Dietsche warande en BelfortStandaard Uitgeverij, 1906 |
Diğer baskılar - Tümünü görüntüle
Sık kullanılan terimler ve kelime öbekleri
Alberdingk alles altijd Antwerpen apologetiek arme Atlantida avond Belfort België Beppo bijzonder boek cholera christen Darwinisme Deyssel dichter dien Dietsche Warande dood Duitsche eenige eeuw eigen eindelijk enkel Evangeliën Fransche gaan gansch gedachten geest gelijk geloof ging godsdienst goed gothiek groote Gunzburg hart heel heilige heur hooger huis hunne Ibsen iets immanentie jonge Kanunnik katho katholieke Kerk kind kleine kunst kunstenaar kwam laatste Lacordaire laten Lemmeke letterkunde leven licht liefde lieve lijk maken meester menschelijke menschen moderne moeder moest mooi natuur Nederlandsche nieuwe nochtans nooit omdat ontwikkelingsleer onze onzer oogen oogenblik oude Panne Parthenon Peer Gynt poëzie Pruisen roman Ruut sche scheen schoone schoonheid schrijver socialisme Stijn Streuvels stond Streuvels studie taal Thijm Tolstoj tusschen vader verzen visschers Vlaamsche volk vrouw waarheid want Warande weer weet wereld werk wetenschap wezen woord zeggen zegt zelf ziel zien zijner zooals zooveel
Popüler pasajlar
Sayfa 542 - And what am I that I should linger here, With voice far sweeter than thy dying notes, Spirit more vast than thine, frame more attuned To beauty, wasting these surpassing powers In the deaf air, to the blind earth, and heaven That echoes not my thoughts?
Sayfa 552 - t geluid van woord op wederwoord Niet meer zoo snel — en zachter — En de maat Der zoete zielsmuziek werd toen vertraagd Met lange rusten. Nog een teer, klein woord Viel nu en dan, — als 's avonds, na den regen, Een fonkelende droppel valt in 't loof. De lippen werden stil, 't moe hoofd kwam rusten Op mijnen schouder. — En het luid licht-levgn Werd tot een droom. Toen stierf de schoone dag.
Sayfa 254 - Sero te amavi, pulchritudo tam antiqua et tam nova, sero te amavi. Et ecce intus eras et ego foris et ibi te quaerebam, et in ista formosa quae fecisti deformis irruebam.
Sayfa 124 - La société, telle que l'avait faite la révolution, a eu sa littérature, hideuse et inepte comme elle. Cette littérature et cette société sont mortes ensemble et ne revivront plus. L'ordre renaît de toutes parts dans les institutions ; il renaît également dans les lettres. La religion consacre la liberté : nous avons des citoyens. La foi épure l'imagination : nous avons des poètes.
Sayfa 373 - Que s'il ya du plaisir à voir croître les fruits en vos vergers, et à y être dans l'abondance jusqu'aux yeux, pensez-vous qu'il n'y en ait pas bien autant, à voir venir ici des vaisseaux, qui nous apportent abondamment tout ce que produisent les Indes, et tout ce qu'il ya de rare en Europe...
Sayfa 101 - ... charakter als mensch er bij te pas te brengen, banaal te schelden, is de laagste graad of trap; dan volgt: het voorzichtig, bedaard, beredeneerd, gemotiveerd te kennen geven zijner meening, dit laatste is zeer aan te bevelen om terstond overtuigingen te vestigen; maar de hoogste trap is weer het schelden, met geestig, nieuw, levend gebeelde scheldwoorden, het schelden zóo, dat de scheldbladzijde tot de zwiepende geeseling der satyre, of tot een massief stuk verontwaardiging-, toornproza wordt.
Sayfa 458 - ... elles, de condenser en quelques éclairs toute la clarté qu'elles recèlent; l'universalité, c'est-à-dire la faculté de voir la vie dans tout son ensemble, de la représenter dans toutes ses manifestations harmonieuses. Le monde n'est pas fait seulement de ténèbres et de larmes; on y trouve, même en Russie, de la lumière, de la gaieté, des fleurs et des joies. Dostoïevsky n'en a vu que la moitié, puisqu'il n'a écrit que deux sortes de livres, des livres douloureux et des livres terribles....
Sayfa 551 - t geluk Dier morgenglorie op, zij waren twee Witte kapellen, fladdrend opgevoerd Hoog in 't gewemel van licht, wind en wolken, Verwonderd zich te vinden in die weelden Van nooit gekende ruimten, zóó vol licht. En met het hooger rijzen van dien dag Ontsproten schooner woorden, als 't gezang Van twee heel blije vogeltjes die stijgen De lucht in, luid-op zingend, beurt om beurt, Met keer en tegenkeer en telkens stijgen D...
Sayfa 266 - Het gevoel waarin de poëzie die jongeren bracht of aantrof, was dat van den vrome die zijn god aanbidt, maar de god was de poëzie-zelf, beeld-geworden, de god was de Schoonheid.
Sayfa 420 - Des chevaux morts; au seuil des bivouacs désolés On voyait des clairons à leur poste gelés, Restés debout, en selle et muets, blancs de givre, Collant leur bouche en pierre aux trompettes de cuivre.