congregationis eorumdem Cardinalium. Praeterea, ut idem coadiutor ita eligendus charactere et titulo episcopali insignitus evadat, eidem electori facultatem facimus, qua eadem auctoritate nostra apostolica coadiutorem eligendum illius ecclesiae Episco

Iur. Pont. de Prop. Fide Partis I. Vol. V.

Datum Romae apud S. Mariam Maiorem sub annulo Piscatoris die III. dec. MDCCCXXXIX., pontificatus nostri anno IX.

CLIX.

Fercente persequutione in Tunquino Occidentali facultatem confert Vicario Apostolico eiusque coadiutori, ut, si alter eorum e vità decedat, superstes ex missionariis Vicariatus sibi coadiutorem eligat Episcopum consecrandum illius ecclesiae in part. infid. quae ex morte alterius praesulis vacaverit (4).

pum eligat atque declaret, quae in partibus infidelium ex defuncti praesulis morte vacaverit, illique ut ad ecclesiam eamdem, quamdiu ab infidelibus detinebitur, accedere, et apud eam personaliter residere minime teneatur, dicta auctoritate nostra concedat, indulgeat, atque ipsi electori vel alii catholico Antistiti gratiam et communionem cum hac Sede Apostolica habenti, ut unus ex ipsis eidem coadiutori ut supra eligendo, ac postea in Episcopum renuntiando, postquam ab eo professionem catholicae fidei iuxta articulos a sede nostra propositos, ac nostro et Romanae Ecclesiae nomine fidelitatis debitae solitum iuramentum receperit, munus consecrationis auctoritate nostra apostolica impendere licite valeat, accitis, et in hoc ei assistentibus, duobus loco Episcoporum presbyteris saecularibus, seu cuiuscumque Ordinis, Congregationis, et instituti regularibus praedictae huius sedis gratiam et communionem habentibus, dicta auctoritate plenam et liberam tribuimus facultatem Volumus tamen, eademque auctoritate praecipimus atque decernimus, ut, nisi receptis ab illo per ipsum consecrantem iuramento et professione fidei huiusmodi, ipse consecrationis munus impendere et coadiutor dictum munus suscipere praesumpserint, consecrator Episcopus a pontificalis officii exercitio, et tam ipse quam coadiutor a regimine atque administratione ecclesiarum suarum suspensi sint eo ipso.

§ 3. Mandamus propterea in virtute sanctae obedientiae omnibus et singulis ad quos spectat ac spectabit in tempore, ut huiusmodi coadiutorem ita eligendum ad liberum eiusdem muneris exercitium iuxta praesentium tenorem recipiant, admittant, illique in omnibus, quae ad officium huiusmodi pertinent, praesto sint atque obediant, suaque salubria monita et mandata reverenter suscipiant et efficaciter adimpleant, alioquin sententiam seu poenam, quam rite tulerit in rebelles seu statuerit, ratam habebimus, et faciemus Deo auctorante usque ad satisfactionem condignam inviolabiliter observari.

§ 4. Non obstantibus constitutionibus et ordinationibus apostolicis in contrarium praemissorum quomodolibet concessis, confirmatis et innovatis, quibus omnibus et singulis illorum tenores praesentibus, pro plene et sufficienter expressis, ac de verbo ad verbum insertis habentes, illis alias in suo robore permansuris, ad praemissorum effectum hac vice dumtaxat specialiter et expresse derogamus, caeterisque contrariis quibuscumque.

Datum Romae, apud S. Mariam Maiorem, sub annulo Piscatoris, die x. decembris MDCCCXXXIX., pontificatus nostri anno IX.

29

GREGORIUS PP. XVI.

ad perpetuam rei memoriam.

Apostolatus officium nobis divinitus concreditum postulat, ut christifidelium necessitatibus maximâ vigilantià consula

mus.

§ 1. Itaque cum magno paterni animi nostri dolore noverimus, in Apostolico Tunquini Occidentalis Vicariatu cruentam adhuc contra christifideles ac praesertim operarios evangelicos ethnicorum persecutionem fervere, magnoque propterea in discrimine versari illorum Antistites, nempe Vicarium eiusque coadiutorem, ac valde timendum ne, iis in manus persecutorum incidentibus, grex ille pastore suo diu orbatus remaneat; nos de venn. fratrum nostrorum S. R. E. Cardinalium negotiis Propagandae Fidei praepositorum, facultatem memoratis praesulibus dandam esse censuimus, ut, altero eorum obeunte, superstes alter ex probatis Vicariatus missionariis eum in coadiutorem sibi adlegere ac deputare valeat, quem in Domino digniorem iudicaverit, cum iure successionis et charactere episcopali, eodemque titulo ecclesiae in part. infid., quo defunctus praesul praeditus fuerat.

§ 2. Quamobrem hisce literis auctoritate nostrâ apostolicà tam commemorato Vicario quam illius 'coadiutori necessarias atque opportunas facultates tribuimus atque concedimus, ut, cum alter eorum obeat, qui superstes ex ipsis fuerit, eum ex probatis Vicariatus missionariis, quem digniorem ac magis huic muneri idoneum in Domino existimaverit, sibi in coadiutorem eligere possit, ita tamen ut coadiutor ita electus nonnisi ea, quae hac in re illi ab electore demandata fuerint, omnino praestare teneatur; quando autem munus huiusmodi quomodolibet vacaverit, coadiutorem, ut supra, eligendum Vicarium Apostolicum Tunquini Occidentalis cum omnibus et singulis facultatibus, quae ratione officii huiusmodi ab hac Apostolicâ Sede quomodolibet concessae sunt, ex nunc pro tunc, auctoritate et tenore praedictis, facimus et constituimus, salvâ tamen semper in praemissis auctoritate Congregationis eorumdem Cardinalium.

§ 3. Praeterea ut idem Coadiutor, ita eligendus, charactere et titulo episcopali insignitus evadat, eidem electori facultatem facimus, qua eâdem auctoritate no

strâ apostolicâ coadiutorem eligendum illius ecclesiae Episcopum eligat atque declaret, quae in part. infid. ex defuncti praesulis morte vacaverit, illique ut ad ecclesiam eamdem, quandiu ab infidelibus detinebitur, accedere et apud eam personaliter residere minime teneatur, dictâ auctoritate nostrà concedat, indulgeat; atque ipsi electori vel alii catholico Antistiti gratiam et communionem cum hac Sede Apostolicâ habenti, ut unus ex ipsis eidem coadiutori, ut supra eligendo, ac postea in Episcopum renuntiando, postquam ab eo professionem catholicae fidei iuxta articulos a Sede nostrà propositos, ac nostro et Romanae Ecclesiae nomine fidelitatis debitae solitum iuramentum receperit, munus consecrationis auctoritate nostra apostolicâ impendere licite valeat, accitis et in hoc ei assistentibus duobus, loco Episcoporum, presbyteris secularibus seu cuiuscumque Ordinis, Congregationis et instituti regularibus praedictae huius Sedis gratiam et communionem habentibus, dictà auctoritate plenam et liberam tribuimus facultatem. Volumus tamen eâdemque auctoritate praecipimus atque decernimus, ut nisi receptis ab illo per ipsum consecrantem iuramento et professione fidei huiusmodi ipse consecrationis munus impendere et coadiutor dictum munus suscipere praesumpserint, consecrator Episcopus a pontificalis officii exercitio, et tam ipse quam coadiutor a regimine atque administratione ecclesiarum suarum suspensi sint eo ipso.

§ 4. Mandamus propterea in virtute sanctae obedientiae omnibus et singulis, ad quos spectat ac spectabit in tempore, ut huiusmodi coadiutorem ita eligendum ad liberum eiusdem muneris exercitium iuxta praesentium tenorem recipiant, admittant, illique in omnibus, quae ad officium huiusmodi pertinent, praesto sint atque obediant, suaque salubria monita et mandata reverenter suscipiant et efficaciter adimpleant, alioquin sententiam seu poenam, quam rite tulerit in rebelles seu statuerit, ratam habebimus et faciemus Deo auctorante usque ad satisfationem condignam inviolabiliter observari.

§ 5. Non obstantibus constitutionibus et ordinationibus apostolicis in contrarium praemissorum quomodolibet concessis, confirmatis et innovatis, quibus omnibus et singulis illorum tenores praesentibus pro plene et sufficienter expressis, ac de

verbo ad verbum insertis habentes, illis alias in suo robore permansuris, ad praemissorum effectum hac vice dumtaxat specialiter et expresse derogamus, caeterisque contrariis quibuscumque.

Datum Romae apud S. Mariam Maiorem sub annulo Piscatoris die x. decemb. MDCCCXXXIX., pontificatus nostri anno IX.

CLX.

Ad avertenda religionis pericula ab Insula Mauritia, ad eam mittit Vicarii Apostolici munere et facultatibus praeditum Bernardum Collier Congregationis Anglo-Benedictinae.

Dilecto filio Bernardo Collier presbytero Congregationis Anglo-Benedictinae,

GREGORIUS PP. XVI.

Dilecte fili,

salutem et apostolicam benedictionem.

Pastorale officium nobis ex alto commissum nihil nos magis sollicitat, quam christifidelibus, ut in viam mandatorum Dei dirigantur, atque ad aeternam animarum suarum assequendam salutem opportunis praesidiis adiuventur, omni quo cum Deo possumus studio providere.

§ 1. Cum itaque ex gravissimis testimoniis acceperimus, talem nunc esse catholicae religionis statum in Insulà Oceani Indici, quae Mauritia dicitur, ut fides catholica ibi in permagnum discrimen adducatur, nisi haec Apostolica Sedes opportunum et efficax remedium afferat, de venn. fratrum nostrorum S. R. E. Cardinalium negotiis Propagandae Fidei praepositorum consilio, te pietatis, doctrinae, morum integritatis ac prudentiae laude praestantem, et rerum ad illam Insulam spectantium peritia praeditum, in Vicarium Apostolicum commemoratae Insulae eligendum esse duximus, quamplurimum in Domino confisi, quod ea quae tibi committenda censuerimus, cumulate sis expleturus.

§ 2. Quocirca te, quem per similes apostolicas literas hoc ipso die editas Episcopum Milevitanum sub Archiepiscopo Carthaginensi designavimus, in Vicarium Apostolicum eiusdem Insulae Oceani Indici, quae Mauritia dicitur, ad nostrum et Sedis

Apostolicae beneplacitum, hisce literis auctoritate nostra apostolicâ eligimus, constituimus et deputamus cum omnibus et singulis facultatibus, quae huius propriae sunt muneris, salvâ tamen semper in praemissis ipsius Congregationis auctoritate. § 3. Mandamus praeterea omnibus et singulis ad quos spectat ac spectabit in posterum, ut tibi in praemissis prompti pareant et obediant, tuaque salubria monita et mandata humiliter suscipiant, et efficaciter adimplere curent, alioquin sententiam seu poenam quam rite tuleris seu statueris in rebelles ratam habebimus et faciemus, auctorante Domino, usque ad satisfactionem condignam inviolabiliter observari.

Datum Romae apud S. Petrum sub annulo Piscatoris die XIV. febr. MDCCCXL., pontificatus nostri anno x.

CLXI.

Gratulatur Praesidi novi Instituti Catholici in Anglia eo consilio invecti, ut catholici in fide serventur, et libri edantur ad vindicandam Ecclesiam ab haereticorum calumniis.

Dilecto filio Comiti loanni de Shrewsbury Praesidi Instituti Catholici Magnae Britanniae,

GREGORIUS PP. XVI.

Dilecte fili,

salutem et apostolicam benedictionem.

Cum amaritudine repleremur ob mala quotidie magis magisque in Christi Ecclesiam ingruentia, eà sane, dilecte fili, laetitiae causâ permoti sumus, ut moerore illo, quo conficiebamur, non parum levati, abundantiorem animo iucunditatem perceperimus. Accepimus enim, te aliisque praeclaris piisque viris curantibus, catholicum Institutum duobus ab hinc annis inductum in Anglià fuisse eo praesertim consilio, ut divinae nostrae fidei asseclae sarti tectique serventur, atque immaculati Agni sponsa ab heterodoxorum calumniis per libros in lucem editos vindicetur. Quae quidem cum in maximum cedant Anglorum emolumentum, facile perspicis, dilecte fili, cur eo inde nos gaudio perfusi simus, haeredes divinitus consti

tuti et nominis et Cathedrae illius Magni, qui Britanniam primus idololatriae tenebris involutam catholicae fidei face illustravit: scilicet in spem erigimur periucundam futurum ut divinae lumen veritatis eâdem denuo, qua olim, claritate Britannorum mentibus affulgeat. Nihil porro vehementius exoptamus, quam ut Anglorum gentem, tot tantisque dotibus exornatam, paternâ iterum exultatione complectamur, deperditasque iamdiu oves in electum Christi gregem recipiamus. Quamobrem, dilecte fili, non possumus quin te universosque, quorum piae Societati praefectus es, vehementer excitemus ad fervidas nobiscum preces misericordiarum Patri offerendas, ut caliginem illam teterrimam, quae tot infelicium in errore versantium adhuc occupat mentes, propitius depellat, filiosque Ecclesiae ab eâdem longe aberrantes ad desertae matris sinum clementer reducat. Interea tibi tuisque omnibus ad catholicum Institutum quomodocumque pertinentibus apostolicam benedictionem peramanter impertimur.

Datum Romae apud S. Petrum sub annulo Piscatoris die xIx. febr. MDCCCXL., pontificatus nostri anno x.

CLXII.

Intuitu Syrorum Chaldaeorum Malabaris Vicario Apostolico Verapolis in praesentia subiectis, qui antea Archiepiscopo Cranganorensi subiiciebantur, iisque optantibus, praefatum Vicarium ad titulum ecclesiae archiepiscopalis evehit.

Ven. fratri Francisco Xaverio a S. Anna Episcopo Amatensi Vicario Apostolico provinciae Terrae Malabaris,

GREGORIUS PP. XVI.

Venerabilis frater,

salutem et apostolicam benedictionem.

Apostolatus officium, meritis licet imparibus, nobis ex alto commissum, quo ecclesiarum omnium regimini divina dispositione praesidemus, utiliter exequi, adiuvante Domino, cupientes, solliciti corde reddimur et solertes, ut, cum de ecclesiarum ipsarum regiminibus agitur committendis, tales eis in pastores praeficere studeamus, qui populum suae curae creditum

sciant non solum doctrina verbi, sed etiam exemplo boni operis informare, commissasque sibi ecclesias in statu pacifico et tranquillo velint et valeant, auctore Domino, salubriter regere et gubernare. Dudum siquidem ecclesiarum omnium sic vacantium quaeque in posterum vacaturae, ordinationi et provisioni nostrae reservavimus, decernentes ex tunc irritum atque inane, si secus super his a quocumque quavis auctoritate scienter vel ignoranter contigerit attentari.

§ 1. Cum igitur tu, ven. frater, nobis exponendum curaveris complura Siro-catholicorum millia spirituali tuae iurisdictioni nunc subiacere, qui anteactis temporibus Cranganorensi Archiepiscopo suberant, eosque magis magisque in catholicae fidei unitate firmari, aliosque adhuc haeretica pravitate detentos ad Christi ovile posse perduci, si, quod summopere exoptant, scilicet a Praesule archiepiscopali titulo insignito, ut antea, gubernari assequantur, nos de venn. fratrum nostrorum S. R. E. Cardinalium negociis Propagandae Fidei praepositorum consilio, te ad archiepiscopalem sedem transferendum esse decrevimus. Et quoniam ecclesia archiepiscopalis Sardian., quae in part. infid. existit, solatio pastoris fuerit destituta, nos ad eiusdem Ecclesiae, de cuius vacatione relatus fide digni fecerunt nos certiores, provisionem celerem atque felicem, in qua nullus praeter nos se potest intromittere, reservatione et decreto obsistentibus supra dictis, paterno ac solicito studio intendentes, post deliberationem, quam de praeficiendo eidem Ecclesiae personam utilem et fructuosam cum iisdem venn. fratribus, ad te, qui nunc Episcopus Amatensis in part. infid. existis, et hactenus summâ cum laude Vicarii Apostolici munere provinciae terrae Malabarium es functus, quique in illis regionibus de catholica religione optime meritus es, oculos mentis nostrae direximus; quibus omnibus, debitâ ratione, perpensis, eamdem archiepiscopalem ecclesiam Sardian. de personâ tuâ, nobis et memoratis Cardinalibus ob tuorum meritorum praestantiam acceptà, de eorum venn. fratrum sententiâ, providere volentes, teque a quibusvis excommunicationis, suspensionis et interdicti, aliisque ecclesiasticis censuris, sententiis et poenis, quovis modo et quacumque de causa latis, si quas forte incurristi, huius tantum rei

gratia absolventes et absolutum fore censentes, hisce literis auctoritate nostrà apostolica te ab episcopatu Amatensi in part. infid. in illam transferimus, teque, dimisso titulo episcopali Amatensi, archiepiscopali Sardian. ecclesiae pariter in part. infid. in Archiepiscopum praeficimus atque pastorem, curam, regimen et administrationem illius tibi plenarie committendo in spiritualibus et temporalibus, in illo qui dat gratiam et largitur dona confisi, quod, dirigente Domino actus tuos, praedicta Ecclesia Sardian. tuâ industriâ et studio utiliter et prospere dirigatur, grataque in spiritualibus et temporalibus incrementa suscipiat.

§ 2. Iugum igitur Domini tuis impositum humeris prompta devotione animi amplectens, curam et administrationem ita studeas fideliter prudenterque exercere, ut ecclesiae praedictae gaudeant se provido gubernatori et fructuoso administratori esse commissas, et tu, praeter aeternae retributionis praemium, nostram quoque et Sedis Apostolicae uberius exinde consequi merearis benedictionem et gratiam.

Datum Romae apud S. Petrum sub annulo Piscatoris die x. aprilis MDCCCXL., pontificatus nostri anno x.

CLXIII.

In amplissimo consessu consistoriali praedicat illorum virtutem, qui, in Tonquinensi persecutione, pro fide Christi sua corpora tradiderunt.

ALLOCUTIO

HABITA IN CONSISTORIO SECRETO DIE XXVII. APRILIS MDCCCXL.

Venerabiles fratres,

Afflictas in Tunquino finitimisque regionibus christianorum res, eorumque fidem multiplici vexatione tentatam ingemiscimus iamdudum, ut probe nostis, venerabiles fratres, nec praetermisimus humiliare coram Deo animam nostram, et reseratis etiam indulgentiarum thesauris. Ecclesiae filios excitare, ut pro fratribus in tanta illa tribulatione positis clementissimo Domino quotidianas preces et alia pietatis opera offerrent. Interea non defuit quae susceptum inde dolorem leniret consolationis causa ex invicto multorum

animo, quos nullius periculi metus, non vincula, non verbera, non aliae diuturni temporis aerumnae, non ipse tandem praesentis mortis aspectus a professione catholicae fidei dimovere potuerunt. Iam vero quum praecipuarum rerum, quae illic proximis annis gesta sunt, testimonia satis idonea paullatim ad Sanctam hanc Sedem pervenerint, nostrum modo esse duximus praedicare in amplissimo Vestrum consessu illorum virtutem, qui pro fide Christi sua corpora tradiderunt, atque una vobiscum collaudare Christum ipsum in suis militibus triumphantem.

Atque ut exordium faciamus ab anno millesimo octingentesimo trigesimo quinto, fortem tunc in Cocincina regione Athletam Christi se praebuit missionarius Marchand, qui castro quodam, ubi a seditiosis detinebatur, per Regios Milites expugnato, comprehensus ab his, et in ferream caveam (quasi fera esset bestia) detrusus ad Urbem principem deductus est; ibique multa tormentorum vi ad deserendum Christum frustra sollicitatus, tandem exeunte novembri mense illius anni, Regis iussu in odium Fidei occisus fuit. Ibidem per eos dies claruit Sinensis quidam adolescens, viduae matris unicus filius, qui post aerumnas duri carceris toto pene biennio fortiter toleratas, laetus pro Christo cervicem suam carnificis gladio supposuit; abscissumque illius caput ipsa, quae praesens aderat, pia mater excepit.

Anno deinceps millesimo octingentesimo trigesimo septimo celebrata sunt in Tunquino Regno nomina presbyteri Ioannis Caroli Cornay, et fidelis indigenae Francisci Xaverii Cân. Horum primus cum missionarii munus inibi gereret, captus ab infidelibus et in caveam inclusus, cum ne crudelibus quidem verberationibus, quibus per tres menses affectus est, a fide Christi dimoveri potuisset, pro illa demum occubuit mense septembris memorati anni, obtruncato ei capite, membrisque in frusta concisis, atque in varias partes per ignominiam proiectis. Alter vero, qui eadem in regione Catechistae partibus fungebatur, pro Christo occisus est mense novembri, postquam a viginti ante mensibus in vincula coniectus, ac toto illo tempore multimodis divexatus, ob invictam in fide constantiam fidelibus iuxta atque infidelibus admirationi fuisset.

Silentio post haec praeterire cogimur