Sayfadaki görseller
PDF
ePub

I

CHULMLEIGH.

merely mention this collegiate church, in which, as Bishop Grandisson states, 3 Regist. fo. 158. were six Prebends, in order to remark an apparent confusion in the registers, as to their names, and even their number.

In 2. Regist. Brantyngham, fo. 72, occurs the Prebenda Overheighes, which seems to be the same which Bishop Redman styles in fo. 2. Overhaye.

In 2. Regist. Brantyngham, fo. 15. he mentions the Prebend Puella-in fo. 100. he calls it Puellarum-and Bishop Lacy. 2. Regist. fo. 248. calls it Le Mayden, alias Denys.

The Prebend of Dene, occurs in 2. Regist. Lacy, fo. 209

The Prebend Bucklond occurs fo. 46 and 70. of Veysey's.

The Prebend Penelles occurs vol. 2. fo. 75. of Brantyngham's; and yet in fo. 18. of Bishop Bothe's, Penelles and Northerhaye are considered as the same Prebend.

The fact appears to be, that the six prebends were originally-1. Overheighes, or Overhayne. 2. Puelle, or Puellarum, or Mayden. 3. Denys, or Dene. 4. Bucklond. 5. Penelles. 6. Netherhayne, and that, subsequently to Grandisson's time, they were reduced to four, by uniting Denys or Dene to Puelle, or Puellarum; or Mayden and Penelles to Netherhayne.

N. B. All these Prebends were in the gift of the Courtenay family.

In closing this work, I beg leave to inform the reader, that I have purposely abstained from noticing the Cathedral of Exeter and the Collegiale Chapel of the Castle in this City; intending to speak of them, at large, in my History of Exeter.

APPENDIX.

(a) Referred to from p. 1. The Legend of Saint Olave.

THE following Legend was copied by me from the MS. Ordinale compiled by Bishop Grandisson, penes Decanum & Capitulum Ecclesie Cathedr. Exon.

LECTIO QUARTA--XXIX JULII.

Beatus OLAVUS Rex Norwegie fidem evangelicam ex Anglia compertam devotè suscepit & in urbe Rothomagi baptizatus est. Nec propriâ tamen salute contentus, novo rerum ordine, Rex vice fungens Apostoli verbum Dei suo populo predicavit. Qui eciam Leges tam Divinas quam humanas, mirâ discretione plenas, scripsit & promulgavit. Set in viâ Dei multos perpessus adversarios, quibus resistere non potuit, secessit ad Ruciam ad Jerzelaum Regem, cum quo non parvo tempore moratus et sue Religionis celebre monumentum incolis derelinquens, per Sueciam rediit, ac ibidem ab inimicis Fidei peremptus est, Anno Dni millesimo vicesimo octavo. Viderat quippe sanctus Rex anteà in sompnis scalam ad celos erectam & precedente Passionis sue nocte apparuerat ei Dnus Ihs dicens " Accede ad me, dilecte mi, ut coronam suscipias glorie & honoris :" quâ visione non modicùm comfortatus est et animatus ad Martyrium perferendum. Fertur de eo, quòd, dum quâdam Dominicâ die virgulam cultello, immemor festi, dolaret, & à quodam super hoc commonitus fuisset, facti penitens, dolaturas virge super propriam manum congestas combussit, set tamen manus ejus illesa permansit.

M

(b) Referred to from p. 2.

St. Anselm's Letter to Osbern, Bishop of
Exeter.

The following letter is copied from 4. Alford's Annales Ecclesiæ Anglicanæ, fo. 168. edit. Liege 1663. ANSELMUS Dei dispositione vocatus Archiepiscopus Cantuariensis, Reverendo Epo Exoniensi, Osberne salutem. Episcopalem decet dignitatem, quoscumquep otest ad servitutem Dei invitare, et volentes Deo servire quibus valet consulendo et adjuvando confortare. Hâc igitur fiduciâ Reverentiam vestram obsecro, ut Monachos de Monasterio, quod vulgò dicitur de Bataillâ, in vestrâ civitate morantes, propter Deum et propter nostrum, si quid ad hoc valere potest, amorem, Paterna et Episcopali pietate adjuvetis et ab omnibus adversariis pro possibilitate vestrâ sicut vos decet, defendatis; quatenùs si quid boni Deus per illos operari dignabitur, cum illis à Deo retributionem recipiatis. Audivi enim quòd quidam de Clericis vestris fecerunt Alis quædam quæ fieri non oportuit. Unde precor ut prædictis Monachis eam jubeatis fieri satisfactionem, ut deinceps justè conqueri non possint de Clericorum vestrorum indiscretione. Eosdem quoque Clericos fraternâ charitate et paternâ fiduciâ precando moneo, quatenùs ita se habeant erga eosdem fratres, ut ipsâ caritatis exhibitione et benignâ familiaritate probent sibi placere profectum illorum et studium ad serviendum Deo. Quòd autem prohibitis eos pulsare Signa sua secundum Ordinem suum, nusquàm rectè fieri solet; nisi ubi Monachi in Majori Ecclesiâ Civitatis deservient. Ubi enim Canonici in Majore Ecclesiâ Civitatis ad serviendum Deo sunt constituti, unusquisque ordo Canonicorum scilicet et Monachorum, secundum opportunitatem servitii sibi injuncti, tardant vel festinant Signa pulsare absque omni rectâ prohibitione. Quaproptèr ratione ipsâ commoniti, eos Signa sua secundum Ordinem suum pulsare deinceps prohibere ne velitis. Hoc quoque petunt ipsi Fratres, et ego cum illis et pro illis, ut si quando in aliquo concursu Populi auxilium postulare volunt ad Ecclesie suæ constructionem, nullatenùs prohibeantur.-VALete.

« ÖncekiDevam »