Ἐλισσαίος ὁ προφήτης. οὗτος ἦν ἐξ ̓Αβελμοὺθ ἐκ τῆς γῆς Ῥουβίμ. καὶ ἐπὶ τούτῳ γέγονε τεράστιον. ὅτι ἡνίκα ἐτέχθη ἐν Γαλγάλοις ἡ δάμαλις ἡ χρυσῆ ἡ ἐν Σηλὼμ ὀξὺν ἐβόησεν, ὥστε ἀκουσθῆναι ἐν Ἱερουσαλήμ. καὶ εἶπεν ὁ ἱερεὺς διὰ τὴν (sic) δήλων· ὅτι προφήτης · ἐτέχθη σήμερον, ὃς καθελεῖται γλυπτὰ καὶ συνθλάσσει τὰ χωννευτά (sic). πολλὰ δὲ τεράστια ἐποίησεν ὁ θεὸς διὰ χειρὸς Ἑλισσαίου· καὶ θανὼν ἐτάφη ἐν Σαμαρείᾳ ἐν Σεβαστοπόλει. οὗτος ἐπροφήτευσε περὶ τῆς τοῦ κυρίου παρουσίας. καὶ τὰ ὕδατα Ἱερηχὼ ἄτεκνα ὄντα ἤγουν ἁλμυρά, ἰάσατο εἰπών· τάδε λέγει κύριος· ἴαμαι τὰ ὕδατα ταῦτα. καὶ ἰάθησαν 10 ἕως τῆς σήμερον ἡμέρας. καὶ νεκροὺς ἤγειρε. Καὶ λεπρὸν ὄντα Νε μὰν τὸν Σύρον ἐκαθαίρισε τῆς λέπρας. καὶ τὸν Γιεζῆ τὸν ὑπηρέτην αὐτοῦ λεπρὸν ἐποίησε γενέσθαι. Καὶ νεκρὸς ὢν νεκρὸν ἤγειρεν. ΚΔ ́ Συμεὼν ὁ ἱερεύς· οὗτος ἦν ἐκ φυλῆς ̓Ααρών· οὗτος ἐχρηματίσθη ὑπὸ πνεύματος ἁγίου, τοῦ μὴ ἰδεῖν θάνατον ἕως ἂν ἴδῃ τὸν 15 χριστὸν ἐν σαρκί· οὗτος ἐβάστασε τὸν κύριον εἰς τὰς ἰδίας ἀγκάλας· καὶ ἐδέξασε τὸν θεὸν εἰπών· εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου· νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, δέσποτα, κατὰ τὸ ῥῆμά σου ἐν εἰρήνῃ· ἀπέθανε δὲ καὶ ἐτάφη πλησίον τῶν ἱερέων πρεσβύτης πλήρης ἡμερῶν. Ἰωάννης ὁ βαπτιστὴς υἱὸς Ζαχαρίου καὶ Ἐλισάβετ· οὗτος ἦν 20 ἐκ φυλῆς Λευΐ· οὗτος ἐδήλωσεν ἡμῖν τὸν ἀμνὸν τοῦ θεοῦ τὸν υἱὸν τοῦ πατρὸς τὸν ἄραντα τοῦ κόσμου τὴν ἁμαρτίαν (corr. τὰς ἁμαρτίας)· οὗτος εἴσοδος ἡμῖν ἐγένετο τῆς τοῦ θεοῦ βασιλείας· οὐδεὶς γὰρ ἐν γεννητοῖς γυναικῶν μείζων ἐστὶν Ἰω τοῦ βαπτιστοῦ· ἀπέθανε δὲ τμηθεὶς τὴν κεφαλὴν παρὰ Ἡρῴδου, διὰ Ἡρῳδιάδα τὴν γυναῖκα Φιλίππου τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ: Nestle, De vitis prophetarum. 3 μενος πεποίηκεν αὐτοὺς παταχθῆναι ἀορασίᾳ καὶ ἀπήγαγεν εἰς Σαμαρείαν παρὰ τοὺς ἐχθρούς, ἀβλαβεῖς τε αὐτοὺς φυλάξας διέσωσε καὶ ἔθρεψεν· τοῦτο μαθὼν ὁ βασιλεὺς Συρίας ἐπαύσατο τοῦ πολεμεῖν. μετὰ θάνατον Ἐλισαίου ἀποθανών τις καὶ θαπτόμενος ἐρίφη ἐπὶ τὰ ὀστᾶ αὐτοῦ καὶ μόνον ὡς ἥψατο τῶν ὀστῶν τοῦ Ἐλισαίου, ὁ νεκρὸς εὐθὺς ἀνέζησεν. 5 Ζαχαρίας ἐξ Ἱερουσαλὴμ υἱὸς Ἰωδαὲ τοῦ ἱερέως, ὃν ἀπέκτεινεν Ἰωὰς ὁ βασιλεὺς Ἰούδα ἐχόμενα τοῦ θυσιαστηρίου, καὶ ἐξέχεεν τὸ αἷμα αὐτοῦ ὁ οἶκος Δαυὶδ ἀνὰ μέσον ἐπὶ τοῦ αἰλάμ· καὶ λαβέντες αὐτὸν οἱ ἱερεῖς ἔθαψαν αὐτὸν μετὰ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ· ἔκτοτε ἐγένοντο τέρατα ἐν τῷ ναῷ 1 φαντασίας καὶ οὐκ ἴσχυον οἱ ἱερεῖς ἰδεῖν ὀπτασίαν ἀγγέλων θεοῦ οὔτε δοῦναι χρησμοὺς ἐκ τοῦ δαβεὶρ οὔτε ἐρωτῆσαι ἐν τῷ ἐφοὺδ οὔτε διὰ δήλων ἀποκριθῆναι τῷ λαῷ ὡς τὸ πρίν. καὶ ἄλλοι προφῆται ἐγένοντο κρυπτοί, ὧν τὰ ὀνόματα ἐμφέρονται ἐν ταῖς γενεαλογίαις αὐτῶν ἐπὶ βίβλων ὀνομάτων Ἰσραήλ· ἐγράφοντο γὰρ πᾶν τὸ γένος Ἰσραὴλ κατ ̓ ὄνομα. 1) Ueber die Wiedergabe der griechischen Texte bemerke ich noch, dass ich die mir von den Herren Börger und Jeanjean gelieferten Vorlagen fast durchaus genau befolgte, auch wo ich es nicht ausdrücklich durch sic hervorhob; Verschiedenheiten oder Seltsamkeiten der Aspiration, Accentuation oder Orthographie sind also keineswegs ohne weiteres als Druckversehen meinerseits zu betrachten. Es steht z. B. in meiner Vorlage Ἰερεμίας 1730 und Ἱερ. 35, ̓Αβραάμ 18 38 39, ̔Αβρ. 19 30 31, ̓Αρφάξαδ 1838, ̓Αρφαξάδ 1930; ἀσπίδες 1636, ἀσπῖδες 1733, δρῦς und δρύες 2230, dagegen δρὺς und δρῦες 23 40 41, δυνάσται 20 41 239, δυνᾶσται 21 39; ἀσέβειαν 22 13, ἀσεβείαν 23 16. Auch die Interpunktion habe ich in zweifelhaften Fällen, wie 2212 3213 belassen und naheliegende Emendationen unterdrückt. Dass z. B. 22 24 κεῖται = καίεται, kann jeder aufmerksame Leser sehen. 15 ΚΓ ́ Ζαχαρίας ἄλλος προφήτης καὶ ἱερεύς· οὗτος ἦν υἱὸς Ἰωδαὲ ἱερέως, πατὴρ δὲ Ἰω τοῦ βαπτιστοῦ· τοῦτον ἀπέκτεινεν Ἡρῴδης ὁ βασιλεὺς ἐχόμενα τοῦ θυσιαστηρίου καὶ τοῦ οἴκου κυρίου. οὗτος δὲ ἦν ἐξ Ἱερουσαλὴμ ἐξ οἴκου Δαδ. ἀνὰ μέσον τοῦ ἐλὰμ ἐξ οἴκου κυρίου. · οὗτος ἐπροεφήτευσε (sic) περὶ χριστοῦ γέννας (sic). Ἐκεῖ οὖν αὐτὸν ἔθαψαν ἐν οἴκῳ θεοῦ ἐχόμενα ναοῦ κυρίου· ἔκτοτε ἐγίνοντο τέρατα πολλὰ ἐν τῷ ναῷ καὶ φαντασίαι· καὶ οὐκ ἴσχυον οἱ ἱερεῖς ἰδεῖν οὐκέτι ὀπτασίαν ἀγγέλων· οὐδὲ δοῦναι χρησμοὺς τῷ λαῷ ἐν δαβείρ' οὔτε ἐρωτῆσαι ἐν τῷ ἐφούδ, οὔτε διὰ τῶν δήλων ἀποκριθῆναι, ἕως τὸ πρίν, 10 ἕως τῆς ἡμέρας ἐκείνης. Καὶ ἄλλοι δὲ προφῆται ἐγένοντο, ὧν τὰ ὀνόματα ἐγγέγραπται ἐν ταῖς αὐτῶν γενεαῖς· ἐν βίβλῳ ὀνομάτων Ἰσραήλ, ὧν οὐκ ἐμνημνεύ σαμεν. Τοῦ αὐτοῦ περὶ τῶν ἁγίων ἀποστόλων ποῦ ἕκαστος αὐτῶν ἐκή15 ρυξε· καὶ περὶ καὶ ποῦ ἐτελεύτησαν· καὶ τὰ ἅγια αὐτῶν σώματα ποῦ κεῖνται καὶ ἐν ποίοις τόποις 1). Σίμων Πέτρος ὁ τῶν ἀποστόλων κορυφαίες κ. τ. λ. !) Ueber diese Litteratur vgl. jetzt den von Antiochien, Würzburg 1891 Anhang von M. Treppner, das und dazu die Bemerkung von Patriarchat H. Gelzer ThLZ 1892. 18. Sp. 449; speziell über Hippolytus Caspari, Quellen III (1875) S. 386, A. 206. III. Ich wollte hieran den syrischen Text von Paris cod. 64 mit den Varianten von Barberinus 6, 62 schliessen, wie ihn mir Abbé Martin geboten, weiter den von cod. Sachau 131, den ich im Aug. 90 in Berlin kopiert habe (s. oben S. 14); die Druckereiverhältnisse machen es mir unmöglich; so lasse ich an dritter Stelle nur die Varianten der oben genannten Londoner Hss. zu dem in meiner Porta gedruckten Texte folgen. Orthographisches bleibt dabei ausser Betracht, z. B. Schreib Z. 408. Die Ziffern heriehem ܐܦܝܦܢܘܤ ,8 .7 ܐܦܝܦܥܐܝܘܤ ngen wie in a sich auf die durchnummerierten Zeilen der zweiten (deutschen und englischen) Ausgabe meiner Porta. In der Hauptsache habe ich dort à zu Grund gelegt: b folgte ich 1. 29. 46. 61/2. 156. 159. 218. 219. 219/20. 221. 222. 223/4. 226/7. 228. 287. 299; die sämtlichen Varianten von a, b, c lege ich der Übersichtlichkeit wegen für jede einzelne Hds. besonders vor, nachdem ich sie zuerst in einen Apparat zusammengearbeitet hatte. |