Sayfadaki görseller
PDF
ePub

ANNO dies illi a primis Vesperis usque ad Vesperas JUBILAI. diei sequentis computari deberent. Nec omisit

fluenti

validissimas pro suo assumpto rationes afferre ; illud valde ad rem animadvertens, quod Portæ Sanctæ in pervigilio Nativitatis Domini Nostri ante Vesperas aperiuntur, et in subsequenti altero Nativitatis Domini Pervigilio post Vesperas, id est prope occasum Solis clauduntur. Hujusmodi rationes tam ab aliquibus, qui in Congregatione interfuerunt, quam ab aliis, quorum sententias Congregatio ipsa requisivit, et laudatæ, et receptæ fuerunt. Alii verò partim ex Congregatione, partim etiam ex iis, qui ab eadem. Congregatione consulti sunt, in eam sententiam iverunt, quod dies ab una ad alteram mediam noctem metiendus esset. Hæc autem sententia vicit, ut apud ipsum Ri. ganti videre est ; et in citata Cardinalis de Carpineo Vicarii Notificatione declaratum fuit, diem ab una ad alteram mediam noctemi incipere, et desinere intelligi debere. Nos verò, ut Fideles per imminentem Annum Sanctun visitationem quatuor Basilicarum facilius adim plere possint, omnem in Constitutione nost disputationem de medio sustulimus, declarantequod visitatio quatuor Basilicarum vel uno, V altero modo fieri possit; videlicet aut ab un ad alteram mediam noctem, aut a Vesperi diei præcedentis usque ad subsequentis diei ye spertina crepuscula.

De Con. S. 14. Postremo verò in citata Constitutio Peregrinantes decernitur, quod ii, qui iter R bus, qui mam versus susceperunt, vel qui cum ad i Visitatio- sam pervenerint, non possunt vel comple nes præ- vel incipere visitationem Basilicarum, sive mo scriptas adimplere præventi, sive alia legitima causa impediti, ga nequeunt. deant fructu Indulgentiæ, dummodo pœnitent

[ocr errors]

sint, Confessionem fecerint, et Sanctam Elcharistiam receperint Eosdem verè pœniter et confessos, ac Sacra Communione refec tos, prædictæ Indulgentia, et remissionis pa.

tes,

nior

nione, che il giorno dovesse computarsi dai ANNO primi Vespri sino ai Vespri del giorno seguente. JUBILÆI. Non mancò di portare validissime ragioni pel suo assunto, riflettendo molto a proposito, che le Porte Sante si aprono nella Vigilia della Natività di Nostro Signore avanti i Vespri, e si chiudono nella susseguente Vigilia della Natività del Signore dopo i primi Vespri, cioè vicino al tramontare del Sole. Furono queste ragioni pregiate, ed abbracciate da alcuni, che intervennero alla Congregazione, e da altri, i sentimenti de' quali furono dalla stessa Congregazione richiesti. Altri poi della Congregazione, ed anche de' consultati dalla stessa Congregazione, seguitarono la sentenza, che il giorno dovesse misurarsi da una mezza notte all' altra mezza notte. Prevalse questa opinione, come può vedersi nello stesso Riganti; e nella citata Notificazione del Cardinale di Carpegna Vicario, fu dichiarato, che il giorno debba intendersi cominciare e finire da una mezza notte all' altra. Ma Noi, acciò possano i Fedeli più facilmente adempire la visita delle quattro Basiliche nell' imminente Anno Santo, abbiamo nella nostra Costituzione tolta di mezzo ogni disputa, dichiarando, che la visita delle quattro Basiliche possa farsi o nell' una, o nell' altra maniera, cioè o da una mezza notte, all' altra mezza notte, o dai Vespri del giorno precedente sino a' vespertini crepuscoli del giorno susseguente.

non

S. 14. Finalmente nella citata Costituzione De' ConPeregrinantes viene stabilito, che quelli, che fluenti, hanno intrapreso il viaggio per Roma, o che che arrivati a Roma non possono o compire, o in- possono adempiecominciare la visita delle Basiliche, prevenuti re le Vdalla morte, o impediti per altra legittima site pre; causa, godano il frutto dell' Indulgenza, pur- scritte. chè siano penitenti, abbiano fatta la Confessione, ed abbiano ricevuta la santa Eucharistia : Eosdem verè pœnitentes, et confessos, ac Sacra Communione refectos, prædicta Indulgentiæ,

Tom. VIII.

B

ANNO ticipes perinde fieri volumus, ac si dictas Ba JUBILEI. silicas diebus a nobis præscriptis re ipsa visitas,

sent.

S. 15. Pontifex Bonifacius VIII. in sua pluries a Nobis citata Decretali : Antiquorum, in qua Annum Sanctum indicit, prædictam decla rationem Advenarum, seu Peregrinorum comprehensivam non inseruit; orta proinde controversia fuit num ipsi in prædictis circumstantiis Indulgentias consequuti essent? Quapropter ipse Pontifex verbalem in Consistorio Declarationem in favorem Advenarum facere necessarium duxit, quemadmodum Glossator Decretalis Antiquorum, vers, sed quæro aliquis verè poenitens, et confessus, inter Extravagantes Communes, testatur. Altera deinde fuit Quæstio excitata: num, sine prædicta declaratione, illi, qui ad proficiscendum Romam parati, sive ad eandem iter ingressi erant, quive cum Romam pervenissent, præscriptam tamen Basilicarum visitationem aut incipere, aut complere non potuissent, dummodo peccatorum suorum pœnitentes, et confessi forent, Jubilæi Indulgentias consequerentur? Nec defuit, qui ejus esset opinionis, quod eam consequerentur, Melioris tamen notæ, ac fame Doctores in contraria sententia fuerunt, ea ducti ratione, quod. ad consecutionem Indulgentiæ non sola voluntas satis sit, sed necessariò effectus requiratur. Ita disserit Felinus in suo de Indulgentiis Tractatu inter Tractatus Magnos cit. tom. 14. pag. 159. a tergo num. 36. Hoc idem assumptum va. riis argumentis probavit etiam supra citatus Johannes Baptista Pauliani lib. 3. de Jubilæo сар. 5. Similis Controversia a S. Thoma Quodlibet. 2. art. 16. pertractatur, ubi hanc quæstionem proponit utrum scilicet is, qui, Cruce sumpta, profecturus ad recuperationem Terræ Sanctæ, pro qua insigni actione Indulgentiam consequebatur Plenariam, consequeretur eam, si in statu veræ pœnitentiæ constitutus, morte præoccuparetur, antequam itineri se committe,

remissionis participes perinde fieri volumus, ac ac ANNO si dictas Basilicas diebus a Nobis præscriptis re JUBILÆI, ipsa visitassent.

[ocr errors]

se

S. 15. Il Pontefice Bonifacio VIII. nella più volte citata sua Decretale Antiquorum, in cui intima l'Anno Santo, non inserì la predetta dichiarazione comprensiva de Forestieri, o siano Pellegrini; e però nacque la controversia essi nelle dette circostanze avessero conseguita l'Indulgenza; per lo che esso fu necessitato a fare una verbale dichiarazione in Concistoro fa, vorevole ai Forestieri, come attesta il Chiosatore della Decretale Antiquorum, vers, sed quæro aliquis verè pænitens, et confessus, fra l' Estravaganti Communi. Eccitossi di poi la questione, se, senza la detta dichiarazione, quelli, che dispositi a venire a Roma, ed avendo an, che intrapreso il viaggio, o pure giunti a Roma, non avendo potuto o incominciare, o finire la visita prescritta delle Basiliche, purchè fos-. sero pentiti delle loro colpe, e si fossero confessati, conseguissero l'Indulgenza del Giubbileo? Ne mancò chi opinasse, che la conseguivano. I più accreditati furono di sentimento contrario; non conseguendosi l'indulgenza per la sola volontà, ma essendo necessario l'effetto. Così discorre il Felino nel suo Trattato de In, dulgentiis, inter Tractatus Magnos citat. tom. 14. pag. 159. a tergo num. 36. Il soppraccitato ancora Giovvanni Battista Pauliani lib. 3. de Jubilæo cap. 5. provò questo stesso assunto con varj argomenti. Una simile controversia si tratta da S. Tommaso Quodlibet. 2. art. 16. ove cerca, se chi aveva presa la Croce per portarsi alla ricupera di Terra Santa, per la quale insigne azione conseguiva l'Indulgenza plenaria la conseguisse, se essendo in istato di vera penitenza, morisse prima d' intraprendere il viaggio: Ed il Santo la risolve dicendo che è d'uopo ben Osservare il Testo della concessione dell' Indul. genza; perchè se nel Testo si dice, che l'Indul, genza si concede a chi prende la Croce, il Cro

:

ANNO ret? Sanctus verò Doctor controversiam ean, JUBILEI. dem solvit dicendo opus esse, verba Textus concessionis Indulgentia ritè observare; quoniam, si in Textu dicitur, quod Indulgentia conceditur sumentibus Crucem; Crucesignatus statim acquirit Indulgentiam, ejusque partíceps fit, si moritur, antequam itineri se commiserit; verùm si in Textu Concessionis Indulgentiæ, ipsa conceditur illis, qui mare transierint; Crucesignatus, qui mortem ante obit, quàm mare transeat, Indulgentiam non consequitur.

et

S. 16. Pontifex Clemens VI. qui ille fuit, a quo Jubilæi Annus a centesimo quoque Annó per Bonifacium VIII, præfixo ad quinquagesimum reductus fuit, in Decretali sua: Unigenitus: De Poenitentiis, et Remissionibus inter Extravagantes Communes, primus omnium supradictam Declarationem in Peregrinorum, atque Advenarum favorem scripto mandavit, in sua Decretali registravit, atque in eamdem inseruit; quocirca celebris Jurisconsultus Jo. hannes de Anania Archidiaconus Bononiensis in suo de Jubilæo Tractatu sub Rubrica de Sortilegiis, postquam quatuordecim Dubia ad Jubilæi materiam spectantia examinanda proposuit, num. 9. hoc quod sequitur, reponit: Dubita tur de illo, qui ivit usque ad mediam viam, et non potuit ulterius ire; de illo, qui non implet numerum dierum. Huic autem dubio ita respondet: Ista tolluntur in Bulla præcedenti, quæ est Clementis VI. superius ab ipso commemorata. Eadem Declaratio invenitur in Constitutionibus, et indictionibus Anni Jubilæi, Pontificum, qui successerunt. Nos etiam, ad omnes controver'sias tollendas, exemplo eorum libenter adhæsimus, et eam propterea in Constitutione nostra Peregrinantes inseruimus: Illud tamen animadvertendum, quod hæc Declaratio Advenas tantummodo comprehendit, nec ad Romanos, aut Romæ incolas extenditur, quemadmodum bene etiam a Benzonio de Anno Jubilæi lib. 5. dub. 10. fuit observatum ; Quum Romanis, aut Rome

« ÖncekiDevam »