1o. Ut Christifideles in propria deferant persona aliquod ex enunciatis obiectis. 2o. Quod si id minime fiat, requiritur ut illud in proprio cubiculo, vel alio decenti loco suae habitationis retineant, et coram eo devote praescriptas preces recitent. 3°. Excluduntur ab apostolicae benedictionis concessione imagines typis exaratae, depictae, itemque cruces, crucifixi, parvae statuae et numismata ex stanno, plumbo, aliave ex materia fragili seu consumptibili confecta. 4°. Imagines repraesentare debent Sanctos, qui vel iam consueta forma canonizati, vel in martyrologiis rite probatis descripti fuerint. Hisce praehabitis, Indulgentiae, quae ex Summi Pontificis concessione ab eo acquiri possunt, qui aliquod ex supradictis obiectis retinet, et pia opera quae ad eas assequendas impleri debent, recensentur. Quisquis saltem in hebdomada semel recitaverit coronam Dominicam vel aliquam ex coronis B. V. Mariae aut rosarium eiusve tertiam partem aut divinum officium, vel officium parvum eiusdem B. Virginis aut fidelium defunctorum, aut septem psalmos poenitentiales aut graduales, vel consueverit catechesim christianam tradere, aut carceribus detentos, vel aegrotos in nosocomiis misericorditer invisere, vel pauperibus opitulari, aut missae interesse, eamve peragere, si fuerit Sacerdos quisquis haec fecerit vere contritus et peccata sua confessus ad S. Synaxim accedet quolibet ex infrascriptis diebus, nempe Nativitatis Dominicae, Epiphaniae, Resurrectionis, Ascensionis, Pentecostes, itemque diebus festis SSmae. Trinitatis, Corporis Domini, Purificationis, Annuntiationis, Assumptionis, Nativitatis et Concep tionis B. V. Mariae, Nativitatis Sancti Ioannis Baptistae, S. Iosephi Sponsi eiusdem B. Mariae Virginis, SS. Apostolorum Petri et Pauli, Andreae, Iacobi, Ioannis, Thomae, Philippi, Iacobi, Bartholomaei, Matthaei, Simonis et Iudae, Mathiae, et Omnium Sanctorum ; eodemque die devote Deum exoraverit pro haeresum et schismatum extirpatione, catholicae fidei incremento, pace et concerdia inter principes christianos, aliisque S. Ecclesiae necessitatibus; quolibet dictorum dierum Plenariam Indulgentiam lucrabitur. Quisquis verò, corde saltem contritus, haec omnia peregerit in aliis festis Domini, et B. V. Mariae, quolibet dictorum dierum Indulgentiam septem annorum totidemque quadragenarum VOL. XIV. 2N acquiret: quavis Dominica vel alio anni festo Indulgentiam quinque annorum totidemque quadragenarum lucrabitur sin autem eadem alio quocumque anni die expleverit, centum dierum Indulgentiam acquiret. Praeterea quisquis consueverit semel saltem in hebdomada recitare aliquam ex coronis aut rosarium, vel officium parvum B. Mariae Virginis, vel fidelium defunctorum, aut vesperas, aut nocturnum saltem cum laudibus, aut septem psalmos poenitentiales cum litaniis adiectisque precibus, quoties id peregerit centum dierum Indulgentiam consequetur. Quisquis in mortis articulo constitutus, animam suam devote Deo commendaverit, atque iuxta instructionem fel. rec. Benedicti XIV in Constitut. quae incipit Pia Mater sub die 5 Aprilis 1747, paratus sit obsequenti animo a Deo mortem opperiri, vere poenitens, confessus et S. Communione refectus, et si id nequiverit, saltem contritus invocaverit corde, si labiis impeditus fuerit, SSmum. Nomen Iesu, Plenariam Indulgentiam assequetur. Quisquis praemiserit qualemcumque orationem praeparationi Missae, vel Sanctae Communionis, aut recitationi divini officii, vel officii parvi B. V. Mariae, toties quinquaginta dierum Indulgentiam acquiret. Quisquis in carcere detentos, aut aegrotantes in nosocomiis inviserit, iisque opitulatus fuerit, vel in Ecclesia christianam catechesim tradiderit, aut domi illam suos filios, propinquos et famulos docuerit, toties biscentum dierum Indulgentiam lucrabitur. Quisquis ad aeris campani signum, mane vel meridie aut vespere solitas preces, nempe Angelus Domini, aut eas ignorans recitaverit Pater noster et Ave Maria, vel pariter sub primam noctis horam, edito pro defunctorum suffragio campanae signo, dixerit psalmum De profundis, aut illum nesciens recitaverit Pater noster et Ave Maria, centum dierum Indulgentiam acquiret. Eamdem pariter consequetur Indulgentiam, qui Feria sexta devote cogitaverit de passione ac morte Domini Nostri Iesu Christi, terque Orationem Dominicam et Salutationem Angelicam recitaverit. Is qui suam examinaverit conscientiam, et quem sincere poenituerit peccatorum suorum cum proposito illa emendandi, devoteque ter recitaverit Pater noster et Ave Maria in honorem SSmae. Trinitatis, aut in memoriam Quinque Vulnerum D. N. Iesu Christi quinquies pronunciaverit Pater noster et Ave Maria, centum dierum Indulgentiam acquireţ. Quisquis devote pro fidelibus oraverit, qui sunt in transitu vitae, vel saltem pro iis dixerit Pater noster et Ave Maria, quinquaginta dierum Indulgentiam consequetur. Omnes Indulgentiae superius expositae a singulis Christifidelibus vel pro seipsis lucrifieri possunt, vel in animarum Purgatorii levamen applicari. Expresse declarari voluit Summus Pontifex supradictarum indulgentiarum concessione, nullatenus derogari indulgentiis a Praedecessoribus Suis iam concessis pro quibusdam operibus piis superius recensitis: quas quidem indulgentias voluit omnes in suo robore plene manere. Iubet deinde idem Summus Pontifex Indulgentias Christifidelibus concessas, qui retinent aliquod ex praedictis obiectis, iuxta decretum sa: me: Alexandri VII editum die 6 Februai 1657, non transire personam illorum pro quibus benedicta fuerint, vel illorum quibus ab iis prima vice fuerint distributa: et si fuerit amissum vel deperditum unum alterumve exiisdem obiectis, nequire ei subrogari aliud ad libitum, minime obstantibus quibusvis privilegiis et concessionibus in contrarium: nec poss pariter commodari vel precario aliis tradi ad hoc ut indulgentiam communicent, secus eamdem indulgentiam amittent: itemque recensita obiecta benedicta, vix dum pontificiam benedictionem receperint, nequire venundari, iuxta decretum S. Congregationis Indulgentiis Sacrisque Reliquiis tuendis praepositae editum die 5 Iunii 1721. Praeterea idem Summus Pontifex confirmat decretum sa: me: Benedicti XIV editum die 19 Augusti 1752, quo expresse declaratur, vi benedictionis crucifixis, numismatibus etc. uti supra impertitae, non intelligi Privilegio gaudere altaria ubi huiusmodi obiecta collocata fuerint, neque pariter Missas quas Sacerdos eadem secum deferens celebraverit. Insuper vetat, ne qui morientibus adsistunt benedictionem cum Indulgentia Plenaria in articulo mortis iisdem impertiantur cum huiusmodi Crucifixis, absque peculairi facultate in scriptis obtenta, cum satis in id provisum fuerit ab eodem Pontifice Benedicto XIV in praecitata Constitut. Pia Mater. Tandem Sanctitas Sua vult et praecipit praesentem elenchum indulgentiarum pro maiori fidelium commodo edi typis posse non solum latina lingua vel italica, sed alio quocumque idiomate, ita tamen ut pro quolibet elencho, qui ubicumque, et quovis idiomate edatur, adsit approbatio S. Congregationis Indulgentiarum. Non obstantibus quolibet decreto, constitutione, aut dispositione in contrarium etiamsi speciali mentione dignis. Datum Romae ex Secretaria S. C. Indulgentiis Sacrisque Reliquiis praepositae die 28 Augusti 1903. L. S. A. Card. TRIPEPI, Praefectus. Pro R. P. D. FRANC. SOGARO, Archiep. Amiden., Secret. NOTICES OF BOOKS UNDER THE CEDARS And the Stars. By the Rev. P. A. Sheehan, D.D. Dublin Published for the Catholic Truth Society of Ireland by Browne & Nolan, Limited. 1903. THE plan adopted by Dr. Sheehan in his new book is a favourite one with men of letters who have a message to communicate to the world. It has been availed of by Count Tolstoi, who, in a series of paragraphs or short disquisitions, gives us his views about life, society, power, religion, riches, labour, militarism, art, science, good and evil, error and truth. It has been made to do service by Maurice Maeterlinck in La Sagesse et La Destinée, giving the author an opportunity of spreading some of his inward gloom over the universal domain of men and things. It has been turned to account by Paul Bourget, who in his little volume, Sensations d'Italie, makes his visits to various Italian towns the occasion of imparting his views on art, history, philosophy, and politics, with a mixture of classical learning and mediæval simplicity, that win the ear and the heart of the reader, even though they do not always secure the assent of the sterner faculty. Indeed it has long been a favourite medium of communication in French literature, and in a generation that is now receding into the distance it was utilized with effect by such masters of the art as Lammenais, Louis Veuillot, and Prévost-Paradol. In English literature it has never quite come into vogue. Indeed the nearest approach to it with which we are acquainted would be the Imaginary Conversations, The Essays of Elia or the short papers in Carlyle's Critical and Miscellaneous Essays. We might add, perhaps, Emerson's Papers, Augustine Birrell's Men, Women, and Things, and The Lectures of a Certain Professor of Father Joseph Farrell. It is needless to say that the author of My New Curate, the name we prefer to give him, has produced an interesting and elegant book. His paragraphs, besides being very finished compositions, are remarkable for their variety. They take us over an enormous field, from the ancient philosophers to mediæval doctors, and from the essayists of the |