ea profecto libenter tribuere solemus, quae ad Christifidelium bonum et utilitatem redundare posse perspicimus.

Exponendum nobis curavit praeses reipublicae Cile, vulgo Chile, in America Meridionali, eiusdem reipublicae fideles impense cupere iis omnibus indulgentiis, gratiis ac privilegiis, tum spiritualibus tum temporalibus, frui, quibus utuntur, qui Bullae Cruciatae, uti dicunt, indulto pollent, quemadmodum ipsi potiebantur, quum Catholico Regi parebant. Nos itaque eorumdem Christifidelium utilitatibus occurrere summopere cupientes, eiusmodi postulationibus alacri libentique animo annuendum censuimus. Quocirca omnes et singulos, quibus hae litterae favent, peculiari beneficentia prosequi volentes, et a quibusvis excommunicationis, suspensionis et interdicti, aliisque ecclesiasticis censuris, sententiis et poenis quovis modo vel quavis de causâ latis, si quas forte incurrerint, huius tantum rei gratia absolventes et absolutos fore censentes, omnibus et singulis utriusque sexus christifidelibus reipublicae Cile in America Meridionali, hisce litteris, auctoritate nostra apostolica, Bullae Cruciatae indultum ad decennium tantum nunc proximum concedimus, iisque indulgemus, ut omnibus quibuscumque indulgentiis, gratiis, privilegiis, tum spiritualibus tum temporalibus, libere et licite uti et frui possint, sicut cum Catholico Regi suberant. Verum huiusmodi indultum his legibus et conditionibus concessum volumus, quas nostris hisce litteris inserendas mandavimus, nempe:

1. Omnes, qui huius indulti participes esse cupiunt, tam indulgentiarum quam ciborum ratione, eleemosynas in apostolicis litteris Bullae Cruciatae praescriptas, solvere omnino debent.

II. Venerabiles fratres illarum regionum Episcopi, conscio memoratae reipublicae praeside, modum statuent, quo eleemosynae huiusmodi erunt colligendae et administrandae.

III. Cum autem hae eleemosynae pios in usus fuerint erogandae, tum quotannis ab ipsis Episcopis tertia illarum pars erit servanda ad huius Apostolicae Sedis arbitrium, quae hac de re apostolicum Americae Meridionalis delegatum monebit.

IV. Reliqui vero eleemosynarum proventus, qui primo biennio supererunt, in collegium S. Ildephonsi instaurandum erunt insumendi pro Cile missionariis, ad quos eius rei ergo novum administratorem eligere pertinebit.

v. Exacto biennio, iidem proventus veniens in aevum in ipsos missionarios alendos impendantur, ea tantummodo pecuniae vi adhibita, quam pro missionariorum inibi morantium victu cultuque illius reipublicae regimen in praesentia suppeditat. Ea vero, quae supererit pecuniae pars, in Cile missiones augendas semper erit conferenda vel in hospitium ad Valdiviam reficiendum, vel in aliud excitandum, vel in alterum collegium instituendum, vel in alia eiusdem generis opera peragenda; ita tamen, ut commemoratis reliquis eleemosynarum proventibus missionum bono assidue consulatur, quovis alio eorumdem proventuum usu penitus amoto, qui aliqua ex parte missiones ipsas. minime expectet.

VI. Animarum curatores, vel qui eorum vicariam gerunt operam, in parochiali sacro seu missa dominicae septuagesimae hoc nostrum indultum singulis annis populo palam faciant, atque eo tempore fideles admoneant, eos indulgentiis et gratiis indulti frui nequaquam posse, quoties eleemosynam in apostolicis litteris praescriptam minime solverint.

VII. Denique omnes illius reipublicae militiae quocumque nomine adscripti, hoc indulto frui poterunt, ea plane ratione, qua fruebantur, cum Catholico Regi subiecti erant, atque ipsi ab eleemosyna solvenda immunes esse debebunt, quemadmodum veri pauperes aliique omnes solemni paupertatis voto obstricti ab eadem eleemosyna praestanda omnino liberi censeantur.

Haec concedimus atque indulgemus et decreta volumus, servatis tamen reliquis conditionibus, quae apostolicis Bullae Cruciatae litteris Hispaniarum regnis iam concessis adiectae sunt, non obstantibus iis omnibus, quae iisdem in litteris non obstare decretum est.

Datum Romae apud S. Petrum sub annulo Piscatoris, die vI. dec. MDCCCXXXVI., pontificatus nostri anno VI.

S. Congrega

tionis et Colle

finis.

I.

PROSPECTUS

Collegii Urbani S. Congregationis de Propaganda Fide, atque eiusdem alumnorum ad scientiarum studia et ad sacerdotium institutionis (1).

Quod Romanis Pontificibus fuit semper gii institutio ac animo propositum, ut divina Iesu Christi Domini nostri Religio ubique terrarum amplificaretur, id in primis Gregorius XV. atque Urbanus VIII. sedulo intenderunt, atque insigni data opera plenius assequi salegerunt. Gregorius enim apostolico incensus ardore atque orbis universi ad Christum convertendi studio flagrans, per bullam die XXII. iunii anno MDCXXII. editam, coetum nonnullorum S. R. E. Cardinalium Fidei Propagandae praefecit, atque ita inclytae illius Congregationis quae optime quovis tempore de Catholica Religione merita est, providus extitit Institutor. Urbanus vero VIII. pientissimum praedecessoris sui consilium suscipiens atque ad praestitutum ab illo exitum perducere cupiens, die 1. augusti anno MDCXXVII. pontificium de Propaganda Fide Collegium statuit; atque illud ad aeternam fundatoris memoriam usque ad hunc diem Urbanum appellatur. Porro finis ab Urbano. intentus in hoc erigendo instituendoque Collegio dignissimus sane fuit, qui a supremo Ecclesiae capite intenderetur. Voluit nimirum Pontifex ille maximus ut in Urbe totius catholici orbis principe adolescentibus cuiuscumque regionis et quocumque idiomate loquentibus adminicula omnia praesto essent, quibus et scientiis. praesertim sacris ii imbuerentur, et ad sinceram germanamque pietatem informarentur, ut videlicet ad Christi fidem in quavis orbis plaga sive praedicandam primum, sive confirmandam ac propagandam, apti idoneique efficerentur.

Hic autem finis cum ad divinae gloriae, Collegii privilegia. incrementum atque ad animarum salutem mirifice cedat, omnes Romanos Pontifices Urbani VIII. successores permovit, ut Collegium de Propaganda Fide studio semper peculiari singularique benevolentia prosequerentur. Atque hinc factum est ut eiusdem collegii alumnis praeclara privilegia et favores sane perinsignes fuerint impertiti. Benigne enim elargiti sunt ut ii titulo missionis, extra tempora, non servatis interstitiis sacros ordines suscipere possent, ut ex ipsis unus quotannis coram Pontifice ac Purpuratis Patribus latinam solemni Pentecostes die orationem haberet, ut ii per certum spatium in publicis supplicationibus Pontificem comitarentur, ut duo denique ex eisdem feria V. in coena Domini tamquam Apostoli ad sacram pedum lotionem, quam Pontifex ipse in Vaticana Basilica facit, admitterentur. Accedit et illud, quod ab iisdem summis pontificibus Urbano Collegio concessum est, ut eius alumni qui, solemni facto scientiarum periculo, optimum profectus sui specimen exhibuerint, philosophica aut theologica laurea ab eminentissimo sacri Consilii Cardinali Praefecto donarentur.

norum admis

Quoniam vero, quae Dei sunt, ordinata Quae ad alum sint oportet, sapienter provisum est, ut, sionem sint requae alumnorum delectum attingunt, ea quisita. rite atque ex ordine fierent, simulque ut in Collegio ea sive institutionis sive studiorum ratio adoptaretur, qua inviolabiliter servata, adolescentes in sortem Domini vocati atque ad apostolicum ministerium electi, congrua morum sanctimonia atque opportuno scientiarum subsidio instruerentur. Itaque adolescens, qui se apostolico ministerio dedicare in Domino statuerit, atque ideo in Urbanum excipi Collegium exoptaret, Episcopo aut Apostolico loci, in quo degit, Vicario, seu etiam alteri viro, qui Romae apprime sit notus, vota ista sua aperiat oportet. Ab his quaedam excipiet quaesita (extant in calce

(1) Ut apud exteras gentes innotescat quanta sit Collegii Urbani S. Congregationis de Propaganda Fide praestantia, prospectus eiusdem Collegii typis

editus est anno MDCCCXLI., quem hic adiungere consonum esse visum est collectioni tot monumentorum S. Congregationem respicientium.

huius prospectus) quibus ubi ita scripto responderit, ut Episcopus, aut alter qui ea illi tradidit, prudenter iudicare possit, ipsum ad Collegii finem assequendum idoneum esse, tunc is per literas (quibus responsa ad quaesita una cum opportunis notitiis erunt adnectenda) memorato eminentissimo Cardinali Sacro Consilio christiano nomini propagando Praefecto proponetur. Romam vero candidatus minime petet, nisi posteaquam ab eminentissimo Praefecto epistolam acceperit, qua se inter collegii alumnos adsciscendum esse deprehenderit; quod si quis, ut contigit aliquando, litteris illis non exceptis, Romam veniret, continuo in patriam suam reverti adstringeretur. At ubi adolescenti significatum expresse sit, ut Collegium ingressurus in urbem se conferat, is secum testimonia de studiis, quibus operam navavit, de baptismatis et confirmationis sacramentis sibi collatis ac de ordinibus fortasse susceptis Romam proficiscetur. Statim vero ac in urbem pervenerit, collegium adibit, literasque illius, quo curante in alumnum adlectus est, exhibebit: quod si absque legitima causa, vel paulisper, moraretur extra collegium, is in illud nunquam in posterum admitteretur.

Omnes porro collegii alumni iis quibus subiicientur praepositis, dociles in omnibus obtemperabunt; rebus, quas secum detulerunt, nonnisi de eorum consensu uti poterunt; nec obedientiae tantummodo studiosi erunt observatores, sed solerter ac studiose in id etiam incumbent, ut virtutum omnium habitus sibi comparent. Qui enim idcirco eliguntur, ut eant, et fructum afferant, ut sal terrae futuri sint atque mundi lux, homines ad divinae religionis cultum nec adducere unquam poterunt, nec revocare, nisi primum, quam populis praedicabunt, eam ipsi vitae praeseferant sanctitatem. Ubi vero alumnus decimumquartum aetatis suae annum expleverit ac septimum ab admissione mensem attigerit, praescriptum de more iuramentum emittet, quod nihilominus iustis de causis in aliud tempus differre Collegii moderatoribus integrum erit. Nemo tamen ad ullum (minorem licet) ordinem promoveri poterit, nisi prius hoc iuramentum praestiterit ac luculentum pietatis industriaeque suae specimen praebuerit. Ad haec autem iusiurandum illud adstringit alumnos, ut nimirum omnia ac singula collegii statuta

accurate atque inviolabiliter servent, ut congruo tempore sacris ordinibus initientur, ut in ecclesiasticam, unde discessere, provinciam ad apostolicum ministerium. in ea perpetuo exercendum revertantur, ut demum, cum in eam redierint, saltem quotannis, si in Europa, aut singulis bienniis, si extra illam versabuntur, cum S. C. de Propaganda Fide de rebus ad se atque ad Missionem suam pertinentibus communicare teneantur. Quidam tamen ex alumnis, satis probato consilio, nequaquam iurant se in eam praecise regionem e qua advenerunt, reversuros, sed eam solummodo suscepturos esse Missionem ad quam a S. C. destinabuntur.

Ad studiorum vero rationem quod attinet, ubi illa ab alumnis latina lingua satis instructis ineantur, sex annorum periodo absolvuntur. Duo priores anni philosophicis disciplinis excolendis, logicae videlicet, metaphysicae, ethicae, matheseos ac physicae, impenduntur; quatuor vero insequentes theologiae dogmaticae ac morali, tum Scripturae Sacrae, historiae ecclesiasticae ac iuri canonico addiscendis impenduntur. Interim vero, pro missionum, ad quas alumni proficiscuntur, varietate, severioribus iis disciplinis diversarum linguarum ac praesertim syriacae, graecae, armenae, arabicae ac sinensis studium adiungitur, atque interea, dum haec excoluntur, gregoriani cantus et sacrae eloquentiae studium non praetermittitur. Ceterum, ne adolescentes studiorum assiduitate nimis defatigentur, semel in hebdomada ad animos recreandos in villam pergunt suburbanam, in autumnalibus vero feriis ad Tusculanam villam aëris salubritate praecipuam se conferunt, ut vires totius anni laboribus fractas longiori corporis atque animi solatio reficiant. Scholastico autem anno ad exitum perducto, publicae interdum de memoratis superius disciplinis disputationes habentur, atque academicae exercitationes studiorumque curriculum solemni aureorum argenteorumque numismatum distributione coronatur, ut scilicet eorum virtus atque industria qui pietate ac scientia per annum ceteris praestiterunt, insigni laudatione promeritisque muneribus cohonestentur. Singulis praeterea annis, primo post Epiphaniam dominico die, academical fit exercitatio, in qua a diversarum nationum delectis adolescentibus variae elucubrationes, nativa cuiusque lingua compo

pucinorum erigere et fundare decrevit duo collegia missionum ab ipsa omnino dependentia, scilicet in conventibus Romae et Camberi, in quibus convenire debent religiosi candidati, qui desiderant missionibus exteris sese consecrare, non solum ad experiendam ipsorum vocationem, sed etiam ut instruantur in omnibus, quae pertinent ad apostolicum ministerium. Ut hoc institutum plenum assequatur effectum, sequentes regulae auctoritate sacrae Congregationis pro nunc temporis approbatae sunt; eadem autem Congregatio sibi reservat ius successu temporis methodum mutandi et ampliandi, prout experientia necessarium esse indicaverit.

§ 1. Collegia Missionum PP. Capucinorum dependebunt immediate a S. Congregatione de Propaganda, et sub ipsa directa et alumnis provisa erunt a P. Procuratore generali pro tempore, cui a constitutionibus Seraphici Instituti Capucinorum cura missionum commissa est.

Superiores generales Ordinis quolibet anno mense ianuarii dirigant ad omnes provinciales et guardianos litteras circulares illos efficacissimis et severis verbis incitantes, ut promoveant opus missionum. exterarum, et curent ut multi ipsorum subditorum, omnibus necessariis dotibus praediti, huic S. Operi sese dedicare studeant.

Provinciales vero et superiores renitentes et vocationi piisque desideriis suorum subditorum sese opponentes, reprehendendi, puniendi et denunciandi sunt Sacrae Congregationi de Propaganda.

§ 2. Utrumque collegium habeat suum superiorem localem, quem Procurator generalis omni cura eliget ex iis, qui valde eruditi sunt et in ordine magna auctoritate gaudent, praeprimis ob ipsorum zelum pro honore Dei et animarum salute. Eidem committenda est administratio spiritualis et temporalis collegii. Non autem eligatur sine expressa approbatione s. Congregationis de Propaganda, ad quam pertinet dare litteras patentes confirmationis.

§ 3. Nullus admittatur in collegium, qui praeter testimonium de vita ipsius. proba et aedificante non etiam cursum integrum philosophiae et theologiae adimpleverit et nominatus fuerit confessarius et concionator.

§ 4. Quando P. Procurator generalis cognoverit, postulantem gaudere praedictis conditionibus, recipiat eum in unum ex duobus collegiis. Antequam autem ad stu

dia scientiarum et linguarum admittatur, peragat exercitia spiritualia per octo dies cum confessione generali suorum peccatorum, et quidem sub directione patris spiritualis, qui in utroque collegio adsit. Director spiritualis omni solicitudine cognoscere studeat characterem et propensiones postulantium, et si quem invenerit indolis superbae et indocilis, levis animi vel motivis profanis et temporalibus ductum, sine mora de his certiorem reddat Procuratorem generalem ad effectum, ut illum sine humano respectu remittat in provinciam.

Postulantes, qui absolutis exercitiis admissi fuerint, tenentur declarare et probare ipsorum vocationem, et, antequam ad missionem proficiscuntur, in manibus superioris iuramentum deponere, se consecraturos esse missionibus iuxta formam a san. mem. Clemente XI. praescriptam ; exemplar huius iuramenti ab alumno et superiore subscriptum S. Congregationi de Propaganda tradendum erit.

§ 5. Candidati, ut supra admissi, statim studio incumbent scientiarum et linguarum quae a S. Congr. praescriptae sunt. Qualibet hebdomada quatuor praelectiones linguarum frequentent, et omni die illas s. theologiae, quae praeprimis de doctrinis controversis agent, in quibus missionarii praecipue versati esse debent. Qualibet hebdomada, die a superiore collegii assignato, habeatur conferentia de materiis pertractatis, cui praedictus superior praesideat. Qui in exsequendis praeceptis circa studium theologiae et linguarum negligentes et pigri fuerint, si admoniti non se emendaverint, remittantur in eorum respectivas provincias. Nam ab ipsorum ministerio nil boni sperari potest.

§ 6. Bis quolibet mense alumni habeant per turnum orationem catecheticam per dimidiam horam de articulis fidei vel de praeceptis Decalogi vel de SS. Sacramentis. Paulatim catecheses variari possunt cum orationibus de veritatibus moralibus et aeternis vel de obligationibus hominis christiani. Prout catecheses illuminant mentes circa veritatis fidei, sic caeterae inflammant et disponunt corda, ut lubentius fidei veritates acceptent. Communis est sanctorum doctrina, quod conversiones haereticorum non perficiuntur vi argumentorum, quibus adversarii pertinaciam opponunt, imo magis irritantur, sed potius per unctionem divini Spiritus,