Noi non cessiamo dal porgere continue e fervide preci all'Altissimo per la cessazione di tanti mali, per la conversione dei peccatori e pel trionfo della Chiesa nostra madre. Unendo queste Nostre preghiere a quelle di tutti gli amatissimi Nostri figli sparsi nell'orbe cattolico, Noi non possiamo lasciare d'invocare su tutti, anche per debito di gratitudine, una particolare benedizione, la quale valga a preservarli da nuovi e più tremendi castighi; a conservarli saldi e fermi nei principî dell'onore e nel sentiero della virtù; a ridonarli infine, mercè la intercessione della Santissima Vergine Immacolata, del suo sposo S. Giuseppe e dei SS. Apostoli Pietro e Paolo, alla primitiva pace e prosperità.

« Riceva in quest'incontro, Signor Cardinale, l'Apostolica Benedizione, che di cuore Le impartiamo.

<< Dal Vaticano, 16 giugno 1872.

PIO PP. IX.

duas fervidasque Altissimo supplicationes offerre pro tot malorum cessatione, pro peccatorum emendatione, proque Matris Nostrae Ecclesiae triumpho. Nostras has precationes illis adiungentes, quas amantissimi filii Nostri per catholicum universum orbem disseminati porrigunt, haud abstinere Nos possumus, quin praecipuam omnibus benedictionem, grati quoque animi ergo, imploremus, quae a novis et horrendioribus supplicis eos arceat; firmos stabilesque in honoris principiis virtutisque semita conservet; ac pristinae tandem paci et prosperitati, Sanctissima Immaculata Deipara, Sponso eius S. Iosepho, Sanctisque Apostolis Petro et Paulo deprecantibus, restituat.

Hanc captantes occasionem, Apostolicam tibi, Dilecte Fili Noster, Benedictionem amantissime impertimur.

Datum Romae ex Aedibus Vaticanis die XVI iunii anno MDCCCLXXII.

PIVS PP. IX.

EX SECRETARIA BREVIUM

LITTERAE APOSTOLICAE

De Vicariatu Apostolico

pro sacris Missionibus Africae centralis.

PIUS PP. IX

AD FUTURAM REI MEMORIAM.

« Ad Catholicam Fidem inter populos interioris Africae inducendam propagandamque fel. rec. Gregorius XVI Decessor Noster, suis Litteris Apostolicis die III aprilis anno MDCCCXLVI datis, Vicariatum Apostolicum Africae centralis erexit, eiusque terminos per easdem Litteras praescripsit. Modo autem, ut firmiori ratione Vicariatui eidem prospiciamus, et satius sempiternae illarum gentium saluti consulamus, in eam mentem venimus, ut eumdem Vicariatum hactenus precario curae Venerabilis Fratris Aloisii Ciurcia Archiepiscopi Irenopolitani, et Vicarii Apostolici Aegypti commendatum, et Fratrum Minorum Ordinis S. Francisci administrationi creditum, dilectis filiis Sacerdotibus Veronensis Instituti Missionum pro Nigris regendum ac procurandum demandemus. Quare omnes et singulos, quibus hae Litterae Nostrae favent, peculiari beneficentia prosequi volentes, et a quibusvis excommunicationis et interdicti, aliisque ecclesiasticis censuris, sententiis et poenis quovis modo, vel quavis de causa latis, si quas forte incurrerint, huius tantum rei gratia absolventes, et absolutos fore censentes, Venerabilem Fratrem Archiepiscopum Irenopolitanum et Vicarium Apostolicum Aegypti a cura Vicariatus Africae centralis, et dilectos Filios Fratres Ordinis Minorum S. Francisci, ab eiusdem Vicariatus administratione, qua unus et alteri cum laude

1

et studio defuncti sunt, omnino liberamus, dictumque Vicariatum Africae centralis, dempta Praefectura de Sahara, de consilio etiam VV. Fratrum Nostrorum S. Ecclesiae Romanae Cardinalium, Christiano Nomini propagando praepositorum, dilectis filiis Sacerdotibus Venerabilis Instituti Missionum pro Nigris regendum et procurandum tradimus; iisdemque sacerdotibus omnes et singulas ad id facultates opportunas concedimus, atque impertimur. Decernentes has Litteras Nostras firmas, validas et efficaces semper existere et fore suosque plenarios et integros effectus sortiri, et obtinere, dictisque in omnibus et per omnia plenissime suffragari; sicque in praemissis per quoscumque iudices Ordinarios, et delegatos, etiam causarum Palatii Apostolici Auditores, Sedis Apostolicae Nuncios, ac S. Romanae Ecclesiae Cardinales, etiam de latere Legatos, sublata eis, et eorum cuilibet quavis aliter iudicandi et interpretandi facultate, et auctoritate, iudicari et definiri debere ac irritum et inane, si secus super his a quoquam quavis auctoritate scienter vel ignoranter contigerit attentari. Non obstantibus Nostra, et Cancellariae Apostolicae regula de iure quaesito non tollendo, et quatenus opus sit fel. record. Benedicti XIV Praedecessoris Nostri super divisione materiarum, aliisque Constitutionibus et Ordinationibus Apostolicis, ceterisque in contrarium facientibus quibuscumque.

« Datum Romae apud Sanctum Petrum sub Annulo Piscatoris die XI iunii MDCCCLXXII, Pontificatus Nostri anno Vicesimosexto ».

N. CARD. PARACCIANI CLARELLI.

L. S.

1 Facultates quae Pro Vicario Apostolico sunt concessae referre curabimus in alio fasciculo; harum enim extraordinariarum facultatum notitia lucem quoque affert canonicae iurisprudentiae.

EX S. CONGREGATIONE DE PROPAGANDA FIDE

De novo Pro-Vicario Apostolico constituto

pro sacris Missionibus Africae centralis.

DECRETUM

<< Cum S. Congregatio Christiano Nomini Propagando in generalibus Comitiis habitis die 21 mai 1872 ad maius catholicae Fidei incrementum decrevisset Vicariatum Africae centralis regimini Sacerdotum Instituti Veronensis Missionum pro Nigris credendum esse; Emi Patres eiusdem Sacrae Congregationis censuerunt supplicandum SSmo Domino Nostro Pio Divina Providentia PP. IX, ut sacerdotem Danielem Comboni, eidem Instituto addictum, scientia, pietate ac rerum experientia indubiis testimoniis probatum, eidem Missioni cum Pro-Vicarii Apostolici munere et facultatibus praeficere digna

retur.

« Quam S. Congregationis sententiam cum infrascriptus eiusdem S. Congregationis Secretarius in audientia habita die 26 mensis eiusdem Sanctitati Suae retulisset, Summus Pontifex in omnibus approbavit et Decretum hoc eadem super re expediri iussit.

<< Datum Romae ex Aedibus S. C. de Propaganda Fide, die 26 mai 1872 ».

A. Card. BARNABO, Praefectus.

L.S.

Ioannes Simeoni, Secretarius.

EX S. CONGREGATIONE CONCILII TRIDENTINI

IURIS FUNERANDI

Die 16 septembris 1871.

Compendium facti. In Itala urbe N. extat Carmelitarum templum intra limites paroeciae T. Ordinibus religiosis in Italia inique suppressis, de more unus Carmelitarum in eodem templo mansit tamquam custos seu Rector, deputatus tum a Superiore Ordinis Carmelitici, tum etiam ab Ordinario loci.

Porro cum templum illud iure sepeliendi gauderet et nonnullae familiae sepulcrum gentilitium in eo haberent, volvente anno 1869 controversiae nonnullae circa funera ortae sunt inter Rectorem Carmelitam et Parochum seu Oeconomum paroeciae occasione obitus cuiusdam Annae, quae licet ex aliena paroecia R, tamen sepulcrum gentilitium in dicto Regularium templo habebat.

Mortua itaque Anna, Rector Carmelita cadaveris associationem parabat ea intentione, ut crucem erigeret et cum stola cadaver deferret, ut moris fortasse erat in ea urbe ante suppressionem. Cum Oeconomus paroeciae T haec rescivisset, putans hac ratione iura paroecialia detrimentum captura, quod existimaret post suppressionem eius templi iura ad paroeciam ipso facto devoluta esse, ad Curiam ecclesiasticam confugit, quae in haec praesumpta Oeconomi iura concessit. Quare idem Oeconomus Capellanos misit, qui coniuncti cum Capellanis alterius paroeciae R, cadaver associarunt ad Regularium templum; in quo cum nemo adesset qui cadaver reciperet, religiosae exequiae de more faciendae ab iisdem associantibus factae sunt.