cidentem patere, al tius inde mente as multitu bra mortis, omnium expetivit buit. Hanc enim praecipue sententiam atque hoc propositum eius insedisse animo constat; aditum Evangelio per novas terras novaque maria patefacere. Id quidem parum verisimile videri eis potest, qui in hanc rerum naturam, quae percipitur sensibus, cogitatione omni curâque contractâ, recusant intueri maiora. Sed contra Studiis in maximis ingeniis hoc fere existit, ut malint altius assurquippe naturae gere: sunt enim ad concipiendos divinae fidei instinctus quum com- afflatusque optime omnium comparata. Certe studium naperisset ignota spa- turae cum religionis studio Columbus coniunxerat, atque tia in oc haustis ex intima fide catholica praeceptis mentem conformarat. Hac de caussa cum ex astronomica disciplina et veterum monumentis comperisset, trans noti orbis terminos surrexit, magna terrarum spatia etiam in occidentem patere, nulli dolensque ingentem hominum ad eam diem explorata, obversabatur animo multitudo ingens, miserandis circumfusa tenebris, vesanis ritibus dinem se ac deorum inanium superstitionibus implicita. Miserum dere inum agresti cultu ferisque moribus vivere: miserius carere notiprimum tia rerum maximarum, atque in unius veri Dei ignoratione um versari. Haec igitur apud animum suum agitans, primum christia omnium expetivit, christianum nomen, christianae beneficia extendere caritatis in occidentem extendere: quod totâ rei gestae nomen. historiâ abunde comprobatur. Sane cum a Ferdinando et Isabella Hispaniae regibus primum petiit, rem suscipere ne Hoc probat Ponti- gravarentur, plane exponit caussam, fore ut ipsorum gloria fex allatis verbis ipad immortalitatem cresceret, si nomen ac doctrinam Iesu sius Co. Christi inferre in regiones tam longe dissitas instituissent. Nec multo serius compos votorum factus, contendere se a Deo testatur, ut reges divina eius ope gratiâque velle pergant novas oras nova litora Evangelio imbuere. Ab Alexandro VI Pontifice maximo viros apostolicos maturat per litteras petere, in quibus ea est sententia: sacrosanctum Iesu Christi nomen et Evangelium quam latissime disseminare me aliquando posse, Deo adiutore, confido. Atque efferebatur, putamus, gaudio, cum Raphaeli Sanchesio primum ab India redux Olisipone scriberet, agendas Deo immortales gratias, quod sibi successus tam prosperos benigne dedisset: gaudere ac triumphare Iesum Christum in terris aeque ac in caelis num illuc lumbi oportere, proximâ iam gentium innumerabilium, quae antea ad interitum ruerent, salute. Quod si Ferdinando et Isabellae auctor est ut novum orbem adiri commerciaque cum indigenis institui nisi a christianis catholicis ne sinant, eam affert caussam, quod incepto conatuque suo nihil petivit aliud, quam religionis christianae incrementum et decus. Idque Isabellae, quae summi viri mentem introspexerat ut nemo melius, optime cognitum: immo idem plane propositum pientissimae et ingenio virili magnoque animo feminae constat fuisse. Illa enim de Columbo affirmarat, futurum ut in vastum Oceanum se animose daret, rem effecturus,divinae gloriae caussa, magnopere insignem. Et ad ipsum Columbum secundo reducem, optime collocatos, scribit, quos ipsamet in expeditiones Indicas fecisset, quosque esset factura, sumptus : inde enim amplificationem catholicae rei consecuturam. 16 JULII 1892. atque Isabellae regi nae, et expo dimentis Alioqui praeter caussam humanâ maiorem, unde erat ille constantiam animique robur hausturus ad ea perferenda, sitis rei quae coactus est usque ad extremum perferre et perpeti? dae impecontrarias intelligimus eruditorum sententias, virorum innumeris principum repulsas; furentis Oceani tempestates, assiduas ab eo solo superandis vigilias, quibus usum luminum plus semel amisit. Accessere quem Fides praelia cum barbaris, amicorum et sociorum infidelitates, roboret. consceleratae conspirationes, invidorum perfidiae, obtrectatorum calumniae, impositae innocenti compedes. Omnino necesse homini erat laboribus tantae molis ac tanto concursu succumbere, nisi se ipse conscientiâ sustentasset pulcherrimi facti, quod nomini christiano gloriosum, atque infinitae multitudini salutare perspiciebat fore. dem factum ipsa temporis adiuncta mirifice illustrant. Siquidem Americam Columbus aperuit quo tempore prope erat ut magna in Ecclesiam procella incumberet. Quantum nuenda in igitur ex rerum eventis divinae providentiae vias existimare Europa per Luthehomini licet, vere singulari Dei consilio natus videtur ille rianam Liguriae ornamentum ad ea, quae catholico nomini ab Europa impenderent, detrimenta sarcienda. Idem me moratis Quod qui- temporum adjunctis confirmat : Ecclesia enim mi haeresim, in novas Americae gentes ex Vocare Indorum genus ad instituta christiana, erat pro- tensa est, fecto Ecclesiae munus atque opus. Quod illa munus statim providente a principio inchoatum, insistere perpetuo caritatis tenore Deo. bus Dei ductu praeivil, vias Evangelio munitu. rus. Hoc ei statur mus ubi de ditatus est, et ejus in toto itinere insignis Colum- perrexit, itemque pergit, ad ultimam Patagoniam novissimo tempore progressa. Columbus tamen certus praecurrere ac munire vias Evangelio, penitusque hac in cogitatione defixus, omnem operam suam ad id retulit, nihil fere aggressus nisi religione duce, pietate comite. Res commemoramus vulgo compertas, sed ad mentem animumque viri declarandum insignes. Scilicet coactus a Lusitanis, a Gepropositum fuisse te- nuensibus, infectâ re, abire, cum in Hispaniam se contulisset, etiam reli- intra parietes religiosae domus ad maturitatem alit meditagiosa do tae conquisitionis grande consilium, conscio ac suasore grandi con religioso viro, Francisci Assisiensis alumno. In Oceanum, silio me circumacto septennio, denique egressurus, quae ad expiandum animum pertinent, curat in procinctu : caeli Reginam precatur ut coeptis adsit cursumque dirigat: nec prius vela solvi, quam implorato numine Trinitatis augustae, imperat, Mox in altum provectus, saeviente mari, vociferante remige, tranquillam mentis constantiam tuetur, fretus Deo. Propositum hominis ipsa loquuntur imposita insulis novis nova nomina: quas quidem ubi singulas attigit, Deum omnipotentem supplex adorat, neque possessionem earum init, nisi in nomine Iesu Christi. Quibuscumque appulsus oris, non habet quicquam antiquius, quam ut Crucis sacrosanctae simulacrum defigat in litore divinumque Redemptoris nomen, quod toties aperto salo cecinerat ad sonitum murmurantium fluctuum, in novas insulas primus infert: eamque ob caussam ad Hispaniolam aedificandi initium a molitione templi facit, popularesque celebritates a sanctissimis caerimoniis exorditur. pietas. Illum cet ob in numera диае тип En igitur quo spectavit, quid egit Columbus in regionilaudari de bus tanto maris terraeque tractu indagandis, inaccessis ad eam diem atque incultis, quarum tamen humanitas et nobeneficia men et opes celeri cursu in tantam amplitudinem, quantam do contu videmus, postea crevere. Qua tota in re magnitudo facti, et lit; sum vis varietasque beneficiorum, quae inde consecuta sunt, laudes sunt grata quidem recordatione atque omni honoris significaDeo tri- tione celebrari hominem iubent: sed primum omnium buendae, cui novi agnoscere ac venerari singulari ratione oportet aeternae mentis numen atque consilium, cui sciens paruit atque orbis sciens inservivit. inservivit novi inventor orbis. mae vero inventor 16 JULII 1892. In gra tiarum ac tionem in dicit Pontifex Mis sam de Sma Trini tate in Hispania, Quo igitur digne et convenienter veritati solemnia Columbiana agantur, ad celebritatum civilium decus religionis adhibenda sanctitas est. Proptereaque sicut olim ad primum facti nuntium grates Deo immortali, providentissimo, publice actae sunt, praeeunte Pontifice maximo: ita nunc in renovanda auspicatissimi eventus memoria idem arbitramur faciendum. Edicimus itaque ut die XII Octobris, aut proximo die Dominico, si Ordinarius loci ita expedire censuerit, in Ecclesiis Cathedralibus et Collegiatis ex Hispania, Italia, atque ex utraque America, post Officium diei, solem- America ni ritu Missa celebretur de Sanctissima Trinitate. Quod, praeter nationes quae supra memoratae sunt, apud ceteras quoque confidimus fore ut idem, Episcopis auctoribus, peragatur: quod enim omnibus profuit, id convenit pie grateque ab omnibus celebrari. Interim divinorum munerum auspicem et paternae Nostrae benevolentiae testem, vobis, Venerabiles Fratres, et clero populoque vestro Apostolicam benedictionem peramanter in Domino impertimus. Datum Romae apud S. Petrum die XVI Iulii MDCCCXCII, Pontificatus Nostri anno decimo quinto. LEO PP. XIII. Italia, et utraque celebrandam, idemque suadet apud cete ras etiam nationes peragen dum. 8 SEPT. 1892. Suam a teneris an M AGNAE Dei Matris amorem et cultum quoties ex occasione liceat excitare in christiano populo et augere, toties Nos mirifica voluptate et laetitia perfundimur, tamquam de ea re quae non solum praecla per se ipsa praestantissima est multisque modis frugifera, trem Dei sed etiam cum intimo animi Nostri sensu suavissime conpietatem, cinit. Sancta nimirum erga Mariam pietas, semel ut paene nis erga ram Ma cum lacte suximus, crescente aetate, succrevit alacris valuitque in animo firmius: eo namque illustrius menti apparebat quanto illa esset et amore et honore digna, quam Deus ipse amavit et dilexit primus, atque ita dilexit, ut unam ex universitate rerum sublimius evectam amplissimisque ornalargissimaque ab tam muneribus sibi adiunxerit matrem. Eius autem bonita beneficia, suaviter recolit Pon testatur se toto vitae su, ea accepta tis in Nos beneficentiaeque complura et splendida testimonia, quae summa cum gratia nec sine lacrimis recordamur, tifex, atque eamdem in Nobis pietatem et foverunt amplius et vehementius incendunt. Per multa enim et varia et formidolosa quae suae decur inciderunt tempora, semper ad eam confugimus, semper ad eam intentis oculis cupidisque suspeximus ; omnique spe et metu, laetitiis et acerbitatibus, in sinu eius depositis, haec fuit assidua cura, orandi ab ea, Nobis vellet benigna in modum matris per omne tempus adesse et illud impetrare eximium, posse Nos ei vicissim deditissimam filii voluntamaxime tem probare. Ubi deinde arcano providentis Dei consilio est factum, ut ad hanc Beati Petri Cathedram, ad ipsam Apostolatu videlicet Christi personam in eius Ecclesia gerendam, assuipsius deprecatum meremur, tum vero ingenti muneris gravitate commoti, nec opem, ullâ sustentati fiducia virtutis Nostrae, subsidia divinae opis, in materna Virginis beatissimae fide, impensiore studio nunquam flagitare contendimus. Spes autem Nostra, gestit animus fuisse fru profiteri, quum in omni vita, tum maxime in supremo stratum; Apostolatu fungendo, eventu rerum numquam non habuit vero in supremo spe sua |