II. In Ordine nostro quatuor sint differentiae conventuum. Prima novitiorum et professorum, ubi a magistris in caeremoniis, mortificatione, vitâque spirituali instruantur. Secunda collegiorum, ubi iam. professi philosophiam sacramque theologiam edocentur, et ubi postea conferendo perficiantur in eisdem. Tertia conventuum, in quibus religiosi spirituali profectui tam proprio quam proximorum incumbant. Quarta demum domorum in desertis ubi soli Deo vacent. III. Statuimus ne fiat nova conventus fundatio, nisi in eo numerus religiosorum, a regulâ nostrâ stabilitus, commode, cum observantiâ, et sine distractione sustentari queat. IV. Situs conventus (si fieri possit) eligatur intra civitatem vel oppidum, in loco tamen ad religiosorum quietem opportuno, et in quo permansurus sit. Nec in eo assistant ultra tres vel quatuor religiosos, qui de fabricâ curent donec ecclesia et habitatio cum sufficienti clausurâ constructa sit. v. Pro novâ conventus seu collegii fundatione minister eligi non possit, quin tresdecim sint fratres, quos regula exposcit. Interim tamen gubernetur per praesidentem a superiore generali seu provinciali nomi natum. 1. Statuimus ne alicuius conventus seu De constra- collegii fabrica incipiatur quin praecedat ca conventuum. illius descriptio seu exemplar delineatum ab architecto aliquo nostri Ordinis, examinatum a superiore generali, qui reformabit excessus, si qui contra constitutiones infra ponendas inventi fuerint. Semel autem a superiore generali examinato, nihil sine il lius licentiâ contra illud fiat, sive per additionem, sive per diminutionem. Qui vero in toto vel in parte huic constitutioni contravenerit vel contravenire permiserit, suspensus sit ab officio suo, iuxta gravitatem culpae. II. Ecclesiae latitudo sit saltem viginti quatuor pedum, et ad summum viginti septem; cui latitudini correspondeat longitudo et altitudo, iuxta regulas architecturae; pinnaculum item sive extremitas capellae maioris humilis sit; nec extra ecclesiam opera affabre elaborata et curiosis crustis ornata fiant. In sacrario vero aliquam permittimus faciem, ut vocant. III. De pariete ad parietem claustri in longitudine sit saltem spatium quinquaginta et quinque pedum, non tamen ultra sexaginta. Transitus autem pro latitudine novem vel decem pedes capiat. IV. Cellae habeant undecim pedes in quadrato, illarum fenestrae, ad summum, altitudinis tres pedes et digitos quatuor, latitudinis pedes duos et quinque digitos. Transitus autem dormitorii sex pedes latitudinis ne excedat. Cellae vero infirmariae poterunt habere sexdecim pedes in quadro. v. Officinae, quae sunt in terrâ, duodecim tantum pedes altitudinis habeant, itaut parietes conventus a pavimento claustri usque ad tectum non excedant altitudinem viginti et sex pedum, nisi id exigat angustia situs, vel ne religiosi de foris videantur. Solaria autem et prospectus plani sint operis, et parvis expensis fabricentur. VI. Observatâ subscriptà aedificiorum proportione, interiores officinae et mansiones disponantur iuxta arbitrium prudentis architecti. In praedictis autem mensuris, per pedem intelligimus tertiam partem ulnae castellanae. Praecipimusque dictas mensuras immutari non posse nisi per capitulum generale. VII. In civitatibus magnisque oppidis, ecclesiae et claustra excedere poterunt1 longitudinem latitudinemque, modestiâ tamen in omnibus servatâ. In minoribus vero oppidis nunquam excedant minorem mensu1 Deesse videtur minorem vel dictam (R. T.). ram designatam, nec sint infra illam. Idem- | ad palmum et dimidium palmi, altum vero que volumus, proportione servatâ, de curio- a terrâ per palmum et duos digitos. Capisitate ecclesiarum, quae semper iuxta regu- tium interius sit etiam ex eodem sago albo, lam nostram debent esse plani operis. Maior et strictum, nec illius acuta extremitas ad autem cellarum et officinarum numerus in cinctorium per quatuor digitos accedat. unoquoque conventu disponatur iuxta maiorem vel minorem religiosorum numerum, qui ibidem sustentari valeat. 11. Cappa sit ex rudi sago fusci coloris, stricta, sine plicaturis, alta a terrâ per dimidiam ulnam et quatuor digitos. Capitium exterius sit etiam fusci coloris, et aequale interiori. Mensurae autem praefatae accipiendae sunt de ulnâ castellanâ. III. Corrigiae sint nigrae, et absque aliquâ curiositate, et tribus digitis longiores scapulario. Sandalia sint ex canabe seu sparto, unius solae, et ex omni parte aperta; zocholi ex ligno, et cum corrigiis angustis. IV. Tunicae immediatae corpori sint ex stamenià albâ et rudi. Femoralia vero ex lino rudi et communi. Nullusque religiosus tam illas, quam ista, mundandas tradat externae personae privatae, et distinctae ab eâ quae similia vestimenta communitatis totius abstergit. habitu mori contingat, praecipimus quod omnes dormiant cum scapulario parvo laneo, quod quidem infirmi in lecto cubantes nunquam dimittant. III, Nullus iter faciat absque licentiâ in scriptis superioris, cui competit illam concedere, in qua iste designabit tempus pró itinere, statione et reversione. Et superior ac consiliarii conventus, a quo egredietur, dictam facultatem subscribant notando diem mensem et annum per verba et non per De cruce portanda in cappá numeros. Qui autem ultra tempus determiet scapulario. natum remoratus fuerit, a superiore conventus puniatur attentâ morâ. REGULAE CAPUT VIII. In cappis et scapulariis fratrum, etc. CAPUT VIII. Crux rubei et caerulei coloris, quam iuxta regulam portare debent religiosi nostri in cappå et scapulario, sit absque curiosâ suturâ, longitudinis unius palmi, et latitudinis unius pollicis. REGULAE CAPUT IX. In rasura Ordinem S. Victoris sequantur clerici, etc. CAPUT IX. De rasurâ nostrorum religiosorum. 1. Fratres deputati ad chorum tonsuras clericales amplas habeant, ita ut circulus capillorum trium digitorum latitudinem non excedat, neque ad radices aurium per duos digitos pertingat. Ad uniformitatem autem servandam in qualibet domo sit mensura qua in die rasurae dicti circuli latitudo mensuretur. II. Laici barbas crescere modeste permittant ad praescriptum regulae, itaut temporum capilli uniantur cum barbâ. Nec illis unquam clericalis corona concedatur. REGULAE CAPUT X. Asinos sive mulos liceat eis ascendere, etc. 1 CAPUT X. De his quae fratres debent observare quando iter faciunt, et de modo petendi eleemosynas. 1. Muli sive mulae', quas fratres nostros ascendere regula permittit, mediocris sint staturae; exhortamurque religiosos ut curent observare laudabilem Ordinis consuetudinem asinos ascendendi. II. Quando religiosi iter faciunt in mulis propriis religionis non utantur ephippiis, sive sellis, sed clitellis non fraeno cum habenis corrigatis, sed ex canabo, nec stapedibus ferreis, sed ligneis. Qui secus fecerit, subiaceat poenae ad arbitrium superioris. 1 Edit. Main. legit mula (R. T.). IV. Itinerans, ad locum dumtaxat et oppidum in licentiâ designatum, et viâ rectâ, pergat. Curiam regiam adhuc intra suam familiam nullus ingrediatur, nec illius ambitum per spatium unius leucae, sine sui superioris generalis facultate; neque praetextu conventualitatis, sine illius consensu praestito provinciali illius provinciae, sub poenâ privationis vocis et loci per unum annum tum ingredienti tum eum mittenti statim applicandâ. Ceterorum autem principum curias intra suas provincias existentes ex licentiâ sui provincialis ingredi poterunt. At vero, ut unius provinciae religiosi ingrediantur curiam intra ambitum alterius, a superiore generali erit expectanda facultas: quo vero ad accessum ad Curiam Pontificiam, serventur exacte constitutiones et decreta summorum Pontificum, et signanter felicis recordationis Clementis VIII. v. In locis, in quibus sunt conventus nostri, nullus religiosus iter faciens, sive pergat, sive veniat, saecularium domos ingrediatur absque licentiâ praelati, sub poenâ gravis culpae per tres dies. VI. Ad quemlibet Ordinis conventum religiosus pervenerit, licentiam patentem faciat, alioquin superior illam postulet absque exceptione alicuius personae. Quae licentia, si frater pro conventuali venerit, custodiatur in arcâ trium clavium conventus, subscripta a ministro et consiliariis post adnotationem diei in quo praedictus frater pervenit. Qui vero litteras patentes non ostenderit, ipso facto careat voce et loco. VII. Nullus religiosus de una familia egrediatur in aliam sine licentiâ in scriptis 1 Videtur deesse praeposit. a (R. T.). ministri generalis, sub poenâ apostasiae et privationis officii, vocis et loci in perpetuum. Quod si laicus fuerit, portet habitum fusci coloris per triennium; praelatus vero, qui sine praedictis requisitis et facultatibus miserit aliquem religiosum extra suam familiam, privatus sit a suo officio, et inhabilis in perpetuum existat ad ulteriora Ordinis officia. VIII. Pater minister generalis mittere poterit quemlibet religiosum, etiam definitorem generalem, quocumque expedire viderit; commissarius vero generalis intra ambitum familiae suae; provincialis intra ambitum provinciae suae; ministri vero conventuales per spatium leucarum duodecim a suis conventibus, non ultra. IX. Provinciales autem a conventibus sub suâ iurisdictione existentibus poterunt sibi subditos amovere. Ceterum ad negotia aut lites non mittant ad curias principum sine consilio et assensu sui superioris generalis. Neque similiter ministri conventuum aut collegiorum adhuc existentium intra ambitum duodecim leucarum ingredi, aut sibi subditos mittere poterunt ad huiusmodi curias, sine praedictâ facultate. Si autem sine eâ aliquis religiosus ingredi praesumat, a ministro domus consistentis in curiâ statim recludatur, et superior generalis, iuxta gravitatem culpae, eum puniat; ipseque et superior, qui eum misit, poenam privationis incurrant, ut dictum est num. iv. x. Attento spiritu paupertatis et clausurae religionis nostrae, statuimus ut sine gravi et urgente necessitate non detur religiosis facultas itinerandi, nec mutandi conventualitatem, neque ad hoc ut sint extra conventus a Paschate usque ad festum SS. Trinitatis eo anno quo celebratur capitulum generale vel suae provinciae, nisi occurrat negotium speciale Ordinis quod differri non valeat. XI. Ad patriam suam nullus pergat absque provincialis licentiâ, nec sine socio absque superioris generalis concessione, vel nisi in oppido illo sit coenobium nostrum: praelatus autem, qui secumquemquam miserit, 1 Forsan secus (R. T.). poenae suspensionis ab officio per mensem unum subiaceat. XII. Iter facientibus permittimus usum caligarum sive tibialium ex sago albo, vel simili materiâ, absque aliquâ curiositate, et in urgenti necessitate usum pedalium ex eâdem materiâ; et superiores omnia itineri necessaria eis praestent. Itinerantes autem tenues et moderatos sumptus faciant, et in omnibus se ipsos exemplar virtutum praebeant. Quod si excessus commiserint, a praelato vicinioris conventus mulctentur, iuxta gravitatem culpae. De modo po mosynas. 1. Religiosi nostri per areas non postulent § 2. nec quaerant eleemosynas, nec pro illis pe- stulandi tendis ultra duodecim leucas a conventibus se extendant, absque superioris generalis seu provincialis licentiâ. Nec item frater aliquis cuiuslibet conventus vel collegii quaerat sive postulet eleemosynam aliquam (cuiuscumque rationis haec sint) in oppido, villâ, seu districtu, vel termino designato a provinciali pro altero conventu seu collegio etiam intra praedictum spatium duodecim leucarum. Quod si nihilominus ita quaerens aliquam receperit eleemosynam, provincialis eam conferri faciat domui illi, in cuius districtu quaesita fuit; et praeterea tam subditum, quam superiorem, in toto vel in parte contravenientes contentis in istâ constitutione, arbitratu suo puniat1 iuxta qualitatem culpae ipsorum; limitatio autem praefata duodecim leucarum, non comprehendit procuratores redemptionis; exhortamurque praelatos, ut ad postulandam ostiatim eleemosynam non alios mittant quam fratres laicos, et semper cum sociis. II Nullus religiosus postulet aut recipiat eleemosynam aliquam pro suis parentibus, cognatis aut aliis personis extra religionem, absque superioris generalis licentiâ, sub poenâ reclusionis iuxta gravitatem culpae. Si autem aliquis parentes pauperes et egenos habeat, moneat provincialem, qui, cognitâ necessitate, sine interventu dicti religiosi, ac consideratis circumstantiis, opem ferat iuxta possibilitatem et paupertatem Ordinis. 1 Nempe ipse provincialis (R. T.). elee. II. In omnibus conventibus nostris matutinum inviolabiliter dicatur mediâ nocte, nisi urgens obstet necessitas, vel rationabilis causa vere excusans, de qua provincialis in visitatione rigorose inquirat, vel in Ordinis instructione fuerit statuta recreatio: idque praecipimus patribus ministris et praesidentibus in virtute sanctae obedientiae et sub praecepto formali. At vero matutinum feriae v in Coenâ Domini, Parasceves et Sabbati Sancti, necnon Pentecostes, SS. Trinitatis, festi Corporis Christi, si venerationi expositum fuerit per totam eius octavam, ac in festivitatibus sanctorum patriarcharum nostrorum Ioannis et Felicis, dicatur horâ quintâ post meridiem. Matutinum primae diei Paschae et per eius octavam usque ad sabbatum in Albis dicatur ad auroram, sive circa horam quartam diei. Omnes aliae Horae canonicae, atque defunctorum officia, recitentur tempore constituto in caeremoniali Ordinis. III. Integrum matutinum cum laudibus cantetur in die Nativitatis Domini, in primâ die Paschae, et primo Pentecostes, in festo SS. Trinitatis et SS. Sacramenti, ac feria quintâ, sextâ et sabbato maioris hebdomadae, necnon festivitatibus sanctorum patriarcharum nostrorum Ioannis et Felicis. In aliis vero festivitatibus primae et secundae classis, in quibus primae et secundae vesperae cani debeant, ac in die octavâ SS. Trinitatis et Corporis Christi, et (si istud venerationi patenter expositum fuerit) per totam eius octavam, in matutino cantetur invitatorium cum hymno sequenti, et hymnus quoque Te Deum laudamus; et in Laudibus, a capitulo usque ad Benedicamus Domino et eius Deo gratias inclusive. In die vero Epiphaniae (cum non sit invitatorium) in tertio nocturno cantabitur psalmus Venite exultemus, cum suâ antiphonâ. In reliquis vero duplicibus solus hymnus Te Deum. IV. In cantando integre matulino cum laudibus expendantur saltem duae horae; hora vero cum dimidiâ, quando solum canitur invitatorium, hymnus et Te Deum laudamus, et in laudibus a capitulo, et quando officium est de dominicâ, et quando, licet sit aliud, cum eo tamen recitatur officium parvum B. Virginis Mariae vel defunctorum ; in reliquis vero matutinis et laudibus hora una cum quadrante. v. Prima canatur tantum in vigiliâ Nativitatis Domini, tertia in festis in quibus vel integrum matutinum vel saltem cani debet invitatorium modo dicto num. III, excepto die Ascensionis, in quo cantabitur nona. In cantando autem qualibet minori horâ canonicâ consumatur dimidia hora ; quartum vero horae istius in illa recitandâ, et aliquid amplius quando coniungitur cum officio parvo B. Mariae Virginis. VI. Missa conventualis canatur omnibus diebus, quibus tertia, et omnibus dominicis et diebus feriatis, et in omnibus festivitatibus Ordinis et B. Virginis Mariae, atque in feriâ IV Cinerum, feriâ v in Coenâ Doinini, feriâ vi in Parasceve, sabbato sancto, vigiliâ Pentecostes, et in die Commemorationis defunctorum, necnon quando fit officium de aliquo sancto martyre in conventu illo ubi corpus vel insignis reliquia asservatur. Insuper in die unâ infra octavam Omnium Sanctorum cantabitur vigilia, missa et solemne responsorium pro captivis defunctis, et in die immediato post festum omnium sanctorum Ordinis, et similiter canatur vigilia, missa, solemneque responsorium pro nostris religiosis defunctis. In cantandâ autem qualibet missâ tres partes horae consumantur; in recitandâ vero, dimidia hora: quod si quis celerior fuerit, a superiore puniatur poenâ culpae mediae, imo et gravis, si de more habuerit. |