Sayfadaki görseller
PDF
ePub

GIOVANNI BATTISTA PIGNA.

Nacque a Ferrara, secondo ogni probabilità, nel 1530, sebbene il Superbi lo dica nato nel 1513. Studiò in patria sotto la disciplina di Cinzio e Gregorio Giraldi e di Alessandro Guarino. Si addottorò in filosofia nell'archiginnasio ferrarese, nel quale insegnò poi eloquenza greca e latina. Fu alla corte di Alfonso II, col quale intraprese lunghi viaggi in Francia. Mori in patria nel 1575.

LIBANORI. Ferrara d'oro.; vol. 11, p. 139. SUPERBI. Apparato degli huomini illustri della città di Ferrara.; p. 93. BORSETTI. Historia Almi Ferrariae Gymnasii; P. 11, p. 179.

I.

AD SEBASTIANUM CORRADUM

(Carminum, Lib. 1.)

Non semper Rhodope nives

Turbato Boreas illinit impetu.

Non saevi strepitus Noti

Hircanas rapidus concutit arbores.

Non in sarmatico sinu

Consistunt gelido flumina frigore. En spirant Zephyri leves,

En rident variis undique floribus Campi: en, dum redeunt aves, Ornantur viduae frondibus Aesculi, Et junctus Veneris puer

Laetatur choreas ducere Gratiis. Tu, Corrade, tamen tui

Nec ponis studii pondera maximi, Nec vita cupidus frui

Curas ex animo pellere cogitas; Sed semper cor edunt tibi

Mordaces nimium sollicitudines; Sed desiderio magis

Discendi afficeris, doctior in dies.

Quot Martis populum feris

Poeni militibus vertere funditus Tentarint quoties, quibus

Illos Scipiadae perdere praeliis, Et quorum validi manu

Tutari patriam, desine quaerere. Nunc Chii veteris cado

Potandum medio de die amabili, Spargantur ter humi rosae,

Tellurem quatias ter pede libero. Ad testudinis aureae

Nervos, Melpomenem dicere te juvet.

Quod curis cor edacibus

Si nutris, nec eas dissipet Evius,

Nec dulces cytharae modi,

Commixti rosei ruris amoribus:

Ast illas foveat Chloe

Mellitis oculis igneque mutuo.

Me vero facibus suis

Non saevis itidem Lygida torreat.

II.

AD LYGIDAM

(Carminum, Lib. 1.)

Quid fles luminibus, Lygida, me tuis
Quem perdis? Mea te funera non movent,
Quod me morte perire

Indigna miserum vides?

Me nullis placeat tollere laudibus

Te, me tu metuis perfida mortuum
Extinguaris et ipsa

Me extincto pariter tuo.

Quae accessit Paridis navibus Ilion
Sic magno gemitu fleverat Hectora,
Non quod caesus Achille

Is causa foret illius,

At quod non Phrygiis grata foret, neque
Ullius manibus militis amplius

Se se credere posset,

Nec vita placide frui.

III.

DE JULIO PONT. MAX.

(Carminum, Lib. iv.)

Quis te, sancte pater, Janum non rite vocârit,
Si virtus, si forma eadem, si facta utriusque
Conveniunt? Illi junxit tria Juppiter ora,
Et dedit esse inter terrestria numina regem,
Atque vices servare suas latioque locavit.
Tu caput et triplicis regni redimitus honore
Tuque hominum princeps, Divûm qui sacra ministrant,

Hic Patris aeterni sedem incolis, hic tua rerum
Maxima Roma domus quae religione colenda.
Hoc unum differs a Jano: clavibus ille

Belli etiam templum reserat, tibi pacis aperta
Ostia sunt tantum nostraeque salutis et alti
Quem tenet omnipotens Superûm regnator olympi.
Ergo, sancte pater, si ex te concordia pendet,
Et si humana quies, irarum frangere fluctus
Atque aestus sedare animum et componere lites,
Dextra perge tua et mundo succurre labanti.
En viduae matres, en te vix aegra trahentes
Membra senes orant, ut saltem reddere cures
Seclum quale recens fortunatumque Quirini.

GIOVANNI MATTEO TOSCANI.

Del Toscani, che deve principalmente la sua fama al Peplus Italiae pubblicato nel 1578 a Parigi, ci manca ogni notizia. Sappiamo soltanto ch'egli visse nella seconda metà del secolo XVI, che nacque in Milano e soggiornò a lungo in Francia e forse vi mori.

DESCRIPTIO SENILIS AETATIS

(Carminum Lib.)

Mortis propinquae nuntia
Pulsat senecta jam fores

Canaque verticem nive

Conspergit et frontis cutem

Crispat, profundos imprimens
Sulcos et aridas genas

Pallore vestit buxeo.

Usumque minuens aurium
Vocis meatus obstruit :
Jugique luminum elicit
A fonte lippitudinem,
Unamque palpebram alteri
Jungit tenaci glutine,

« ÖncekiDevam »