PUNCTA UTILIA DE HAC RE.

XXIV.

DE PRAXI MORTIFICATIONIS SENSUUM, PASSIONUM, PRAVORUM HABITUUM ET LINGUAE.

Primo, Hoc necessarium cum Christo in Deo." Colos. est: "Si quis vult post me iii. 3.

et vita vestra abscondita est trum: Hoc est opus nostrum

in hac vita, actiones carnis omnium fere peccatorum sunt spiritu mortificare; quotidie radices. affligare, minuere, fraenare, interimere. . . . Non qui secundum carnem suam vivunt, non qui secundum spiritum suum vivunt, sed, quicumque spiritu Dei aguntur, ii sunt filii Dei." S. Aug. Serm., Rom. viii. 14.

66

Circa pravos habitus quos contraximus passiones non refrenando, et tentationibus non resistendo; necessarium erit frequentur elicere affectum ad bonum illis contrarium, et exercere actus contrarios, et paulatim et per partes omnes pravos excessus minuere, donec perveniatur justam mensuram.

Circa linguam, frequens consideratio verborum Apos

Tertio: Exemplum Domini : "Christus non sibi placuit. Rom. xv. 3. S. Greg. Magn. hortatur nos in his verbis. "Pleterique toli juvabit hanc mortificajusti cuncta etiam licita respuunt, licere sibi nolunt omne quodlibet, bona sibi amputant etiam concessa, contemnunt visibilia."

Quare statue, et dic cum Davide, persequar inimicos meos, et comprehendam illos, et non convertar donec deficiant." Ps. xvii.

nam

66

Circa sensus, omnes praesertim oculi, lingua, et aures, diligentissime custodiendi sunt ab omni inordinatione, mors ascendit per fenestras;" id est per sensus, interprete S. Gregorio Magno. Denique eo enitere, ut sensibus necessaria tantum utaris, eisque superflua, quantum potes, deneges.

Circa passiones, recole illud Jeremiae: Constitui te ut evellas et destruas. Hae sunt radicitus evellendae, et destruendae per conculcatioem ut herbae noxiae, quia

tionem: "Si quis putat se religionem esse, non refrenans linguam suam, illius vana est religio."

vitiis

Cave diligenter a linguae de quibus S. Jacobus sic loquitur, e.g., contentio, secreti revelatio, mendacium, loquacitas, scurrilitas, murmuratio, contemptus aliorum, detractio, intemperantia in novis exguirendis et evulgandis. Ex quibus maxime cavenda est detractio, seu alienae famae denigratio et defectuum alienorum revelatio. "Abominatio est hominum detractor." Prov. xxiv. Et Rom. i.: "detractores Deo odibiles."

Gravitas autem hujus culpae non tantum ex re quae dicitur, sed etiam ex dignitate personae et damnis illatis desumenda est.-Vid. Rev. P. Pelildidier.

SPECULUM VIRTUTUM FUNDAMENTALIUM.

I.

HUMILITAS.

Si cupis multum placere trahat arrogantiam aliquam Jesu Christo, abundantissi- et characteris duritiem, quae mas recipire gratias, utiliter sacro ministerio plurimum oblaborare in populo; practice esset. Ex ista inflexibilitate afficiaris erga sanctam humi- oriuntur saepe inter clerum litatem. Deus superbis re- et populum dissidia, quae per sistet, humilibus autem dat sanctam et apostolicam simgratiam. I Pet. v. Qui se plicitatem et charitatem vitari humiliat, exaltabitur. Matt. potuissent. xxiii.

An serio perpendis superbiam initium esse omnis peccati (Eccl. x.); Deo odibilem et hominibus. Ibid.

An sedulo evritas quae superbiam sapiunt, ejusmodi sunt: talenta velle ostendere; aliis nolle cedere; non petere consilla; non sapienter dubitare?

Contra conscientiam agere ex amore placendi et displicendi timore, praecipue erga divites. Blandiri divitibus et imperiose agere erga pauperes in confessionali, in visitationibus, &c.

Animum despondere, si res ex voto non fluant; rogare mutationem, nisi ob gravem, justam et sat diu ac serio perpensam coram Deo rationem. Multum invigilet sacerdos ne ex consuetudine docendi, dirigendi, et imperandi, con

Filioli mei, quos iterum parturio, donec formentur Christus in vobis. Gal. iv. 19. Nihil est tam durum et arduum quod non amoris igne vincatur. S. Chrys.

Humilitas est vera sapientia quam nos Christus docuit factis et verbis.

"Discite a me quia humilis

Nihil tam periculosum sacerdoti quam elatio cordis. Hinc praestat sepe ad proprias infirmitates attendere. "Attende tibi," et debet arquere sic "medice cura teipsum; similiter ad tuum nihilum recurrere. Ps. vii. "Ego vermis et non homo." Ait optatus Milevitanus, citatus a Cor A Lapide. Luc. xii. 18. "Meliora sunt peccata cum humilitate, quam innocentia cum superbia."

"Humilitas est virtus," ait S. Bernardus, "qua quis, verisima sui cognitione, sibi ipsi vilescit." Vilescit autem sibi homo considerando se in donis; naturalibus et supernaturalibus; nihil habere quod a Deo non acceperit

(1 Cor. iv.); et quantum ad bona opera quae ad salutem spectant, se ea non nisi auxilio gratiae praestare potuisse, et saepe valde imperfecte praestitisse; ita ut, si appenderentur bona opera, et opera mala, non posset respondere unum pro mille. Job ix.

Apostolus Ephesios humilitatem strenue inculcat, quia ipsa mater et nutrix est concordiae; sicut superbia matrix, nutrix et fons est discordiae.

Pars practica humilitatis, et quae quasi praecipua est, consistit in patienter ferendo humiliationes, qualicumque ex parte nobis adveniant. "Si virtutem humilitatis appetes, ait S. Bern. viam humiliationis ne refugias."

II.

DE TEMPERANTIA IN CIBO ET POTU. "Multi ambulant, flens dico, inimicos Christi quorum finis interitus, quorum Deus venter est." Philip. xi. "Sobrii estote." S. Pet. v.

Bern. Serm. Cantic. : "Te volo admonitum esse ut ita auctoritas Apostoli placet de bibendo vino : 66 modico,' quod ille adjunxit, nunquam pretermittas.

Nonne habes rationem flere et dolere quia fecisti sepissi- Quo fine uteris dona Dei? me tibi idolum: "Deus ven- Si voluptas est causa finalis, ter est" et hoc dum cog- erit peccatum saltem veniale. noscis ; "malum voluptas Scavini Theo. tom. ii.: "Comecorporis, bonum vero afflic- dere et bibere usque ad satietio." S. Bern. Serm. Dum tatem ob solam voluptatem descernit C. Trid.: "fru- non est peccatum. Haec progali victu contenti sint," positio condemnata est." sacerdotes: dum admo- In cibos et potus lautiores nent Sancti, presertim St. queris?

66

An excidis in quantitate num suspendatur, et etiam modo parochus sit, et pertinax persistat, beneficio privatur." Decreta et Acta Provinciae Tuamensis, Hibernia.

mensuram moderatae refectionis? omnino oblitus quod, parcitas potus cibique, superbiam carnis terat, et ejusdem sanitatem et longitudinem dierum fovet, ut experientia quotidie et auctoritas eminentium medicorum fovet? Aliter, concupis centia carnis rationi contrarius est. S. Thomas.

66

66 Dum carni parcimus, contra nos hostes nutrimus." S. Greg.

"Ad meliora natus sum, quam ut sim mancipium corporis mei." Ejusdem verba pagani, Seneca? et tu Christiane aliter edoces et agas? S. Jerome docet quod, "Anima ad celestia non surget, nisi in mortificatione membrorum." "Oh felix penitentia,' exclamat S. Teresa, quae tantam gloriam mihi promeruit."

66

Nunquam legistis (Memo. Vitae Sac.) haec verba "reg

num meum non est esca et potus, neque introbit in illud qui secundum carnem vixerit."

"Cum excessa potationis, etiam in plebe Christiana nihil sit turpius, ac proinde in dispensatoribus mysteriorum Dei quorum vita, pietas que inservire debet fidelibus exemplo, sit scandalum, statuimus ut si quis sacerdos huic vitio indulserit, illudque quod absit, in habitum duxerit, tertio admonitus et corrigi nolens, ab exercitio ordi

Quid resolves: "te reprehende et corrige, sis judex tuiipsius." S. Chrys. "Vince teipsum." Aureola regula S. Ig. Loyola.

Non vane urget S. Liguorio (Praxis Conf. monita in genere pro perfectione), "collocare omnem suam fiduciam in Deo, et omnino diffidere de se, et de suis bonis propositis, mascula determinatio se vincendi, et vim sibi in occasionibus inferendi, ait S. Teresa, "Si defectus non procedit a nobis, ne timeamus quod Deus se abstineat ab impertendo nobis auxiliam ad nostram sanctificationem."-Cavere a quocumque minimo defectu deliberato, demon enim per opera minimarum rerum facit foramina per quae res magnae impediuntur.

Non tristari post admissos defectos, sed cito se humiliare, et ad Deum confugiendo cum brevi actu contritionis et proposito, se in pace remittere, et ita semper gerere, etiamisi centies in die quis caderet. Alienare se ab omnibus propinquis rebus et voluptatibus, aliter, inquit S. Teresa, "Anima non recendendo a voluptatibus mundanis, non post multum denuo recedat a Dei."

Habe ante oculos semper invitatio Christi, "Veni, et