Et tandem gelidos operosi marmoris artus Includit tumulus, et breve carmen habet: "Hoc jacet Albierae pulchrum sub marmore corpus; Nulla quidem tantum marmora laudis habent. Exornat tumulum corpus, sed spiritus astra: O quanta accessit gloria lausque polo!,, Albiera, figlia di Luca degli Albizzi, nacque nel 1457 e mori nel 1473, fidanzata a Gismondo della Stufa. VI. IN LALAGEN (Elegiarum Lib.) Laetior ut cervus protracto naribus angui Quam non mortalem se fert! quae haec ora manusque! Nunc lacrimae, nunc ipsa juvant suspiria: sed tu Pulchrior esse nequis, vel si potes; aequius est te VII. AD INNOCENTIUM PONT. MAX. (Odarum Lib.) Si quod arcanis Helicon sub umbris Quale nec triplex achelois ausa est Dicere in antro; Illud attritas repetita chordas Conscia mentis, Namque te rerum caput, Innocenti, Fronte coronae; Roma cui patet, dominusque Tibris, Blanda cui vultu gravitas sereno Temperat oris. Sponte sublatos verecunda faces Ergo formosam redit in juventam, Praeside tanto. Urbsque quae Phryxi speculatur undas, Mittet Idume. Quippe concordes animos, manusque Vesper et Arctos. Scilicet tales meditatus annos Juppiter fuso comes it parenti, Quo tibi felix simul atque faustum Proroget aevum. Scritta probabilmente nel 1484, quando Angelo Poliziano accompagnò Lorenzo e Piero de' Medici a Roma a far atto d'obbedienza al nuovo pontefice. VIII. AD JUVENTUTEM (Odarum Lib.) Jam cornu gravidus praecipitem parat Frondes excipit arborum. Cantant emeritis, Bacche, la boribus Saltatu subigunt frui. Nos anni rediens orbita sub jugum Carpamus volucrem diem. I mecum, docilis turba, biverticis Consors gloria caelitum. Nam me seu comitem, seu, juvenes, ducem Quaerentem tetricae difficili gradu Virtutis penetralia. È l'ode intitolata dal Mencke: In Autumni fugam. Il Del Lungo continua a quest'ode il titolo che già le diedero gli editori dei Carmina illustrium Poetarum. La diresse il Poliziano a' suoi scolari nell'autunno del 1487. Cfr. cit. Prose volg. in. e poesie lat. e greche di A. P. raccolte e illustrate da I. Del Lungo; a p. 235. IACOPO SANNAZZARO. Nacque a Napoli nel 1458. Perdette il padre in tenerissima età, e sua madre, priva di beni di fortuna, si ridusse con lui e con l'altro figliuolo M. Antonio in Nocera de' Pagani, dove Iacopo diè principio alla sua Arcadia (Eleg. 1. lib. 1.) Poi, per i consigli di Giuniano Majo, già suo maestro di lettere greche e latine, la madre ritornò a Napoli. Qui il Sannazzaro ebbe la protezione di Federigo secondogenito di re Ferrante I, il quale lo volle alla sua corte, lo colmò di onori e gli fè dono della villa di Mergellina. Voltasi la fortuna contraria a' principi suoi protettori, il poeta si mantenne sempre ad essi fedele. Mori in Napoli nel 1530. GIOVIO. El. vir. lit. ill. ; p. 96. GIRALDI, Dial. de poet. suor. temp.; col. 529. GADDI. De script. non eccl.; P. 1, p. 319. - CRI SPO. Vita di J. Sannazzaro. - Roma, 1593. VOLPI. Jacobi Sannazzarii Vita (premessa all'ed. cominiana del 1719). — TORRACA, Iacopo Sannazzaro. - Napoli, 1879. |