miscent. Et vero traditio, quo sensu eam definivimus, necessaria est, eademque non secus ac Ecclesia, cui inhæret, necessario esset, etiamsi tota Christi revelatio scripta foret; illa enim deficiente Scripturæ nec consisterent nec intelligi possent, et porro christianismus universus labefactaretur. Verum illud in traditiones minime quadrare in promp tu est. Denique quemadmodum antea monstravimus Scripturas ab Ecclesia, quæ traditionem vivam et organizatam exhibet, sejungi nullo pacto posse, ita nec traditiones ab eadem distrahere ulla ratione licet. In Christi Domini instituto omnia belle cohærent atque arctissimo vinculo colligantur: si Ecclesiam, quæ fundamenti loco est, sustuleris, universa simul corruant oportet. Non opus est hic longa oratione approbare necessitudinem illam quæ traditionibus est cum Ecclesia; quæ enim superius de Scripturis disseruimus facili negotio traditionibus accommodari poterunt. Nisi esset Ecclesia, neque etiam forent traditiones divinæ; et nisi adesset ecclesiastica intelligentia, quam dicit Vincentius Lerinensis, nisi adesset sensus ille christianus qui ab Ecclesia efficitur, sacræ traditiones non intelligerentur. Atque hinc probe assequor cur sæpius protestantes rationalistæve theologi nihil fere videant in iis quas catholici agnoscunt traditionibus; deest nempe ipsis intelligentia ecclesiastica. Assequor etiam cur negent adversarii traditiones illas integras ac illibatas servari potuisse; sublata enim divina Eeclesiæ auctoritate, quis dicere ausus fuerit nihil prorsus vitii traditiones eas, si quæ sint, infecisse? VIDIT S. FACULTAS THEOLOGICA. A. TITS, S. FAC. P. T. DECANUS. M. VERHOEVEN, S. FAC. P. T. A SECRETIS. VIDIT RECTOR UNIVERSITATIS. P. F. X. DE RAM. PRÆFATIO. Pag. SECTIO PRIOR. Antecessio. PARS I, HISTORICA. CAPUT I. De religionis ante Christum natum conditione. § 3. De religione apud ethnicas gentes. § 1. De ratione qua Christus et Apostoli religionem tradiderunt defi- 1 5 4 5 14 15 § 7. S. Augustinus, Hipponensis episcopus. CAPUT IV. De iis Patribus qui post ævum apostolicum floruere. § 1. S. Irenæus, episcopus Lugdunensis. § 2. Tertullianus. § 3. Clemens Alexandrinus. § 4. S. Athanasius. § 5. S. Basilius, Cæsariæ Cappadociæ episcopus. § 6. S. Cyprianus, Carthaginensis episcopus. § 8. Vincentius Lerinensis. 34 35 41 49 55 62 68 74 89 CAPUT V. De conciliis prisco ævo in Ecclesia habitis. 95 SECTIO POSTERIOR. 102 CAPUT I. Ecclesiæ catholicæ Romanæ de religionis methodo doctrina. 102 104 CAPUT III. Historia Protestantismi methodi breviarium. Ab initio pseudo-reformationis ad rationalismi biblici ortum. 109 § 1. Primum protestantes in agendo cum principio a se ipsis consti- tuto prorsus pugnant. 110 § 2. Pseudo-reformationis methodum plurimi protestantes serio ani- CAPUT V. Postrema examinis privati ad S. Scripturas accommodandi forma et explicatio. - Naturalismus et Mythismus. § 1. Naturalismus ad Scripturam a Paulo accommodatus. § 2. Mythismus ad Scripturam universam a Strauss accommodatus. PARS ALTERA, SEU THEORETICA. Auctoritatis methodus speculative confirmata et prout in christiana 140 141 145 ANTECESSIO. 155 CAPUT I. Argumentis philosophicis et theologicis auctoritatis methodus 157 § 1. Institutionis atque auctoritatis methodus argumentis ab humanæ 157 § 2. Eadem illa methodus argumentis ab indole et scopo christianæ 164 CAPUT II. Auctoritatis a Christo constitutæ indoles magis declaratur ac 170 § 1. Auctoritatis à Christo constitutæ natura ac dotes præcipuæ. CAPUT III. De ratione qua Ecclesia cum hominibus revelationem chris- 170 180 § 1. De Ecclesia populos informante ac regente. § 2. De Ecclesia judice controversiarum. CAPUT IV. De sacra Scriptura. § 1. De Scripturarum existentia, conservatione et certa possessione. § 5. De vero Scripturarum usu atque earumdem utilitate. CAPUT V. De traditione et traditionibus. § 1. De traditione. § 2. De traditionibus. FINIS. 184 185 190 194 195 201 212 219 220 222 |