Sayfadaki görseller
PDF
ePub

invite Catholic princes to the Council, as it did on other occasions, every one will easily understand that this is chiefly to be attributed to the changed circumstances of the times. The altered state of the relations between the Church and the Civil Governments has made more difficult their mutual action in the regulation of things religious.

I desire however to hope that the Government of his Majesty the Emperor, fully satisfied with the explanations given by me in the name of the Holy See to the various points of Count Daru's despatch, and recognizing at the same time the difficulties in which the Holy Father might find himself, will not insist further on the demand of communication beforehand of the drafts of constitutions to be examined by the Fathers of the Council. Were such demand conceded, there would be question of things tend ing to embarrass the free action of the Council. Moreover, since the Church is keeping within the limits assigned to her by her Divine Founder, no anxiety need remain to the Government of his Majesty on account of the deliberations which may come to be adopted by the Episcopal assembly. Finally the French Government will thus give, by the very fact, a new proof of those dispositions of good will which it has manifested in respect of the full liberty of the Conciliar deliberations, and of the confidence which it declares it reposes in the wisdom and prudence of the Apostolic See.

Your Lordship will please read this despatch to Count Daru, as also leave him a copy.

[blocks in formation]

III.

ACT OF CONDEMNATION BY THE COUNCIL OF CERTAIN PAMPHLETS, &c.

REVERENDISSIMI PATRES,-Ex quo Sacrosancta Synodus Vaticana, opitulante Deo, congregata est, acerrimum statim contra eam bellum exarsit; atque ad venerandam, eius auctoritatem penes fidelem populum imminuendam, ac si fieri posset, penitus labefactandam, contumeliose de illa detrahere, eamque putidissimis calumniis oppetere plures scriptores certatim aggressi sunt non modo inter heterodoxos et apertos Crucis Christi inimicos, sed etiam inter eos qui Catholicae Ecclesiae filios sese dictitant, et quod maxime dolendum est inter ipsos eius sacros ministros.

Quae in publicis cuiusque idiomatis ephemeridibus, quaeque in libellis absque auctoris nomine passim editis et furtive distributis, congesta hac de re fuerint probrosa mendacia, omnes apprime norunt, quin nobis necesse sit illa singillatim edicere. Verum inter anonymos istiusmodi libellos duo praesertim extant, gallice conscripti sub titulis: Ce qui se passe au Concile et La dernière heure du Concile, qui ob suam calumniandi artem, obtrectandique licentiam ceteris palmam praeripuisse videntur. In his enim nedum huius Concilii dignitas ac plena libertas turpissimis oppugnantur mendaciis, iuraque Apostolicae Sedis evertuntur; sed ipsa quoque SSmi Dñi Nostri augusta persona gravibus lacessitur iniuriis. Iam vero Nos officii nostri memores, ne silentium nostrum, si diutius protraheretur, sinistre a malevolis hominibus interpretari valeat, contra tot tantas

the passive infa..........
and lands, with th
already expressed.

[ocr errors]

The doctrine was de fide, and also upon all who knew..

The definition is certainty, for this is tion.

It has added on versal promulgatio. ing obligation upon Hitherto, theref. like, who appealed indeed from the do in a matter of reve as God knows thei plea that the docti: gated by a definition. Nevertheless, the p essentially heretical. traditional doctrine o ered by its common ? tory interpreted by t

It does not at all di to say that the appeatory, nor to history w acts of Councils, and astical tradition.

This makes the op amounts to an assum knows the mind of t to interpret its acts, documents, either by :

[ocr errors]

Sponsæ præsto esse, adsistere docenti, operanti benedicere, periclitanti opem ferre nulo unquam tempore destitit. Hæc vero salutaris ejus providentia, cum ex aliis beneficiis innumeris continenter apparuit, tum iis manifestissime comperta est fructibus, qui orbi christiano e Conciliis cecumenicis ac nominatim e Tridentino, iniquis licet temporibus celebrato, amplissimi provenerunt. Hinc enim sanctissima religionis dogmata pressius definita, uberiusque exposita, errores damnati atque cohibiti; hinc ecclesiastica disciplina restituta firmiusque sancita, promotum in Clero scientiæ et pietatis studium, parata adolescentibus ad sacram militiam educandis collegia, christiani denique populi mores et accuratiore fidelium eruditione et frequentiore sacramentorum usu instaurati. Hine præterea arctior membrorum cum visibili capite communio, universoque corpori Christi mystico additus vigor; hine religiose multiplicatæ familiæ, aliaque christianæ pietatis instituta, hine ille etiam assiduus et usque ad sanguinis effusionem constans ardor in Christi regno late per orbem propagando.

Verumtamen hæc aliaque insignia emolumenta, quæ per ultimam maxime cecumenicam Synodum divinâ clementià Ecclesiae largita est, dum grato, quo par est, animo recolimus, acerbum compescere haud possumus dolorem ob mala gravissima, inde potissimum orta, quod ejusdem sacrosanctæ Synodi apud permultos vel auctoritas contempta, vel sapientissima neglecta fuere decreta.

Nemo enim ignorat hæreses quas Tridentini Patres proscripserunt, dum, rejecto divino Ecclesiæ magisterio, res ad religionem spectantes privati cujusvis judicio permitterentur, in sectas paulatim dissolutas esse multiplices, quibus inter se dissentientibus et concertantibus, omnis tandem in Christum fides apud non paucos labefacta est. Itaque ipsa sacra Biblia, quæ antea christianæ doctrinæ unicus fons et judex asserebantur, jam non pro divinis haberi, imo mythicis commentis accenseri cœperunt.

Tum nata est et late nimis per orbem vagata illa ration

que obtrectationes vocem extollere cogimur, atque in con spectu omnium vestrum, Rmi Patres, protestari ac declarare: falsa omnino esse et calumniosa quaecumque in praedictis ephemeridibus et libellis effutiuntur, sive in spretum et contumeliam SSmi Dñi Nostri et Apostolicae Sedis, sive in dedecus huius Sacrosanctae Synodi, et contra assertum defectum in illa legitimae libertatis.

Datum ex Aula Concilii Vaticani, die 16 Iulii 1870.

PHILIPPUS Card. DE ANGELIS Praeses.

ANTONINUS Card. DE LUCA Praeses.
ANDREAS Card. BIZZARRI Praeses.

ALOYSIUS Card. BILIO Praeses.
HANNIBAL Card. CAPALTI Praeses.

IOSEPHUS Ep. S. Hippolyti, Secretarius.

IV.

TEXT OF THE CONSTITUTIONS.

CONSTITUTIO DOGMATICA DE FIDE CATHOLICA.

PIUS EPISCOPUS, SERVUS SERVORUM DEI, SACRO APPROBANTE CON CILIO, AD PERPETUAM REI MEMORIAM.

DEI Filius et generis humani Redemptor Dominus Noster Jesus Christus, ad Patrem cœlestem rediturus, cum Ecclesiâ suâ in terris militante, omnibus diebus usque ad consummationem sæculi futurum se esse promisit. Quare dilectæ

« ÖncekiDevam »