PONT. 2. disput. 8o. sect. 3. de hac hypothesi loquens, A. VI. inquit, in ea tantum hodie licere duas Missas eodem die celebrare: Casus de pluribus Parochiis est proprius, ac fere solus in usu. At vero si in altera ex his Parochiis Sacerdos aliquis deprehendatur, qui rem Divinam facere possit, tum illarum Rectori nequaquam licet in utroque loco Sacrificium iterare, eo quod alterius Sacerdotis opera populi necessitati satis consulatur. Ita probant unanimes Pasqualigus de Sacrificio Missæ tom. 1. quæst. 381. num. 2. Vericellus de Apostolicis Missionibus tit. 1. de Privilegiis Regularium dub. 18. §. 31. n. 201. Giribaldus de Sacramentis tract. 5. cap. 7. dub. 2. n. 15. Rotarius in Theologia Morali Regularium tom! 3. cap. 2. punct. II. num. 5. Tournelius in Prælectionibus Theologicis, de Sacrumento Eucharistiæ part. 2. juxta Parisiensem editionem p. 346. Schmalzgrueberius tit. de celebratione Missarum num. 41. Quod si Scriptores isti vestras in manus nondum pervenerint, aliorum testimoniis rem plane cognoscetis, nempe Cardinalis Zabarellæ in cap. Consuluisti, 1 num. 3. de celebratione Missarum, ubi hæc habentur : Si est alius, qui celebrare possit, non celebrabit Sacerdos alia vice, dummodo ille alius sit paratus celebrare, et sit jejunus: Petri de Ancharano in Commentariis ad eumdem Textum n. I. Intellige, si non sit alius ibi paratus ad celebrandum, et ille sit jejunus: Cardinalis Toleti in Summa lib. 2. cap. 3. num. 4. Layman in Theol. Morali lib. 5. tract. 5. cap. 4. num. 6. Salmanticensium Theolog. Moral. tom. 1. tract. 5. de Sacrificio Missæ cap. 5. punct. 1. num. 12. juxta quartam editionem, quæ Matriti facta est anno 1717. Gavanti ad Rubricas Missalis, part. 3. tit. 12. пит. д.

manæ.

Decretum At supervacaneum est plures auctoritates præSynodiLi stantium virorum congerere cum id satis superque constet ex septima Synodo Diocesana, quam Sanctus Turribius anno 1592. celebravit cap. 3. tom. 4. Conciliorum Hispanorum, quæ

simul collegit vir eximius inter Hispanos Car, ANNO dinalis de Aguirre pag. 687. Porro hæc sunt 1746. verba Juxta dispositiones Concilii Provincialis celebrati in hac Civitate anno 1567, quantum convenit, et per locum juris possumus, licentiam concedimus omnibus Indorum, Hispanorumque Parochis nostri districtus, ut diebus Dominicis, et festivis ex præcepto servandis, possint cele brare duas Missas in duabus Ecclesiis tam inter se distantibus, ut qui in loco unius Ecclesiæ assistunt, non possint commode accedere ad au diendam Missam in altera.

cretum Pa

Ex his apertissime deprehenditur concedi Quando Parocho, qui duas Ecclesias distantibus omnino juxta dilocis positas habeat, bis Sacrificium Missæ in- ctum Destituere, ne diebus festis Ecclesiæ præceptum rocho lia populo violetur; ea tamen conditione, ut ceat duas legitimam pro re gerenda facultatem prius ob- Missas eatinuerit, uti Nos inferius explicabimus. Ex dem die verbis autem depromptis ex eodem Capite tertio celebrare. Limanæ Synodi, quæ mox subjiciemus, certi limites eidem Parocho statuuntur, ipsique præscribitur, ut uno tantum loco Sacrum conficiat, si in altero Sacerdos occurrat, qui populo rem Divinam operari possit. Cum autem habuerint alium Sacerdotem, qui possit celebrare in altera dictarum Ecclesiarum, non poterit Parochus celebrare in utraque sed unam Missam tantum in una, quandoquidem alter Sacerdos possit satisfacere necessitati alterius populi.

Non ignoramus, auctoritatem Limanæ Synodi suæ. Dioecesis finibus solum concludi. At, cum Sanctus Turribius regendæ Ecclesiæ Peritissi mus, et virtutum omnium gloria clarissimus semper habitus sit, ipsius legibus, ac Dioecesanis institutis eam saltem fidem atque auctoritatem, vimque, ut ajunt, directivam, adhibendam et adscribendam nemo inficiabitur, quam Itali omnes, aliique extra Italiam S. Caroli Borromæi Synodis omni tempore præstiterunt neque in dubium quis revocare poterit, Sanctum Turribium, virum adeo singularem (pro cujus

PONT. Canonizatione, cum Promotoris Fidei munus A. VI. adhuc in minoribus gereremus, plurimum laboris impendimus) conferre plurimum, ut, si propositæ rei examen instituamus, illius sententia reliquis anteponatur; lætandumque idcirco Nobis jure merito videmus, qui Commentarium de Sacrificio Missæ in lucem proferentes, Italico sermone a Nobis conscriptum, cum Bononiensem Sedem administraremus, idem plane asseruimus, quod pro illustranda præsenti quæstione superius attulimus, et opinionem nostram auctoritate confirmavimus ejusdem Synodi Sancti Turribii, uti liquido constat ex nostro Commentario, quod commemoravimus tom. 2. part. 4. sect. 2. num. 38. et seqq. et præcipue num. 40. quod quidem primo Bononiæ Typis evulgatum fuit, ac nuper latine redditum, ac typis impressum Patavii, lucem publicam rursus aspexit.

Confir- Quod si Limanæ Synodo alia quoque Concilia maturSen adjungi velint, illud in medium proferri potetentia ex rit, quod sub Mauritio Archiepiscopo Rothoaliis Con- magensi anno 1231. coactum est, quemadmo

ciliis.

dum legitur in Collectione Regia Maxima Conciliorum ab Harduino compilata tom. 7. pag. 186. Nullus audeat Missam bis in die celebrare, aut cum duplici Introitu, nisi in humana necessitate etc. et hoc, ubi non est nisi unus Sacerdos alterum, quod Nemausi anno 1284. coactum fuit, cum Martinus IV. Apostolicam hanc Sedem obtineret, uti patet ex Collectione Labbeana tom. 11. part. 1. pag. 1213.: Si omnes Parochiani ad unam Missam simul non possint convenire, eo quod in diversis locis habitant distantibus ab Ecclesia et remotis, sicut est in montanis, nec sunt in Ecclesia duo Sacerdotes. et, dicta prima Missa, postmodum Parochiani venientes postulent Missam aliam sibi dici, poterit tum Sacerdos Missam aliam celebrare. Tamen si in prima Missa, post receptionem Corporis, et Sanguinis profusionem acceperit, non

debet secundam Missam in prædictis casibus ce- ANNO 1745.

lebrare.

:

Ea potissimum verba diligenter observari debent Ubi non est nisi unus Sacerdos nec non alia: nec sunt in Ecclesia duo Sacerdotes: ex quibus clare perspicimus, non licere Parocho, si alius Sacerdos præsto sit, duo Sacra perficere diebus festis, ut populus Missæ Sacrificio intersit, sive Missa celebranda sit in duabus Ecclesiis inter se distantibus, ut in supra citata Synodo Limana, sive una tantum sit Ecclesia, in qua Missa celebratur, et ad quam insimul universus populus convenire non potest, ut in Synodo Nemausensi. Hi quippe duo casus eodem jure censendi sunt, uti præcipue advertit Theophilus Raynaudus tom. 17. Operum editionis Lugdunensis pag. 8.

Et ex

Quæ hucusque dicta sunt, Canonicis etiam generalibus sanctionibus innituntur. Neque vero Sententia copiam Ecclesiasticæ eruditionis ostentabimus, aliorum ut cognitum id perspectumque faciamus, quod Doctorum tamen facili negotio, si opus esset, consequeremur, cum duo præclari Scriptores postremis his temporibus congesserint casus omnes, quibus ante Decretales Prædecessorum Nostrorum Innocentii III.atque Honorii III. plures uno die Missæ ab eodem Sacerdote celebrantur. Hi sunt Saintebeuvius tom. 3. Resolutionum casuum conscientiæ cas. 83. et Pontas in Dictionario ca suum conscientiæ, in verb. Missa cas. 15. De hoc ipso argumento luculenter disseruit is, qui suis adnotationibus undecimam Sancti Leonis Epistolam illustravit, juxta editionem, quæ ultimo facta est. De ipso Nos quoque verba fecimus in Commentario de festis diebus Domini Nostri ac Beatæ Virginis Mariæ part. 1. n.667. et seq. Quamobrem, his pretermissis, illud affirmabimus, ex communi totius Ecclesiæ di- mittitur sciplina permitti tantum Sacerdotibus hoc tempore, ut die Natali Salvatoris Nostri ter Sacrum faciant, vel quia institutum id fuit a S. Telesphoro Pontifice, ut eam celebritatem singulari

Id per

die natali

Domini.

PONT. honore prosequerentur Fidelės, uti : ostendit A. VI.. Canon: Nocte sancta de Consecratione dist. 1.

nempe Alexandri II.

vel quia (si plurimi facienda videantur argumenta, quibus author Telesphorus illius Canonis impugnatur) Parens ac Magistra Ecclesia eum ritum die Natali Domini conservandum censuit, ut posteris perpetuo commendaret veterem disciplinam, ob quam Sacerdos idem plura Sacra conficiebat, cum alii quoque festi dies per annum occurrebant. Id Nos testimoniis præstantium virorum indicavimus in Commentario nostro, quod superius nominavimus, part. 1. n. 665. et seqq.

4

Exami. Excepta die Dominicæ Nativitatis, juxta ho. nantur De diernam disciplinam non licet Sacerdoti eodem creta Pon- die Sacrificium iterare. Argumenta minime detificum, sumimus ex Decreto Alexandri Papa II. Can. Sufficit de Consecratione dist. 1. ubi Pontifex ita decrevit Sufficit Sacerdoti unam Missam in die una celebrare, quia Christus semel passus est, et totum Mundum redemit. Non modica res est, unam Missam facere; et valde felix est, qui unam digne celebrare potest: etenim Pontifex ita rem prosequitur: Quidam tamen pro de functis unam faciunt, et alteram de die, si ne. cesse fuerit: quibus verbis Alexander II. non improbare videtur eum Sacerdotem, qui saltem ob allatam causam bis uno die celebraret. Deinde sic Pontifex concludit : Qui vero pro pecuniis, aut adulationibus sæcularium una die præsumunt plures facere Missas non æstimo evadere damnationem: Porro ex his facili conjectura perspicere quisque potest, Alexandrum II. Decreto solum cavere, ne sordidæ utilitatis, sive assentationis gratia Sacrificium iteretur. Vasquesius idem Decretum sic explicat in 3. part. Divi Thomæ tom. 3. quæst. 83. art. 2. cap. 5. num. 43. In prædicta Epistola solum damnan tur, qui pro pecuniis aut adulationibus sæcularium una die præsumunt plures Missas celebrare: de iis vero, qui ex sola devotione plures cele brarent, nihil dicitur. Eamdem rem maxime